Πριν 3,5 χρόνια είχα προτείνει μια προφανή λύση της συμφόρησης του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας: κατασκευή νέων καταστημάτων κράτησης. Φυσικά αυτό δεν συνέβη, είτε για λόγους αντικειμενικούς είτε για λόγους υποκειμενικούς, αδιάφορο. Το αποτέλεσμα το πληροφορούμαστε από την επίκαιρη δημοσιογραφία.
Οι κρατούμενοι στα ελληνικά καταστήματα κράτησης, υπόδικοι και κατάδικοι, εγγίζουν πλέον τις 13.000, που είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει υπάρξει ποτέ σε ομαλή πολιτική περίοδο. Στην σχετική παγκόσμια κατάταξη βέβαια βρισκόμαστε ακόμη κάπου ανάμεσα στην Αυστρία και την Γαλλία αφενός και στο Βέλγιο και την Ιρλανδία αφετέρου, ισόβαθμοι του ΗΒ, μόλις στην 143η θέση της παγκόσμιας κατάταταξης (και 37η επί 56 ευρωπαϊκών). Όχι και πολύ τιμωρητικό σύστημα εδώ που τα λέμε ε;
Ακόμη και στις επιμέρους κατηγορίες, και παρά τα θρυλούμενα, η Ελλάδα δεν συνιστά καμιά ιδιαίτερη ιδιαιτερότητα. Οι υπόδικοι είναι περίπου 31%, λιγώτεροι παρά στο Βέλγιο ή την Δανία. Οι αλλοδαποί είναι βέβαια πολλοί, όχι πολύ περισσότεροι όμως από χώρες εισόδου μεταναστευτικών ρευμάτων όπως η Κύπρος, η Ιταλία και η Ισπανία, για να μην μιλήσουμε για την Ελβετία. Οι δε γυναίκες, άλλη υποτιθέμενη ευπαθής ομάδα, είναι δεν είναι το 5% των κρατουμένων.
