Η βυκεβούργειος κονκάρδα

Το Βυκεβούργο είναι μια ασήμαντη μικρή γερμανική πόλη, κάπου στην Κάτω Σαξωνία (τόσο μικρή και ασήμαντη, που δεν τιμήθηκε καν με μεταγλώττιση στον διάσημο Οδηγό Μεταγραφής Γερμανικών Τοπωνυμίων!)

Bückeburg
Bückeburg

Έλα όμως που το νυσταλέο Βυκεβούργο απολαύει ατιθάσου νεολαίας, νεολαίας που ψάχνεται και την βρίσκει αλλιώς, που κάνει όνειρα και αντιστέκεται, που θέτει όλα τα απαγορευμένα ερωτήματα, που κάνει κοπάνα από το σχολείο, που φορά επαναστατικά ρούχα.

Επαναστατικά ρούχα; Ναι. Ρούχα που αμφιβητούν την καθεστηκυία τάξη, ρίχνοντας γροθιά στο στομάχι των νοικοκυραίων.

Να ας πούμε:

fck-cps

Μια κονκάρδα με την επιγραφή FCK CPS, δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε πιο επαναστατικό. Το 1995 εννοώ!

Read moreΗ βυκεβούργειος κονκάρδα

Κατά του Ν. 927/1979 IV

Σύμφωνα με το άρ. 2 Ν. 927/1979 «Όστις δημοσίως, είτε προφορικώς είτε διά του τύπου ή διά γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου, εκφράζει ιδέας προσβλητικάς κατά προσώπου ή ομάδος προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των ή του θρησκεύματος, τιμωρείται με φυλάκισιν μέχρις ενός έτους ή χρηματικήν ποινήν ή και δι’ αμφοτέρων των ποινών τούτων».

Το έγκλημα του άρ. 2 δεν είναι παρά μια μορφή εξύβρισης, όπου αντικειμενικώς ο πυρήνας της εγκληματοποιούμενης συμπεριφοράς εντοπίζεται στην «έκφραση προσβλητικών ιδεών». Για να μνημονεύσω την νομολογία του ΕΔΔΑ, με την οποία, σαν με χρωματιστές χάντρες, εκστασιάζονται οι αδαείς ιθαγενείς, ως πάγια μείζων πρόταση χρησιμοποιείται το εξής ποιηματάκι: “the freedom of expression enshrined in Article 10 constitutes one of the essential foundations of a democratic society and one of the basic conditions for its progress and each individual’s self-fulfilment. Subject to paragraph 2, it is applicable not only to “information” or “ideas” that are favourably received or regarded as inoffensive or as a matter of indifference, but also to those that offend, shock or disturb”. Συμφωνώ απολύτως με την τοποθέτηση αυτή και την εφαρμόζω πάραυτα στην παρούσα περίσταση (το αν το ίδιο το ΕΔΔΑ βέβαια μένει πιστό στις ίδιες του τις διακηρύξεις είναι μια δακρύβρεχτη ιστορία για κάποια άλλη φορά): αν υπάρχουν κάποιες ιδέες που χρειάζονται προστασία, αν υπάρχουν ιδέες που κατ’ εξοχήν προστατεύονται από την ελευθερία της έκφρασης, αυτές είναι οι προσβλητικές ιδέες. Η απαγόρευση των προσβλητικών ιδεών είναι βαθύτατα προσβλητική για όλους μας. Ο άτεχνος νομοθέτης του Ν. 927/1979 δεν μπόρεσε καν (ή μήπως δεν θέλησε;) να διατυπώσῃ έτσι το κείμενο του νόμου, ώστε να απαγορεύσῃ τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, τις ύβρεις ή κάτι παρόμοιο. Όχι, τις ιδέες ήθελε να θέσῃ εκτός νόμου και ιδεοφύλακες ήθελε να διορίσῃ στο κεφάλι μας. Εδώ όμως ο νόμος υπερβαίνει κάθε ανεκτό όριο εγκληματοποίησης και πρέπει να υποβληθῄ σε σύμφωνη με το Σύνταγμα ερμηνεία. Όχι οι ιδέες λοιπόν, όχι οι ιδεολογίες ή οι ιδεοληψίες, αλλά το πολύ πολύ οι εκφράσεις που προσβάλλουν την τιμή κάποιου μπορούν να απαγορευθούν.

Read moreΚατά του Ν. 927/1979 IV