Month: March 2010

Με αφορμη μια σκηνη

Η ακριβοτερη ταινια του βωβου κινηματογραφου ολων των εποχων ηταν το Μητροπολις* του Φριτς Λανγκ, μια υπερπαραγωγη αντιστοιχη του Αβαταρ για την εποχη της. Εχουν γραφτει πολλα για την ταινια, αλλα θα’θελα να δωσω λιγες σκεψεις που μου’ρθαν ξαναβλεποντας καποιες σκηνες και συγκρινοντας λιγο με την σημερινη εποχη και την υπερβολη του Αβαταρ.

Το 1929 οι ταινιες παρεμεναν πιο πολυ εργα τεχνης παρα καθημερινη διασκεδαση. Το Μητροπολις ηταν σιγουρα ενα μπλοκμπαστερ της εποχης, αλλα και παλι ηταν γερμανικο και αρτιστικο. Η σκηνη με τους εργατες θυμιζει περισσοτερο θεατρο, παρα κινηματογραφο. Και το στησιμο της εικονας ειναι καταπληκτικο, ακομα και ακινητη να ειναι η ταινια, στον θεατη ξυπνανε συγκεκριμενα συναισθηματα.

http://www.youtube.com/watch?v=qrdTdp5UF-M&feature=related

Με λιγες σκηνες πειθεσαι να γινεις επαναστατης ή εστω μαρξιστης. Για να δεσει το γλυκο, ο σκηνοθετης αντιπαραβαλει με τους καλοπερασακηδες πλουσιους της εποχης, που διασκεδαζουν με τα λεφτα του μπαμπα.

Read moreΑπο το Μητροπολις στο Αβαταρ

Η δημοσιονομική κατάσταση στην Ελλάδα έχει, σχεδόν, φτάσει στο απροχώρητο. Οι αγορές έχουν πάψει να μας εμπιστεύονται και η εξεύρεση δανεικών για να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε τον παρόντα τρόπο ζωής μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη υπόθεση. Υπό αυτές τις συνθήκες η μόνη λύση, πλην της πτώχευσης, είναι η υιοθέτηση δραστικών μέτρων που θα επιφέρουν θεμελιώδεις αλλαγές. Σε αυτό το πλαίσιο ο Φελντστάιν σε ένα άρθρο του στους FT προτείνει η Ελλάδα να εξέλθει προσωρινά από την Ευρωζώνη, να επανεισάγει τη δραχμή και μετά να εισέλθει ξανά σε αυτή, με νέα, υποτιμημένη, ισοτιμία. Τα προβλήματα που έχει αυτή η πρόταση του Φελντστάιν τα αναλύουν οι Μπάλντουιν και Βιπλός στο vox. Συνοπτικά η πρόταση του δεν είναι ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά βιώσιμη. Αν όμως η λύση δεν είναι ούτε η πτώχευση, ούτε η προσωρινή έξοδος, τότε τι μπορούμε να κάνουμε;

Στο ερώτημα αυτό απαντάνε οι Καβάγιο και Κοτάνι σε ένα άρθρο, πάλι στο vox, στο οποίο απορρίπτουν την πρόταση του Φελντστάιν και προτείνουν τη δική τους εναλλακτική. Κατ’αρχάς αναγνωρίζουν ότι σωστά ο Φελντστάιν εντοπίζει την ρίζα των δεινών της Ελληνικής οικονομίας στην μείωση της ανταγωνιστικότητας της και συμφωνούν ότι αν αυτή δεν βελτιωθεί το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Αντί για έξοδο από το κοινό νόμισμα και έκδοση μιας νέας, υποτιμημένης δραχμής, προτείνουν την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος με τέτοιον τρόπο ώστε τα έσοδα δε θα μειωθούν, αλλά οι επιδράσεις στην πραγματική οικονομία θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα μας.

Στηρίζουν το επιχείρημα τους στο ότι οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης αποδίδουν περισσότερα έσοδα από τον ΦΠΑ, παρότι η εισφοροδιαφυγή είναι μεγάλη.

Read moreΜια πρόταση για έξοδο από την δημοσιονομική κρίση