[-Μπαμπά, ο κακός ο λύκος έφαγε το φεγγάλι;
-Ε, περίπου. Κάτσε να σου πω.]
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ποντικός, ένας πολύ πεινασμένος ποντικός! Ο Ποντικός αυτός είχε πάντα άδειο χώρο στην κοιλίτσα του για τυράκι, γιατί του άρεσε πολύ.
Ένα βράδυ, ο φίλος μας ο Ποντικός πεινούσε. Ήθελε πάλι να φάη τυρί τυράκι. Κοιτάζει δεξιά, τίποτα. Κοιτάζει αριστερά, τίποτα. Κοιτάζει κάτω, τίποτα. Κοιτάζει και επάνω, ωωωωωωω! Και βλέπει ένα εξαίσιο, ολόλαμπρο, λαχταριστό, τεράστιο κεφάλι τυρί! Που το έλεγαν Πανσέληνο.