Το Κυπριακό πρόβλημα είναι μεγαλύτερο σε ηλικία από μένα. Στις μέρες μας μοιάζει να κορυφώνεται άλλη μία απόπειρα λύσης του από το δίδυμο Αναστασιάδη – Ακιντζή (Θυμάμαι τον Κόφι Άναν να μας απειλή το 2004 ότι δεν πρόκειται να υπάρξη άλλο σχέδιο λύσης του Κυπριακού. Βρε τι λες.). Διαρρέουν διάφορα, αρκετά αισιόδοξα. Βέβαια, λύση δεν πρόκειται να υπάρξη προτούν συγκατανεύση η μαμά Τουρκία. Οπότε ας είναι ο κάλαθός μας μικρός.
Αλλά ποια θα ήταν μια δίκαιη λύση; Μια λύση που θα ακολουθούσε τα παρωχημένα τριτοκοσμικά “διζωνικά και δικοινοτικά”, τις μόνιμες παρεκκλίσεις, τα επεμβατικά δικαιώματα, τις δήθεν κυρίαρχες βάσεις της αποικιοκρατίας; Ή μια λύση ευρωπαϊκή, μια λύση που θα τιμούσε τις ατομικές ελευθερίες, όπως τις γνωρίζουμε στην Ευρώπη και όπως εφαρμόζονται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;
Η απάντηση είναι προφανής.