Άρχισε η σχολική χρονιά, αγοράσαμε μολύβια και μαρκαδόρους, τρέξανε και τα πρωτάκια μας αγχωμένα στις τάξεις τους.
Αρχίσανε και τα ιδιαίτερα μαθήματα.
Αν δεν το ξέρατε είστε συχωρεμένοι, γιατί και εγώ μεγάλος το έμαθα: τα φροντιστήρια που παραδίδουν οι καθηγητές απαγορεύονται.
Σύμφωνα με το άρ. 13 παρ. 9 Ν. 1566/1985:
Η παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων από δασκάλους απαγορεύεται. Η παράβαση της διάταξης του προηγούμενου εδαφίου:
α) επισύρει φυλάκιση μέχρι 3 έτη,
β) συνιστά πειθαρχικό αδίκημα, για το οποίο μπορεί να επιβληθεί και η ποινή της οριστικής παύσης.
[η διάταξη αυτή ισχύει και για τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας σύμφωνα με το άρ. 14 παρ. 20 του ίδιου νόμου]
Γιατί όμως να απαγορεύεται η συγκεκριμένη σύμβαση παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών; Ποιος βλάπτεται τόσο πολύ, ώστε να απαιτήται απαγόρευση, και μάλιστα ποινική;
Προφανώς ούτε ο καθηγητής ούτε ο μαθητής (διά των κηδεμόνων του). Τα δύο μέρη της σύμβασης ελεύθερα συμφώνησαν ο μεν να παραδίδη τα μαθήματα, ο δε να καταβάλλη το τίμημα των υπηρεσιών που συμφωνήθηκε. Από την σύμβαση κερδίζουν και οι δύο κάτι που δεν έχουν: ο μεν χρήματα προς συμπλήρωση του μισθού του, ο δε γνώση. Όπως από κάθε ελεύθερη σύμβαση.