Το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, εισαχθέν με το άρ. 53 Ν. 4021/2011, έχει προκαλέσει, δικαίως σε μεγάλο βαθμό, κοινωνική αναστάτωση. Και νομική κιόλας. Παραθέτω πρώτα μερικές εξωνομικές σκέψεις μου σχετικά:
Οι φόροι στα ακίνητα, ως φόροι επί κεφαλαίου, αποτελούσαν πάντα αίτημα της Αριστεράς, είτε συμφωνεί κανείς με το αίτημα αυτό είτε διαφωνεί (και υπάρχουν καλοί λόγοι διαφωνίας). Για δεύτερη φορά όμως (η πρώτη ήταν το δημοψήφισμα) η Αριστερά παθαίνει ό,τι ευχόταν, και φυσικά η αντίδρασή της είναι η αναμενόμενη: αντιφατική και αλλοπρόσαλλη.
Συγκεκριμένες εφαρμογές του ειδικού τέλους είναι βέβαιο ότι είναι άδικες και δυσανάλογες. Ακριβώς επειδή το ακίνητο, καίτοι κεφάλαιο, είναι συχνότατα στείρο κεφάλαιο, κεφάλαιο δηλαδή που δεν αποδίδει εισόδημα, είναι απαραίτητο να προβλεφθούν εξαιρέσεις και δικλίδες, περισσότερες μάλιστα από αυτές που έχουν ήδη προβλεφθή. Αυτά όμως δεν πλήττουν την συνταγματικότητα του μέτρου γενικώς, αλλά το πολύ συγκεκριμένων εφαρμογών του.
Read moreΠερί της αντισυνταγματικότητας του ειδικού τέλους ακινήτων