Βγηκε στην δημοσιοτητα το σχεδιο νομου που φιλοδοξει να ρυθμισει (ή να απορρυθμισει) την αγορα των ταξι. Θα σχολιασω καποια σημεια. Συγγνωμη που επαναλαμβανω σημεια απο προηγουμενα κειμενα, αλλα μου ζητηθηκε ενα αρθρο τετοιου τυπου για καποιο εντυπο. Σχολια παντα ευπροσδεκτα.
Ο υπουργος Μεταφορων εχει προφανως δικιο οταν λεει οτι στην αγορα των ταξι πρεπει να κοιταξουμε το συμφερον της κοινωνιας και οχι μιας μεμονωμενης συντεχνιας. Επι χρονια οι ελληνικες κυβερνησεις συμπεριφερονταν λες και λογοδοτουν σε 5 συνδικατα και οχι σε ολους τους Ελληνες. Το αποτελεσμα ηταν ενα πλεγμα περιορισμων και ρυθμισεων υπερ συντεχνιων, εις βαρος της λοιπης κοινωνιας. Καθε μεταρρυθμιση ομως αυτου του κακου συστηματος πρεπει να γινεται προσεκτικα, ωστε να μην καταπατωνται τα δικαιωματα κανενος πολιτη, μελους συντεχνιας ή μη. Και βεβαια η συγκρουση με τις συντεχνιες δεν ειναι αυτοσκοπος. Αν μια μεταρρυθμιση μπορει να ικανοποιει την κοινωνια αλλα και την συντεχνια, τοσο το καλυτερο.
Περιορισμενος αριθμος αδειων? Με τι κριτηρια?
Το μισθωμα και ο αριθος των αδειών ταξι πρεπει κατα κανονα να ρυθμιζονται, για να αποφευγουμε την υπερβολικη επιβαρυνση των πολεων (εξωτερικοτητες). Χωρις ορια στον αριθμο των οχηματων, η ρυπανση και συμφορηση που θα προκληθει θα ειναι πολυ βαρυτερη απο τα τυχον οφελη που φερνει η υπαρξη των επιπλεον ταξι, οπως χαμηλοτερες τιμες. Αυτο γιατι σε αντιθεση με τις περισσοτερες αγορες, η αγορα ταξι ειναι απο την φυση της μη ανταγωνιστικη. Οι πιεσεις στις τιμες ειναι ασθενεις επειδη τυπικα δεν υπαρχει μεγαλη ευχερεια επιλογης, ο πελατης μισθωνει το πρωτο ταξι που βλεπει στον δρομο.
Απο την πλευρα των οδηγων ταξι ακουγονται αιτηματα για πληθυσμιακα κριτηρια στον καθορισμο του αριθμου αδειων.