Δεν έχω σε πολύ μεγάλη υπόληψη την κοινή ησυχία, μάλλον για δύο προσωπικούς λόγους: πρώτον έχω καταδικαστή για το εν λόγω πταίσμα και δεύτερον κοιμάμαι βαριά (όπως όλοι οι αγαθοί και άκακοι και χωρίς ενοχές άνθρωποι άλλωστε).
Η κοινή ησυχία δεν είναι βέβαια κατασκεύσμα της ονειροφαντασίας, είναι υπαρκτό έννομο αγαθό, μέτρο της ποιότητας ζωής, απτή κοινωνική πραγματικότητα ησυχίας, τάξης και ασφάλειας. Και εδώ όμως, όπως σχεδόν παντού, ο Έλλην νομοθέτης έχει επιδείξει ανελέητο νομοθετικό ζήλο.
Υπερβάλλω; Διαπιστώστε το μόνοι σας.