O Φαϋνμαν ειναι απο τους αγαπημενους μου επιστημονες. Οταν ημουν καπου 10 χρονων διαβασα το Σιγουρα θα αστειευεστε κ. Φέυνμαν (λανθασμενη μεταφραση του ονοματος βεβαια) και ξετρελαθηκα, ημουν σιγουρος οτι θελω να γινω ακαδημαϊκος φυσικος οταν μεγαλωσω.* Το ωραιο με τον Φάυνμαν, εκτος του οτι εφερε σημαντικοτατες καινοτομιες στην φυσικη, ειναι οτι εχει μια γενικοτερη περιεργεια και ασεβεια. Βλεπει τα πραγματα με μια ιδιαιτερη ματια και εκφραζεται χωρις φοβο και πολιτικη ορθοτητα. Βρηκα μια επιστολη του απο επισκεψη στην Ελλαδα του 1980 και την βρηκα πολυ ενδιαφερουσα (σημειωσεις δικες μου φυσικα). Εχει διαφορες αστειες παρατηρησεις, οι περισσοτερες θα μπορουσαν να γραφτουν για την σημερινη Ελλαδα. Ειδικα μου κανει εντυπωση ποσο τα προβληματα της Αθηνας του 1980, 29 χρονια πριν, ειναι ιδια με τα σημερινα, προφανη σε καθε επισκεπτη για λιγες μερες, και ποσο λιγη προσπαθεια εχουμε κανει να τα αλλαξουμε.
RICHARD P. FEYNMAN TO GWENETH, MICHELLE, AND CARL FEYNMAN,
JUNE 29, 1980
Sat. June 29, 1980
3 P.M.
Royal Olympic Hotel
Poolside
Dear Gweneth, and Michelle (and Carl?) [Carl was expected home shortly, after spending part of the summer working in Massachusetts.]
This is my third day in Athens.
I’m writing by the side of the hotel pool with the paper in my lap because the tables are too high and the chairs are too low.
The trip was all on time but uncomfortable anyway because the plane from N.Y. to Athens was absolutely full—every seat. I was met by a Prof. Iliopoulos, a student, and his nephew, who is just Carl’s age. I was surprised to find the weather here just like in Pasadena [η Πασαντηνα, στο Λος Αντζελες, οντως εχει παρομοιο καιρο με την Αθηνα] (but about 5° cooler)—the vegetation is very similar—the hills look bare and desert like—same plants, same cacti, same low humidity and same cool nights. But there the similarity ends. Athens is a sprawling, ugly, noisy, exhaust-filled mess of streets filled with nervous traffic jumping like rabbits when the lights go green and stopping with squealing brakes when they go red and blowing horns when it goes yellow. Very similar to Mexico City—except the people don’t look as poor as in Mexico and there are only occasional beggars in the streets. You, Gweneth, would love it because there are so many shops (all small) and Carl would love walking around in the arcades and rabbit warren twists and surprises, especially in the old part of town.
Το κείμενο του Θεόδωρου για τα Ελγίνεια που προηγείται του παρόντος και η συζήτηση που ακολούθησε είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά, όπως σημείωσαν και κάποιοι σχολιαστές, άφησε κατά μέρος την σημαντικότερη, κατ΄εμέ, πτυχή του ζητήματος: το αποκαλούμενο από τους ιστολογούντες της αΜ/Συν «ηθικό» κομμάτι. Στην σύντομη ανάρτηση που ακολουθεί θα προσπαθήσω να αγγίξω αυτό το κομμάτι και να καταθέσω μία πρόταση για τη διαχείριση των αρχαίων θησαυρών, συμπεριλαμβανομένων και των γλυπτών του Παρθενώνα. Στην προσπάθειά μου αυτή, δε θα ασχοληθώ με το νόμιμο ή μη του οθωμανικού εγγράφου που παρέδωσε τα γλυπτά στον Έλγιν αλλά ούτε και με το εν στενή εννοία νομικό μέρος, που φέρεται, κατά τα γραφόμενα στον σύνδεσμο που