Ενα απο τα βασικοτερα ερωτηματα στην πολιτικη οικονομια, που με βασανιζει εδω και χρονια και νομιζω δεν εχει απαντηθει οριστικα, εχει να κανει με την σχεση πολιτών και πολιτικών. Πως μεταφραζονται οι προτιμησεις των πολιτων σε πολιτικες πλατφορμες και πραξεις? Ακολουθουν οι πολιτικοι αυτο που ζητανε οι πολιτες, ή κανουν του κεφαλιου τους?
Στον ελληνικο δημοσιο διαλογο τεινει να υπερισχυει η ιδεα οτι οι πολιτικοι επιβαλλονται στον πολιτη. Εμεις ειμαστε ακακα αγγελουδια που θελουν μια τελεια Ελλαδα, οι πολιτικοι τα κανουν ολα μανταρα πισω απο την πλατη του λαου.
Αντιθετα, στα μοντελα πολιτικης οικονομιας (που ομολογουμενως συνηθως ασχολουνται με ανεπτυγμενες, ωριμες δημοκρατιες) η αιτιοτητα παει τυπικα απο τους πολιτες στους πολιτικους. Η ιδεα ειναι οτι το θεμελιωδες στο πολιτικο παιχνιδι ειναι οι προτιμησεις των πολιτων, απο κει βγαινουν ολα τα αλλα φαινομενα.
Οι πολιτες εκλεγουν τους πολιτικους, συμφωνα με τις προτιμησεις που εχουν. Αν θελω πολεμο στο Ιρακ, ψηφιζω Μπους. Αν δεν θελω, ψηφιζω Κερρυ. Οι πολιτικοι μπορουν να εχουν βεβαια τις δικες τους προτιμησεις, αλλα εχουν περιορισμενη ελευθερια κινησεων. Αν τις εκδηλωσουν υπερβολικα, και παρα την θεληση του λαου, δεν επανεκλεγονται. Με λιγα λογια, συνηθως γινεται ο,τι θελει ο λαος. Ακομα και αν ενιοτε οι πολιτικοι προσπαθουν να κοροϊδεψουν τον λαο, you can fool some people sometimes, but you can’t fool all the people all of the time.
Read moreΟι πολιτες ειναι οι λογικοι – Τα κομματα ειναι παραλογα?
