S G

Ή γιατι δεν μπορω να ακουω την φραση ανεργος μαθηματικος

Εδω και καιρο προσπαθω να γραψω εναν οδηγο για προπτυχιακες σπουδες στην Αγγλια.

Αφου δεν τα καταφερνω, θα κανω κατι πιο ευκολο, θα γραψω πεντε λογια για τις μεταπτυχιακες σπουδες στα οικονομικα.
Ντισκλεημερ: Μια και ειμαι Programme Director στο MSc Economics του πανεπιστημιου μου, εχω δει πολλα αυτες τις μερες που κρινουμε αιτησεις, και τα εχω φρεσκα. Φυσικα ομως οι αποψεις εδω ειναι αυστηρα δικες μου και δεν αντιπροσωπευουν το πανεπιστημιο ή το τμημα μου.

1 Πρεπει να κανω μεταπτυχιακο στα οικονομικα?
1.1 Το πρωτο σκελος της απαντησης πρεπει να διευκρινισει :

1.11 Τι σημαινει οικονομικα. Η οικονομικη επιστημη εχει αναπτυξει πολυ δυνατα εργαλεια που μπορουν να χρησιμοποιηθουν σε πολλους κλαδους, οποτε με την ευρεια εννοια οικονομικα μπορει θεωρουμε ζητηματα απο τις δημοπρασιες και την τιμολογιακη πολιτικη μιας επιχειρησης, μεχρι τις διεθνεις σχεσεις και την νομισματικη πολιτικη της ΕΚΤ.
Χαρακτηριστικα μπορει να δει κανεις για ποσο διαφορετικα ζητηματα εχουμε γραψει εμεις, με την ετικετα οικονομικα.

1.12 Τι δεν ειναι οικονομικα
Στην Ελλαδα υπαρχει η ταση να ονομαζουμε οικονομικα οτιδηποτε εχει να κανει με αριθμους και χρημα. Αυτη η ταυτιση δεν ισχυει ουτε προς την μια κατευθυνση ουτε προς την αλλη. Ουτε δηλαδη τα οικονομικα εχουν να κανουν μονο με χρημα (οπως εδειξα πιο πανω), ουτε καθε πραγμα που εχει να κανει με χρημα ειναι οικονομικα. Πολλα πραγματα που εχουν να κανουν με χρημα λεγονται λογιστικη ή χρηματοοικονομικα, και ειναι εντελως διαφορετικο αντικειμενο. Για να χρησιμοποιησουμε μια γλωσσα που εχει μεγαλυτερη τριβη με το αντικειμενο, υπαρχει economics, finance και accounting.
Εγω για παραδειγμα ασχολουμαι με τα οικονομικα (economics) καμμια 15ρια χρονια πια, αλλα δεν εχω την παραμικρη ιδεα πως γινονται οι λογαριασμοι μιας επιχειρησης (λογιστικη = accounting) και ξερω μαλλον λιγα πραγματα απο χρηματιστηρια και άλλες χρηματαγορες (χρηματοοικονομικα = finance).

Read moreΜεταπτυχιακο στα οικονομικα: ποιος να το κανει, πως να διαλεγει

Διάλογος για τα δομικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας

Οι χαμηλές αποδοχές μειώνουν ή αυξάνουν την ανεργία; Τι εννοεί κανείς με τον όρο ανταγωνιστικότητα; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης; Σε συνέχεια διαπιστώσεων του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού, αναδημοσιευση συνεντευξης (με μικρες αλλαγες) στην Ναυτεμπορικη

* Ποια είναι η δική σας τοποθέτηση στη συζήτηση περί σχέσης κατώτατου μισθού και ανταγωνιστικότητας;

Κατ’αρχάς, πρέπει να συζητήσουμε σε τι αναφέρεται η ανταγωνιστικότητα, γιατί στον δημόσιο διάλογο βλέπω να χρησιμοποιούν πολλοί τον όρο χωρίς να εξηγούν τι εννοούν με την έννοια και γιατί θα πρέπει αυτή να μας ενδιαφέρει.

Φαντάζομαι οι περισσότεροι αναφέρονται στη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να παράγει προϊόντα που έχουν ζήτηση στο εξωτερικό. Φυσικά η ζήτηση ενός προϊόντος εξαρτάται από την τιμή του. Όταν οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν χαμηλότερο κόστος, μπορούν να προσφέρουν τα προϊόντα τους σε χαμηλότερη τιμή. Έτσι, στον βαθμό που οι κατώτατοι μισθοί επηρεάζουν το μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων, επηρεάζουν και την ανταγωνιστικότητά τους στο εξωτερικό.

Τώρα, το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο πρέπει να μας νοιάζει η ζήτηση των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό. Δεν βλέπω κανέναν λόγο οι εξαγωγές να είναι αυτοσκοπός. Είναι χρήσιμες μόνο στον βαθμό που ανεβάζουν το βιοτικό μας επίπεδο, δηλαδή τη διαχρονική μας ικανότητα να καταναλώνουμε αγαθά, εγχώρια ή ξένα.

Εν τέλει, αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η παραγωγικότητα. Πόσο παράγουμε ανά ώρα εργασίας. Αν παράγουμε πολύ, μπορούμε να καταναλώνουμε πολύ. Αν δεν παράγουμε, έχουμε ελλείψεις.

Φυσικά, αν οι ελληνικές εξαγωγές είναι πολύ χαμηλές, αυτό μπορεί να αποτελεί δείγμα χαμηλής παραγωγικότητας. Αλλά πάλι αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε μακροπρόθεσμα είναι να βελτιώνουμε την παραγωγικότητά μας, όχι να ανεβάζουμε τεχνητά τις εξαγωγές. Υπό αυτήν την έννοια, οποιοδήποτε μέτρο αποσκοπεί απλώς στην αλλαγή των σχετικών τιμών εσωτερικού και εξωτερικού (π.χ. υποτίμηση ενός νομίσματος) δεν προσφέρει μακροπρόθεσμες λύσεις, παρά ένα μπάλωμα (βέβαια ενίοτε αναγκαίο).

Δεν λέω κάτι καινούριο εδώ – την προβληματική χρήση του όρου «ανταγωνιστικότητα» έχει τονίσει ο Πολ Κρούγκμαν ήδη από το 1996, στο Pop Internationalism.

Read more«Αυτοσκοπός δεν πρέπει να είναι οι εξαγωγές αλλά η παραγωγικότητα»

Πως θα ηθελα εγω μια γιορτη του Πολυτεχνειου

Δεν αντεχω το καπελωμα. Δεν μπορω να λεει οτι μιλαει καποιος στο ονομα μου και να λεει σαχλαμαρες. Πιστευω βαθια στην ιδιαιτεροτητα των ανθρωπων, στον δυτικο ινδιβιδουαλισμο (που ξεκινησε καπου στην νοτιανατολικη ακρη της ευρωπαϊκης ηπειρου) και δεν μου αρεσει ο οχλος. Δεν πιστευω οτι οι πολυπλοκες ιδεες εξηγουνται σε 140 χαρακτηρες ή σε ενα συνθημα, δεν νομιζω οτι η σοβαρη σκεψη μπορει να γινεται στον δρομο πανω στον πανικο.

Για αυτους τους λογους γενικα δεν πολυαντεχω να πηγαινω σε πορειες, οπου καποιος φωναζει με τον τηλεβοα, συνθηματα που του κατεβηκαν οσο ξυριζοταν.
Δεν μου αρεσει που στην Ελλαδα η πορεια θεωρειται συνωνυμο ή απαραιτητη προϋποθεση της πολιτικης δρασης. Πιστευω στην κοινωνια των πολιτων και στην ενασχοληση με τα κοινα. Αλλα νομιζω οτι ξεκιναει απο το ποτισμα της νερατζιας στο πεζοδρομιο μπροστα στο σπιτι σου. Οχι απο την ανεξελεγκτη φωνασκια στα Προπυλαια. Δεν αντεχω την στενομυαλια εκεινων που θεωρουν απολιτικους τους Ατενιστας, αλλα εξοχως πολιτικη πραξη το να γκαριζεις χωρις αιτια ή σκοπο. Με τα κοινα δεν ασχολεισαι για το φαινεσθαι, αλλα για το ειναι. Με αφηνει παγερα αδιάφορο ποσα κομματοσκυλα στηριζουν μια πραξη, με νοιάζει τι διαφορα κάνει για την καθημερινη μας ζωη.

Ετσι, η σημερινη καταντια της επετειου του Πολυτεχνειου με στεναχωρει ιδιαιτερα.

Read moreΠερι πολυτεχνειου ή γιατι δεν παω σε πορειες