Ισως η πιο αστοχη κριτικη στην οικονομικη αλλα και σε αλλες επιστημες
Το εχω ακουσει τοσες πολλες φορες και ακομα δεν το εχω καταλαβει (η τελευταια φορα εδω). Οι οικονομολογοι λεει δεν κανουν καλα την δουλεια τους γιατι δεν επικεντρωνονται στον ανθρωπο. Επικεντρωνονται λεει στους αριθμους, στις αγορες, στα κερδη, αλλα οχι σε αυτο που μετραει πραγματικα, που ειναι ο Ανθρωπος.
Φοβαμαι οτι τις περισσοτερες φορες καποιος που λεει κατι τετοιο, απλα δεν εχει δει βιβλιο ή εργασια οικονομικης αναλυσης. Καθε βιβλιο ξεκιναει απο το ατομο και την συμπεριφορα του, καθε οικονομικη εργασια εχει ως απωτερο στοχο, κρυμμενο αναμεσα στις περιεργες λεξεις και την αλγεβρα, την βελτιωση της ζωης του ανθρωπου.
Το θεμα ειναι οτι πολλοι μπερδευουν λιγο τον επαγγελματικο κυνισμο και την τριβη με ενα αντικειμενο με την ελλειψη ενδιαφεροντος. Οι γιατροι ειναι διαβοητοι για το ποσο χαλαρα βλεπουν καποια πραγματα (ελα μωρε, μια επεμβασουλα ειναι). Και καλα κανουν, γιατι θελω οταν αποφασιζουν για θεματα ζωης ή θανατου να ειναι απολυτα ψυχραιμοι, οχι να κρατανε το νυστερι και να τρεμουν υπο το βαρος της ευθυνης τους.
Στο πρωτο μου εξαμηνο ενας καθηγητης μακροοικονομικων ειχε πει την ατακα που μπηκε στο κατευθειαν στο ετησιο λευκωμα μας:
Το 1861 στο Μαντσεστερ ειχαμε μια μεγαλη κριση που οδηγησε σε λιμο, οι ανθρωποι πεθαιναν της πεινας. Παρολαυτα η αγορα εργασιας ηταν σε ισορροπια!
Φανταζεστε πως φαινοταν αυτο σε εναν φρεσκο φοιτητη. Τι ισορροπια ρε ανθρωπε μου, οι κατοικοι πεθαιναν της πεινας! Αυτο που δεν καταλαβαιναμε ειναι οτι η λεξη ισορροπια δεν κρυβει καμμια αξιολογικη κριση, ειναι απλουστατα ορισμενη: προσφορα=ζητηση. Καθε λεξη που χρησιμοποιουν οι οικονομολογοι ειναι καλα ορισμενη και δεν φερει αξιολογικο ή ιδεολογικο βαρος. Αποτελεσματικοτητα*, παραγωγικοτητα, μεγεθυνση, αναπτυξη, απασχοληση, ανεργια, φτωχεια.
Οταν αναλυουμε ενα ζητημα, παιρνουμε καθε πτυχη του χωριστα την εξεταζουμε ψυχραιμα και δεν παιρνουμε μερος στις σχετικες ιδεολογικες διαμαχες. Ενα πεηπερ περι παγκοσμιοποιησης θα αναλυσει το ιδιο αντικειμενικα τα κερδη των εταιρειων, τους μισθους, την ανεργια κτλ Αυτο μπορει να φαινεται “αναλγητο”, “κυνικο” και “απανθρωπο” στους αμυητους. Αλλα ακριβως το ιδιο κανει καθε επιστημονας. Ο φυσικος σε ενα πεηπερ αναλυει τις ιδιοτητες της σχασης χωρις να γραψει και 50 παραγραφους για τα κακομοιρα τα παιδια στην Χιροσιμα. Οι γιατροι σε μια εργασια αναλυουν την φονικη δραση ενος ιου χαλαρα και ισως με καποιο θαυμασμο για την δυναμικοτητα του, χωρις να πολυσυζητησουν οτι ευθυνεται για εκατομμυρια χαμενες ζωες. Αλλα κανεις δεν κριτικαρει τους γιατρους για αναλγησια.
Read moreΗ επιστημη να κοιταει πανω απο ολα τον ανθρωπο!