Σύμφωνα με το άρ. 17 Ν. 3500/2006
Η ποινική δίωξη για τα εγκλήματα των άρθρων 6, 7, 9 και 10 ασκείται αυτεπαγγέλτως,
τα δε ως άνω άρθρα έχουν ως τίτλο “Ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη”, “Ενδοοικογενειακή παράνομη βία και απειλή”, “Ενδοοικογενειακή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας” και “Παρακώλυση απονομής της δικαιοσύνης” αντίστοιχα. Το νόημα είναι ότι σε μια σειρά ελαφρών πλημμελημάτων του Ποινικού Κώδικα, τα οποία γενικώς τιμωρούνται κατ’ έγκλησιν, η δίωξη χωρεί εδώ κατ’ εξαίρεσιν αυτεπαγγέλτως, για σκοπούς πληρέστερης προστασίας των οικείων εννόμων αγαθών.
Και έχει πράγματι κάποιο νόημα η ρύθμιση. Πολλές φορές τα θύματα παρόμοιων πράξεων δεν έχουν το θάρρος της καταγγελίας, δεν βρίσκουν την ψυχική αντοχή να συρθούν μέχρι το αστυνομικό τμήμα, δεν έχουν την οικονομική ανεξαρτησία να καταφύγουν σε ένα δικηγόρο. [Για τους ίδιους λόγους όμως δεν θα ζητήση και διαζύγιο η σύζυγος. Μήπως όμως τότε να εισαγάγουμε και αυτεπάγγελτη διαδικασία διαζυγίου; Ας μην βάζω ιδέες!]