Ωραιο παιχνιδι και αν αφηναμε και τις γκρινιες για την διαιτησια θα ηταν ακομα καλυτερο
Καιρο ειχα να δω ενα παιχνιδι μπασκετ που να μου αρεσει τοσο οσο το χτεσινο Ελλαδας-Ισπανιας (ή αναποδα, Ισπανιας-Ελλαδας για να ειμαστε ακριβεις). Και στην αρχη φοβομουν να το δω γιατι η Ισπανια ειναι πολυ δυνατη, μας κερδισε ηδη δυο φορες με βαρια διαφορα και μια ξεφτιλα απο την Ισπανια με πειραζει ιδιαιτερα*. Αλλα τελικα αρχισα να το βλεπω και το παιχνιδι τα ειχε ολα, σασπενς, θεαμα, παθος, και λιγο τεχνικο παιχνιδι απο τον παγκο. Με εξαιρεση καποιες ανοητες φιλονικιες προς το τελος ηταν μια τελεια διαφημιση του μπασκετ. Και δεν μπορω να πω οτι με πειραξε η νικη της Ισπανιας, οποιος και να κερδιζε μετα απο τετοιο παιχνιδι θα ηταν αδικο για τον αλλο. Εξαλλου και οι Ελληνες φιλαθλοι καπως ετσι το ειδαν, μια και χειροκροτουσαν την Εθνικη παρα την ηττα.
