Αυτες τις μερες εχουμε την επετειο της επιστροφης του Ελευθεριου Βενιζελου μετα την υπογραφη της Συνθηκης των Σεβρων, πριν 90κατι χρονια. Γραφει ο Αγγελος Βλαχος:
διοργανωθηκε μεγαλειωδης επινικειος τελετη στο Σταδιο, παρουσια του βασιλια Αλεξανδρου και ολων των δημαρχων και κοινοταρχων της Επικρατειας. Εκατονταδες ιερεις και δεσποτες εψαλαν μνημοσυνη υπερ των πεσοντων [στους πολεμους, Βαλκανικους και Α Παγκοσμιο]. Θα ηταν μια απο τις εκπαγλες εκεινες αττικες ημερες, τις φωτεινες, τις πεντακαθαρες, του Σεπτεμβριου οπου το καθε τι ειναι χρωματων εορτη και θαυμα για τα ματια. Πως να μην σκεφτει κανεις -σημερα πια [το 1985]- τους στιχους του Καβαφη:
Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κ’ εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·
κ’ οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν
ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα —
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.
Read moreΜικρο ιστορικο: Ο Ελευθεριος Βενιζελος και τα σκαμπανεβασματα της ελληνικης ψυχης