Δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής της 16ης Ιουλίου 2017.
Δεν απετέλεσε ασφαλώς έκπληξη για κανέναν ο νέος επαγγελματικός σταθμός της κ. Θάνου. Μετά τις ιδιότητες της αρχισυνδικαλίστριας και κατόπιν απεργού δικαστικής λειτουργού, της επί πρώτη φορά Αριστεράς Πρόεδρου του Αρείου Πάγου (η διηνεκής τιμή της πρότασης ανήκει στον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο) και της υπηρεσιακής Πρωθυπουργού (ελέω των κενών θέσεων των δύο άλλων προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων), η πρόσφατη τοποθέτησή της ως υπαλλήλου του Πρωθυπουργικού Γραφείου συνιστά την αναμενόμενη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ cursus honorum. Κατ’ εκτίμησιν βέβαια δεν αποτελεί και το επιστέγασμα της σταδιοδρομίας της, τώρα που άνοιξε ενώπιόν της το κομματικό στάδιο. Ωστόσο, παρά το αναμφισβήτητο πρότυπο δικαστικής και μεταδικαστικής επαγγελματικής επιτυχίας που θέτει η κ. Θάνου στους πρώην συναδέλφους της, ή μάλλον εξαιτίας αυτού, δεν θα ήταν άσκοπο να εξετάσουμε κάποια ερωτήματα.