Δημοσιεύθηκε στις 05Ιουν16 η πρόταση “Ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα” των Αλιβιζάτου/Βουρλούμη/Γεραπετρίτη/Κτιστάκι/Μάνου/Σπυρόπουλου (ΚαινΣ). Τέσσερις νομικοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου στο Δημόσιο Δίκαιο, και δύο επιχειρηματίες με μεγάλη πείρα ζωής και πολιτική συμμετοχή κατέστρωσαν ένα πολύ ενδιαφέρον, ριζοσπαστικό σε πολλά σημεία του, συνταγματικό σχέδιο για τον αιώνα μας. Περιττεύει να πω πόσο εκτιμώ την δημόσια παρουσία πολλών από αυτούς, γιαυτό και διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την αναθεωρητική τους πρόταση.
Θα ήθελα στην ανάρτηση αυτή να σχολιάσω μερικά σημεία της, τα περισσότερα επικριτικά. Το έχουμε αυτό εμείς οι γκρινιάρηδες, ψάχνουμε να βρούμε το κάρφος στον οφθαλμό του άλλου για να κάνουμε τον έξυπνο. Στην πραγματικότητα, το θεωρώ μια πολύ ερεθιστική βάση συνταγματικής συζήτησης και περιμένω με ανυπομονησία την δημοσίευση και της αιτιολογικής της έκθεσης.
Περισσότερο ίσως και από τις προτάσεις του, το ΚαινΣ εκπλήσσει και πρωτοτυπεί με την σιωπή του: όντας πολύ πιο συνοπτικό από το ισχύον (11.500 λέξεις έναντι 25.000) παραλείπει σιωπηρά πολλές διατάξεις του σημερινού μας Συντάγματος, από τους ενόρκους μέχρι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους μέχρι τα περίπλοκα κωλύματα εκλογιμότητας. Δεν έχω ελέγξει όλες αυτές τις παραλείψεις, αλλά υποψιάζομαι ότι εκεί έγκειται πολλή από την καινοτομία της κρινόμενης πρότασης. Όχι απαραιτήτως για καλό πάντα.