Ενα μοντελο για την ευρωπαϊκη πολιτικη στο μελλον
Ο Πωλ Γουλφοβιτς, που επιβληθηκε το 2005 απο την κυβερνηση Μπους ως επικεφαλης της Παγκοσμιας Τραπεζας, τελικα παραιτηθηκε πριν λιγες μερες. Η ιστορια της παραιτησης του ειναι ενδιαφερουσα για αρκετους λογους.
Η Παγκοσμια Τραπεζα ειναι μαζι με το ΔΝΤ το πιο σημαντικο διεθνες οικονομικο ιδρυμα. Παραδοσιακα ο προεδρος της επιλεγεται απο τους Αμερικανους (και του ΔΝΤ απο τους Ευρωπαιους). Η αληθεια ειναι ομως οτι οι Ευρωπαιοι ποτε δεν ηταν ιδιαιτερα χαρουμενοι με την επιλογη αυτου του ατομου, κυριως λογω της θητειας του στο αμερικανικο Υπουργειο Αμυνας υπο τον Ντ.Ραμσφελντ και του ρολου που επαιξε στον πολεμο του Ιρακ. Σημαντικοι οικονομολογοι οπως ο Τζ.Στιγκλιτς και ο Τζ.Σακς εξεφρασαν ξεκαθαρα την αντιθεση τους, λεγοντας ο μεν πρωτος οτι ο προεδρος της ΠΤ δεν πρεπει να ειναι ενα προσωπο που προκαλει ιδεολογικα φορτισμενες αντιδρασεις και ο δε Σακς οτι ο προεδρος της ΠΤ δεν μπορει να ειναι καποιος χωρις την απαραιτητη οικονομικη εκπαιδευση. Η κατοπινη συμπεριφορα του Γουλφοβιτς μεσα στην Παγκοσμια Τραπεζα ενισχυσε την δυσαρεσκεια, καθως στηριχτηκε υπερβολικα σε εξωτερικους συμβουλους (μελη της κυβερνησης Μπους) και γενικα δεν φανηκε να σεβεται πολυ την υπαρχουσα κουλτουρα της ΠΤ.
Ολες αυτες οι αντιδρασεις ομως δεν ηταν αρκετες, οσο δεν υπηρχε ισχυρες δυναμεις να αντιταχτουν στην στηριξη της κυβερνησης Μπους (οι ΗΠΑ ειναι ο μεγαυτερος μετοχος και εχουν την μεγαλυτερη επιρροη) προς τον Γουλφοβιτς.