Υπέρ της απελευθέρωσης του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων

Δυο λόγια σύντομα για την απελευθέρωση του ωραρίου των εμπορικών, που από τρίχα έχει γίνει τριχιά:

1.

Φτου ξελευθερία ολέ!

Ο καθένας να ανοίγη το κατάστημά του όποτε θέλη και για όσο θέλη. Όποτε και όσο, το ξαναγράφω. Η επαγγελματική και οικονομική του ελευθερία μπορούν να περιωρίζωνται μόνο όταν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος. Αντιστοίχως, η συμβατική ελευθερία του καταναλωτή να αγοράση κάποιο αγαθό ή υπηρεσία δεν μπορεί να εξαρτάται από το πώς λένε την ημέρα της εβδομάδας, αν δεν υπάρχει πάλι κάποιος σοβαρός λόγος. Το βάρος της απόδειξης επιρρίπτεται στους απαγορευτές, όχι στους ελευθερόφρονες. Στους δύο τρίτος (καταρχήν) δεν χωρεί. Ακόμη και αν αυτό το υπαγορεύη η παράδοση, η θρησκεία ή η ιδεοληψία.

Ο λαός, και εδώ, ψηφίζει με τις πράξεις του.

Ο τοίχος ξέρει καλύτερα.
Ο τοίχος ξέρει καλύτερα.

Read moreΥπέρ της απελευθέρωσης του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων

Κατά της ποινής της ισόβιας κάθειρξης ΙΙ

Ομολογώ: είμαι σταλεγάκιας. Όταν τα έλεγα εγώ, κάποιοι δεν κράταγαν σημειώσεις. Αλλά θα τους δείξω εγώ τώρα.

Στην υπόθεση Vinter και λοιποί κατά ΗΒ (Ιούλ 13), η Διηυρυμένη Σύνθεση του ΕΔΔΑ έκρινε ότι η επιβολή πραγματικής ισόβιας κάθειρξης, ήτοι ισόβιας κάθειρξης χωρίς υφ’ όρον απόλυση, παρά μόνο με την δυνατότητα χάριτος, παραβιάζει το άρ. 3 ΕΣΔΑ περί απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης. Και μαλιστα με ψήφους 16-1, όπου ακόμη και ο Άγγλος δικαστής υπερψήφισε την διάγνωση της παραβίασης.

Read moreΚατά της ποινής της ισόβιας κάθειρξης ΙΙ