AskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Δεκάδες ρηξικέλευθες επιχειρήσεις στον τομέα της Information Technology γεννήθηκαν από νεαρά άτομα σε εξαιρετικά «ταπεινές» συνθήκες. Πολλές δεν τις ακούσαμε ποτέ καθότι εξαγοράστηκαν ή απέτυχαν νωρίς, άλλες τις γνωρίζουμε ως σημεία αναφοράς του επιχειρηματικού οίστρου της νέας- πλέον όχι τόσο- και προσοδοφόρας αγοράς που ακούει στο όνομα ηλεκτρονικοί υπολογιστές και παρελκόμενα (λογισμικό, περιφερειακά, κλπ).

Αρχέτυπο της επιτυχίας που ξεκίνησε σ’ένα απλό γκαράζ: η Hewlett-Packard. O καλιφορνέζικος κολοσσός της IT δεν ήταν πάντα η blue chip επιχείρηση που βλέπουμε σήμερα. Ξεκίνησε σ’ένα γκαράζ από δύο απόφοιτους του Stanford, τον William Hewllett και τον David Packard. Άλλες ακολούθησαν, πολλές φορές με τα ίδια ισχνά μέσα δημιουργώντας έναν πυρήνα εταιρειών που δραστηριοποιείται στα ηλεκτρονικά, γνωστό σήμερα ως Silicon Valley.

Τα τελευταία χρόνια η IT industry συνεχίζει την εξέλιξή της προσφέροντας κυρίως αποκεντρωμένες υπηρεσίες λογισμικού. Πλέον δεν είναι τόσες πολλές οι επαναστατικές ιδέες που περιμένουμε απ’το hardware όσο απ’το software και τις εφαρμογές του. Σύγχρονα παραδείγματα είναι η Google (που ιδρύθηκε μόλις 10 χρόνια πριν) και το Facebook (ξεκινώντας πριν 4). Εταιρείες που βασίστηκαν στις προφητικές ιδέες λίγων ατόμων με ελάχιστα μέσα με σκοπό να προσφέρουν μια νέα επαναστατική υπηρεσία εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια διάδοση ιδεών που προσφέρει το συνεχώς εξελισσόμενο Διαδίκτυο.

Εκατοντάδες τέτοιες ιδέες έχουν ξεκινήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που το Internet έχει μπει σιγά σιγά στις ζωές όλων. Οι περισσότερες δεν πέρασαν το πρώτο στάδιο [της αποδοχής απ’το κοινό] είτε γιατί δεν ήταν αρκετά καλές είτε γιατί ίσως ερχόντουσαν πριν απ’τον καιρό τους. Λίγες όμως κατάφεραν να βρουν χρηματοδότηση και να διαδοθούν, δημιουργώντας τα αγαπημένα μας sites όπως σήμερα τα γνωρίζουμε και προσφέροντας δυναμικές υπηρεσίες σε άλλους τομείς. Ποιός σήμερα δεν χρησιμοποιεί έστω μία υπηρεσία του Google; Πόσοι δεν κοινωνικοποιούνται στο Facebook ή στο MySpace;

Πού βρισκόμαστε όμως εμείς ως Έλληνες στο παραπάνω παιχνίδι; Ο λαός μας παραδοσιακά ξιπάζεται πως βγάζουμε/εξάγουμε μυαλά αλλά δεν έχουμε τα κονδύλια να εφαρμόσουμε τις καλύτερες ιδέες μας. Πόσοι είναι οι Έλληνες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν (σ’ένα γκαράζ ή ένα διαμέρισμα) οπλισμένοι απλά με μια καλή ιδέα κι έναν υπολογιστή;

Read moreAskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Ελληνικη μεταναστευση και ο μυθος των λαμπρων μυαλων των Ελληνων

Μια απο τις εκφρασεις που με εκνευριζουν ως Ελληνα του εξωτερικου ειναι η εξης: “οποια πετρα κιαν σηκωσεις εναν Ελληνα θα βρεις”. Πρωτα απολα ειναι αναληθης, δεν υπαρχουν παντου Ελληνες. Ουτε καν αυτο που υπονοει, οτι ειμαστε “ιδιαιτερα διεσπαρμενοι”, ειναι αληθες. Πολλες εθνικοτητες (με πρωτη τους Εβραιους) ειναι πολυ πιο ευρεως διαδεδομενες στα κρατη της Δυσης. Περισοτερο με ενοχλει ομως η αναποφευκτη σκεψη που ακολουθει της φρασης και θελει τους Ελληνες να εχουν τρομερες ικανοτητες, γιαυτο πανε στα περατα της γης και “διαπρεπουν”.

Ο μυθος ειναι πολυ διαδεδομενος και αγαπητος, συχνα οδηγει και σε απιστευτες υπερβολες, οπως την παρουσιαση μιας συνεντευξη του αντιπρυτανη του Χαρβαρντ που ειδα στην Καθημερινη με τιτλο Οι Ελληνες, από τα πιο λαμπρά μυαλά του Χάρβαρντ (αν ψαξετε στην συνεντευξη αυτη την φραση δεν θα την βρειτε, ειναι κατασκευασμενη απο τον αρθρογραφο!).

Στην πραγματικοτητα η σχετικα μεγαλη πιθανοτητα να βρεις Ελληνα σε μεγαλες δυτικες πολεις εχει να κανει απλα με την τεραστια αποτυχια της μητερας πατριδας να συγκρατησει τους Ελληνες στον τοπο τους! Οι Ελληνες δεν φευγουν επειδη εχουν τρομερα μυαλα και τους χρειαζονται οι ΗΠΑ ή η Γερμανια, φευγουν γιατι δεν εχουν τι να κανουν στην Ελλαδα! Απο την εποχη της μεταναστευσης ανειδικευτων μεχρι σημερα με την μαζικη μεταναστευση καλα ειδικευμενων Ελληνων.

Θα ηθελα λοιπον να δωσω την δικη μου εμπειρια με τους Ελληνες του εξωτερικου.
Ας ξεκινησω απο την Γερμανια, οπου οι Ελληνες ακομα, δυστυχως, κατα κανονα ασχολουνται με πολυ χαμηλης ειδικευσης δουλειες, οπως ταβερνες (με μαγειρες που μαγειρευουν σιγουρα χειροτερα απο την μεση ελληνιδα γιαγια, να μην μιλησω για συγκριση με σοβαρο σεφ). κατασκευες κτλ Οι λιγοι Ελληνες που ερχονται για φοιτητες στην Γερμανια, για Ελλαδα θα ηταν μαλλον επιμελεις, για Γερμανια ομως ειναι μαλλον συχνα ανοργανωτοι, καθυστερουν πολυ τις σπουδες τους και γενικα δεν διακρινονται ιδιαιτερα.

Στις ΗΠΑ οι Ελληνες εχουν μεινει περισσοτερο καιρο και ειναι πιο αφομοιωμενοι. Παρολαυτα, η θεωρια οτι διακρινονται ιδιαιτερα ειναι μαλον αναληθης. Για παραδειγμα, μετα απο τοσες γεννιες, ακομα υπαρχουν μερικοι που ασχολουνται με κακης ποιοτητας ταβερνες και σουβλατζιδικα (η γενικη ελλειψη καλου ελληνικου φαγητου συνδυασμενη με την ευρεια διαδοση κακων ελληνοαραβικων ταβερνειων μου σπαει ειλικρινα τα νευρα).

Read moreΕλληνικη μεταναστευση και ο μυθος των λαμπρων μυαλων των Ελληνων

Μικρο Ποδοσφαιρικο: τελικα θελουμε ομορφο θεαμα ή καλες στατιστικες?

Η Ελλαδα παιζει παλι σε ενα ευρωπαϊκο πρωταθλημα και δυστυχως τα παιχνιδια της δεν εχουν γινει καθολου ελκυστικοτερα να τα βλεπεις. Αλλα βεβαια μιλαμε για την ομδα που επι χρονια εχει προπονητη τον ανθρωπο που ειπε: δεν υπαρχει ελκυστικο και απωθητικο ποδοσφαιρο, υπαρχει επιτυχημενο και αποτυχημενο.

Η βασιλευουσα πρωταθλητρια Ευρωπης λοιπον, 8η στην παγκοσμια καταταξη παιζει με την συμπαθητικη, πλην μαλλον αναποτελεσματικη Σουηδια (νουμερο 30 παγκοσμιως). Περιεργως το παιχνιδι μοιαζει λιγο με παιχνιδι Ρεαλ Μαδριτης εναντιον Αλμπαθετε (μαντεψτε ποιος ειναι σε ποιον ρολο).

Οπως ειπε βεβαια ο ενας εκφωνητης του ESPN μολις τωρα, το παιχνιδι μπορει να ειναι βαρετο αλλα αν καποιος κριτικαρει τον Ρεχαγκελ, η απαντηση μπορει να ερθει ευκολα: κοιταχτε τι εχουμε καταφερει με αυτο το βαρετο στυλ. Δεν ειμαι σιγουρος ομως οτι οι αντιπαλοι της Ελλαδας δεν εχουν μαθει πια το κολπο και οτι η μεθοδος θα πιασει οταν πεσουμε σε δυνατες ομαδες (η Ισπανια μολις διελυσε την Ρωσια 4-1 και δεν φαινεται οτι θα κολλησει στην ελληνικη αμυνα, να μην μιλησουμε για την Ολλανδια).

Προσωπικα θα προτιμουσα να ειμασταν μια Σουηδια, ελαφρια και συμπαθητικη ομαδα με αρκετους ταλαντουχους παικτες που παιζει μερικα ομορφα παιχνιδια χωρις μεγαλες αξιωσεις, παρα αυτη η βαρια ομαδα που παιζει τοσο αμυντικα που συχνα φαινεται οι παικτες της να προσπαθουν να ξεφορτωθουν την μπαλα απο τα ποδια τους οπως οπως.

Read moreΜικρο Ποδοσφαιρικο: τελικα θελουμε ομορφο θεαμα ή καλες στατιστικες?