Ειμαι ενστικτωδώς εναντιος στις μαζικες κινησεις και αντιδρασεις. Οχι τοσο απο ελιτισμο, οσο απο κυνισμο, σκεπτικισμο, ταση να φοβαμαι την συμβατικη σκεψη. Οταν καποιος ξεκιναει “ολοι ξερουμε”, υποψιαζομαι οτι τιποτα δεν ξερουμε.
Διαβασα ομως, σχετικα με την φρικτη σφαγη στο Charlie Hebdo, ενα επιχειρημα που με επεισε: οσοι δεν παλευουμε συνεχως υπερ της ελευθεριας εκφρασης, αφηνουμε γυμνους και απροστατευτους, στο προσκηνιο, αυτους που παλευουν για μας. Εκτεθειμενους στις φωνες, απειλες, στην τυφλη οργη εκεινων που νομιζουν οτι εχουν δικαιωμα να μας πουν τι θα λεμε και τι θα σκεφτομαστε (ειτε ειναι ανεγκεφαλοι οπαδοι της σαρια, ειτε αμορφωτοι πουριτανοι στην ζωνη της Βιβλου των ΗΠΑ, ειτε ελληνορθοδοξοι Ταλιμπαν).
Φυσικα αυτοι που αποφασιζουν να παρουν οπλα και να δολοφονησουν ανθρωπους για ενα σκιτσο, δεν ειναι κανονικοι ανθρωποι, ουτε καν αντιπροσωπευτικα δειγματα των φανατικών κοινοτητων απο τις οποιες ξεπηδουν. Αλλα οπως και να εχει, απο καποιον επηρεαζονται, καποια (παρανοϊκη) ιδεολογια ακολουθουν, καποια (απαισια) λογικη εχουν οι πραξεις τους και καποιον απωτερο σκοπο επιτελουν.
Σε αυτους λοιπον που συνδαυλιζουν το μισος (συχνα χωρις να ξερουν που θα φτασει), τους μυαλωμενους μεντορες της αμυαλης βιας, πρεπει να απαντησουμε: ειμαστε περισσοτεροι και ανθεκτικοτεροι απ’οτι νομιζετε. Για καθε δολοφονο που υποκινειτε να τιμωρησει μια απλη πραξη ελευθερης εκφρασης (ενα απλο σκιτσο διαολε!), θα αναδημοσιευουμε 10.
(α κοιταξτε πως λειτουργει και η ελευθερια εκφρασης: αν προσβαλεστε ευκολα, απλα μην διαβαζετε παρακατω!)