Καθε φορα που η Ελλαδα εχει προβληματα τετοιου μεγεθους ωστε να αρχισουν να ασχολουνται τα διεθνη ΜΜΕ μαζι τους (αρκετα συχνα δυστυχως), στην Ελλαδα αρχιζει με απολυτη προβλεψιμοτητα η Καταγγελια.
Οι ξενοι μας απεχθανονται, θελουν το κακο μας, να διαμελισουν την χωρα μας και να ξεσκισουν την εθνικη μας ταυτοτητα… να οριστε παλι μας κριτικαρουν με μονο σκοπο να εκπληρωσουν τα σκοτεινα τους σχεδια.
Οι ψυχολογικοι και κοινωνικοι λογοι που μας σπρωχνουν σε αυτο το συνονθυλευμα συνδρομου καταδιωξης, συνωμοσιολαγνιας και ξενοφοβιας αξιζουν σιγουρα μια ολοκληρη διατριβη. Εχω την εντυπωση οτι μονο βαθια ανασφαλεις και συμπλεγματικοι ανθρωποι νιωθουν οτι ολος ο κοσμος τους φθονει και τους καταδιωκει. Θελει πολυ κακομοιρια και μιζερια για να κατηγορεις ολον τον κοσμο καθε φορα που ερχεσαι σε δυσκολη θεση και να περιμενεις παθητικα τον απο μηχανης θεο, αντι να κοιταζεις με δυναμισμο και κουραγιο να βγεις απο αυτην αδιαφορωντας για το τι λενε οι αλλοι!
Δεν θελω να ασχοληθω ομως αλλο με την ερασιτεχνικη ψυχολογια, αλλα να καταδειξω σε τι ακραια ολιγοφρενεις θεωριες οδηγουνται οι αρθρογραφοι υπο τετοιες συνθηκες.
Το αρθρο του Γ.Δελαστικ στην Ημερησια ειναι απο τα καλυτερα παραδειγματα που διαβαζω αυτες τις μερες.