Η (ελλιπης) Αρετη των Ελληνων

Οι Ελληνες ειναι ανθρωποι με πολλα χαρισματα, αλλα λιγες αρετες.

Αγγελος Βλαχος, πολυταξιδεμενος διπλωματης, συγγραφεας, φιλος του Γ. Σεφερη, ανιψιος του Γεωργιου Βλαχου, ιδρυτη της Καθημερινης

Ενα παιδι ακουει και επηρεαζεται περισσοτερο απο τον δασκαλο παρα απο τον γονεα, ακομα και αν προκειται για το ιδιο ατομο.

ΙΓ, γονος δυο δασκαλων

Τι σημαινει να εισαι Ελληνας, τι θετικο χαρακτηριστικο θα μπορουσε να πει κανεις οτι εχουν οι περισσοτεροι Ελληνες και ειδικοτερα τι αρετες? Στις ΗΠΑ ειναι ξεκαθαρο ποια πραγματα ειναι unamerican. Η μιζερια, η αδικια, τα στερεοτυπα/ο ρατσισμος, η αγενεια… ολα αυτα τα χαρακτηριστικα πανε εναντια στο πως σκεφτονται οι Αμερικανοι συλλογικα οτι ειναι, ή εστω πως θα ηθελαν να ειναι.

Στην Αγγλια η ευγενεια, το φαιρ πλεϋ, η στωϊκοτητα, το φλεγμα, η αντιμετωπιση καθε αντιξοοτητας με χιουμορ ανηκουν στις αρετες που πρεπει να εχει καθε Αγγλος που σεβεται τον εαυτο του.

Στην Γερμανια οι λεγομενες πρωσσικες αρετες (Preussische Tugenden) ειναι ακομα πιο ξεκαθαρα ορισμενες.

Αισθημα δικαιοσυνης (Gerechtigkeitssinn)
Σκληραγωγια (Härte, gegen sich mehr noch als gegen andere)
Θαρρος (Mut)
Αισθημα ταξης (Ordnungssinn)

Read moreΗ (ελλιπης) Αρετη των Ελληνων

Αμερικάνα 1 : Αμερικανικος καθημερινος πολιτισμος

Το πρωτο σε μια συλλογη αρθρων με τις δυνατοτερες εντυπωσεις μου απο το Λανδ οφ δε μπρεηβ αντ χοουμ οφ δε φρη. Ξεκινω μιλωντας για το υψηλο επιπεδο δικαιοσυνης και ηρεμιας στις καθημερινες συναναστροφες στις ΗΠΑ.

Μενω στις ΗΠΑ εδω και 8 μηνες περιπου. Ομολογω οτι οταν πρωτοηρθα σκεφτομουν λιγο σε εκεινο το στυλ του Ευρωπαιου που θεωρει τον μεσο Αμερικανο επιφανειακο και ετσι… ελαφρα αφελη*.

Ειναι νομιζω καιρος να δηλωσω ανοιχτα οτι θαυμαζω τον καθημερινο πολιτισμο των ΗΠΑ. Και δεν μιλω μονο για τους απλους ανθρωπους στις Μεσοδυτικες Πολιτειτες που μενω, αλλα για σχεδον ολους τους Αμερικανους που ηρθα σε επαφη απο Σαν Ντιεγκο μεχρι Ουασιγκτων. Θα δωσω λιγα απλα παραδειγματα και προκαλω τον αναγνωστη να βρει ευρωπαϊκη χωρα που να συμβαινει κατι τετοιο συχνα:

1) Τον Ιανουαριο ημουν στην Νεα Ορλεανη και ετυχε να ειναι ο τελικος αμερικανικου κολλεγιακου ποδοσφαιρου μεταξυ Ohio State** και Louisiana State. Στους δρομους της γαλλικης συνοικιας κυκλοφορουσαν την μερα πριν το παιχνιδι δεκαδες χιλιαδες οπαδοι του OSU απο το Οχαϊο και το ευρυτερο Μιντουεστ. Ο καθενας με μια big ass beer (με αυτη την ονομασια τις πουλουσαν, δεν κανω πλακα) στο χερι, κατα τις 12 το βραδυ πρεπει να ηταν ολοι τυφλα. Κιομως σε καθε μπαρ, αναμικτοι οπαδοι των δυο ομαδων χοροπηδουσαν και τραγουδουσαν. Δεν ειδα ολο το βραδυ ουτε ενα επεισοδιο. Φανταστειτε την ιδια περιπτωση με Ολυμπιακους και Παναθηναϊκους, οπαδους Μπαρσα και Ρεαλ, οπαδους της Αγγλιας και της Γερμανιας. Θα ειχαμε εκατονταδες θυματα…

2) Μετα απο εναν μηνα περιπου ημουν σε ενα μπαρ και αποτι φαινεται επεσε το κινητο μου στο πατωμα. Σενα μπαρ γεματο μεθυσμενα κολλεγιοπαιδα. Οταν το πηρα ειδηση 2 μερες μετα και πηρα τηλεφωνο να δω μπας και το εχει κανεις, απαντησε ενας ευγενεστατος υπευθυνος του μπαρ οτι το βρηκε καποιος πελατης και τους το παρεδωσε, να περασω να το παραλαβω. Φανταστειτε το ιδιο σε κλαμπ στην Αθηνα.

Read moreΑμερικάνα 1 : Αμερικανικος καθημερινος πολιτισμος