φορολογια

Έχω επανειλημμένως απειλήσει ότι θα σας φορολογήσω τα ζωικά προϊόντα και σήμερα θα εκθέσω το γιατί. Ένας ζωικός φόρος, όπως κάθε φόρος, μπορεί να έχη διάφορες βάσεις. Εδώ θα εξετάσω τέσσερις, προηγουμένως όμως θα επιχειρήσω να ορίσω το φορολογικό μας αντικείμενο.

Αντικείμενο του φόρου εδώ λοιπόν είναι κάθε ζωικό προϊόν, κάθε προϊόν δηλονότι που προέρχεται από τα ζώα και καταναλώνεται από τους ανθρώπους. Εδώ περιλαμβάνονται πρώτα και κύρια τα ζωικά τρόφιμα: κρέας και παράγωγά του, γάλα και παράγωγά του (γιαούρτι, τυρί κ.λπ.), αβγά. Περιλαμβάνονται επίσης ενδύματα και πάσης φύσεως αντικείμενα κατασκευασμένα από μαλλί, γούνα και δέρμα, καθώς και όλα τα δερμάτινα αντικείμενα κάθε λογής, από ζώνες μέχρι πολυθρόνες μέχρι μαστίγια. Για τους πολύ σκληρούς, πρέπει να συμπεριληφθούν και το μέλι με το μετάξι, αλλά δεν νομίζω ότι συμμερίζομαι την άποψη αυτή. Τέλος, συμπεριλαμβάνονται πάσης φύσεως προϊόντα που έχουν αναπτυχθή μέσω ζωικού πειραματισμού, ιδίως καλλυντικά και φάρμακα.

Read moreΥπέρ της φορολογίας ζωικών προϊόντων

Έχω γράψει στο παρελθόν ένα, δύο, τρία άρθρα περί φορολογίας. Θα ήθελα τώρα να τα συνοψίσω και να τα επαυξήσω σε μερικές θέσεις για την φορολογία. Διαβάστε τις με την προειδοποίηση ότι, ειδικά εδώ και όλως κατ’ εξαίρεσιν, δεν έχω πάντα δίκιο, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Θέση πρώτη

Το αντικείμενο της φορολόγησης πρέπει να χαρακτηρίζεται από ανελαστικότητα, διότι έτσι ελαχιστοποιείται όχι μόνο η φοροαποφυγή, αλλά και η στρέβλωση λόγω υποκατατάστασης του φορολογούμενου αγαθού από άλλα: οι άνθρωποι εξακολουθούν να καταναλώνουν ακολουθώντας το ίδιο σχήμα, που εξ υποθέσεως μεγιστοποιεί την ωφέλειά τους, έστω και δυσανασχετώντας.

Θέση δεύτερη

Ένας στιβαρός φόρος ακινήτων είναι αναπόσπαστο μέρος της φορολογίας. Ο φόρος ακινήτων συλλαμβάνει πολλή από την φοροδιαφυγή που έλαθε, έχει εξαιρετικά ταμειακά αποτελέσματα, χαμηλό κόστος συλλογής και μηδενικό περιθώριο εκτίμησης από την φορολογική διοίκηση. Και το πιο σημαντικό ίσως, δεν στρεβλώνει τους παραγωγικούς συντελεστές της οικονομίας.

Θέση τρίτη

Φορολογητέα είναι κατά προτίμηση η κατανάλωση παρά το εισόδημα. Η φορολόγηση του εισοδήματος απαιτεί πολύπλοκες ρυθμίσεις και εκτεταμένη γραφειοκρατία, που τελικά κατακλύζει τα φορολογικά δικαστήρια.

Read more11 θέσεις για την φορολογία

Θα ήθελα να εκθέσω μερικές απλές σκέψεις που κάνω από καιρού εις καιρόν για την έννοια της προοδευτικότητας στο φορολογικό μας σύστημα.

Καταρχάς, ας επισκεφθούμε τα ονόματα: προοδευτικό ονομάζεται ένα φορολογικό σύστημα όχι επειδή ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή το ποσοστό του συντελεστή αυξάνει καθώς αυξάνει το φορολογητέο αντικείμενο, συνήθως το εισόδημα. Για παράδειγμα, όσοι έχουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ πληρώνουν έστω 15% και όσοι έχουν πάνω από το όριο αυτό πληρώνουν έστω 25% για το επιπλέον. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ποσό του φόρου να μεγαλώνη δυσανάλογα με την αύξηση του φορολογητέου αντικειμένου. Τέτοιο ήταν πάντα (;) και το δικό μας φορολογικό σύστημα. Σε αντίθεση, ένα αναλογικό φορολογικό σύστημα έχει τον ίδιο συντελεστή φορολόγησης, πράγμα που οδηγεί σε πιο ομαλή άνοδο του φόρου.

Σε πολιτικά συμφραζόμενα, οι προοδευτικοί φορολογικοί συντελεστές είναι αναδιανεμητικώτεροι, δηλαδή παίρνουν περισσότερα απο τους πιο πλούσιους και τα δίνουν στο κράτος/στους φτωχούς (διαλέξτε ό,τι θέλετε), με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Read moreΠερί προοδευτικής φορολόγησης

Μια συζήτηση περί φορολογίας μοιάζει κάπως άκαιρη σήμερα, που η Κυβέρνηση φορολογεί ό,τι ιστολογεί, ζη, κινείται, μιλάει, αγοράζει, περπατάει. Αλλά ίσως θα έπρεπε να γίνη ακριβώς γιαυτό.

Προσωπικά βέβαια είμαι μάλλον ο λιγώτερο ικανός να σχολιάσω σχετικά. Ξέρω πολύ λίγα πράγματα από Φορολογικό, αλλά και στην πράξη η εμπειρία μου από φόρους και εφορείες δεν είναι μεγάλη (ευτυχώς!). Όσο από οικονομικά, μην τα ξαναλέμε, δεν ξέρω τίποτις. Αυτή εδώ η καπτάτιο λοιπόν έχει το νόημα της έκκλησης για βοήθεια: όσοι ξέρετε περισσότερα, διαφωτίστε.

Read moreΠερί φορολογίας

Το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, εισαχθέν με το άρ. 53 Ν. 4021/2011, έχει προκαλέσει, δικαίως σε μεγάλο βαθμό, κοινωνική αναστάτωση. Και νομική κιόλας. Παραθέτω πρώτα μερικές εξωνομικές σκέψεις μου σχετικά:

Οι φόροι στα ακίνητα, ως φόροι επί κεφαλαίου, αποτελούσαν πάντα αίτημα της Αριστεράς, είτε συμφωνεί κανείς με το αίτημα αυτό είτε διαφωνεί (και υπάρχουν καλοί λόγοι διαφωνίας). Για δεύτερη φορά όμως (η πρώτη ήταν το δημοψήφισμα) η Αριστερά παθαίνει ό,τι ευχόταν, και φυσικά η αντίδρασή της είναι η αναμενόμενη: αντιφατική και αλλοπρόσαλλη.

Συγκεκριμένες εφαρμογές του ειδικού τέλους είναι βέβαιο ότι είναι άδικες και δυσανάλογες. Ακριβώς επειδή το ακίνητο, καίτοι κεφάλαιο, είναι συχνότατα στείρο κεφάλαιο, κεφάλαιο δηλαδή που δεν αποδίδει εισόδημα, είναι απαραίτητο να προβλεφθούν εξαιρέσεις και δικλίδες, περισσότερες μάλιστα από αυτές που έχουν ήδη προβλεφθή. Αυτά όμως δεν πλήττουν την συνταγματικότητα του μέτρου γενικώς, αλλά το πολύ συγκεκριμένων εφαρμογών του.

Read moreΠερί της αντισυνταγματικότητας του ειδικού τέλους ακινήτων