Κάποιες σκέψεις για την αναγκαιότητα καθιέρωσης εναλλακτικών μορφών εκπαίδευσης και τους λόγους άρνησης της Ελληνικής κυβέρνησης. Μετά από αυτές που είχα εκθέσει εδώ.
Ο δάσκαλος του σχολείου προτιμάει να έχει μερικά στουρνάρια στην τάξη του παρά έναν μόνο ιδιοφυή μαθητή. Και κατά βάθος έχει δίκιο γιατί καθήκον του δεν είναι να μορφώνει εξαιρετικά μυαλά αλλά καλούς φιλολόγους, μαθηματικούς, και χρήσιμους ανθρώπους
Έρμαν Έσσε
…η αλήθεια είναι αυτή. Σχολειό πια δεν υπάρχει. Κινείται μονάχα ακόμη ένας ανήθικος κι αρρωστημένος οργανισμός γεμάτος από δηλητήριο και παραφροσύνη, που πολύ σύντομα θα επιδράσει θανατηφόρα σ’ όλη την κατοπινή ζωή του τόπου μας. Μια σάπια και ξεχαρβαλωμένη μηχανή, όπου από ανάγκη ρίχνουμε μέσα μια καθαρή κι αγνή ζωική παραγωγή -τα ευκολόπλαστα παιδιά μας- για να μας τα μεταβάλει ύστερ’ από λίγα χρόνια σε μούμιες κατάξερες και φασκιωμένες ή σε κινούμενα μιάσματα ανασυρμένα σαν από τάφους…κλείστε τα σχολεία.
Μίλτος Κουντουράς
Η σχολική χρονιά ξεκίνησε μεγαλειωδώς. Ναι, ήταν μεγαλειώδης η επίσημη δήλωση της κρατικής ανικανότητας να διορίσει καθηγητές, να εξασφαλίσει επαρκή θέρμανση, να μοιράσει ικανό αριθμό σχολικών εγχειριδίων. Σε πολλά σχολεία οι γονείς πληρώνουν για την θέρμανση. Κάποτε η αποτυχία της σχολικής παιδείας -ιδιαίτερα στην υποχρεωτική μορφή της- εντοπιζόταν σε αυτό ακριβώς που περιγράφει ο Έσσε, την αδυναμία του συστήματος να μορφώσει και να θρέψει πνευματικά εξαίρετους νόες. Τώρα πλέον εντοπίζεται στην αδυναμία βασικής λειτουργίας. Αλλά και σε ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχουν πληγεί στον ίδιο βαθμό από την κρίση, το σχολικό σύστημα καταρρέει. Σε πολλές συνοικίες του Βερολίνου είναι καθημερινά τα φαινόμενα σχολικής βίας. Στο Λονδίνο το ίδιο, και μάλιστα κατέστη αναγκαία η χρήση ανιχνευτή μετάλλων.