Ελληνική αυτοκαταστροφή: Όταν αυτοκτονούν για να μην αλλάξουν

Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στην Καθημερινη

«Κάτσε να’ρθει δώ ο umber (sic) και θα δει τι θα πάθει». Ξημερώματα Ιουλίου στο λιμάνι του Πειραιά, οι ασχημότερες εικόνες της αμεταρρύθμιστης Ελλάδας που παραμένει σε βαθιά κρίση. Ουρές ταξί, έξω και πέρα από τις προκαθορισμένες πιάτσες, σε κάθε πλευρά του δρόμου, μίξη απόγνωσης, οργής και φτηνού τσαμπουκά που δυσφημίζει την πόλη στους επισκέπτες και κάνει τον Αθηναίο να μετανιώνει που επέστρεψε. Μικρό αυτοκίνητο σταματάει με αλάρμ μπροστά στην πύλη του λιμανιού, οδηγοί ταξί μυρίζονται ανταγωνιστή και κινούνται απειλητικά. Σε δευτερόλεπτα η κατάσταση πάει να ξεφύγει, χτυπάνε το καπώ και προσπαθούν να ανοίξουν την πόρτα του επιβάτη. Αν ο Αθηναίος δεν φώναζε «τι κάνετε κει, ντροπή σας!» ποιος ξέρει τι κατάληξη θα είχαμε.

Αντί να καταδιώκουν όμως τους χαμηλόμισθους νέους της uber που βρήκαν εργασία χάρη στην δειλή ημι-απελευθέρωση της αγοράς, οι οδηγοί κίτρινων ταξί θα έπρεπε να κατηγορούν τον μυωπικό τους εαυτό και την (επιεικώς) ανεπαρκή συνδικαλιστική τους ηγεσία.

Πρόκειται για τυπική ιστορία ελληνικής αυτοκαταστροφής: μια επαγγελματική ομάδα που μέσα από ακραίες διεκδικήσεις, αδιαφορία για τον πελάτη και απλή καθαρή άγνοια του πως λειτουργεί η αγορά, αυτοκτονεί σταδιακά. Γιατί, πέρα από ζητήματα κράτους δικαίου (πόσο βάρβαρο θέαμα 20 αφηνιασμένοι άνδρες να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους χωρίς να δίνουν λογαριασμό) και διανεμητικής δικαιοσύνης (προηγείται κοινωνικά το «δίκιο» του μεσοαστού ιδιοκτήτη ταξί και όχι του ανέργου που προσλαμβάνει η uber;), τα ταξί έβλαψαν και συνεχίζουν να βλάπτουν πρώτα απ’όλα τον εαυτό τους.

Read moreΕλληνική αυτοκαταστροφή: Όταν αυτοκτονούν για να μην αλλάξουν

10 “επιστημονικοι” συλλογοι χρειαζονται επειγοντως σεμιναρια οικονομικων και λογικης

Η δημοσιονομικη κριση που περναει η χωρα ειναι τοσο βαρια που περιμενει κανεις να εχουν ανοιξει τα ματια των πολιτων στις αδυναμιες του τροπου ζωης μας εως τωρα.

Διαβαζει ομως κανεις την διακηρυξη 10 συλλογων επαγγελματιων στην Καθημερινη και αναρωτιεται αν εχει κανει ταξιδι στον χρονο. Καμμια συναισθηση του μεγεθους των δημοσιονομικων μπελαδων της χωρας, καμμια αναθεωρηση των θολων, αοριστων αλλα και συχνα σαχλων συνθηματων στα οποια μας εχουν συνηθισει. Αναρωτιεται κανεις αν μπορει να ευθυνεται ακομα η ελλειψη πληροφορησης και γνωσης οικονομικων παρα την αυξημενη προβολη του θεματος στα ΜΜΕ, ή αν εχουμε να κανουμε με εθελοτυφλια και μανιωδη προσκολληση στο συντεχνιακο συμφερον εις βαρος του κοινου καλου.

Η διακηρυξη ξεκιναει δηλωνοντας λιγο πολυ οτι και αλλες χωρες εχουν παρομοια προβληματα. Οπως γνωριζει οποιος εχει ασχοληθει λιγο με το θεμα, καμμια χωρα δεν εχει το ακριβες μειγμα κακων χαρακτηριστικων που εχει η Ελλαδα (υψηλο δημοσιονομικο ελλειμμα, πελωριο δημοσιο χρεος, υπερμεγεθες εμπορικο ελλειμμα, καταρρακωμενη αξιοπιστια). Η διακηρυξη ομως δεν φαινεται να αγνοει μονο την ουσια, αλλα ακομα και τα βασικα χαρακτηριστικα της ευρωζωνης, οπως ας πουμε ποιοι ανηκουν σε αυτην και τι υποχρεωσεις εχουν.

Read more10 “επιστημονικοι” συλλογοι χρειαζονται επειγοντως σεμιναρια οικονομικων και λογικης

Τονωση της ζητησης α λα ελληνικα

Χρειαζομαστε πραγματικα περισσοτερα ΙΧ στην χωρα? Πως αλλη μια συντεχνια φαινεται να κερδιζει απαραδεκτα προνομια.

Προταση για μειωση του τελους ταξινομησης στα ΙΧ φαινεται να εστειλαν στην Ευρωπαϊκη Επιτροπη απο το υπουργειο Οικονομιας. Την ιδια ωρα τα δημοσια οικονομικα ειναι σε κακιστη κατασταση, με αποτελεσμα η κυβερνηση να καλει συμπολιτες μας να πληρωσουν μια εκτακτη εισφορα.

Πραγματικα δεν καταλαβαινω την πολιτικη του υπουργειου. Αν η ζητηση χρειαζεται τονωση, γιατι δεν κανει εναν συνδυασμο φοροαπαλλαγων και αυξημενων δημοσιων δαπανων, οπως εχουμε συζητησει? Τι ακριβως εξυπηρετει η ενισχυση της αγορας αυτοκινητου, τοσο των εισαγωγων νεων αυτοκινητων οσο της αγοραπωλησιας μεταχειρισμενων?

Ειναι αληθεια οτι σε αλλες χωρες της Ευρωπης ειχαμε ηδη τετοιου τυπου ενισχυσεις. Για παραδειγμα στην Γερμανια η ενισχυση της αγορας νεου αυτοκινητου με 2500 ευρω (αν αποσυρεται παλιο) εχει φερει ηδη σημαντικο αποτελεσμα, στην δε Γαλλια ειχαμε και καθαρη αυξηση των πωλησεων (εναντι καταβραθρωσης κατα 30-50% στις ΗΠΑ και σε αλλες χωρες). Αλλα η Γερμανια και η Γαλλια τυγχανουν να ειναι απο τους σημαντικοτερους παραγωγους ΙΧ στον κοσμο! Η τονωση της ζητησης λοιπον θα δωσει ενα στηριγμα σε χιλιαδες θεσεις εργασιας.

Η Ελλαδα απ’οσο ξερω δεν κατασκευαζει αυτοκινητα. Δεν κατασκευαζει καν ανταλλακτικα. Η προταση της κυβερνησης λοιπον απλα αφαιρει χρηματα απο καποιους Ελληνες, εστω ευπορους (που θα τα ξοδευαν σε μεγαλο μερος στην χωρα μας ειτε για καταναλωση ειτε για επενδυσεις), και τα δινει κατα μικρο μερος σε καποιους (επισης ευπορους) εισαγωγεις και πολυ περισσοτερο σε καποιες (ξενες) αυτοκινητοβιομηχανιες.

Δεν μπορει καποιος καν να ισχυριστει οτι η αυξηση του αριθμου των ΙΧ θα ωφελησει την χωρα.

Read moreΤονωση της ζητησης α λα ελληνικα

Οι ντοματοκουβαλητες της Φλωριδας και το κοστος ενος μπεργκερ

Βλαπτικες συντεχνιες δεν υπαρχουν μονο απο την μερια των εργαζομενων αλλα και απο την μερια των εργοδοτων. Πρεπει να το κατανοησουν ολες οι κοινωνικες ομαδες, η ευημερια μας δεν μπορει να στηριζεται στην μαφιοζικη εκμεταλλευση ανθρωπων.

Κατι που μου κανει παντα εντυπωση στις ΗΠΑ ειναι το τρομερα χαμηλο κοστος του φαγητου στα φαστφουνταδικα. Τα Wendy’s ας πουμε (που πολυ συμπαθουσα στην Ελλαδα) προσφερουν ενα μενου 1000 θερμιδων με 4,5 δολλαρια! Αυτη η τιμη ειναι κυριολεκτικα η μιση απο την τιμη σε μια χωρα σαν την Γερμανια και αντιπροσωπευει ακομα μικροτερο ποσοστο του μεσου αμερικανικου μισθου απ’οτι ενος ευρωπαικου. Γενικα αυτες οι χαμηλες τιμες πρεπει να χαροποιουν ιδιαιτερα τους κοινωνικα ευαισθητους, γιατι επιτρεπουν ακομα και στις φτωχοτερες ομαδες να μπορουν να εχουν επαρκη διατροφη*, κατι που μην ξεχναμε οτι δεν ισχυε παντα ουτε καν ισχυει σημερα παντου.

Αναρωτιομουν ομως πως τα καταφερνουν τα φαστφουνταδικα να εχουν τοσο χαμηλες τιμες. Διαβασα λοιπον προσφατα μια απιστευτη ιστορια στον Εκονομιστ που νομιζει δινει ενα μερος της εξηγησης.

80% της χειμερινης παραγωγης ντοματας στις ΗΠΑ ερχεται απο την Φλωριδα. Οι εργαζομενοι στην βιομηχανια ντοματας -επι το πλειστον λατινοαμερικανοι μεταναστες- προσφατα ζητησαν αυξηση περιπου δυο σεντ ανα κιλο ντοματας που μαζευουν. Λεει ο Εκονομιστ:

The extra cent a pound is the first pay increase workers have received in 30 years. Even with it, a picker would have to fill 15 32-pound buckets an hour to earn Florida’s minimum wage of $6.79—a tall order in the broiling sun.

Ας το επαναλαβω, 30 χρονια χωρις αυξηση, οταν στην ιδια περιοδο το αμερικανικο ΑΕΠ περιπου διπλασιαστηκε! Με τον σημερινο μισθο πρεπει κανεις να γεμιζει εναν κουβα 15 κιλων ανα 4 λεπτα, για να βγαζει 4-5 ευρω! Και αν αναρωτιεστε πως συνεβη αυτο, ιδου η απαντηση:

the powerful Florida Tomato Growers Exchange, which represents 90% of the state’s producers held out. It threatened to fine anyone who paid the extra cent a whopping $100,000.

Με λιγα λογια το συνδικατο των εργοδοτων εχει φτιαξει ενα πολυ δυνατο μονοψωνιο, πληρωνει πολυ λιγο και απειλει και με προστιμα οποιον τολμα να σπαει τις συμφωνιες και να πληρωνει λιγο παραπανω.

Read moreΟι ντοματοκουβαλητες της Φλωριδας και το κοστος ενος μπεργκερ