Οι ιταλικές εκλογές ολοκλήρωθηκαν τη Δευτέρα και η καταμέτρηση των ψήφων έβγαλε αδιαφιλονίκητο νικητή για 3η φορά τον Σίλβιο «Βασιλιά Ήλιο» Μπερλουσκόνι. Η νίκη του ήταν αρκετά ηχηρή, με μια ασφαλή διαφορά αντιπροσώπων και γερουσιαστών τόσο στην Κάτω- που ήταν αναμενόμενο με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο– όσο και στην Άνω Βουλή.
Κι επιτέλους η ιταλική πολιτική σκηνή θα έχει στη Βουλή λίγα κόμματα- για τα μακαρονικά δεδομένα- πράγμα που δίνει μια ρεαλιστική δυνατότητα να περάσουν μη δημοφιλείς νόμοι και ρυθμίσεις για τις επιτακτικές αλλαγές εκσυγχρονισμού που απαιτεί η ιταλική οικονομία και κοινωνία. Μοναδικό πρόβλημα του Σίλβιο είναι το μεγάλο ποσοστό που έπιασε η Λίγκα του Βορρά, κόμμα τοπικιστικό, ξενόφοβο και αντι-ευρωπαϊκό, που δυνητικά μπορεί να χαλάσει το «ιδιαίτερο» πάρτυ του Σίλβιο.
Και λέω ιδιαίτερο γιατί η μεγάλη είδηση δεν ήταν τόσο η νίκη του σ’αυτές τις εκλογές. Αυτή ήταν αναμενόμενη, αν και κανείς δεν την φανταζόταν τόσο διθυραμβική. Η μεγάλη είδηση ήταν πως για πρώτη φορά στην ιστορία του σύγχρονου ιταλικού κράτους- και για μεγάλη χαρά του κομμουνιστικά αλλεργικού Σίλβιο- μένουν εκτός Κοινοβουλίου τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα των σοσιαλιστών και κομμουνιστών.
Το παραπάνω δεν είναι διόλου ψιλικατζίδικη είδηση… Μιλάμε για την G7 χώρα που οι αριστερές παρατάξεις έπιαναν τα μεγαλύτερα ποσοστά!