Το ΔΝΤ: Παρελθον, ελληνικη αποστολη και τυπικες πλανες

Η γνωμη μου για το ΔΝΤ?

Ας μου συγχωρεθουν καποιες εισαγωγικες παρατηρησεις προσωπικου χαρακτηρα. Ανηκω στο συναφι της οικονομικης επιστημης. Πολυ κοντινο μου προσωπο εχει δουλεψει στο ΔΝΤ και εχει ανοιχτη προσκληση να ξαναπαει τωρα (χρυσες δουλειες βλεπετε, λογω κρισης). Εχω άλλους 2-3 φιλους μεσα στο Ταμειο και εναν στενο φιλο στην Παγκοσμια Τραπεζα* (αδερφο ιδρυμα, στο διπλανο του ΔΝΤ κτιριο). Παρ’ολα αυτα ομως δεν μπορω να κρινω την δουλεια του Ταμειου γενικα και απεριφραστα.

Εχω υποστηριξει για βαθυτερους λογους οτι θα ηταν ανοητο να προσφυγουμε στο ΔΝΤ. Γιατι θα ηταν πολυ κακο για την φημη και θα μας δεσει τα χερια – εν μερει. Η μεν φημη μας δυστυχως εχει παει απο το κακο στο χειροτερο, και το να μας δεσουν τα χερια ειναι κακο μονο αν η κυβερνηση μας δεν κανει κουταμαρες οταν εχει ελευθερια κινησεων. Εν τελει, εχουμε ηδη προσφυγει, αρα δεν εχουμε πια επιλογη.

Σε καθε περιπτωση ομως, η επιφυλαξη μου σχετικα με την αναμιξη του ΔΝΤ δεν σημαινει οτι το ιδρυμα αυτο κανει γενικα κακο ή εκανε στις χωρες που αναγκαστηκε να επεμβει. Και τονιζω το αναγκαστηκε, γιατι οι χωρες που πεφτουν σε κρισεις το καλουνε, δεν παει ποτε με το ζορι.

Οι συνηθισμενες κριτικες προς το ΔΝΤ στην Ελλαδα ειτε υποφερουν απο πληρη αγνοια, ειτε, στην καλυτερη περιπτωση, εξαντλουνται στην ανουσια παραθεση δυσαρεστων οικονομικων στοιχειων απο χωρες στις οποιες ανακατευτηκε προηγουμενως.

Read moreΤο ΔΝΤ: Παρελθον, ελληνικη αποστολη και τυπικες πλανες

Πως μενεις ψυχραιμος οταν ο κοσμος καιγεται?

Αλλιως βλεπεις τον κοσμο οταν σουρχεται η καταστροφη μπροστα στην πορτα

Σημερα το πρωϊ με πηρε τηλεφωνο η αδερφη μου. Ενω ειναι σχετικα συναισθηματικο ατομο, με τις πυρκαγιες μεχρι τωρα ηταν ψυχραιμη, λεγαμε οτι πρεπει να γινει σωστη και συστηματικη δουλεια χωρις πανικους. Σημερα το πρωϊ με πηρε σε ασχημη κατασταση να μου πει οτι ο Υμηττος καιγεται. Αυτο το βουνο ειναι βλεπετε ειδικη περιπτωση, το βλεπουμε πανεμορφο απο το μπαλκονι του πατρικου μου, ενας επιβλητικος ογκος με ενα μεγαλο ομορφο δασος, να εξεχει απο την αθηναϊκη σαπιλα. Ειναι το δασος που κοιτουσα καθε πρωϊ για να ηρεμησω, πριν βγω στον δρομο, στα σπασμενα πεζοδρομια και στα ΙΧ που προσπαθουν να με δολοφονησουν, στην απαισια κακογουστη τσιμεντουπολη με τους αφηνιασμενους τσιμεντανθρωπους.

Οταν φτιαχνανε την περιφερειακη Υμηττου και τραυματιζαν το δασος προσπαθουσα να σκεφτω οτι ηταν για το καλο της πολης, για το καλο ατομων που δεν εχουν αναγκη τοσο την θεα απο το μπαλκονι μου αλλα μια λυση στο απιστευτο κυκλοφοριακο προβλημα της Αθηνας. Ο περιφερειακος ηταν μια ισως αναγκαια θυσια, για καλο σκοπο.

Αυτες οι καταραμενες πυρκαγιες τι σκοπο εχουν?

Read moreΠως μενεις ψυχραιμος οταν ο κοσμος καιγεται?