Στο επάγγελμα είμαι δικηγόρος, και ειδικώτερα ποινικολόγος. Ασχολήθηκα κάποια χρόνια της ζωής μου θεωρητικά με το ωραίο Ποινικό Δίκαιο, το κατεξοχήν δίκαιο, το φοβερό και αγαπημένο.
Στην Ελλάδα Ποινικό Δίκαιο ψωνίζουμε εδώ και σχεδόν 190 χρόνια από την Γερμανία. Αυτό εξηγείται ιστορικά: ο Ποινικός Νόμος, που προϋπήρξε του Ποινικού Κώδικα επί παραπάνω από ένα αιώνα, συνετάχθη (μέσα σε λιγώτερο από δυο χρόνια!) από τον διάσημο Γερμανό Καθηγητή Γεώργιο Λουδοβίκο Μάουρερ, μέλος της Αντιβασιλείας και Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Έκτοτε, οι Έλληνες πανεπιστημιακοί ποινικολόγοι, σχεδόν ανεξαίρετα, σπουδάζουν εις τας Γερμανίας και, τουλάχιστον, οπωσδήποτε γνωρίζουν γερμανικά. Πέρα όμως από την ιστορική εξήγηση, απετέλεσε ευτύχημα αυτή η πρόσδεση, γιατί, εκτός από αυτοκίνητα και λουκάνικα, οι Γερμανοί ξέρουν να παράγουν και Ποινικό Δίκαιο: χώρες τόσο διαφορετικές όσο η Αργεντινή, η Ν. Κορέα, η Τουρκία και η Ιαπωνία εισάγουν εδώ και δεκαετίες τους ποινικολογικούς τους θεσμούς από την Γερμανία. Και ο Ροξίν έχει συλλέξει 24 (!) επίτιμα διδακτορικά.
Συνεπώς, για όλους εμάς που μεγαλώσαμε επιστημονικά γερμανόπληκτοι έχει κάποια αξία να ξύσουμε λίγο την επιφάνεια των ποινικολογικών ιερών τεράτων του παρελθόντος. Και να δούμε τι θα βρούμε.