Περι εντεχνου

Φετος Περυσι ηταν η χρονια του εντεχνου, ακουγαμε συνεχως Διεση στο ραδιοφωνο και με συρανε και σε 3-4 συναυλιες (Χαρουλης, Θ. Παπακωνσταντινου, Μαλαμας, Μ. Ζαμανη).

Θα κανω μια κριτικη χωρις ελεος κι ας με βρισουν.

To “εντεχνο” ειναι ενα μετρια ενδιαφερον μουσικο ειδος (αν ειναι χωριστο ειδος), που εχει υπερτιμηθει τρομακτικα σε καποιους κυκλους στην Ελλαδα.

Ειναι ατεχνο
Λειπει δεξιοτεχνια, χωρις να εχουν την δικαιολογια του cantautor. Πού ειναι το σολο, το παθος του μουσικου, το ξεσκισμα της κιθαρας, τυμπανου, whatever γρατζουνας τελοσπαντων? Δεν νομιζω οτι πρεπει να δειξω ιδιαιτερως οτι λειπει δεξιοτεχνια, φανταζομαι και οι ιδιοι οι “εντεχνοι” θα το δεχοντουσαν.
Τωρα, το να παιρνεις μια κιθαρα και να τραγουδας ειναι ωραιο αν εχεις κατι να μας πεις. Αλλα…

Εχει κακη στιχουργικη
Οι στιχοι τεινουν απο το ελαφρως ΟΚ, προς το μπαναλ, προς την εξεζητημενη χαζομαρα.

Read moreΠερι εντεχνου

Richard Wright, αναπαυσου εν ειρηνη

Οι Πινκ Φλοϋντ ειναι ανετα το αγαπημενο μου συγκροτημα απο την ευρυτερη ροκ. Δεν θα πολυλογησω, οποιος τους εχει ακουσει λιγο προσεκτικα ξερει το γιατι. Εν τελει παραφραζοντας και τον Λουϊ Αρμστρονγκ, αν πρεπει πραγματικα να με ρωτησετε γιατι μου αρεσουν οι Φλοϋντ, δεν θα μπορεστε ποτε να το καταλαβετε.

Παιδικο μου ονειρο ειναι να τους δω να παιζουν ζωντανα και ο διχασμος μεταξυ Ουωτερς και λοιπων με ειχε αφησει απογοητευμενο. Ετρεφα ομως ακομα μια ελπιδα οτι θα ενωθουν και θα τους δω να παιζουν μαζι. Τελικα η ελπιδα μου δεν θα εκπληρωθει ποτε, γιατι χασαμε πριν τρεις μερες τον πιανιστα, κυμπορντιστα και γενικα βασικο συντελεστη του ηχου των Φλοϋντ, Richard William Wright.

Πρωϊμο δειγμα της τεχνης του μπορειτε να δειτε σε αυτο το αποσπασμα απο το εξαιρετικο Live at Pompei (στην αρχαια Πομπηια δηλαδη)


Μπορειτε εδω να δειτε και ολοκληρωμενο το κομματι (Saucerful of Secrets)

Read moreRichard Wright, αναπαυσου εν ειρηνη