Από την Μελίγια στις Καστανιές

Στις 13Φεβ20 η Διηυρυμένη Σύνθεση του ΕΔΔΑ, προεδρεύοντος του Προέδρου Σισιλιάνου, εξέδωσε την πολύ σημαντική απόφαση ΝΔ και ΝΤ κατά Ισπανίας, όπου έκρινε ότι δεν παραβιάστηκε το άρ. 4 του 4ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, το οποίο απαγορεύει την μαζική απέλαση αλλοδαπών. Τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης έχουν σε γενικές γραμμές ως εξής: Οι δύο … Read more Από την Μελίγια στις Καστανιές

Τι να εξετάζουμε για την απονομή ιθαγένειας

Η απονομή ιθαγένειας δεν είναι ατομικό δικαίωμα. Το κράτος διαμονής έχει νομικά απεριόριστο δικαίωμα να κρίνη το ίδιο εάν και πότε θα απονείμη την ιθαγένειά του στον αλλοδαπό που κατοικεί σε αυτό. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια εύλογα ηθικά όρια: κάποιος που διαβιοί ήδη 10, 20, 30 χρόνια, που ζη και ζώνεται στο κράτος υποδοχής, έχει … Read more Τι να εξετάζουμε για την απονομή ιθαγένειας

Αφομοίωση ή ενσωμάτωση;

Μια πιο σύντομη εκδοχή του άρθρου δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή της 27ης Νοεμβρίου 2018.

Το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθή πλέον σε προσφυγο-μεταναστευτικό, συνιστά μια διαρκή πρόκληση για την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος. Είναι γνωστές οι αποτυχίες της κρατικής μας πολιτικής στον τομέα αυτό, αν και είναι παρήγορο ότι στο επίπεδο της κοινωνίας η αλληλεπίδραση και η ώσμωση των απλών ανθρώπων έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, ανάγλυφο ανακύπτει το ερώτημα: τι ακριβώς αναμένουμε σαν κοινωνία από τους μετανάστες που ζουν ανάμεσά μας; Ποιος είναι ο σκοπός μας; Τι θέλουμε από αυτούς;

Κατ’ αρχάς, θεωρώ δεδομένο ότι οι μετανάστες ήρθαν για να μείνουν, εκτός αν με την θέλησή τους αναχωρήσουν, κυρίως λόγω των οικονομικών συγκυριών. Πρόκειται για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που επέλεξαν υπό δύσκολες συνθήκες να ταυτίσουν την μοίρα τους με την Ελλάδα. Σαν σύνολο ωφέλησαν την χώρα μας και ωφελήθηκαν από αυτήν τα τελευταία 25 χρόνια. Παραβλέποντας τις αναπόφευκτες εξαιρέσεις που δυσφημούν το σύνολο, πλέον είναι σαφές και στον πιο δύσπιστο ημεδαπό ότι οι μετανάστες στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους εντάχθηκαν και εντάσσονται ομαλά στον κοινωνικό μας ιστό.

Read moreΑφομοίωση ή ενσωμάτωση;

Υπέρ της στρατεύσεως των αλλοδαπών

Να αναθεωρήσουμε το άρ. 4 παρ. 6 Σ, προκειμένου υποχρέωση θητεία να υπέχη κάθε μόνιμος κάτοικος, ακόμη και αλλοδαπός. Το μέρισμα εθνικής αμύνης το εισπράττουν όλοι άλλωστε.

Ας το σκεφτούμε λίγο.

Καταρχάς, το άρ. 4 παρ. 6 Σ λέει τα εξής:

Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.

Υπενθυμίζω ότι κατ’ εξαίρεσιν εδώ “Έλληνας” σημαίνει μόνο “Έλληνας” και όχι και “Ελληνίδα”, όπως παντού αλλού. Τα νεύρα μου. Τέλος πάντων.

Μιλώντας γενικά και σε αδρές γραμμές, εκείνο που διαχωρίζει τον ημεδαπό από τον αλλοδαπό έγκειται στα πολιτικά δικαιώματα. Και οι δύο κατηγορίες έχουν τα ίδια αστικά δικαιώματα (άρ. 4 ΑΚ), σε γενικές γραμμές τα ίδια ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά όχι πολιτικά δικαιώματα. Η τάση τις τελευταίες δεκαετίες είναι σταθερά προς την σύγκλιση των δύο κατηγοριών, τάση που ενισχύεται και από την ενδιάμεση κατηγορία των πολιτών της πατρίδας μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Read moreΥπέρ της στρατεύσεως των αλλοδαπών

Ο Πακιστανός μισθωτής

Έστω ο Α. Ο Α διαθέτει κάποιο ακίνητο προς ενοικίαση, ας πούμε ένα δυάρι στην Κυψέλη.

Έστω ο Β. Ο Β αναζητεί ακίνητο προς ενοικίαση, ας πούμε ένα δυάρι στην Κυψέλη.

Στον βαθμό που οι δικαιοπρακτικές τους βουλήσεις κατατείνουν στην αυτή έννομη συνέπεια, έστω και από αντίθετες οδούς, μπορεί να συναφθή μια μισθωτική σύμβαση.

Για μισό λεπτό όμως: ο Α τυγχάνει Έλλην, ο Β όμως Πακιστανός. Για την ακρίβεια, ο Β είναι ένας Πακιστανός εργάτης του μεροκάματου, φτωχός άνθρωπος, εργατικός, αλλά ταλαιπωρημένος.

Ο Έλλην Α αρνείται την μίσθωση στον Πακιστανό Β.

Είναι ο Α ρατσιστής;

Για να είναι ρατσιστής ο Α, που δεν βάζει τον Πακιστανό μέσα στο σπίτι του, αν μιλάμε στα σοβαρά και δεν χαζολογούμε σαν τίποτα δικαιωματιστές δικηγόρους, απαιτείται ο ρατσισμός να είναι η αιτία της άρνησης της μίσθωσης και, αντιστρόφως, η άρνηση μίσθωσης να προκλήθηκε αιτιωδώς από τον ρατσισμό. Αν, αφαιρουμένου του ρατσισμού, η μίσθωση δεν θα συναπτόταν για κάποιον άλλο λόγο, ήτοι εξαιτίας κάποιας άλλης αιτίας, τότε η άρνηση δεν είναι ρατσιστική.

Αυτό προκύπτει και από την διατύπωση του άρ. 2 παρ. 2 Ν. 4443/2016:

2. Για τους σκοπούς των διατάξεων του Μέρους Α’:

α) ως «άμεση διάκριση» νοείται όταν ένα πρόσωπο υφίσταται, για λόγους φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου μεταχείριση λιγότερο ευνοϊκή από αυτήν της οποίας τυγχάνει, έτυχε ή θα ετύγχανε άλλο πρόσωπο, σε ανάλογη κατάσταση, β) ως «έμμεση διάκριση» νοείται όταν μία εκ πρώτης όψεως ουδέτερη διάταξη, κριτήριο ή πρακτική μπορεί να θέσει πρόσωπα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, σε μειονεκτική θέση συγκριτικά με άλλα πρόσωπα.

Ένας πολύ απλός τρόπος να ελέγξουμε την αιτιώδη συνάφεια είναι να ασκηθούμε με την υποθετική αιτιότητα: τι θα συνέβαινε αν απολειπόταν ο κρίσιμος όρος, εν προκειμένω ο ρατσισμός; Αν τίποτε δεν θα άλλαζε, τότε ο όρος τον οποίο εξετάζουμε συνιστά όντως και αιτία του αποτελέσματος. Διαφορετικά, δεν είναι. Κάπου αλλού πρέπει να τον αναζητήσουμε.

Read moreΟ Πακιστανός μισθωτής

Επτά άβολες αλήθειες για το προσφυγομεταναστευτικό

Για την συνεχιζόμενη προσφυγομεταναστευτική κρίση, που μετά το όρος του 2015 παρουσίασε κοιλάδες μέχρι σήμερα, οπόταν νέες οροσειρές αρχίζουν να διαφαίνωνται, έχουμε γράψει στο συνΙστολόγιο εδώ και εδώ και εδώ.

Ήρθε τώρα η ώρα για κάποιες παρατηρήσεις ποτισμένες με λίγη αναδρομική σοφία. Προκαταρκτικά, χρησιμοποιώ εδώ τον όρο “προσφυγομετανάστες” με διπλή σημασία: αφενός μεν ως παρατακτικό σύνθετο, ήτοι πρόσφυγες + μετανάστες, για τον λόγο ότι, αντιθέτως μάλλον με ό,τι γενικά πιστεύεται, ένα μεγάλο ποσοστό όσων εισέρχονται λάθρα στην Ελλάδα δεν είναι Σύροι πρόσφυγες, αλλά μετανάστες από άλλες χώρες. Και αφετέρου, διότι ο πρόσφυγας μπορεί καθ’ οδόν να μεταβληθή σε μετανάστη, ούτε είναι πάντοτε σαφές χωρίς ενδελεχή έρευνα αν βρισκόμαστε ενώπιον ενός πρόσφυγα ή ενός μετανάστη.

1. Η Τουρκία αποτελεί ασφαλή χώρα υπό την έννοια του δικαίου διεθνούς προστασίας.

Σύμφωνα με το άρ. 56 παρ. 1 Ν. 4375/2016:

Μια χώρα θεωρείται ως ασφαλής τρίτη χώρα για ένα συγκεκριμένο αιτούντα, όταν πληρούνται σωρευτικά τα εξής κριτήρια: α. δεν απειλούνται η ζωή και η ελευθερία του λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, ή πολιτικών πεποιθήσεων, β. η χώρα αυτή τηρεί την αρχή της μη επαναπροώθησης, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, γ. δεν υπάρχει κίνδυνος σοβαρής βλάβης για τον αιτούντα κατά το άρθρο 15 του Π.δ. 141/2013, δ. η χώρα αυτή απαγορεύει την απομάκρυνση κάποιου σε χώρα όπου κινδυνεύει να υποστεί βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, όπως ορίζεται στο διεθνές δίκαιο, ε. υπάρχει η δυνατότητα να ζητηθεί το καθεστώς του πρόσφυγα και, στην περίπτωση που ο αιτών αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας, να του χορηγηθεί προστασία σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης και στ. ο αιτών έχει σύνδεσμο με την εν λόγω τρίτη χώρα, βάσει του οποίου θα ήταν εύλογο για αυτόν να μεταβεί σε αυτή.

Όλα αυτά τα κριτήρια πληρούνται στην περίπτωση της Τουρκίας. Η Τουρκία αυτήν την στιγμή στεγάζει, διατρέφει και περιθάλπει, με την χρηματοδότηση διεθνών οργανισμών, πάνω από 3,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες. Βρίσκονται υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, καταγράφονται και παρακολουθούνται από την διεθνή κοινότητα. Κανένας πόλεμος δεν τους απειλεί. Εγκαταβιώνουν σε ένα κράτος μουσουλμανικό, όπως κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι και οι ίδιοι, το οποίο γνωρίζει πρωτόγνωρη οικονομική ανάπτυξη εδώ και 15 χρόνια και το οποίο απέχει από τις κοιτίδες τους την μικρότερη δυνατή απόσταση από κάθε άλλη αντίστοιχη χώρα. Οποιαδήποτε περαιτέρω μετακίνησή τους αποτελεί πλέον μετανάστευση και όχι προσφυγιά.

Η τελευταία μου πρόταση ήταν κάπως σκληρή και θέλω να την μετριάσω. Πράγματι, όταν είχαμε δικτατορία, ο Καναδάς και η Σουηδία δεν έκατσαν να μετρήσουν πόσες ασφαλείς χώρες μεσολαβούσαν ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ίδιες, αλλά χορήγησαν γενναιόδωρα άσυλο στους λίγους πολιτικούς μας πρόσφυγες. Το ίδιο και οι αριστεροί πολιτικοί πρόσφυγες του εμφυλίου: κατανεμήθηκαν μεταξύ των χωρών που ακολουθούσαν την ιδεολογία τους και δεν φορτώθηκαν όλοι σε μία συνοριακή προς την Ελλάδα χώρα.

Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν με ενάργεια αυτό που θέλω να πω. Οι σημερινοί Σύροι πρόσφυγες δεν είναι μια χούφτα, ώστε να μην ψιλολογούμε πού θέλουν να πάνε και πού είναι ήδη ασφαλείς, αλλά πολλά εκατομμύρια, τα οποία προστίθενται σε άλλα πολλά εκατομμύρια δυσαφομοίωτων και ανενσωμάτωτων μουσουλμάνων. Επιπλέον, η ΕΕ έχει ήδη συνολικά δεχθή περί το 1 εκατομμύριο προσφύγων, παραδόξως όμως όλοι κατηγορούν την ΕΕ και όχι πχ τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία, που δεν έχουν πράξει το παραμικρό. Περισσότεροι πρόσφυγες μπορούν να γίνουν δεκτοί μόνο επ’ αμοιβαιότητι, και μάλιστα διττή: και των λοιπών πλουσίων χωρών της Δύσης (δεν θα φορτώνεται μόνο η Ευρώπη τους πρόσφυγες!) και εντός της ΕΕ (δεν θα φορτώνωνται μόνο η Γερμανία, η Ιταλία και η Ελλάδα τους πρόσφυγες!).

Read moreΕπτά άβολες αλήθειες για το προσφυγομεταναστευτικό

Αίμα και φράουλες: μια ψύχραιμη ματιά

Πριν από λίγους μήνες εκδόθηκε μια σημαντική απόφαση ελληνικού ενδιαφέροντος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο, η απόφαση Chowdury και λοιποί κατά Ελλάδος. Επειδή δεν έχω ιδέα πώς προφέρεται το όνομα του πρώτου προσφυγόντος, Βεγγαλίτη στην καταγωγή, θα την ονομάζω απλώς η “υπόθεση των φραουλών“, για να συνεννοούμαστε.

Γιατί αυτό ακριβώς αφορά η ως άνω υπόθεση, την περιώνυμη ιστορία με τους απλήρωτους αγρεργάτες που δούλευαν στην Μανωλάδα και όχι μόνο δεν εξωφλήθηκαν, αλλά τους πυροβόλησαν κιόλας, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών από αυτούς. Στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πατρών απήλλαξε από την κακουργηματική κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων (άρ. 323Α ΠΚ) τους κατηγορουμένους, με μια απόφαση που προξένησε θύελλα αντιδράσεων (εδώ ας πούμε η εφημερίς της κυβερνήσεως), αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ λογική. Με αυτήν την απόφαση αναμετρήθηκε το ΕΔΔΑ, με πολύ πτωχά πτωχά αποτελέσματα, όπως θα δούμε (διαβάστε εδώ ένα λιβανιστήρι μια λιγώτερο επικριτική άποψη).

Επειδή υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να σχολιαστούν, θα εστιάσω στα πιο σημαντικά, κυρίως εκείνα με τα οποία διαφωνώ. Επίσης, πρέπει να τονίσω προκαταρκτικά ότι υπάρχουν πολλές πληροφορίες που λείπουν και πολλά πραγματικά περιστατικά που είναι αδιευκρίνιστα. Δεν μπορώ να κάνω τον ανακριτή κατόπιν εορτής και, άρα, θα προσπαθήσω να βασιστώ στα μη αμφισβητούμενα γεγονότα και μόνο σε αυτά.

Ας θυμηθούμε πρώτα λίγο την ιστορία:

Οι προσφυγόντες, καταγόμενοι από το Μπανγκλαντές, προσελήφθησαν για να δουλέψουν στις καλλιέργειες της φράουλας στην Μανωλάδα. Τονίζω ότι κατοικούσαν σε άλλες πόλεις, πληροφορήθηκαν για την εποχιακή δουλειά εκεί και ταξίδεψαν για να δουλέψουν. Τους προσφέρθηκαν 22 ευρώ ημερομίσθιο συν 3 ευρώ για υπερωρίες, ήτοι 22 Χ 25 = 550 ευρώ μαύρα μηνιαίως κατ’ ελάχιστον. Εργάζονταν καθημερινά 12ωρο μέσα στα θερμοκήπια και κατοικούσαν σε πρόχειρα παραπήγματα χωρίς τρεχούμενο νερό εκεί δίπλα. Κατά την εργασία τους, φυλάσσονταν από ένοπλους φρουρούς του εργοδότη τους.

Ο μισθός δεν τους καταβαλλόταν, κατά τα μέσα Απριλίου μάλιστα κατέφθασαν και άλλοι αγρεργάτες για να εργαστούν στα χωράφια, μετά από πρόσκληση του εργοδότη τους. Την κρίσιμη 17η Απριλίου 2013 συνέβησαν τα εξής (παρ. 8):

Craignant de ne pas être payés, cent à cent cinquante ouvriers recrutés pour la saison 2012‑2013, qui travaillaient dans les champs, se dirigèrent vers les deux employeurs, qui étaient présents, et demandèrent leurs salaires impayés. Un des gardes armés ouvrit alors le feu contre les ouvriers, blessant grièvement trente d’entre eux, parmi lesquels vingt et un des requérants. Les blessés furent transportés à l’hôpital et entendus par la police.

Read moreΑίμα και φράουλες: μια ψύχραιμη ματιά