AskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Δεκάδες ρηξικέλευθες επιχειρήσεις στον τομέα της Information Technology γεννήθηκαν από νεαρά άτομα σε εξαιρετικά «ταπεινές» συνθήκες. Πολλές δεν τις ακούσαμε ποτέ καθότι εξαγοράστηκαν ή απέτυχαν νωρίς, άλλες τις γνωρίζουμε ως σημεία αναφοράς του επιχειρηματικού οίστρου της νέας- πλέον όχι τόσο- και προσοδοφόρας αγοράς που ακούει στο όνομα ηλεκτρονικοί υπολογιστές και παρελκόμενα (λογισμικό, περιφερειακά, κλπ).

Αρχέτυπο της επιτυχίας που ξεκίνησε σ’ένα απλό γκαράζ: η Hewlett-Packard. O καλιφορνέζικος κολοσσός της IT δεν ήταν πάντα η blue chip επιχείρηση που βλέπουμε σήμερα. Ξεκίνησε σ’ένα γκαράζ από δύο απόφοιτους του Stanford, τον William Hewllett και τον David Packard. Άλλες ακολούθησαν, πολλές φορές με τα ίδια ισχνά μέσα δημιουργώντας έναν πυρήνα εταιρειών που δραστηριοποιείται στα ηλεκτρονικά, γνωστό σήμερα ως Silicon Valley.

Τα τελευταία χρόνια η IT industry συνεχίζει την εξέλιξή της προσφέροντας κυρίως αποκεντρωμένες υπηρεσίες λογισμικού. Πλέον δεν είναι τόσες πολλές οι επαναστατικές ιδέες που περιμένουμε απ’το hardware όσο απ’το software και τις εφαρμογές του. Σύγχρονα παραδείγματα είναι η Google (που ιδρύθηκε μόλις 10 χρόνια πριν) και το Facebook (ξεκινώντας πριν 4). Εταιρείες που βασίστηκαν στις προφητικές ιδέες λίγων ατόμων με ελάχιστα μέσα με σκοπό να προσφέρουν μια νέα επαναστατική υπηρεσία εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια διάδοση ιδεών που προσφέρει το συνεχώς εξελισσόμενο Διαδίκτυο.

Εκατοντάδες τέτοιες ιδέες έχουν ξεκινήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που το Internet έχει μπει σιγά σιγά στις ζωές όλων. Οι περισσότερες δεν πέρασαν το πρώτο στάδιο [της αποδοχής απ’το κοινό] είτε γιατί δεν ήταν αρκετά καλές είτε γιατί ίσως ερχόντουσαν πριν απ’τον καιρό τους. Λίγες όμως κατάφεραν να βρουν χρηματοδότηση και να διαδοθούν, δημιουργώντας τα αγαπημένα μας sites όπως σήμερα τα γνωρίζουμε και προσφέροντας δυναμικές υπηρεσίες σε άλλους τομείς. Ποιός σήμερα δεν χρησιμοποιεί έστω μία υπηρεσία του Google; Πόσοι δεν κοινωνικοποιούνται στο Facebook ή στο MySpace;

Πού βρισκόμαστε όμως εμείς ως Έλληνες στο παραπάνω παιχνίδι; Ο λαός μας παραδοσιακά ξιπάζεται πως βγάζουμε/εξάγουμε μυαλά αλλά δεν έχουμε τα κονδύλια να εφαρμόσουμε τις καλύτερες ιδέες μας. Πόσοι είναι οι Έλληνες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν (σ’ένα γκαράζ ή ένα διαμέρισμα) οπλισμένοι απλά με μια καλή ιδέα κι έναν υπολογιστή;

Read moreAskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Σκοποκρατία (Adhocracy)

Μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο να βρω μια μη περιφραστική μετάφραση της λατινικής ρήσης ad hoc στα νέα ελληνικά. Ad hoc σημαίνει «γι’αυτόν το σκοπό». Λέμε, φερ’ειπείν, μια ad hoc επιτροπή ή μια ad hoc λύση, εννοώντας την ίδρυση, διατήρηση και χρήση μιας ομάδας ή μιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο σκοπό, αποκλειστικά για όσο υπάρχει η ανάγκη.

Την ιδέα πως λύσεις ad hoc θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε ευρεία κλίμακα δεν την είχα εγώ, φυσικά, είναι αρκετά παλιότερη. Ξεκινά τη δεκαετία του ’70 όταν ο Alvin Toffler (αμερικανός συγγραφέας και φουτουριστής, τέως associate editor του γνωστού επιχειρηματικού περιοδικού Fortune) πίστεψε πως η υιοθέτηση ad hoc εφαρμογών στα περισσότερα προβλήματα διαχείρισης- εταιρικά ή κρατικά- θα μπορούσε να είναι η λύση της καλπάζουσας γραφειοκρατίας του ταλάνιζε την οικονομία των ΗΠΑ εκείνη την εποχή.

Με άλλα λόγια η σκοποκρατία (adhocracy) θα ερχόταν να γίνει το αντίπαλο δέος της γραφειοκρατίας (bureaucracy). Σύμφωνα με έναν πιο συγκεκριμένο ορισμό που δίνει ο Robert H. Waterman Jr η σκοποκρατία διακατέχει «κάθε μορφής οργανισμό που κόβει τις κλασικές γραφειοκρατικές διαδικασίες για να συλλάβει ευκαιρίες, να λύσει προβλήματα, ή [απλά] για να έχει αποτελέσματα».

Read moreΣκοποκρατία (Adhocracy)

Κορρές: μια παγκόσμια ελληνική επιχειρηματική επιτυχία

Έχοντας μπουτίκ και shop-in-shop απ’τη Βαρκελώνη ως το Τόκιο κι απ’το Λονδίνο ως τη Μελβούρνη, τα φυσικά καλλυντικά Κορρέ διατυμπανίζουν στην υφήλιο τον επιχειρηματικό οίστρο και- επιτέλους- το έξυπνο branding ενός προϊόντος “Made in Greece”.

Ο Γιώργος Κορρές ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία το 1996, λίγο μετά τη λήψη του πτυχίου του [Φαρμακευτικής] και της εργασίας του στο αρχαιότερο φαρμακείο ομοιοπαθητικών στην Αθήνα. Χρησιμοποιώντας απλά, φυσικά υλικά και κρατώντας τις τιμές σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, ο Κορρές κατάφερε μέσα σε 10 χρόνια να είναι μια αξιόλογη μάρκα με διεθνή αναγνώριση. Πριν λίγες εβδομάδες ολοκληρώθηκαν και οι διαδικασίες για την εισαγωγή του στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.

Ποιό όμως είναι το μυστικό της επιτυχίας του Κορρέ;

Read moreΚορρές: μια παγκόσμια ελληνική επιχειρηματική επιτυχία

Επιχειρηματικότητα στο Στάνφορντ και η πρωτοβουλία HTCI

Αναφορικά σε αυτό το ποστ στο Reality Tape, θέλω να επιστήσω την προσοχή στην πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία HTCI (ένα σημείο που ίσως “χάνεται” στην ανακοίνωση). Αντιγράφω από το site της HTCI:

Η Ελληνική Πρωτοβουλία Τεχνολογικών Συνεργατικών Σχηματισμών (HTCI) είναι μια υποστηριζόμενη δραστηριότητα υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Ανάπτυξης, η οποία έχει σαν στόχο τη δημιουργία και ανάπτυξη ανταγωνιστικών τεχνολογικών συνεργατικών σχηματισμών σε εξαγωγικά προσανατολισμένους τομείς της βιομηχανίας με υψηλές γνωσιακές απαιτήσεις.

Οι επιλεγμένοι συνεργατικοί σχηματισμοί αποτελούνται κατά κύριο λόγο από ΜΜΕ [μικρομεσαίες επιχειρήσεις] και έχουν ιδρυθεί σε τομείς όπου η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να επιτύχει στο προσεχές μέλλον ένα διεθνές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ενώ τα αντίστοιχα μέλη των συνεργατικών σχηματισμών μπορούν να αυξήσουν τα μερίδιά τους στην αγορά και, μακροπρόθεσμα, να γίνουν διεθνείς πρωταγωνιστές στους αντίστοιχους τομείς της βιομηχανίας.

Το παράθυρο των ευκαιριών για τους ανταγωνιστικούς συνεργατικούς σχηματισμούς επιχειρήσεων τεχνολογίας στην Ελλάδα είναι πλέον ανοικτό και παρουσιάζει μια σημαντική δυνατότητα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και δημιουργίας ευκαιριών ανάπτυξης στην τοπική και διεθνή αγορά.

Το HTCI υποστηρίζει την Ελλάδα στους εξαγωγικά προσανατολισμένους βιομηχανικούς τομείς με υψηλές γνωσιακές απαιτήσεις.

Διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ. Και το ερώτημα που αναπόφευκτα δημιουργείται… πότε θα δούμε συνεργατικούς σχηματισμούς και στους τομείς: ‘Τεχνολογίες Πολιτισμού & Γλωσσών’, ‘Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας’ και ‘Βιοτεχνολογική & Φαρμακευτική Έρευνα’; Πέρα δηλαδή από τον τομέα των ημιαγωγών & των ενσωματωμένων συστημάτων…

Η ανακοίνωση του event στο Στάνφορντ ακολουθεί:

Turning your dream into a business
Join us next Wednesday evening at Stanford for a panel discussion by accomplished entrepreneurs, investors and academics on how you can turn your ideas into a successful business. Focusing primarily on the early stages of a new venture, the panel will shed light on key issues such as when and how to pursue funding; how to build a winning team; and what are the pitfalls to avoid.

Read moreΕπιχειρηματικότητα στο Στάνφορντ και η πρωτοβουλία HTCI

Ελληνική επιχειρηματικότητα ή ελληνική καινοτομία;

…σχόλιο στο «Ελληνική επιχειρηματικότητα: Χθες, σήμερα, αύριο…» του Βασίλη Θεοχαράκη

Το σχετικά (πλέον) πρόσφατο άρθρο του κ. Θεοχαράκη στην Καθημερινή αποτελεί κατά την γνώμη μου διαφωτιστικό για τον προσδιορισμό του προβλήματος του ελλείμματος επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.

Πόσοι από τους νέους μας τολμούν να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση και να αφοσιωθούν σε αυτή; Κι αν επιχειρήσουν, έχουν ως στόχο τους την παγκόσμια αγορά; Φοβάμαι πως όχι. Η πρώτη μας σκέψη είναι η επιλογή “ασφαλών” λύσεων που συχνά ενισχύονται ή και ακόμη επιβάλλονται από το οικογενειακό μας περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα, αν εγκαταλείψουμε το όνειρο για μία από τις περιορισμένες θέσεις του Δημοσίου, αναζητούμε απεγνωσμένα μία καθώς πρέπει δουλειά σε ένα μεγάλο οργανισμό όπως κάποια τράπεζα ή πολυεθνική.

Πέρα βέβαια από την γενική κουλτούρα ασφαλών επιλογών (δημόσιο, υπάλληλος, κτλ.), το πρόβλημα μεγενθύνεται από τις δυσκολίες που επέρχονται από την γραφειοκρατεία του ελληνικού κράτους, τις αντιλήψεις του πληθυσμού της χώρας περί της αγοράς (μικρή/εγχώρια και όχι παγκόσμια αγορά) καθώς επίσης, σε λίγο διαφορετικό επίπεδο, τις αποτυχίες των χρηματοοικονομικών αγορών, τις εξωτερικότητες στην παραγωγή της γνώσης και άλλες παραμέτρους οι οποίες σε ένα σύστημα αγοράς οδηγούν σε χαμηλά – μη κοινωνικά βέλτιστα – επίπεδα έρευνας και ανάπτυξης (Ε&Α). Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων δυστυχώς επιβάλλει μια δυναμική που περιορίζει δημιουργικές επιχειρηματικές ιδέες νέων ανθρώπων. Ο βαθμός δυσκολίας αντιμετώπισης αυτών των εμποδίων βέβαια διαφέρει. Η κουλτούρα είναι κάτι που μεταβάλλεται πολύ δύσκολα, πολιτικές του ελληνικού κράτους αλλάζουν με αρκετή δυσκολία (αλλά συγκριτικά πιο εύκολα και γρήγορα από την κουλτούρα μας) ενώ το θέμα του μεγέθους της αγοράς είναι πιθανώς τεχνητό θέμα – υπόθεση εκπαίδευσης του πολίτη – μιας και το εμπόδιο τίθεται από την αντίληψή μας για την δυνατότητά μας να διεισδύσουμε στην παγκόσμια αγορά. Το κράτος, όπως και σε άλλες εκφάνσεις οικονομικής δραστηριότητας, συνεπώς λειτουργεί παράλληλα ως εμπόδιο (γραφειοκρατία) αλλά και ως βοηθητικός τροχός (δημόσια επένδυση σε Ε&Α) αλλά δεν κρίνεται ως απαραίτητα ο κυριότερος παράγοντας για την ύπαρξη ή και την δυσκολία λύσης του προβλήματος.

Κάτι που βρίσκω πως λείπει από το άρθρο – και το βασικό θέμα του παρόντος – είναι η αναφορά στο θέμα του πνεύματος καινοτομίας στην Ελλάδα.

Read moreΕλληνική επιχειρηματικότητα ή ελληνική καινοτομία;