Διαφάνεια και ελληνικές λύσεις εναντίον της πανδημίας

Δημοσιεύθηκε σε λίγο διαφορετική έκδοση στην Καθημερινή «η βασική αιτία διασποράς του ιού, στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ήταν η διασκέδαση νέων ανθρώπων» Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός Μπαίνοντας βαθύτερα στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, έρχονται μνήμες, και μέτρα, από το πρώτο. Υπάρχει διαφορά όμως: ξέρουμε πολύ περισσότερα για τον ιό και την αντιμετώπιση του, … Read more Διαφάνεια και ελληνικές λύσεις εναντίον της πανδημίας

Αφου δεν μπορουν να ηγηθουν, ας ακολουθησουν εστω

Συντομευμενη εκδοση του κειμενου δημοσιευτηκε στα Νεα

Αν τηλεμεταφέραμε στο παρόν κάποιον που ζούσε απο κοντά τα πολιτικά πάθη της δεκαετίας του 1990, θα εκπλησσόταν με πολλές εξελίξεις. Αλλά πιο αδιανόητη πιστεύω δεν θα του φαινόταν η ραγδαία πτώση του ΠΑΣΟΚ (και άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ) όσο η ραγδαία συμφιλίωση των οπαδών των δύο αιωνίων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (τους οποίους χώριζε τότε μίσος εφάμιλλο φανατικών του ΠΑΟ και ΟΣΦΠ) και η διάνοιξη ενός νέου πολιτικού χάσματος.

Το 1993 πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να κάτσουν οπαδοί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο ίδιο προεκλογικό τραπέζι χωρίς αιματηρές συμπλοκές. Την Κυριακή αυτή, οπαδοί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού πιθανότατα συνέφαγαν σε χιλιάδες τραπέζια ανά την Ελλάδα, χωρίς να σηκωθεί ούτε ένα φρύδι. Όπως πιθανότατα έκαναν σε άλλα τραπέζια οπαδοί των μημονιοφόρων αντιμνημονιακών ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και συναφών κομμάτων. Οι μεν φίλοι του σχιζοφρενούς μετώπου που δεν ξέρει τι θέλει να κάνει με τα Μνημόνια που φέρνει, μπορούν να χαίρονται γιατί οι ηγέτες τους κατάλαβαν τι συμβαίνει, και επισήμως δηλώνουν πια “σύντροφοι”. Οι δε ηγέτες των χωρίς-περιστροφές-φιλοευρωπαϊκών κομμάτων όμως, όχι μόνο φαίνονται εντελώς ανάξιοι του ρόλου τους (να ηγούνται, δηλαδή να είναι μπροστά από την κοινωνία), αλλά δεν ξέρουν καν να ακολουθήσουν, αυτό που έχει γίνει ήδη σε κάθε συντροφιά σώφρονων ανθρώπων στην χώρα.

Read moreΑφου δεν μπορουν να ηγηθουν, ας ακολουθησουν εστω

Η Ανυπομονησία των Ελλήνων και η κρίση που δεν ήταν αναγκαία

Δημοσιεύτηκε σε λίγο διαφορετική έκδοση στο protagon.gr

Mια προσωπική ιστορία: πριν κάποια χρόνια, πετούσα από το Οχάϊο προς Αθήνα, μέσω Νέας Υόρκης και Λονδίνου. Ταξιδεύοντας ώρες –όχι για ευχάριστο λόγο- και ξενυχτισμένος, επιβιβάστηκα στο Λονδίνο για το τελευταίο κομμάτι της πτήσης. Δίπλα μου, μια νέα Ελληνίδα, υγιής και προφανώς ξεκούραστη. Στα 10-15 λεπτά πτήσης άρχισε να στριφογυρίζει δυσανασχετώντας, στα 30 λεπτά πτήσης ξεστόμισε την απίστευτη ατάκα: «άντε, πότε θα φτάσουμε!» Ίσως ήταν η ιδέα μου, αλλά νομίζω ότι όσοι γύρω της είχαμε τουλάχιστον 10ωρο ταξίδι από Αμερική στην πλάτη, δεν πιστεύαμε τα αυτιά μας. Μεμονωμένη περίπτωση, σκεφτόμουν, μέχρι που προσγειωθήκαμε και επαναλήφθηκε ευθύς ο γνώριμος σουρεαλιστικός χορός, σχεδόν όλοι οι Έλληνες να λύνουν ζώνες και να τινάζονται απ’τις θέσεις τους σαν ζεματισμένοι, ενάντια στους διεθνείς κανονισμούς, στοιχειώδεις σκέψεις προνοητικότητας αλλα και τις ατελείωτες παρακλήσεις των αεροσυνοδών.

Ο Άγγελος Βλάχος (ενορατικός διπλωμάτης, συγγραφέας και ανιψιός του ιδρυτή της «Καθημερινής») έλεγε ότι είμαστε λαός με πολλά χαρίσματα και λίγες αρετές. Αγνοούμε σε τι βαθμό ισχύει, μια και οι σχετικές επιστήμες μόλις τώρα αρχίζουν να μετράνε σωστά τέτοια χαρακτηριστικά και την αλληλεπίδραση τους σε κοινωνικόοικονομικό επίπεδο. Υπάρχει όμως ισχυρή υπόνοια ότι η υπομονή και η στωϊκότητα δεν ανήκουν στις αρετές μας.

Read moreΗ Ανυπομονησία των Ελλήνων και η κρίση που δεν ήταν αναγκαία

Το κερδισμενο στοιχημα του Κωνσταντινου Καραμανλη

Στην τελικη ευθεια πριν τις εκλογες, εχεις την εντυπωση οτι τιποτα που γραφεται δεν εχει οριζοντα πανω απο λιγες μερες ή εστω βδομαδες. Ετσι, με την τυπικη αισθηση επικαιροτητας, χρονισμου και στρατηγικης που χαρακτηριζει το ιστολογιο μας, μου’ρθε να κανω καποιες σκεψεις με οριζοντα δεκαετιων.

Λοιπον το πιο χαρμοσυνο νεο που ακουσα για την μακροχρονια πορεια του ελληνισμου ειναι οτι, παρ’ολη την κριση, παρ’ολη την ταλαιπώρια, παρ’ολη την συγκρουση συμφεροντων με αρκετους απο τους Ευρωπαιους εταιρους μας, παρ’ολο τον πολεμο των φυλλαδων με τις αντιστοιχες γερμανικες, η μεγαλη πλειονοτητα των συμπολιτων μας παραμενει ευρωφιλη.
80% λεει ειναι υπερ του ευρώ, παρ’ολο που στα ματια πολλλων ανθρωπων το ευρω ειναι μερος του οικονομικου μας προβληματος.
Νομιζω οτι η αποφαση υπερ του ευρω ειναι ενστικτωδης, ειναι μια αποφαση υπερ της Ευρωπης.

Ειναι ξεκαθαρο νομιζω πια στην ελληνικη κοινωνια οτι η θεση μας ειναι στην Ευρωπη, οχι φιλοι της Ευρωπης, ή στο πλάι της Ευρωπης, αλλα μερος της Ευρωπης, της φιλελευθερης συγχρονης Ευρωπης, αυτης που ακολουθει δηλαδη την παραδοση του σχηματισμου που ονομαζαμε καποτε Δυτικη Ευρωπη, Εσπερια ή οπως αλλιως θελετε.

Read moreΤο κερδισμενο στοιχημα του Κωνσταντινου Καραμανλη

“Νεοφιλελευθερισμος” και η ανυποφορη δειλία της ελληνικης αριστερας

Λιγα πραγματα με ενοχλουν περισσοτερο στον ελληνικο (και σε καποιο βαθμο στον ευρωπαϊκο) δημοσιο διαλογο, απο την ταση να αποδιδουμε ολα τα κακα του κοσμου στον “νεοφιλελευθερισμο”. Ο λογος που ενοχλουμαι κατ’αρχας ειναι απλα δεοντολογικος: μιλανε πολυ, μιλαμε για ποταμους ηλεκτρονικο μελανι, για ενα πραγμα που δεν οριζουν!

Τι ειναι αυτος ο νεοφιλελευθερισμος? Θεωρια πολιτικης φιλοσοφιας? Πλαισιο οικονομικης αναλυσης? Κοσμοθεωρια ενος μεσου θαμωνα καφενειου? Συνολο πρακτικων των αρχοντων του παγκοσμιου καπιταλισμου? Συνωμοσια των πυρηνων της απανθρωπιας?

Κιομως, στην πολιτικη φιλοσοφια δεν ξερω να υπαρχει τετοια θεωρια. Στα οικονομικα ξερω σιγουρα, οριζοντιως, καθετως και απολυτως οτι δεν υπαρχει. Αν ηταν κοσμοθεωρια του μεσου κεφενεδιαρη δεν θα απασχολουσε τοσους αριστερους, και οι αρχοντες του παγκοσμιου καπιταλισμου δεν μπορουν να συμφωνησουν σε πολυ απλουστερα πραγματα, πως μπορει να συμφωνουν στο συνολο των πρακτικων τους? Αρα καταληγω οτι ειναι μια κρυφη τρομοκρατικη οργανωση.

Πιο σοβαρα τωρα, ο βασικος τροπος που οι επικριτες του “νεοφιλελευθερισμου” την γλυτωνουν και αποφευγουν να ορισουν καθαρα και ξαστερα το αντικειμενο της οργης τους, ειναι οτι μιλανε παντα απροσωπα. Επελαση του νεοφιλελευθερισμου, λαιλαπα του νεοφιλελευθερισμου κτλ κτλ Ποιος επελαυνει τελοσπαντων? Ποιοι ειναι οι πιο επιφανεις θεωρητικοι και πρακτικοι του νεοφιλελευθερισμου? Τι ακριβως πρεσβευουν, ποια ειναι ακριβως η συνεκτικη θεωρια που καθοδηγει τις πραξεις τους? Με ποιες αρχες τους διαφωνειτε?

Γιατι δεν τους πιανετε σε ενα δημοσιο διαλογο να τους ξετιναξετε, αφου ειναι τοσο φανερο οτι εχετε δικιο?

Read more“Νεοφιλελευθερισμος” και η ανυποφορη δειλία της ελληνικης αριστερας

Ευρωπαϊστες κατα συνθηκη και ευρωπαϊστες απο πεποιθηση

Ο Θανασης Αναγνωστοπουλος πριν κατι χρονια εθεσε μια ωραια ερωτηση για Τουρκους που θελουν την χωρα τους ως πληρες μελος στην ΕΕ και κατηγορουν την ΕΕ για ρατσισμο οσο δεν τους καλοδεχεται. Αν υποθεσουμε οτι η ΕΕ ηταν θεοφτωχη και μια υποτιθεμενη Αραβικη Ενωση πλουσια, με κοινοτικα πλαισια στηριξης και διαφορες επιδοτησεις, που θα θελατε να ανηκετε?

Θα πιστευε κανεις οτι το αντιστοιχο ελληνικο ζητημα εχει ληξει, το αργοτερο απο την ημερα εκεινη που ο Κωνσταντινος Καραμανλης ειπε το γνωστο ανηκομεν εις την Δυσιν.

Αν το σκεφτει κανεις ομως, η θεληση της Ελλαδας να ανηκει εις την Δυσιν, και ειδικοτερα στην ευρωπαϊκη οικογενεια, δεν εχει δοκιμαστει σοβαρα εως σημερα. Το γεγονος οτι στα ματια των Ελληνων η συμμετοχη στην ΕΕ γινοταν ολο και πιο αποδεκτη, αν οχι ελκυστικη, σιγουρα δεν ειχε και μικρη σχεση με το γεγονος οτι η χωρα λαμβανε και λαμβανει τεραστια χρηματικα ποσα απο την Ενωση. Τα Κοινοτικα Πλαισια Στηριξης ανερχοντουσαν προ κρισης σε καπου 3% του ελληνικου ΑΕΠ ετησιως, και τα οφελη διαχεονται ευρεως. Καθε Ελληνας εχει παρει χρηματα με τον ενα ή τον αλλο τροπο απο την Ενωση.

Read moreΕυρωπαϊστες κατα συνθηκη και ευρωπαϊστες απο πεποιθηση

Κιαν φυγεις, δεν θα χαθει ο κοσμος

Ποσο μας εχει πραγματικα αναγκη η πατριδα? Ποιον βλαπτει μια προσωρινη μεταναστευση προς το ευρωπαϊκο εξωτερικο?

Ηθελα να γραψω ενα κειμενο για την μεταναστευση προς εργασια σε λοιπη Δυση, που φαινεται να περναει απο το μυαλο πολλων Ελληνων (αν και δεν βλεπω ναχει πραγματοποιηθει σε μεγαλη κλιμακα ακομα). Μετα απο 12 χρονια οικειοθελους εξοριας, ηθελα να πω για ποιους νομιζω οτι θα ηταν καλη ιδεα και για ποιους οχι, αλλα ο Θανασης ενας συνιστολογος θεωρησε οτι θα ηταν κακου γουστου σε τετοιες στιγμες, και το σεβομαι. Θα επικεντρωθω ομως σε ενα σημειο που ακουγεται πολυ και θεωρω οτι λειπει αντιλογος. Ισχυει βεβαια ο προφανης απεταξαμηνισμος: με στενοχωρουν βαθια οι σημερινες συνθηκες που φερνουν ανθρωπους σε τετοιες αποφασεις (αλλα οχι αναγκαστικα οι αποφασεις απο μονες τους), θα προτιμουσα η χωρα μου να ειναι ελκυστικη για ξενους και οχι να διωχνει τα παιδια της κτλ

Υπαρχει μια μεριδα ανθρωπων που προσπαθουν να ριξουν τους επιδοξους μεταναστες στο φιλοτιμο, λεγοντας, σε παρακαλω, μην φυγεις, σε αγαπαμε, η πατριδα σε χρειαζεται. Δραμα και κλαμα.

Προσφατο παραδειγμα τετοιας προτροπης ειδαμε απο δυο ανθρωπους που με ολη την πολιτικη καρριερα τους, αλλα και την συμπεριφορα τους αυτες τις μερες, φερουν μη αμελητεο μερος της ευθυνης για οσους θελουν να φυγουν απο την χωρα. Οι κ. Σαμαρας και Παπανδρεου ελαβαν ισως την απαντηση που του αξιζε, αλλα εγω θελω να απαντησω σε οσους εχουν την γνησια ανησυχια μεσα τους:

Η πατριδα δεν εχει αναγκη την μιζερια και την ταλαιπωρια σου

Read moreΚιαν φυγεις, δεν θα χαθει ο κοσμος