Κατά του άρ. 16 παρ. 2 Συντ.

Το άρ. 16 παρ. 2 Σ προβλέπει τα εξής:

Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

Με απασχολεί εδώ η διττή στοχοθεσία του άρ. 16 παρ. 2 Σ, ήτοι η ανάπτυξη τόσο της εθνικής, όσο και της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων, για την ακρίβεια των Ελληνοπαίδων.

Όπως έχω δείξει και αλλού, ανάπτυξη σημαίνει την εκδίπλωση, την αύξηση, την προώθηση, την μεγέθυνση: η “ανάπτυξη”, που κελεύει το άρ. 16 παρ. 2 Συντ., μπορεί να αναφέρεται μόνο σε ένα θετικό μέγεθος και όχι σε μια άρνηση, σε μια απουσία, σε μια έλλειψη. Σχηματικά, αποστολή της κρατικής εκπαίδευσης είναι να παραλάβη το τίποτε και να το μετατρέψη σε κάτι. Να μεταπλάση ένα (αεθνή;) και (άθρησκο;) μαθητή σε Έλληνα και σε θρησκεύοντα, συνήθως Χριστιανό Ορθόδοξο.

Λοιπόν, εγώ έχω πρόβλημα με την διάταξη αυτή.

Τόσες θύμησες.

Read moreΚατά του άρ. 16 παρ. 2 Συντ.

Περί διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στην υποχρεωτική εκπαίδευση

Από ποια τάξη πρέπει να διδάσκωνται τα σχολιαρόπαιδα τα αρχαία ελληνικά; Ή μήπως δεν πρέπει να τα διδάσκωνται ολωσδιόλου; Μήπως είναι πολύ δύσκολα και μπερδεύουν τα τρισχαριτωμένα κεφαλάκια των παιδιών μας; Ή μήπως, αντίθετα, είναι απαραίτητα για να μάθουν οι μαθητές τον Ορθό Λόγο, το Μέτρο και την Αρετή;

Ιδανικό ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος για να γίνουμε μπίλιες, παραδοσιοκράτες εναντίον κοσμοπολιτών, πατριώτες εναντίον μεταεθνικών, αρχαιόπληκτοι εναντίον εθνομηδενιστών, φιλόλογοι εναντίων πάντων.

Θα ήθελα να περιοριστώ πιο πολύ στους κοινούς τόπους όλων όσων συμμετέχουμε σε αυτήν την συζήτηση:

1. Τα Αρχαία είναι καύλα.

Τα Αρχαία είναι τέλεια. Δεν υπάρχει πραγματικά καλός μαθητής που να μην αγαπά τα Αρχαία. Δεν χωρεί επ’ αυτού συζήτηση. Όσοι αντιτίθενται στην διδασκαλία τους πρώτα θα μου φέρουν τον έλεγχό τους.

Read moreΠερί διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στην υποχρεωτική εκπαίδευση

Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, και όχι μόνο

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που είχε δημοσιευθή και εδώ 7 και 9 χρόνια πριν αντιστοίχως, με κάποιες αλλαγές. Τίποτε δεν έχει αλλάξει.

Στην πατρίδα μας, την ομορφότερη του κόσμου όλου, ομιλούνται παραδοσιακά, πλην της σαρωτικώς επικρατούσας ελληνικής, και κάποιες άλλες γλώσσες. Αυτές είναι λίγο πολύ οι εξής:

Η αρβανιτική, νοτιοαλβανική τοσκική διάλεκτος.

Η αρωμουνική, κλάδος της χυδαίας βαλκανικής υστερολατινικής, ξαδερφάκι της ρουμανικής.

Η τουρκική, αλταϊκή μη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.

Η αθιγγανική ρωμανική, ινδική γλώσσα.

Η ισπανοεβραϊκή, η γλώσσα των Εβραίων της βόρειας κυρίως Ελλάδας.

Η πομακική μάλλον διάλεκτος παρά γλώσσα, συγγενής έως συγγενεστάτη της βουλγαρικής.

Η Ρίτα Γουίλσον, σύζυγος του Τομ Χανκς. Κόρη του Πομάκου Χαλίλ Ιμπραΐμοφ.
Η Ρίτα Γουίλσον, σύζυγος του Τομ Χανκς. Κόρη του Πομάκου Χαλίλ Ιμπραΐμοφ.

Η μακεδονική μάλλον γλώσσα παρά διάλεκτος, ομοίως ως ανωτέρω.

Read moreΤην γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, και όχι μόνο

Μικρό περί χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους

Σκεφτόμουνα…

Πολλοί θαυμάζουν τον Κεμάλ Ατατούρκ, μεταξύ άλλων και για τις θρησκευτικές του μεταρρυθμίσεις. Καλύτερα, για την αυστηρή εκκοσμίκευση του νέου τουρκικού κράτους που ίδρυσε από το Ισλάμ. Και κατ’ επέκτασιν, θρηνωδούν που κάτι παρόμοιο δεν συνέβη στην Ελλάδα την ίδια περίπου περίοδο ή και αργότερα.

Κέρνα μας μια ρακή, ρε Κεμάλ.
Κέρνα μας μια ρακή, ρε Κεμάλ.

Read moreΜικρό περί χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους

Και συ, τίνος είσαι, μωρ’ βάιζα;

Οι μη απταίστως ομιλούντες την μωραϊτικήν έχουν ασφαλώς προβλήματα κατανόησης του τίτλου του σημερινού άρθρου μου. Καίτοι τους περιφρονώ βαθύτατα φυσικά, θα καταδεχτώ να εξηγήσω ότι η ερώτηση, απευθυνόμενη στην γιαγιά μου, όταν πήγαινε κοριτσόπουλο να πιάση νερό στην βρύση του χωριού, αποσκοπούσε απλώς να διευκρινίση ποιος ήταν ο μπαμπάς της. “Βάιζα” δε είναι η παρθένος κόρη στα αλβανικά. Τώρα ξέρετε.

Τώρα, η γιαγιά μου υποθέτω ότι είχε ένα έργο απλό: αρκούσε να πη “Πολυχρονοπούλα είμαι, του πρόσφυγα” και θα είχε παράσχει επαρκείς πληροφορίες για να ικανοποιήση τον ερωτώντα.

Τα πράγματα όμως αρχίζουν και γίνονται πιο δύσκολα, αν μεταστούμε στο συλλογικό επίπεδο. Έχουμε που έχουμε τόσα προβλήματα να απαντήσουμε στο φαινομενικά απλό ερώτημα “ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες;”, φαντάσου να χρειάζεται να δώσουμε, πέραν της συγχρονικής, και διαχρονική απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Τίνος είμαστε λοιπόν; Ποιοι είναι οι πρόγονοί μας; Ποιοι ανήκουν ιστορικά στο ελληνικό έθνος;

Αυτός τι ήταν;
Αυτός τι ήταν;

Read moreΚαι συ, τίνος είσαι, μωρ’ βάιζα;

Λίγα λόγια για την ΟλΣτΕ 460/2013

Με την υπ’ αριθμ. 460/2013 ΟλΣτΕ κρίθηκαν τελικά αντισυνταγματικές οι βασικές διατάξεις του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια. Το θέμα είχα σχολιάσει από την μεριά μου εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Παραπέμποντας σε εκείνα, σχολιάζω κάποια σημεία της απόφασης (το πλήρες κείμενο της απόφασης με τη μειοψηφία εδώ):

Ο λαός αποτελεί ένα από τα τρία συστατικά στοιχεία του Κράτους και το κυρίαρχο όργανο αυτού, ο καθορισμός δε των προσώπων που εντάσσονται σ’ αυτόν ανήκει ως κυριαρχική αρμοδιότητα στον εθνικό νομοθέτη.

Σωστό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξουσία ορισμού ποιος ανήκει στον λαό και ποιος όχι είναι η εξουσία καθορισμού της σύνθεσης του ανώτατου κρατικού οργάνου. Αναλογιστήτε την περίπτωση π.χ. ενός κόμματος που αποφασίζει να απονεμηθή ιθαγένεια συλλήβδην σε 1 εκατομμύριο αλλοδαπούς. Και ποιο κόμμα θα ψηφίσουν οι νεήλυδες ημεδαποί.

Τούτο σημαίνει: α) ότι ο εθνικός νομοθέτης δεν περιορίζεται, κατ’ αρχήν, από το διεθνές δίκαιο να ορίσει τις προϋποθέσεις και τις διαδικασίες κτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας- πλην της περιπτώσεως της δημιουργίας ανιθαγενών με αυθαίρετη πράξη ή της περιπτώσεως προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων-

Πολύ σωστό.

Read moreΛίγα λόγια για την ΟλΣτΕ 460/2013

Η χωρα που δεν ηξερε να κανει φιλους

Με την διεθνη δημοφιλια του ελληνικου κρατους (ισως και του ιδιου του εθνους) να ειναι σε χαμηλα δεκαετιων, εντεινεται σε αρκετους Ελληνες η εντυπωση οτι ειμαστε αναδελφος λαος, καταδικασμενοι για παντα στο περιθωριο των παγκοσμιων πολιτικων εξελιξεων, και ακομα πιο σημαντικο, καταδικασμενοι να παιρνουμε 12 ποντους στην Ευρωβιζιον απο την Κυπρο και μονον.

Στην παρουσα κριση του ελληνικου κρατους, θελουμε δεν θελουμε, τα ερεισματα μας στο εξωτερικο επαιξαν και θα παιξουν μεγαλο ρολο. Τεραστια εντυπωση μου εχει κανει λοιπον η εντονη ελλειψη προβολης των ελληνικων θεσεων στο εξωτερικο. Στην Ουασιγκτων, στο Λονδινο ή σε οποιαδηποτε αλλη μεγαλη πολη που κυκλοφορω, ελαχιστες εκδηλωσεις της προκοπης εχω δει που να εξηγουν τα πραγματα απο την ελληνικη σκοπια και καμμια δεν εχει διοργανωθει απο το ελληνικο κρατος. Ισως οι ταγοι της πολιτειας μας θεωρουν οτι οι εταιροι μας εχουν τοσον αναγκη που θα μας βοηθανε ουτως ή αλλως. Ισως νομιζουν οτι στην Δυση η γνωμη των λαων δεν παιζει ρολο και το μονο σημαντικο ειναι να συναλλασονται με 5-6 ηγετες σε σκοτεινα δωματια· αυτος ηταν αλλωστε παντα ο αγαπημενος τροπος των ηγετων μας. Σε καθε περιπτωση οι λιγες ελληνικες φωνες που ακουγονται δεν ειναι μερος ενος ολοκληρωμενου σχεδιου προωθησης των θεσεων μας, ισα ισα συχνα πανε εναντια στα σχεδια του ελληνικου κρατους και ενιοτε τα συμφεροντα του εθνους.*

Κιομως δεν θα τα ριξω ολα στους Ελληνες πολιτικους, οπως ειναι του συρμου. Δυνατα ρευματα στην ελληνικη κοινωνια -αν οχι τα κυριαρχα- εμπνεονταν και εμπνεονται απο τις πιο μισαλλοδοξες, ξενοφοβικες και -μεταξυ μας- κακιασμενες αρχες, εις βαρος του πραγματισμου και της ενισχυσης της πατριδας.

Read moreΗ χωρα που δεν ηξερε να κανει φιλους