Από την Μελίγια στις Καστανιές

Στις 13Φεβ20 η Διηυρυμένη Σύνθεση του ΕΔΔΑ, προεδρεύοντος του Προέδρου Σισιλιάνου, εξέδωσε την πολύ σημαντική απόφαση ΝΔ και ΝΤ κατά Ισπανίας, όπου έκρινε ότι δεν παραβιάστηκε το άρ. 4 του 4ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, το οποίο απαγορεύει την μαζική απέλαση αλλοδαπών. Τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης έχουν σε γενικές γραμμές ως εξής: Οι δύο … Read more Από την Μελίγια στις Καστανιές

Το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου IX: Μωάμεθ ο παιδόφιλος

Το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου δεν υπνώττει, αλλά γρηγορεί! Πιστό στην μάχη του κατά της ελευθερίας του λόγου, εξέδωσε την αυτοεξευτελιστική απόφαση ES κατά Αυστρίας (Οκτ 2018).

Η κυρία Ελισσάβετ Σ. διώχθηκε βάσει του άρ. 188 αυστρΠΚ (περιφρόνηση θρησκευτικών διδασκαλιών), που ορίζει τα εξής:

Wer öffentlich eine Person oder eine Sache, die den Gegenstand der Verehrung einer im Inland bestehenden Kirche oder Religionsgesellschaft bildet, oder eine Glaubenslehre, einen gesetzlich zulässigen Brauch oder eine gesetzlich zulässige Einrichtung einer solchen Kirche oder Religionsgesellschaft unter Umständen herabwürdigt oder verspottet, unter denen sein Verhalten geeignet ist, berechtigtes Ärgernis zu erregen, ist mit Freiheitsstrafe bis zu sechs Monaten oder mit Geldstrafe bis zu 360 Tagessätzen zu bestrafen.

Η διάταξη τιμωρεί την περιφρόνηση και τον χλευασμό (!), όταν είναι πρόσφορα να προκαλέσουν “δεδικαιολογημένη ενόχληση”. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια διάταξη εντελώς αόριστη, που προστατεύει ευαίσθητους ψυχικούς κόσμους και μουσκεμένα μαξιλάρια από την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων. Το ομολογεί άλλωστε το Ιδεοδικείο στην παρ. 53 της απόφασης:

presenting objects of religious worship in a provocative way capable of hurting the feelings of the followers of that religion could be conceived as a malicious violation of the spirit of tolerance.

Πληγωμένα αισθήματα λοιπόν, αυτό είναι το έννομο αγαθό του ψευδεγκλήματος.

Read moreΤο Ιδεοδικείο του Στρασβούργου IX: Μωάμεθ ο παιδόφιλος

Αίμα και φράουλες: μια ψύχραιμη ματιά

Πριν από λίγους μήνες εκδόθηκε μια σημαντική απόφαση ελληνικού ενδιαφέροντος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο, η απόφαση Chowdury και λοιποί κατά Ελλάδος. Επειδή δεν έχω ιδέα πώς προφέρεται το όνομα του πρώτου προσφυγόντος, Βεγγαλίτη στην καταγωγή, θα την ονομάζω απλώς η “υπόθεση των φραουλών“, για να συνεννοούμαστε.

Γιατί αυτό ακριβώς αφορά η ως άνω υπόθεση, την περιώνυμη ιστορία με τους απλήρωτους αγρεργάτες που δούλευαν στην Μανωλάδα και όχι μόνο δεν εξωφλήθηκαν, αλλά τους πυροβόλησαν κιόλας, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών από αυτούς. Στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πατρών απήλλαξε από την κακουργηματική κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων (άρ. 323Α ΠΚ) τους κατηγορουμένους, με μια απόφαση που προξένησε θύελλα αντιδράσεων (εδώ ας πούμε η εφημερίς της κυβερνήσεως), αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ λογική. Με αυτήν την απόφαση αναμετρήθηκε το ΕΔΔΑ, με πολύ πτωχά πτωχά αποτελέσματα, όπως θα δούμε (διαβάστε εδώ ένα λιβανιστήρι μια λιγώτερο επικριτική άποψη).

Επειδή υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να σχολιαστούν, θα εστιάσω στα πιο σημαντικά, κυρίως εκείνα με τα οποία διαφωνώ. Επίσης, πρέπει να τονίσω προκαταρκτικά ότι υπάρχουν πολλές πληροφορίες που λείπουν και πολλά πραγματικά περιστατικά που είναι αδιευκρίνιστα. Δεν μπορώ να κάνω τον ανακριτή κατόπιν εορτής και, άρα, θα προσπαθήσω να βασιστώ στα μη αμφισβητούμενα γεγονότα και μόνο σε αυτά.

Ας θυμηθούμε πρώτα λίγο την ιστορία:

Οι προσφυγόντες, καταγόμενοι από το Μπανγκλαντές, προσελήφθησαν για να δουλέψουν στις καλλιέργειες της φράουλας στην Μανωλάδα. Τονίζω ότι κατοικούσαν σε άλλες πόλεις, πληροφορήθηκαν για την εποχιακή δουλειά εκεί και ταξίδεψαν για να δουλέψουν. Τους προσφέρθηκαν 22 ευρώ ημερομίσθιο συν 3 ευρώ για υπερωρίες, ήτοι 22 Χ 25 = 550 ευρώ μαύρα μηνιαίως κατ’ ελάχιστον. Εργάζονταν καθημερινά 12ωρο μέσα στα θερμοκήπια και κατοικούσαν σε πρόχειρα παραπήγματα χωρίς τρεχούμενο νερό εκεί δίπλα. Κατά την εργασία τους, φυλάσσονταν από ένοπλους φρουρούς του εργοδότη τους.

Ο μισθός δεν τους καταβαλλόταν, κατά τα μέσα Απριλίου μάλιστα κατέφθασαν και άλλοι αγρεργάτες για να εργαστούν στα χωράφια, μετά από πρόσκληση του εργοδότη τους. Την κρίσιμη 17η Απριλίου 2013 συνέβησαν τα εξής (παρ. 8):

Craignant de ne pas être payés, cent à cent cinquante ouvriers recrutés pour la saison 2012‑2013, qui travaillaient dans les champs, se dirigèrent vers les deux employeurs, qui étaient présents, et demandèrent leurs salaires impayés. Un des gardes armés ouvrit alors le feu contre les ouvriers, blessant grièvement trente d’entre eux, parmi lesquels vingt et un des requérants. Les blessés furent transportés à l’hôpital et entendus par la police.

Read moreΑίμα και φράουλες: μια ψύχραιμη ματιά

Επ’ ακροατηρίου δημοσιότητα και δημοσιογραφία

Στην φίλη Α.Ε.

Η αρχή της δημοσιότητας στην ποινική δίκη νοείται καταρχάς ως άμεση δημοσιότητα, που προϋποθέτει την φυσική παρουσία στο ακροατήριο. Ως προς αυτό, είναι καθένας ελεύθερος να παρίσταται και να ακούη, όσο μπορεί να ακούση, τα διαδραματιζόμενα. Προκειμένου όμως να καταγραφή σε οποιοδήποτε μέσο, ηχητικό ή οπτικοακουστικό, η διαδικασία, απαιτείται αίτηση του ενδιαφερομένου και συναίνεση όλων των παραγόντων της δίκης, διαφορετικά διαπράττεται ποινικό αδίκημα κατ’ άρ. 8 Ν. 3090/2002:

1. Η ολική ή μερική μετάδοση από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, καθώς και η κινηματογράφηση και μαγνητοσκόπηση της δίκης ενώπιον ποινικού, πολιτικού ή διοικητικού δικαστηρίου απαγορεύεται. Κατ’ εξαίρεση, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει τις ενέργειες αυτές, εφόσον συναινούν ο εισαγγελέας και οι διάδικοι και συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον. […]

3. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις των παραγράφων 1 εδ. α’ και 2 τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών και χρηματική ποινή είκοσι χιλιάδων (20.000) έως διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ.

[Ο νόμος αναφέρεται, προσοχή, μόνο σε κινηματογράφηση και μαγνητοσκόπηση. Δεν είμαι βέβαιος ποια είναι η διαφορά, φαίνεται όμως ότι είναι ελεύθερη η μαγνητοφώνηση].

Σχετικό όμως είναι και το διαβόητο άρ. 370Α παρ. 2 ΠΚ περί παραβίασης του απορρήτου της προφορικής συνομιλίας:

Όποιος αθέμιτα παρακολουθεί με ειδικά τεχνικά μέσα ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα προφορική συνομιλία μεταξύ τρίτων ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα μη δημόσια πράξη άλλου, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται η πράξη του προηγούμενου εδαφίου και όταν ο δράστης αποτυπώσει σε υλικό φορέα το περιεχόμενο της συνομιλίας του με άλλον χωρίς τη ρητή συναίνεση του τελευταίου.

Αυτά τα δρακόντεια προκύπτουν από τις εσωτερικές διατάξεις. Εξακολουθούν να ισχύουν όμως; Πρέπει να τα παίρνουμε στα σοβαρά;

Σε μια πρόσφατη απόφασή του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ερμήνευσε με τέτοιο τρόπο το άρ. 10 ΕΣΔΑ, που διαλαμβάνει τα σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης, ώστε πλέον να καθίσταται αμφίβολο το παράνομο της πράξης του υποκλόπου, ειδικά μάλιστα αν είναι και δημοσιογράφος.

Ειδικώτερα, στην απόφαση Pinto Coelho κατά Πορτογαλίας (Μαρ 16), το δικαστήριο στο 4ο Τμήμα του έκρινε την προφυγή μιας Πορτογαλίδας τηλεδημοσιογράφου, της Σοφίας Πίντου Κοέλιου, η οποία το 2005 ερευνούσε την καταδίκη ενός πιτσιρικά για ληστεία ενός κινητού. Ο 18χρονος, που ήταν από το Πράσινο Ακρωτήριο παρεμπιπτόντως, ισχυριζόταν ότι είχε άλλοθι. Η δημοσιογράφος κατέγραψε τις καταθέσεις τριών μαρτύρων, καθώς και την εξέτασή τους από την έδρα, χωρίς άδεια, για να αποδείξη ότι κανείς δεν αναγνώρισε τον κατηγορούμενο.

Ο Πρόεδρος, μόλις προβλήθηκε η εκπομπή, υπέβαλε την σχετική μήνυση και η δημοσιογράφος καταδικάστηκε για απείθεια (art. 348 CP: desobediência), καθώς είχε παραβιάσει το άρ. 88 παρ. 2β του πορτΚΠΔ:

Não é, porém, autorizada, sob pena de desobediência simples: […]
b) A transmissão ou registo de imagens ou de tomadas de som relativas à prática de qualquer acto processual, nomeadamente da audiência, salvo se a autoridade judiciária referida na alínea anterior, por despacho, a autorizar; não pode, porém, ser autorizada a transmissão ou registo de imagens ou tomada de som relativas a pessoa que a tal se opuser;

[δεν ξέρω πορτογαλικά, φιγούρα κάνω με όσα πιάνω μέσες άκρες]

Η ποινή της ήταν χρηματική ποινή από μετατροπή ύψους 1500 ευρώ, υπόψιν ότι ήταν και υπότροπη. [Τελικά, δεν μάθαμε αν ο πιτσιρικάς την είχε κάνει την δουλειά].

Read moreΕπ’ ακροατηρίου δημοσιότητα και δημοσιογραφία

Υπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας ΙΙΙ

Μετά την πρώτη και την δεύτερη ανάρτηση, ολοκληρώνω σήμερα τον σχολιασμό της απόφασης S.A.S. κατά Γαλλίας, που έκρινε το ζήτημα της δημόσιας κρυπτοπροσωπίας.

Η απόφαση ελήφθη με την συντριπτική πλειοψηφία 15 έναντι 2 (αλλά λεαινών!). Ας δούμε λοιπόν τι επιχειρηματολόγησαν στην μειοψηφία τους αυτοί οι δύο δικαστές.

Καταρχάς, δεν επρόκειτο για δικαστές, αλλά για δικάστριες. Και αυτό είναι από μόνο του αξιομνημόνευτο: σε μια υπόθεση όπου περιρρέει η ισότητα των φύλων και η καταδυνάστευση των γυναικών από ενστερνισμένους πατριαρχικούς κανόνες, οι μόνοι που μειοψηφούν είναι δύο γυναίκες. Μια Γερμανίδα και και μια Σουηδή.

Αγγελική Νούσβέργερ
Αγγελική Νούσβέργερ
Ελένη Ιαίδερβλομ
Ελένη Ιαίδερβλομ

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας ΙΙΙ

Υπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας ΙΙ

Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε κάποια εισαγωγικά ζητήματα σχετικά με την απόφαση S.A.S. κατά Γαλλίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου. Σήμερα θα προσχωρήσουμε με την μελέτη των εκατέρωθεν επιχειρημάτων και της απόφασης του δικαστηρίου.

Τα νομικά ζητήματα που τίθενται με την απαγόρευση είναι βασικά δύο: ελευθερία της θρησκευτικής έκφρασης και ιδιωτικότητα του ατόμου. Να τα δούμε χωριστά:

burqa 2

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας ΙΙ

Υπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας Ι

Τα σημεία τομής κράτους και θρησκείας συνεχίζουν να προβληματίζουν τις δυτικές κοινωνίες. Η νομική επικαιρότητα επανέρχεται κάθε τρεις και λίγο σε αυτά, εξάπτοντας πάθη και επανορίζοντας τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την δημοκρατία μας. Αποφάσεις, όπως η πρόσφατη αμερικανική Greece v. Galloway, το επισημαίνουν με έμφαση.

Ένα εμβληματικό σταθμό σε αυτόν τον συνεχιζόμενο δημόσιο διάλογο έθεσε η απόφαση S.A.S. κατά Γαλλίας (Ιουλ 2014), η οποία αφορούσε το περιώνυμο ζήτημα της ισλαμικής καλύπτρας. [για το ζήτημα αυτό έχω εκθέσει την άποψή μου εδώ]

Στην καθ’ ης η προσφυγή Γαλλία εδώ και λίγα χρόνια έχει απαγορευθή η κάλυψη του προσώπου σε δημόσιους χώρους, πλην περιπτώσεων όπου αυτό επιβάλλεται από λόγους υγείας ή επαγγελματικούς ή στο πλαίσιο αθλητικών, καλλιτεχνικών και εορταστικών δραστηριοτήτων. Η απαγόρευση αυτή μάλιστα κρίθηκε συνταγματική από το ιθαγενές Συνταγματικό Συμβούλιο. Η μόνη χώρα που ακολούθησε αυτήν την ανοπαία ατραπό είναι μέχρι τώρα το Βέλγιο, με το άρ. 563 δις του βελγΠΚ:

Seront punis d’une amende de quinze euros à vingt-cinq euros et d’un emprisonnement d’un jour à sept jours ou d’une de ces peines seulement, ceux qui, sauf dispositions légales contraires, se présentent dans les lieux accessibles au public le visage masqué ou dissimulé en tout ou en partie, de manière telle qu’ils ne soient pas identifiables.

Ο επίμαχος γαλλικός νόμος είναι ο Ν. 2010-1192 του 2010, στο άρ. 1 του οποίου προβλέπονται τα εξής λιτά:

Nul ne peut, dans l’espace public, porter une tenue destinée à dissimuler son visage.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κρυπτοπροσωπίας Ι