γενετησια-ελευθερια

Όπως είπαμε στο προηγούμενο επεισόδιο, η έννοια του ασέμνου, μια αόριστη νομική έννοια, ανήκει στις ούτως ειπείν αοριστότερες εκ των αορίστων νομικών εννοιών και ως εκ τούτου μας ταλαιπωρεί. Η αοριστία της έχει εκφραστή στο διάσημο σχόλιο του Δικαστή Στιούαρτ στην υπόθεση Jacobellis κατά Οχάιο, πίσω από το οποίο κρύβεται μια αλήθεια:

I shall not today attempt further to define the kinds of material I understand to be embraced within that shorthand description; and perhaps I could never succeed in intelligibly doing so. But I know it when I see it, and the motion picture involved in this case is not that.

Read moreΠερί ασέμνων, μέρος Β

Ή: Περί πορνογραφικής ελευθερίας.

Σύμφωνα με το άρ. 29 παρ. 1 Ν. 5060/1931:

Όστις, προς τον σκοπόν εμπορίας ή διανομής ή δημοσία εκθέσεως, παρασκευάζει, αποκτά, κατέχει, μεταφέρει, εισάγει εις το Κράτος ή εξάγει ή καθ΄οιονδήποτε τρόπον τίθησιν εις κυκλοφορίαν έγγραφα, έντυπα, συγγράμματα, σχέδια, εικόνας, ζωγραφίας, εμβλήματα, φωτογραφίας, κινηματογραφικάς ταινίας ή άλλα αντικείμενα άσεμνα, οιουδήποτε είδους, όστις μεταχειρίζεται οιονδήποτε μέσον δημοσιότητος προς διευκόλυνσιν της κυκλοφορίας των αυτών ασέμνων αντικειμένων τιμωρείται διά φυλακίσεως τουλάχιστον ενός μηνός και διά χρηματικής ποινής τουλάχιστον 30.000 μεταλλικών δραχμών. Εν υποτροπή δε διά φυλακίσεως τουλάχιστον 6 μηνών και διά χρηματικής ποινής τουλάχιστον 50.000 μεταλλικών δραχμών. Εάν όμως η καθ΄υποτροπήν πράξις ετελέσθη διά δημοσιεύματος εν εφημερίδι ή περιοδικώ, η χρηματική ποινή δεν δύναται να είναι ελάσσων των 200.000 μεταλλικών δραχμών. Εν προκειμένω εφαρμόζονται κατ΄αναλογίαν αι διατάξεις του άρ. 82 παρ. 4 του Ποινικού Κώδικος”.

(Η διάταξη αυτή διατηρήθηκε σε ισχύ με τον Ν. 2328/1995, ξέρετε τώρα, τον λεγόμενο τυποκτόνο νόμο Βενιζέλου.)

Μοιάζουν λίγο αστείες τέτοιες διατάξεις. Ξέρεις ότι υπάρχουν, αλλά παραξενεύεσαι βλέποντάς τις μπροστά σου (και πολύ περισσότερο, βλέποντάς τις εφαρμοζόμενες!). Λίγο νομικό απολίθωμα, λίγο νεοηθικιστική εμμονή, μπαίνουμε αισίως στο 2018 κυνηγώντας (στην θεωρία) τα άσεμνα.

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ως άνω δαψιλής εγκληματοποίηση υπαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο και αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας!!! [τριπλό θαυμαστικό σημείο!!!]

Πράγματι, σύμφωνα με την σχετική Σύμβαση της Γενεύης (1923), κυρωθείσα με τον Ν. 4311/1929, τα συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να καταστήσουν εγκληματική πράξη την διάδοση των ασέμνων, μάλιστα η ελληνική ποινική διάταξη αποτελεί βασικά μετάφραση του άρ. 1 της σύμβασης. [Αυτά για όσους ρυπαίνουν το νομικό μας περιβάλλον με την μουρμούρα για τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας]

Read moreΠερί ασέμνων, μέρος Α

Στο σημερινό άρθρο παραθέτω μερικά σχόλια για το άρ. 339 ΠΚ, που αφορά την αποπλάνηση παίδων. Πρόκειται για ένα πολύ φορτισμένο ζήτημα, ηθικά και συναισθηματικά, και καλό θα ήταν να έχουμε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα στο μυαλό μας.

[Σχετικά βλ. και Φυτράκη στις Αξιόποινες Σεξουαλικές Πράξεις, 2011, σελ. 225 επ.]

Καταρχάς, να δούμε λίγο τι λέει ο νόμος:

Όποιος ενεργεί ασελγή πράξη με πρόσωπο νεότερο από 15 ετών ή το παραπλανά με αποτέλεσμα να ενεργήσει ή να υποστεί τέτοια πράξη τιμωρείται, αν δεν υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθεί βαρύτερα για το έγκλημα του άρθρου 351Α [ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής], ως εξής:

α) αν ο παθών δεν συμπλήρωσε τα δώδεκα έτη, με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, β) αν ο παθών συμπλήρωσε τα δώδεκα αλλά όχι τα δεκατέσσερα έτη, με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και γ) αν συμπλήρωσε τα δεκατέσσερα και μέχρι τα δεκαπέντε έτη, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών.

2. Οι ασελγείς πράξεις μεταξύ ανηλίκων κάτω των δεκαπέντε ετών δεν τιμωρούνται, εκτός αν η μεταξύ τους διαφορά ηλικίας είναι μεγαλύτερη των τριών ετών, οπότε επιβάλλονται μόνο αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα.

3. Αν μεταξύ του υπαιτίου και του παθόντος τελέστηκε γάμος, δεν ασκείται ποινική δίωξη, και αν τυχόν είχε ασκηθεί δεν συνεχίζεται, αλλά κηρύσσεται απαράδεκτη. Η ποινική δίωξη ασκείται ή συνεχίζεται μετά την ακύρωση του γάμου.

4. Όποιος εξωθεί ή παρασύρει ανήλικο να γίνει μάρτυρας συνουσίας ή άλλης γενετήσιας πράξης, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, ακόμα κι αν ο ανήλικος δεν συμμετέχει σε αυτές. Με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών τιμωρείται η πράξη του προηγούμενου εδαφίου όταν ο ανήλικος γίνεται μάρτυρας γενετήσιας κακοποίησης.

Read moreΠερί της αποπλανήσεως παίδων

[Χοχο, πάντα ήθελα να γράψω ένα τέτοιο τίτλο!]

Σύμφωνα με το άρ. 16 περ. β΄ Ν. 4039/2012

Απαγορεύεται, εξαιρουμένων των περιπτώσεων κινηματογραφικών ταινιών και γενικότερα οπτικοακουστικού υλικού εκπαιδευτικού προσανατολισμού, η πώληση, εμπορία και παρουσίαση – διακίνηση μέσω διαδικτύου οποιουδήποτε οπτικοακουστικού υλικού, όπως βίντεο ή άλλου είδους κινηματογραφικού ή φωτογραφικού υλικού στα οποία απεικονίζεται οποιαδήποτε πράξη βίας εναντίον ζώου, καθώς και σεξουαλική συνεύρεση μεταξύ ζώων ή μεταξύ ζώου και ανθρώπου με σκοπό το κέρδος ή τη σεξουαλική ικανοποίηση ατόμων που παρακολουθούν ή συμμετέχουν σε αυτά. Στην ανωτέρω απαγόρευση συμπεριλαμβάνεται και η περίπτωση της μονομαχίας μεταξύ ζώων.

Σύμφωνα δε με το άρ. 20 παρ. 2 Ν. 4039/2012

Οι παραβάτες των διατάξεων των παραγράφων α’ και β’ του άρθρου 16 τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή από πέντε χιλιάδες (5.000) έως δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) ευρώ.

Επίσης, σύμφωνα με το Βιβλίον Έκτον, ε΄ Τίτλον, παρ. 4 της Εξαβίβλου του Αρμενόπουλου:

Οι αλογευόμενοι ήγουν οι κτηνοβάται καυλοκοπείσθωσαν.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας κτηνοβασίας

[Το σημερινό άρθρο είναι ένα από αυτά που θα προτιμούσα να μην διαβάση ποτέ η πεθερά μου :-)]

Το όριο της γενετήσιας ενηλικότητας είναι τα 15 έτη (τουλάχιστον για τους ευτυχείς ετεροφυλόφιλους…). Πάνω από το όριο αυτό είναι νόμιμο ό,τι και αν γίνεται (σχεδόν…). Κάτω από αυτό, εφαρμόζεται το άρ. 339 ΠΚ περί αποπλανήσεως.

Αλλά πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζωνται οι περιπτώσεις που βρίσκονται κοντά στην διακεκαυμένη ζώνη των 14 έως 15; Θα έπρεπε η δίωξη να εξαρτάται από την σχετική βούληση του παθόντος; Θα έπρεπε να διακρίνουμε μήπως ανάμεσα σε παθόντες και παθούσες;

Για κάποιο λόγο όταν προσεγγίζουμε το θέμα αυτό έχουμε στο κεφάλι μας ένα στερεότυπο: από την μια μεριά ο δράστης είναι πάντοτε άνδρας, και μάλιστα τουλάχιστον μεσήλικας, ένας έμπειρος γενετήσιος θηρευτής. Από την άλλη μεριά, το θύμα είναι συνήθως κορίτσι, ενώ αν είναι αγόρι, έχουμε σίγουρα ομοφυλοφιλική επαφή. Οι απόλυτοι φόβοι του Έλληνα νοικοκύρη: “μας βιάζουνε τις κόρες μας” και “ο γυιος μου θα γίνη πούστης“.

Έμφυλη διάκριση ως προς το θύμα δεν είναι δυνατόν βέβαια να εισαχθή. Κιόμως, αμφιβάλλω αν στην κοινωνική πραγματικότητα οι δύο πιθανές περιπτώσεις κρίνονται ισοβαρείς.

Δοκιμάστε το και εσείς: τι σας φαίνεται τρομακτικώτερο; Ένας 25χρονος που, εμ, πηδάει μια (σχεδόν) 15χρονη ή μια 25χρονη που, εμ, πηδιέται από ένα (σχεδόν) 15χρονο; Είναι το ίδιο; Ναι ή όχι; Γιατί; Αν άλλαζα την σύνταξη, γράφοντας “ένας 25χρονος που κάνει έρωτα με μια (σχεδόν) 15χρονη ή μια 25χρονη που κάνει έρωτα με ένα (σχεδόν) 15χρονο;”; Αν η επαφή δεν ήταν ετεροφυλοφιλική, αλλά ομοφυλοφιλική;

Κιόμως, νομικά είναι το ίδιο ακριβώς. Δεν έχω υπάρξει κορίτσι για να ξέρω πώς νιώθουν, σας διαβεβαιώ όμως ότι όταν ήμουνα εγώ 14-15 θα ένιωθα απέραντη ευγνωμοσύνη για όποια 25χρονη θα μου έκανε το καλό. [τι κρίμα που δεν βρέθηκε καμία!]

Read moreΟι δεκατετραέτιδες παιδίσκες

Ονομάζουμε Ηθικισμό την δικαιοπολιτική στάση της απαγόρευσης πράξεων απλώς και μόνον λόγω της αντίθεσής τους προς την κρατούσα ηθική αντίληψη σε μια κοινωνία.

Προνομιακό πεδίο εφαρμογής του Ηθικισμού είναι προφανώς η γενετήσια δραστηριότητα. Το πού-μπαίνει-τι ήταν πάντοτε αντικείμενο του πιο ασφυκτικού κοινωνικού ελέγχου και η δικαία χρήσις των επίμαχων μελών ενδιέφερε όσο λίγα άλλα πράγματα τον κρατικό μηχανισμό στις διάφορες εκφάνσεις του.

Read moreΚατά του Νεοηθικισμού

Ενθυμείσθε ασφαλώς αυτήν εδώ την καταπληκτική υπόθεση αιμομιξίας, για την οποία ιστολογήσαμε εκτενώς. [διαβάστε εκεί τις ζουμερές λεπτομέρειες, βαριέμαι να αντιγράφω]

Πλέον, ο Παλαιοηθικισμός έχει και την σφραγίδα του Δικαστηρίου Χρηστών Ηθών Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου, καθώς δημοσιεύθηκε η απόφαση Stübing κατά Γερμανίας (Απρ 2012).

Στην απόφαση αυτή, οι στρασβουργοδίκες έκριναν ότι η Γερμανία δεν παραβίασε το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή του προσφεύγοντος αιμομίκτη αδελφού εξαιτίας της καταδίκης του για αιμομιξία και της παραμονής του επί ένα έτος στις φιλόξενες γερμανικές φυλακές. Ότι η γενετήσια ελευθερία τελικά δεν είναι ένα ζήτημα μεταξύ συναινούντων (γενετησίως) ενηλίκων, αλλά πέφτει λόγος και στα κατά τόπους παραρτήματα της Ηθοφυλακής.

Read moreΠερι αιμομιξίας ΙΙ