3 σκέψεις για την υπόθεση Χαϊκάλη

Διαβάζοντας το πόρισμα του Αντεισαγγελέα Εφετών Π. Παναγιωτόπουλου για την υπόθεση Χαϊκάλη:

1. Ισχυρίζεται ο Παναγιωτόπουλος (σελ. 6 του πορίσματός του):

… δεν λαμβάνονται υπόψιν τα προσκομισθέντα υπό του καταγγέλλοντος Π. Χαϊκάλη πειστήρια […]βλ. ΑΠ 277/2014 […] η εκ του άρθρου 177 παρ. 2 ΚΠΔ προκύπτουσα απαγόρευση δεν περιλαμβάνει πράξεις ή εκδηλώσεις προσώπων που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των ανατιθεμένων σε αυτούς υπηρεσιακών καθηκόντων και κατά την εκτέλεση τούτων, όπερ δεν υφίσταται εν προκειμένω, καθόσον η κατά τα άνω καταγραφή-αποτύπωση της προφορικής συνομιλίας εγένετο μεταξύ ιδιωτών και όχι το πλαίσιο υπηρεσιακού καθήκοντος και κατά την εκτέλεση τούτου.

Τι μας λέει εδώ ο Εισαγγελέας; Ότι η νομολογία του Αρείου Πάγου μάς διδάσκει ότι η απόλυτη απαγόρευση της χρήσης αποδεικτικών μέσων κάμπτεται μόνο όταν έχουμε πράξεις στο πλαίσιο υπηρεσιακών καθηκόντων και κατά την εκτέλεση αυτών. [η νομολογία αυτή είναι βέβαια σαφώς αντισυνταγματική, αλλά επειδή το Σύνταγμα εν προκειμένω είναι σαφώς ηλίθιο, αγαπάμε την νομολογία] Και ότι εδώ δεν είχαμε πράξη στο πλαίσιο υπηρεσιακών καθηκόντων. Πράγματι, ο Χαϊκάλης ούτε στην Βουλή ήταν ούτε αγόρευε ούτε ψήφιζε. Ήταν ένας ιδιώτης.

Ιδιώτης βουλευτής.
Ιδιώτης βουλευτής.

Read more3 σκέψεις για την υπόθεση Χαϊκάλη

Περί ανακλητής βουλευτικής εντολής

Με αφορμή μερικές εύστοχες παρατηρήσεις του Ασμοδαίου, εκθέτω κάποιες σκέψεις σχετικά με τον αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα της Δημοκρατίας μας και, ειδικώτερα, ως προς την έννοια του ανακλητού των βουλευτών.

Πρώτα μερικά διευκρινιστικά:

Στις βουλευτικές εκλογές εκλέγουμε βουλευτές (όχι Κυβέρνηση, βουλευτές εκλέγουμε!). Στους βουλευτές αυτούς δίνουμε εντολή να μας αντιπροσωπεύσουν, εξού και η ονομασία αντιπροσωπευτικό σύστημα, εξού και η εμμεσότητα της Δημοκρατίας μας. Η εκλογή αυτή τώρα νοείται ως δύο ειδών: ως εντολή ελεύθερη, όπως η ισχύουσα, ή ως εντολή δεσμία, επιτακτική.

Ο ελεύθερος χαρακτήρας της εντολής κατά το ισχύον δίκαιο προκύπτει από το άρ. 60 παρ. 1 Συντ.:

Oι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

Η επιτακτική εντολή από την άλλη είναι από την φύση της ανακλητή: ο εντολεύς εκλογέας δίνει μια εντολή στον εντολοδόχο βουλευτή και, αν εκείνος δεν την φέρει εις πέρας, τον παύει. Ανακαλεί την εντολή. Τον απολύει βρε παιδί μου.

Read moreΠερί ανακλητής βουλευτικής εντολής

Περί βουλευτικής ασυλίας

Σήμερα το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για την κακή εφαρμογή από την Βουλή των Ελλήνων του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας (άρ. 63 παρ. 1 εδ. α΄ Συντ.: “Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος, ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος”). Πρόκειται για την δεύτερη καταδίκη της Ελλάδας για το θέμα αυτό τα τελευταία τρία χρόνια, θέμα που έχει προξενήσει και πρόσφατα πολλές αντιδράσεις.

Ο αιτών Συγγελίδης ήταν σύζυγος της βουλεύτριας με το απαστράπτον χαμόγελο Μιλένας Αποστολάκη και χωρίσανε. Και ετσακωνόσαντο. Σπουδαία τα λάχανα, ύλη μεσημεριανάδικων. Ο αιτών υποστήριξε όμως ότι η Αποστολάκη παραβίασε την απόφαση που ώριζε τον τρόπο άσκησης της επιμέλειας του τέκνου, πράγμα που συνιστά και ποινικό αδίκημα κατ’ άρ. 232Α ΠΚ (παραβίαση δικαστικών αποφάσεων). Την μήνυσε, η μήνυση διαβιβάστηκε στην Βουλή και…. Και τέρμα, με ψήφους 107-68. Η Βουλή των Ελλήνων παγίως και συντεχνιακώς απορρίπτει, πλην σπανιωτάτων περιπτώσεων, τις αιτήσεις άρσεις της ασυλίας.

Read moreΠερί βουλευτικής ασυλίας