Ποιο ειναι τελικα το πραγματικο μηνυμα των πορειων και διαμαρτυριων
Ενα καλο της κρισης ειναι οτι οι περισσοτεροι Ελληνες συνειδητοποιουν οτι κατι δεν παει καλα με το κρατος που εχουμε στησει. Παντου, απο καφενεια μεχρι βραδυνες εκπομπες στο ραδιοφωνο ακους οτι “κατι πρεπει να γινει”. Το κακο ειναι οτι η αναγκη για δραση συχνα διοχετευεται στην πατροπαραδοτη καθοδο στον δρομο, λες και αυτο που πραγματικα λειπει απο την χωρα ειναι μια ακομα πορεια στο Συνταγμα. Καθισμενοι στον καναπε, λεει, δεν θα πετυχουμε τιποτα.
Γιατι οχι, αναρωτιεμαι εγω? Μερικες απο τις σημαντικοτερες καινοτομιες του αιωνα μας ηρθαν απο την ψυχραιμη και συστηματικη σκεψη ενος ανθρωπου καθισμενου καπου. Τωρα αν ο στοχαστης ηταν καθισμενος σε καρεκλα ή καναπε δεν μπορω να το ξερω, αλλα βαζω στοιχημα οτι δεν ηταν στην μεση της Πανεπιστημιου ουρλιαζοντας οσο αντεχουν τα πνευμονια του.
Τι εξυπηρετουν ολες αυτες οι πορειες και διαμαρτυριες λοιπον? Γιατι τοσοι Ελληνες φαινεται να θεωρουν οτι το να κατεβουμε στον δρομο ειναι πραγματικα μερος της λυσης? Πολλοι βετερανοι της πορειας μιλανε, συχνα με μια δοση ρομαντισμου, για αγωνες. Σιγουρα εχουμε αγωνες, ειδικα ετσι οπως εχουν γινει οι πορειες σημερα, με τοσους κινδυνους τραυματισμου ή συλληψης. Τι ειδους αγωνας ειναι ομως, αν το κοιταξουμε ψυχραιμα, μια πορεια ανθρωπων που κλεινουν το Συνταγμα, εμποδιζοντας την κυκλοφορια και συχνα απεχοντας απο την εργασια τους?