τεκνοποιηση

Η έγκυος που ζυγίζει το ενδεχόμενο έκτρωσης δεν υπέχει καμία νομική υποχρέωση ενημέρωσης του καταστήσαντος αυτήν έγκυο ανδρός. Ο καταστήσας είναι αδιάφορος νομικά. Η έγκυος μόνη μπορεί να καταστήση τον καταστήσαντα διαφέροντα, είτε αν αυτοπροαιρέτως τον ενημερώση για τα αποτελέσματα της γονιμότητάς του είτε αν τελικά κρατήση το παιδί. Κατά τα λοιπά, ο καταστήσας υπάρχει μόνο για μην του πέφτη λόγος για τίποτα. Θεωρητικά, ακόμη και η έγγαμος έγκυος μπορεί να ρίξη το παιδί, χωρίς να το μάθη ποτέ ο σύζυγός της.

Μάλιστα. Μπορούμε να σκεφτούμε και άλλη διαμόρφωση του αμοιβαίου πλέγματος δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, μια διαμόρφωση που θα σέβεται τον καταστήσαντα ως δυνητικό πατέρα, που θα αναγνωρίζη ότι το κύημα δεν συνιστά παρθενογονία, που θα πραγματώνη τελικά την έμφυλη ισότητα που τάχα επιδιώκουν, στα λόγια μόνο, οι φεμινιστές.

[Για να μην μπερδεύεστε: οι γυναίκες έχουν γνώμη για τα στρατιωτικά θέματα, γιατί ισότητα. Οι άνδρες *δεν* έχουν γνώμη για τις εκτρώσεις. Πάλι γιατί ισότητα.]

Read moreΕκτρωτικό V: η απλή γνώμη του καταστήσαντος

Αντιλαμβάνομαι ότι αυγουστιάτικα η ανθρωπότητα έχει πιο σοβαρά πράγματα για να ασχοληθή. Αλλά εγώ αυτά σκεφτόμουνα το βράδυ που κουνούσα την μικρή: κι αν είναι ηθικά μεμπτό να κάνουμε παιδιά;

(Ας σημειωθή βέβαια ότι η ανυπαρξία ένα ηθικού καθήκοντος μη τεκνοποιίας δεν συνεπάγεται την ύπαρξη ενός ηθικού δικαιώματος στην τεκνοποιία. Όχι αναγκαστικά δηλαδή, έτερον εκάτερον. Νομικά το ζήτημα είναι σαφές πάντως.)

Η βασική (η μόνη;) αντίρρηση κατά της τεκνοποιίας που ξέρω είναι η οικολογική (εννοώ όχι μεταξύ των ανθρώπων που δεν επιθυμούν να κάνουν παιδιά, αλλά μεταξύ όσων θα ήθελαν να κάνουν, κρίνουν όμως ότι υπάρχουν ηθικοί λόγοι που τους επιβάλλουν να απόσχουν). Η οικολογική αντίρρηση λοιπόν διατείνεται περίπου ότι είμαστε υπερβολικά πολλοί στην Γη μας, καταναλώνουμε πολύ και επιβαρύνουμε το περιβάλλον ακόμη περισσότερο. Ένας ακόμη άνθρωπος δεν είναι αυτό που λείπει από την οικολογική ισορροπία, αλλ’ αντιθέτως κάθε νέος τοκετός μάς φέρνει πιο κοντά στην οικολογική καταστροφή.

Κάπως έτσι.

Η γενική αυτή αντίληψη μπορεί να αποκρυσταλλωθή σε δύο εκδοχές: την αυστηρή, που αντιτίθεται πλήρως στην παιδοποιία και κατ’ αποτέλεσμα καλεί για μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού, και την ήπια, που ανέχεται την συντήρηση του παρόντος πληθυσμού με την διατήρηση της τεκνοποίησης στο όριο της αναπληρώσεως των γενεών, ήτοι στα 2 παιδάκια ανά γόνιμη γυναίκα (κατ’ ακριβολογίαν το ποσοστό είναι λίγο μεγαλύτερο, επειδή κάποια από τα τέκνα, δυστυχώς, δεν θα φτάσουν σε αναπαραγωγική ηλικία).

Αυτή η (ουσιαστικά νεομαλθουσιανή) αντίληψη, όσο και αν φοριέται, δεν δικαιολογείται από τα στοιχεία.

Read moreΥπάρχει ηθικό καθήκον αποφυγής της τεκνοποιίας;

Επαναφέρω εδώ κάποιες σκέψεις που εν σπέρματι είχα διατυπώσει εδώ.

Δεν απέχουμε πολύ ίσως από την τεχνητή μήτρα. Θα ξημερώση η ημέρα εκείνη που η κάθε πολυάσχολη εγκζέκιουτιβ δεν θα εγκυμονή, αλλά θα τεκνοποιή ωστόσο.

Ω τι ένδοξη ημέρα!

Ένα εκτροφείο εμβρύων, όπου χιλιάδες μικρά ανθρωπάκια θα κλοτσάνε τα τοιχώματα της τεχνητής τους μήτρας, ζυγημένα και στοιχημένα. Νοσηλεύτριες θα περιφέρωνται αθόρυβα, θα τους ψιθυρίζουν και θα βάζουν Μότσαρτ στα ηχεία. Οι μέλλοντες γονείς θα καταφθάνουν σαν επισκέπτες και η επίδοξη μαμά θα χαϊδεύη με συγκίνηση την ψεύτικη κοιλιά. Θα λένε καληνύχτα και θα γυρνάνε σπίτι χεράκι χεράκι. Όχι πια καούρες, όχι λιποθυμίες, όχι περιττά κιλά. Δεν θα σπάνε τα νερά άγρια ξημερώματα, αλλά οι γονείς θα φοράνε τα καλά τους και θα πηγαίνουν στο ραντεβού του τοκετού τους. Η μαμά θα βιντεοσκοπή με το αϊφόν τις ξένες συσπάσεις και σε μισή ώρα θα φεύγουν για το σπίτι με το μωρό αγκαλιά. Τον μικρό θησαυρό τους.

Read moreΜικρό εκτρωτικό IV: η τεχνητή μήτρα

Όχι σε πολύ μεγάλη σχέση με κάποιες άλλες σύντομες σκέψεις που είχα εκθέσει σχετικά με την έκτρωση εδώ και εδώ, σχολιάζω σήμερα το παλαιάς κοπής κλειτοριδοκρατικό επιχείρημα υπέρ της έκτρωσης:

Δικό μου είναι το σώμα μου και ό,τι θέλω το κάνω.

Το πρώτο σκέλος του ως άνω ισχυρισμού επιστηρίζει το δεύτερο: επειδή είναι δικό μου, δεν πέφτει σε κανένα λόγος. Το δεύτερο σκέλος είναι ένα σκέλος σκληρά φιλελεύθερο και ως τέτοιο δεν διαφωνώ ιδιαίτερα.

Όμως το πρώτο; Ανήκει το έμβρυο στην έγκυο κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο της ανήκουν τα μαλλιά της, τα νύχια της ή το πάγκρεάς της; Ή, ακόμη καλύτερα, η έγκυος είναι το έμβρυο, όπως είναι η μήτρα της, τα πέλματα και τα μάτια της;

Read moreΜικρό εκτρωτικό ΙΙΙ: my body, my choice?

Είναι γνωστή η ρήση του Βισμάρκου για τους νόμους και τα λουκάνικα:

Je weniger die Leute wissen, wie Würste und Gesetze gemacht werden, desto besser schlafen sie!

Εγώ όμως θέλω να χώνω την μύτη μου παντού, κι ας βλάπτω τον ευαίσθητο ψυχισμό μου.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας επιλογής φύλου του τέκνου ΙΙ

Σκηνή πρώτη: Στην κλινική γονιμότητας.

Αυτή, αιδημόνως χαμηλοβλεπούσα, συντετριμμένη από το βάρος της ενοχής της. Αυτός, αγέρωχος επιφανειακά, το τσιγκελωτό του μουστάκι ίσα που μπορεί να κρύψη την ταραχή του. Μετά από έξι κορίτσια το πράγμα είναι πλέον σοβαρό.

Ρητορεύει η μόνη ελπίδα τους, ο από μηχανής ιατρός:

Γεννηθήτω υμίν διάδοχος…

Σκηνή δεύτερη: Στο μαιευτήριο.

Ειδική μονάδα της Διεύθυνσης Προστασίας Κρατουσών Ηθικών Αντιλήψεων εισβάλλει αιφνιδιαστικά στο δωμάτιο όπου κοιμούνται η εξιλεωμένη μήτηρ, ο ευτυχής πατήρ και ο ανυποψίαστος διάδοχος.

Μιλάει ο επικεφαλής αστυνομικός:

Θα ξαναδήτε τον διάδοχο μόλις τελειώση το Γυμνάσιο, ποταποί εγκληματίες!

Read moreΥπέρ της ελευθερίας επιλογής φύλου του τέκνου