Η χωρα που δεν ηξερε να κανει φιλους

Με την διεθνη δημοφιλια του ελληνικου κρατους (ισως και του ιδιου του εθνους) να ειναι σε χαμηλα δεκαετιων, εντεινεται σε αρκετους Ελληνες η εντυπωση οτι ειμαστε αναδελφος λαος, καταδικασμενοι για παντα στο περιθωριο των παγκοσμιων πολιτικων εξελιξεων, και ακομα πιο σημαντικο, καταδικασμενοι να παιρνουμε 12 ποντους στην Ευρωβιζιον απο την Κυπρο και μονον.

Στην παρουσα κριση του ελληνικου κρατους, θελουμε δεν θελουμε, τα ερεισματα μας στο εξωτερικο επαιξαν και θα παιξουν μεγαλο ρολο. Τεραστια εντυπωση μου εχει κανει λοιπον η εντονη ελλειψη προβολης των ελληνικων θεσεων στο εξωτερικο. Στην Ουασιγκτων, στο Λονδινο ή σε οποιαδηποτε αλλη μεγαλη πολη που κυκλοφορω, ελαχιστες εκδηλωσεις της προκοπης εχω δει που να εξηγουν τα πραγματα απο την ελληνικη σκοπια και καμμια δεν εχει διοργανωθει απο το ελληνικο κρατος. Ισως οι ταγοι της πολιτειας μας θεωρουν οτι οι εταιροι μας εχουν τοσον αναγκη που θα μας βοηθανε ουτως ή αλλως. Ισως νομιζουν οτι στην Δυση η γνωμη των λαων δεν παιζει ρολο και το μονο σημαντικο ειναι να συναλλασονται με 5-6 ηγετες σε σκοτεινα δωματια· αυτος ηταν αλλωστε παντα ο αγαπημενος τροπος των ηγετων μας. Σε καθε περιπτωση οι λιγες ελληνικες φωνες που ακουγονται δεν ειναι μερος ενος ολοκληρωμενου σχεδιου προωθησης των θεσεων μας, ισα ισα συχνα πανε εναντια στα σχεδια του ελληνικου κρατους και ενιοτε τα συμφεροντα του εθνους.*

Κιομως δεν θα τα ριξω ολα στους Ελληνες πολιτικους, οπως ειναι του συρμου. Δυνατα ρευματα στην ελληνικη κοινωνια -αν οχι τα κυριαρχα- εμπνεονταν και εμπνεονται απο τις πιο μισαλλοδοξες, ξενοφοβικες και -μεταξυ μας- κακιασμενες αρχες, εις βαρος του πραγματισμου και της ενισχυσης της πατριδας. Για πολλους Ελληνες ειναι πιο σημαντικο να βροντοφωναζεις στην μαπα ενος ξενου “Ζητω η Ελλας”, παρα να βοηθας πραγματικα να (επι)ζησει η χωρα κανοντας τον ξενο συμμαχο σου. Το πιο απλο παραδειγμα για μενα ειναι η αντισταση τοσων Ελληνων στην ενσωματωση στην ελληνικη κοινωνια ατομων ξενης καταγωγης, και ειδικα των Αλβανων.

Το συνθημα “Ελληνας γεννιεσαι, δεν γινεσαι ποτε” πρεπει να ειναι απο τα μεγαλυτερα αυτογκολ του εθνους εδω και κατι δεκαετιες. Εγω ξερω οτι συνηθως ειναι κολακευτικο καποιος να λεει οτι θελει να γινει φιλος σου. Αν ζηταει να ανηκει και επισημα στην ομαδα σου, τοτε τι αλλο θες για να τον καλωσορισεις? Αντι για καλωσορισμα, η Ελλαδα, κρατος τε και πολιτες, προσπαθησαμε για χρονια να αποξενωσουμε τους “ξενους”, ακομα και αυτους που δεν εχουν γνωρισει αλλη χωρα ως πατριδα.

Δεν εχει σημασια με τι μοιαζεις, εισαι δικος μας αν θελεις να εισαι δικος μας.

Η καλλιεργεια αισθηματος ανηκειν στους μεταναστες και τα παιδια τους, δεν θα εφερνε απλα ενα ζεστο αισθημα για την Ελλαδα στην καρδια τους (κατι που οι παλιοι Ελλαδιτες, οτι και να λενε, θα εκτιμουσαν δεοντως, γιατι αναγκη να αγαπηθουμε παντα την εχουμε). Θα εφερνε και απτα οφελη. Οταν καποιος ανηκει σε μια ομαδα, δεχεται ευκολοτερα οτι εχει και υποχρεωσεις προς την ομαδα. Σε καιρους που το ελληνικο κρατος εχει αναγκη την συμβολη των πολιτων του για να σηκωθει στα ποδια του, η πιστη των πολιτων στο Κοινο των Ελληνων ειναι κεφαλαιωδους σημασιας. Ακομα περισσοτερο οταν μιλαμε για μια χωρα με τοσο αδυναμες φορολογικες υπηρεσιες που η πληρωμη φορων εισοδηματος και ΦΠΑ επαφιεται ουσιαστικα στον πατριωτισμο του καθενος. Δεν ειναι ηλιθιο το αμερικανικο κρατος που βαζει τα παιδακια στα σχολεια να δινουν ορκο πιστης και υποταγης στην σημαια και το κρατος των ΗΠΑ καθε πρωϊ.

Σχηματικα, θα περιμενα απο την Ελλαδα να αρχισει να συμπεριφερεται περισσοτερο σαν την σοφη γιαγια που καλωσοριζει θερμα τα εγγονια της οταν την επισκεπτονται, και οχι σαν την αυτοκαταστροφικη γκρινιαρα που περνα τις πρωτες δυο ωρες της επισκεψης ζητωντας τους να λογοδοτησουν γιατι δεν ερχονται πιο συχνα. Λιγο πραγματισμο και λιγη σοφια θα ηθελα να δειχνουμε, να κανουμε περισσοτερους φιλους και λιγοτερους εχθρους.

Θα μου πειτε ζηταω πολλα. Εδω μιλαμε για μια κουλτουρα που δεν εχει καταφερει να πεισει Αθηναιους δευτερης ή τριτης γενιας να να πονανε την πολη τους, να σκεφτονται και να φερονται ως Αθηναιοι, οχι προσωρινοι επισκεπτες που οπου ναναι θα γυρισουν στο χωριο.

————-

*Ποσοι ελληνοφωνοι εμφανιζονται σε ρεπορταζ ή και πληρεις συνεντευξεις σε ξενα ΜΜΕ για να κακολογησουν την πατρια τους, βαριεμαι να τους μετρησω.

8 thoughts on “Η χωρα που δεν ηξερε να κανει φιλους”

  1. Καλά τα λες Σωτήρη, μόνο που τα πράγματα δεν είναι (πάντα) τόσο εύκολα. Οι συμπεριφορες των λαών δεν ξεπηδούν έτσι ξαφνικά, αλλά έχουν τη ρίζα τους στις ιδιαίτερες ιστορικές συνθήκες που τους (δια)μόρφωσαν.

    Έτσι, λοιπόν, δεν θα πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι το περίφημο “Pledge of Allegiance” των Αμερικανών θεσπίσητκε ουσιαστικά για να επιβάλει τροπον τινά την εθνική συνείδηση σε μια χώρα που είχε χωριστεί στα δύο από τον εμφύλιο κι όπου ο Τεξανός με το Νεοϋορκέζο ένοιωθαν πιο ξένοι απ’ ότι ο Γερμανός με τον Έλληνα σήμερα.

    Αντίθετα, η εθνική συγκρότηση της Ελλάδας βασίστηκε ακριβώς πάνω στο διαχωρισμό, στη ρήξη ορθοδόξων και μουσουλμάνων (όπου Έλληνας=ορθόδοξος & μουσουλμάνος=Τούρκος). Ανάλογη ρήξη αναπαράχθηκε και στον εμφύλιο. Σύγκρινε τώρα τον εξίσου αιματηρό αμερικανικό εμφύλιο όπου, αν γνωρίζω καλά, οι νικητές έστειλαν στη φυλακή μόνο τον πρόεδρο των Νοτίων και μόνο για δυο χρόνια.

    Θέλω να πω, λοιπόν, πως ο αποκλεισμός (του “άλλου”) είναι συστατικό στοιχείο της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, επομένως αυτές οι συμπεριφορές είναι και εξηγήσιμες και αναμενόμενες.

    Reply
  2. — Άσχετο —

    Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα σχόλια; Ένα που έστειλα (επανειλημμένα) το πρωί, το ‘φαγε η μαρμάγκα.

    Reply
    • οπως παντα, το Ακισμετ μπορει αυτοματα να κρινει οτι κατι ειναι σπαμ. Οποτε εχετε προβλημα ριξτε μας ενα μεηλ.

      Οσο για το ψητο, αναμενομενο, ισως αν και ελπιζει κανεις οτι οι κοινωνιες αλλαζουν και βελτιωνονται. Και τελοσπαντων αν μπορουμε να κανουμε κατι για να ερθει η βελτιωση πιο γρηγορα ας το κανουμε, ειδικα τα δημοσια προσωπα που με τις δηλωσεις τους ενιοτε μας φερνουν πισω αντι για μπροστα (βλ και κεινη την δηλωση Παππουλια “ποιος ειναι ο Σοϊμπλε” κτλ που εχει αναδημοσιευτει απο Εκονομιστ μεχρι γερμανικες εφημεριδες)

      Reply
  3. Το αμερικανικό κράτος δενβαζει τα παιδακια στα σχολεια να δινουν ορκο πιστης και υποταγης στην σημαια και το κρατος των ΗΠΑ καθε πρωϊ. Ίσα-ίσα που το αμερικανικό κράτος (δια του Ανωτάτου Δικαστηρίου) έχει πει πως η απαγελλία του όρκου δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική.

    Reply
  4. Οντως ληρ δεν υπαρχει υποχρεωση πια, αλλα απο την μια υπηρχε για αρκετο καιρο, απο την αλλη και τωρα το peer pressure νομιζω ειναι πολυ δυνατο σε πολλα μερη της χωρας. Οσο ευκολο ειναι για παιδακια σε ελληνικο σχολιο να μην συμμετεχουν στην προσευχη, τοσο ευκολο φανταζομαι ειναι στο Τολεδο, Οχαϊο να μην ορκιστεις πιστη και υποταγη στην σημαια.

    Τα παιδια σου τι θα τα συμβουλευες (-ψεις) να κανουν?

    Παρεπιμπτοντως οταν εγραφα το κειμενο και κοιταζα το σχετικο λημμα, ειδα και μια πολυ αστεια φωτογραφια που δεν φαινεται να προσεξε κανεις.

    Reply
  5. Μα το εξηγεί δίπλα: ο χαιρετισμός αυτός (χέρι στην καρδιά, ανυψωμένη πρόταση προς τη σημαία με την παλάμη κάτω και τέλος με την παλάμη πάνω) εγκαταλήφθηκε λόγω της ομοιότητας με τον εθνικοσοσιαλιστικό.

    Και δεν είναι η πρώτη φορά… η 45η Μεραρχία Πεζικού των Η.Π.Α. άλλαξε στα τέλη του 30 το έμβλημά της, ένα παραδοσιακό ινδιάνικο σύμβολο, γιατί χρησιμοποιούνταν από ένα κόμμα στην Γερμανία (μαντέψτε ποιο!)

    Reply
    • Συμφωνώ για το αστείο της υπόθεσης.

      Εξίσου αστεία θεωρώ και την υπερβολή κάποιων σε ό,τι αφορά το “κακό”… Έτσι και βρεθεί κάτι που μοιάζει με ένα σύμβολο του “κακού” πρέπει να απαγορευτεί! Η προσπάθεια πανευρωπαϊκής απαγόρευσης του αγκυλωτού σταυρού (ευτυχώς) προσέκρουσε στις αντιδράσεις ινδουιστών. Αλλιώς θα έπρεπε, φαντάζομαι, να καταστρέψουμε την περίφραξη του νομισματικού μουσείου και τον Θρίαμβο του Αχιλλέα στην Κέρκυρα;

      Reply

Leave a Comment