Μετα απο αρκετο καιρο καταφεραμε να κανουμε παλι ενα ποντκαστ με τον Κωνσταντινο, αυτην την φορα οχι τοσο περι αφηρημενων ζητηματων, αλλα σχετικα με ενα συνεδριο περι ελληνικης κρισης που εγινε πριν δυο βδομαδες στην Οξφορδη.
[display_podcast]
Μερος πρωτο
-καποια δεδομενα για την φτωχεια στην Ελλαδα πριν την κριση και μετα (με στοιχεια απο ομιλια Π.Τσακλογλου)
-τα σεναρια εξοδου απο την κριση (με στοιχεια απο ομιλια Γ.Στουρναρα)
-τι συμβαινει με τις ελληνικες τραπεζες
-η αποψη του Ντεϊβιντ Βαϊνς και τι βλεπει να λειπει απο τις συζητησεις στην Ελλαδα
-[ο φετιχισμος με την φυσικη παραγωγη]
Μερος δευτερο
-το θεμα της δικαιοσυνης
-τα κλεμμενα
-επισημοι θεσμοι και πολιτικη κουλτουρα στην Ελλαδα
-[γιατι οι πολιτικοι δεν θα πρεπε να ειναι ειδικοι σε τιποτα]
Μερος τριτο
-περι δημοψηφισματος και γενικων πολιτικων αρχων
Σημειωσεις: Η μουσικη που ακουγεται ειναι κυριως του Duke Ellington (Take the A Train, Black and Tan Fantasy, Sophisticated Lady), με ενα μικρο αποσπασμα Dire Straits και διαφορα κομματια απο την μουσικοθηκη του garageband.
Σχολιαστε ελευθερα, επι της ουσιας ή για τεχνικα ζητηματα (αν ακουγεται καλα η φωνη, αν σας ενοχλει η μουσικη κτλ).
Προσθηκη:
Στις 23 Ιουνιου θα γινει μια ακομα ενδιαφερουσα, πιο αποκεντρωμενη συναντηση στην Οξφορδη. Αποσπασμα απο την ανακοινωση των διοργανωτων:
Ποιοι είμαστε: Οι φορείς της πρωτοβουλίας «Ελληνικό Φόρουμ Δημόσιας Πολιτικής» είμαστε κατά βάση πανεπιστημιακοί, αλλά και ευρύτερα άνθρωποι που συμμετέχουμε ενεργά στο δημόσιο διάλογο, στην κοινωνία, στην αγορά, ανεξαρτήτως ακαδημαϊκών τίτλων και ιδιοτήτων. Αν και αυστηρός κανόνας δεν ισχύει, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε και εργαζόμαστε στο εξωτερικό και ανήκουμε στη νεώτερη γενιά.
Τί επιδιώκουμε: Φιλοδοξία της πρωτοβουλίας μας δεν είναι να διορθώσουμε αυτά τα κακώς κείμενα. Κάτι τέτοιο απαιτεί ριζικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν μόνο να προέλθουν, αν ποτέ προέλθουν, από τις όποιες πρωτοβουλίες των πολιτικών μας κομμάτων, αυτών δηλαδή -και μόνο αυτών- που είναι δημοκρατικά εκλεγμένα και, έτσι, εξουσιοδοτούνται να ελέγχουν τη μοίρα της χώρας. Πιστεύουμε όμως ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα από την Αθήνα.
Ελπίζουμε ότι με τη συντονισμένη δράση μας θα μπορούσαμε ίσως να προσφέρουμε κάτι εντελώς καινούργιο. Φιλοδοξούμε να στήσουμε ένα νέο βήμα ποιοτικού διαλόγου για τα προβλήματα της χώρας. Το βήμα αυτό θα βρίσκεται κατά βάση στο εξωτερικό, χρησιμοποιώντας κυρίως τις ικανότητες και εμπειρίες Ελλήνων που εργάζονται σε πανεπιστήμια, επιχειρήσεις και ιδρύματα της Ευρώπης και της Αμερικής. Οι Έλληνες αυτοί βρίσκονται έξω από τις συστηματικές δυσλειτουργίες της χώρας μας, δεν εξαρτώνται οικονομικά από κανένα ελληνικό φορέα, ιδιωτικό και μη, και έχουν αποκομίσει σημαντική εμπειρία από τις πρακτικές και πολιτικές των χωρών στις οποίες ζουν.
Ενημερώνετε βρε παιδιά για τέτοια events στο χωριό.
Αν δεν έχει γίνει αυτή η συζήτηση που λες στο α’μερος για τη σταθεροποίηση του χρέους, με βάση ποιά συζήτηση γράφονται μνημόνια μέχρι τώρα?
ωπ χρωσταω και μια απαντηση εδω. Για ποια συζητηση λες?
Είπατε ότι η πρόταση του Βάινς ήτανε να γίνει συζήτηση μεταξύ εταίρων και Ελλάδας, κατά την οποία η κάθε πλέυρά θα πει τί μπορεί να κάνει ώστε να σταθεροποιηθεί το χρέος. Νόμιζα οτι τα μνημόνια έιναι το αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων και στη σταθεροποιήση του χρέους στοχεύουν, αλλιώς με βάση τί καταρτίζονται?
κοιταξε, δεν ειναι ξεκαθαρο οτι ο στοχος των διαφορων εταιρων ηταν το συγκεκριμενο σεναριο για το οποιο μιλαμε, το οποιο θα εξασφαλιζε την βιωσιμοτητα της λυσης.
Σχηματικα, οι Γερμανοι ισως ηλπιζαν να λυθει το προβλημα δια μαγειας, οι Ελληνες ηλπιζαν αν τους χαρισουν οι Γερμανοι 50 δις. Αυτο που λεμε τωρα ειναι οτι το βασικο σεναριο εχει ξεκαθαριστει, και εκει πρεπει να πανε ολοι οι εμπλεκομενοι και να συζητησουν τι ακριβως μπορει να προσφερει ο καθενας για μια οριστικη λυση. Οχι αλλα μπαλωματα και στρουθοκαμηλισμο.
Ερωτάται γιατί η εσωτερική υποτίμηση να σημαίνει μείωση του εργατικού κόστους και όχι μείωση του επιχειρηματικού κέρδους; Όλοι μαζί δεν πρέπει να σηκώσουμε τα δημοσιονομικά βάρη;
Μύρωνα τα κέρδη αποτελούν υπολειμματικές αξίες σε αντίθεση με τα εργατικά κόστη. Η πτώση του εργατικού κόστους δεν συνδέεται πάντα με αύξηση της μέσης κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αυτό γιατί τα χαμηλότερα εργατικά κόστη επιτρέπουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που δεν έχουν μεγάλη ικανότητα δημιουργίας αυτού του υπολείμματος και οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση δεν θα υπήρχαν. Μαζί με αυτές της επιχειρήσεις δεν θα υπήρχαν και τα αγαθά που παράγουν τα οποία συμβάλλουν στην αύξηση του ΑΕΠ της χώρας
@ΣΓ + @Κων
Σχετικό με το πρώτο podcast (το θέτω υπόψιν)
“The problem with Greece, Ireland, Italy, Portugal, and Spain is that they are uncompetitive and need to internally devalue – or so the argument goes. This column challenges this conclusion by pointing out that the measure used to back it up – unit labour costs – is flawed and misguided. Europe’s periphery lack of competitiveness is related to the types of products they export and not to the fact that their labour is expensive.”
http://www.voxeu.org/index.php?q=node/6299
Nαι αυτο το quotation υπονοει κατι που στην Ελλάδα δεν το εχουμε ατιληφθεί και πολυ. Θα το θέσω σε μια πιο ιστορική σφαίρα. Απο καταβολης ενταξής μας στην Ευρωπαική Ενωση υπηρχε μια φιλοσοφια αναδιάρθρωσής της οικονομίας. Αυτη η φιλοσοφια φάνταζε πολυ ελκυστική γιάτι τοποθετούσε πράγματι την Ελλάδα στις αναπτυγμένες χωρες αυτού του πλανήτη δίνομντας έμφαση στην ανάπτυξη της γνωσης και των νεων τεχνολογιων.
Ο σκοπός των διαρθρωτικών πακέτων, που ηρθαν στην Ελλάδα ολα τα χρόνια απο τη συνθήκη του Μααστριχτ και μετα στην ουσια είχαν ως κύριο σκοπο στο να συντελέσουν στο μετασχηματισμό της οικονομιας μας απο μια οικονομια του πρωτογενους τομεα και της μη υψηλης τεχνολογικά μεταποίησης σε μια οικονομια των υψηλων τεχνολογιων και υπηρεσιων. Αυτο πλεον πιστοποείται μαι με τη βούλα με την υπογραφη της συνθήκης της Λισαβόνας το 2007.
Αυτος ο μετσχηματισμος ήταν και είναι αναγκαίος για τη συμμετρία της Ευρωπαικής οικονομίας οσο κια για την ανταγωνιστηκότητα και βιωσημότητα της Ευρωπης στις διεθνεις αγορές. Εδω υπήρξε όμως ενα κλασικο πρόβλημα κέντρου-περιφέρειας. Οι χωρες της κεντρικής Ευρωπης είχαν ηδη ενα επίπεδο τεχνογνωσίας για να ανταπεξερθουν αλλα οι χωρες του Νότου επρεπε να συγκλίνουν. Εδω μιλούμε οχι για σύγλκιση δημοσιονομικών μεγεθών αλλά για σύγκλιση δομής και
παραγωγικής εξειδίκευσης των Ευρωπαικών οικονομιών.
Αυτο πολυ απλα σημαίνει οτι οι Ελληνικές εξαγωγες θα έπρεπε να αρχίσουν να εχουν την ιδια υψηλη τεχνολογική ελαστικότητα με τις Γερμανικές ή τις Γαλλικές. Δηλαδη το επίπεδο συγκριτικού πλεονεκτήματος να μην είναι πια στο κοστος εργασιας ανα μοναδα προιόντος αλλα στην τεχνολογική επάρκεια. Με απλα λογια για να εξαπλωθείς στις διεθνεις αγορες δεν αρκει απλά να παράγεις φθηνα. Στην τόσο ενοποιημένη παγκόσμια αγορα, πάντα θα υπάρχουν χώρες που θα παραγουν πιο φθηνα απο την Ελλάδα ειδικά προίοντα χαμηλης έντασης κεφαλαίου. Αυτο το μοντέλο ουσιαστικά συναδει με το Kaldor paradox που βρήκε οτι η μεγένθυση των εξαγωγων είναι αναλογη με τη μεγενθυση του κόστους εργασίας. Στην ουσια όταν μιλάμε για έλλειψη ανταγωνιστικότητας της Ελλαδας θα πρέπει να χουμε στο μυαλό μας οτι αυτο βελτιώνεται με την παραγωγή γνώσης που εμπεριέχεται στα προιόντα προς εξαγωγη και οχι τόσο με απλή μείωση του κόστους.
Οσο για το podcast έμοιαζε λιγο σα ραδιοφωνική εκπομπη, ωραίο ηταν. Την επομενη φορα που θα παίξει κατι στο νησι για ελληνικη οικονομία, κρίση κπλ ρίξτε κανενα μειλ, να το χουμε υπόψιν. Αν και αυτη τη βδομαδα ημουν Ισπανια στο XII on International Economics που είχε συζήτηση απο Ισπανους τραπεζίτες για τη κριση χρεους της Ελλάδας.
αυτο γιατι δεν ισχυει για την Αλαμπαμα και την Καλιφορνια?
δεν ειμαι σιγουρος πως να το εκλαβω, το παιρνω ως θετικο ομως. :) Ως προς την μουσικη, περισσοτερη ή λιγοτερη, πως το βλεπετε?
Τσεκαρε την προσθηκη στο αρχικο ποστ, ειναι υποσχομενη και αυτη η συναντηση.
βρε, κανεις δεν θα σχολιασει τα τεχνικα του ποδκαστ, εστω τις μουσικες μας επιλογες? (μαντεψτε ποιο κομματι ηταν ιδεα του Κων/νου)
ΑΚΜ
στειλε κανα μεηλ για να σε εχουμε υποψιν.
Στις 23 Ιουνιου παντως θα γινει και μια άλλη, καπως πιο ανεπισημη αλλα πιθανως πιο αμεση συναντηση στην Οξφορδη. Λεπτομερειες εδω, βλεπε και προσθηκη που εκανα στο κυριο κειμενο.
Μυρωνα
δεν ξερω πως εννοεις το πρεπει, απο πρακτικης, νομικης ή ηθικης αποψης? Η εσωτερικη υποτιμηση παντως σημαινει μειωση ολων των τιμων στην Ελλαδα, ειτε μιλαμε για μισθους, ειτε για ενοικια, ειτε για τιμες προϊοντων. Απλα αντι να υποτιμουμε το εσωτερικο μας νομισμα σε σχεση με το εξωτερικο, που δεν μπορουμε, μειωνουμε καθε τιμη στο εσωτερικο σε σχεση με το εξωτερικο.
Τωρα, σχετικα με την μανια του να βρουμε καποιον αλλο να πληρωσει, ειτε ειναι οι πλουσιοι (ποιοι? και γιατι θα κατσουν να πληρωσουν?) ειτε καποιες υπερκερδοφορες επιχειρησεις (εχετε δει τους ισολογισμους των εισηγμενων εστω?), ειμαι παντα σκεπτικος. Πρακτικα, υπο συνθηκες υφεσης και μεγαλης ανεργιας να στριμωξεις ακομα περισσοτερο τις επιχειρησεις δεν ξερω τι ακριβως θα αποφερει, ενω η σχετικη μειωση μισθων ξερουμε σιγουρα τι θα αποφερει: χαμηλοτερη ανεργια, σε σχεση με το αν δεν εχουμε μειωση. Σημαινει αυτο οτι οι Ελληνες βγαζουν τρελα λεφτα και αξιζουν μειωσεις μισθων? Οχι βεβαια, κανεις δεν μιλαει εδω με τετοιους ορους. Το θεμα ειναι οτι αυτην την στιγμη υπαρχει ξεκαθαρο αντισταθμισμα μεταξυ ανεργιας και μισθων. Δεν μπορει να εχουμε και τα δυο σε ευχαριστα επιπεδα, βασικα νομιζω δεν μπορουμε σημερα να εχουμε κανενα απο τα δυο σε επιπεδα που πριν 3 χρονια θα φαινοντουσαν ανεκτα! Ας αποφασισουμε λοιπον τι μετραει παραπανω, και ας αποφασισουμε επι της αρχης, οχι ξεχωριστα για καθε ομαδα εργαζομενων (βλ και ποντκαστ 2-3).
επ
εχω μεγαλο προβλημα με οσα γραφονται περι ανταγωνιστικοτητας, πραγμα που συζητηση αρκετα και στο συνεδριο με διαφορους. Προσπαθω να γραψω σχετικα αλλα δεν προλαβαινω. Ας κανουμε κανα ποδκαστ αν θες :)
Ας τονισω στα γρηγορα παντως οτι βλεπω την τονωση των εξαγωγων ως μια καλη και χρησιμη ενισχυση της εσωτερικης ζητησης, αλλα οχι ως απαραιτητη ή επαρκη προϋποθεση για βραχυπροθεσμη επιλυση της κρισης.
SG
Θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι η τόνωση των εξαγωγών δεν μπορεί να οδηγήσει στη βραχυχρόνια επίλυση της κρίσης. Αυτό γιατί η τόνωση μπορεί να επιτευχθεί κυρίως μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας (per unit of labour) και όχι τόσο μέσω της αλλαγής των σχετικών τιμών. Η ελαστικότητα της ζήτησης w.r.t. relative prices έχω την εντύπωση πως είναι στις περισσότερες περιπτώσεις χαμηλή στις χώρες χαμηλής παραγωγικότητας (αρκετά χαμηλότερη από εκείνη σε high productivity countries)), το ίδιο και οι επιπτώσεις της υποτίμησης στην ανάπτυξη. Αυτό συμβαίνει γιατί οι λιγότερο παραγωγικές χώρες δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς τομείς της οικονομίας (μικρότερης προστιθέμενης αξίας) από ότι οι περισσότερο παραγωγικές. Και η χαμηλή ελαστικότητα σημαίνει πως η πτώση των σχετικών τιμών θα οδηγούσε σε πτώση της αξίας των εξαγωγών.
Τώρα για comperative advantages μιλάει η θεωρία του international trade. Κάποια στιγμή θα μπορούσαμε να συζητήσουμε (έχοντας κάνει τη κατάλληλη προετοιμασία αφού δεν είναι το field μου). Γιατί όχι και σε ποδκαστ :) (αν και προτιμώ το γράψιμο)
Comparative advantage βεβαια ειναι ο τομεας στον οποιο εχεις πλεονεκτημα σε σχεση με τους αλλους δικους σου τομεις.
Κατα τα αλλα, εχω την εντυπωση οτι κυριαρχει μια εξωφρενικα χονδροκομμενη μακρο-προοπτικη σε ζητηματα που ειναι κατεξοχην μικρο και ΙΟ. Ας πουμε, το ερωτημα τι ακριβως θα φερει μια υποτιμηση ή μια αυξηση της παραγωγικοτητας κατα κεφαλην, εχει να κανει με το τι παραγει η χωρα και τι απο αυτα που παραγει ειναι tradable, τι ειδους ανταγωνισμο συναντα κτλ
Πολλοι οικονομολογοι καταπιανονται με το ελληνικο ζητημα εχοντας στο μυαλο τους καποιες γενικες cross section παρατηρησεις, που συχνα εχουν ελαχιστη σχεση με την Ελλαδα (κατι που χτες με εφερε ενα βημα πριν τον σκυλοκαυγα με καποιους εργαζομενους του ΔΝΤ, ειδικα συνδυαζομενος με την αλαζονικη/προσβλητικη διαθεση εναντι της Ελλαδος που ειχε ενας, ευτυχως μειονοτητα ομως.)
Για παραδειγμα, σωστα λες οτι πρεπει να κοιταξουμε την ελαστικοτητα της ζητησης ελληνικων προϊοντων. Αλλα κοιτωντας μονο την φυσικη παραγωγη οπως κανουν αρκετοι, διαπραττουμε ενα πολυ χοντρο λαθος: η Ελλαδα στηριζεται στην εξαγωγη τουρισμου, που εχει άλλα κοστη και άλλη ελαστικοτητα απο την παραγωγη ελαιολαδου ξερω γω! Ακομα περισσοτερο η ναυτιλια, που νομιζω ουσιαστικα δεν εξαρταται σχεδον καθολου απο τις εγχωριες τιμες και κοστη!
Συνοπτικα, η Ελλαδα δεν ειναι Τσεχια ή Ουγγαρια, ωστε με μια υποτιμηση να εχει τρομερη τονωση ζητησης. Υποστηριζω οτι πολυ σημαντικοτερη τονωση θα ειχε αν απλα σταματουσε το κρατος να παραπαιει και αφηναμε την τραπεζικη αγορα να λειτουργησει (δανεια για ξενοδοχεια που ελεγα στο ποδκαστ).
Αντε, ετοιμασου για ποδκαστ, ειναι πιο ζωντανο και βγαινει καλυτερη συζητηση.
Να δηλώσω και εγώ συμμετοχή? :)
the more the merrier!
αν και φοβαμαι οτι εχεις και συ ραδιοφωνικη φωνη και θα μου σπασεις τα νευρα. Παω να παρω κανα μικροφωνο των 1000 δολλαριων.
Που να τραγουδούσα κιόλα. Θα έχανες τον ύπνο σου.
Μπορω να δηλώσω και εγω συμμετοχή? Το ποδκαστ ειναι ωραια ιδεα αλλα πως θα το στήσουμε? Αν είναι κανείς Λονδίνο μεχρι την Κυριακή? Μπορω να γράψω κατι όμως για comparative advantage και διεθνες εμποριο δίνοντας έμφαση στην Ελλάδα. Ρίξτε μια ματία σ’αυτο
http://eprints.mdx.ac.uk/7071/1/Microsoft_Word_-_Sources_of_TFP_Growth_in_a_Framework_of_Convergence.pdf
μεσω Σκαϋπ, οπως καναμε και ενα κομματι με τον Κων/νο. Αλλα θελει καλα μικροφωνα και καλες συνδεσεις.
Ενδιαφερον το κειμενο, μπορεις ομως να βρεις πιο νεα στοιχεια για TFP κτλ? Ο Γιαννης Στουρναρας ελεγε οτι ανεβαινε 2% τον χρονο απο το 2000 ως το 2008 νομιζω.
SG καταρχάς θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι πολλοί οικονομολόγοι εμμένουν στη εξέταση των οικονομικών φαινομένων μόνο μέσω χονδροειδών aggregate δεδομένων χάνοντας έτσι πολλές λεπτομέρειες σε firm level. Και ναι δεν έχει νόημα να μιλάμε τόσο για competition σε national level αλλά έχει σε firm level.
Παραθέτω μερικές χρήσιμες λεπτομέρειες (που “έκλεψα” από τα course notes ενός παλιού συμφοιτητή)
– Οι επιχειρήσεις έχουν τεράστιες διαφορές σε πωλήσεις και παραγωγικότητα
– Μόλις ένα μικρό κλάσμα των επιχειρήσεων εξάγει σε τουλάχιστον μία αγορά και ένα ακόμη μικρότερο ποσοστό εξάγει σε πολλαπλούς προορισμούς
– Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις κερδίζουν συνήθως ένα μικρό κλάσμα των συνολικών εσόδων τους από τις εξαγωγές
– Οι εξαγωγείς έχουν ένα πλεονέκτημα μεγέθους σε σχέση με τους μη-εξαγωγείς. Οι εξαγωγείς που πωλούν σε πολλές χώρες, πωλούν περισσότερο στο σύνολο και στην εγχώρια αγορά από τους εξαγωγείς που πωλούν σε λίγα προορισμούς ή επιχειρήσεις που πωλούν μόνο στην εγχώρια αγορά.
– Ο αριθμός των εξαγωγέων που εισέρχεται σε μια αγορά, το μέσο μέγεθός τους και ο συνολικός αριθμός των πωληθέντων προϊόντων αυξάνεται με το μέγεθος της αγοράς, με μια ελαστικότητα που είναι περίπου σταθερή
– Οι επιχειρήσεις που πωλούν περισσότερα προϊόντα πωλούν περισσότερα ανά προϊόν
– Τα παραπάνω υποδεικνύουν την ύπαρξη σημαντικών φραγμών στο εμπόριο, που μόνο οι σχετικά παραγωγικές επιχειρήσεις μπορούν να ξεπεράσουν. Επιπλέον, από τα παραπάνω προκύπτει πως τα κόστη διείσδυσης στην αγορά έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά σε όλες τις αγορές και ότι οι ίδιες κινητήριες δυνάμεις κυβερνούν τη συμπεριφορά όλων των επιχειρήσεων
Άλλα stylized facts (από διαφορετική πηγή)
– Το 30% του παγκόσμιου εμπορίου γίνεται σε intra-firm level
– Η συμμετοχή στο ΑΕΠ του traded-sector συνεχώς μειώνεται
– Η πλειοψηφία του εμπορίου βιομηχανικών προϊόντων αφορά intermediate parts και όχι τελικό προϊόν
– Η εξαγωγή υπηρεσιών – previously nontraded – (όπως εκπαίδευση, finance, ασφάλειες, τουρισμός κτλ.) κερδίζει συνεχώς μερίδιο στο παγκόσμιο εμπόριο (ειδικά σε ανεπτυγμένα κράτη)
Άλλες επισημάνσεις
– Σε περίοδο αύξησης της ανεργίας τα εμπορικά ελλείμματα μειώνονται/ παρουσιάζονται εμπορικά πλεονάσματα.
Από τα παραπάνω αυτό που νομίζω πως προκύπτει πως απαραίτητη προϋπόθεση για να κερδίσει σημαντικά η χώρα μας από το εμπόριο είναι οι επιχειρήσεις της να κερδίσουν μέγεθος. Πρέπει επίσης να στραφούν στη παραγωγή προϊόντων/υπηρεσιών μεγαλύτερης προστιθέμενης αξίας και σε μεγαλύτερες αγορές. Δεδομένου του μεγέθους και της εσωστρέφειας των Ελληνικών επιχειρήσεων (η Ελληνική οικονομία είναι η περισσότερη κλειστή της Ευρωζώνης) το τι παράγεται και το τι όχι προσδιορίζεται από το markup της εσωτερικής αγοράς. Το markup της εσωτερικής αγορά είναι πολύ μεγάλο και μη ανταγωνιστικό. Αυτό σημαίνει πως τα προϊόντα που παράγονται δεν είναι αυτά που έχουν comparative advantage από εμπορική άποψη. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω η εσωτερική υποτίμηση δεν νομίζω πως θα βελτίωνε την εμπορική μας θέση. Η πτώση βέβαια κάποιων περιορισμών στην αγορά εργασίας θα είχε σημαντικά (κυρίως μη εμπορικά) αποτελέσματα.
υγ. Σωτήρη πολύ νεανική φωνή έχεις :) Το skype μου μετά το τελευταίο update είναι βουβό. Να δούμε πως θα το φτιάξω…
Πως θα μπορούσε να βελτιωθεί η εμπορική θέση;
επανεχνικοφ
ενδιαφεροντα ολα αυτα, ειλικρινα. Αλλα παραμενουν σε σχετικα aggregate και αθεωρητικο επιπεδο. Ας μεινω για αρχη στην προταση περι στροφης σε μεγαλυτερες αγορες και υψηλοτερες προστιθεμενες αξιες.
Αφηνω κατα μερος οτι η υψηλοτερη προστιθεμενη αξια ειναι πιθανοτατα σε δραστηριοτητες οπως τα διυλιστηρια.
Σε τι διαφερει μια τετοια προτροπη απο το να πεις στις ελληνικες εταιρειες “ξεχαστε τα no name πλαστικα και φτιαξτε iphone”? Θελω να πω, αν υπηρχε ευκολος τροπςο να στραφουν σε πιο κερδοφορες δαστηριοτητες, δεν θα το εκαναν?
ΥΓ ε ναι, παρα τις κακοπιστες φημες, δεν εχω γερασει ιδιαιτερα ακομα :) Ασε που δεν καπνιζω κιολας εδω και 13-14 χρονια.
Περαστικε
για ποια εμπορικη θεση μιλας? Αν εννοεις το εμπορικο ισοζυγιο, ο ασφαλεστερος τροπος να “βελιτωθει” (φανταζομαι προς το πλεονασμα εννοει ο περισσοτερος κοσμος) ειναι μια παρατεταμενη υφεση.
Σε αθεωρητικό δεν θα έλεγα. Ρίξε μια ματιά στα παρακάτω papers
– Bernard, Eaton, Jensen, and Kortum (2003)
– Eaton, Kortum, and Kramarz (2004)
– Eaton, Kortum, and Kramarz (2008)
– Klenow and Rodriguez-Clare (1997)
– Hummels and Klenow (2005)
– Arkolakis and Muendler (2007)
– Bernard, Redding, and Schott (2007)
– Eaton, Eslava, Kugler, and Tybout (2008)
Θεωρείς πως έχουμε εκμεταλλευτεί όλες τις δυνατότητες μας σε tradable τομείς στους οποίους θα μπορούσε να υπάρξει σημαντικό comparative advantage όπως π.χ. η γεωργία; Μα δεν έχουμε κάνει καμία προσπάθεια δημιουργίας οικονομιών κλίμακας. Αντί αυτού η παραγωγή είναι κατακερματισμένη, εξαρτημένη σε subsidies, με μεγάλο μέρος της τελικής προστιθέμενης αξίας να απολαμβάνεται από ξένους ενδιάμεσους. Που είναι η Ελληνική Bertolli / Fillipo Berio;
Επιπλέον δεν είναι αναγκαία η παραγωγή iphones προκειμένου να ανοίξει περισσότερο η Ελληνική οικονομία. Υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα προϊόντα που θα μπορούσαμε να παράγουμε και υπηρεσίες που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε. Βέβαια η συμμετοχή στο παγκόσμιο εμπόριο προϋποθέτει οικονομίες κλίμακας τις οποίες οι Ελληνικές επιχειρήσεις δεν διαθέτουν
Καποια απο αυτα τα πεηπερς τα ξερω, και θεωρω μαλιστα οτι εχουν και γενικες αδυναμιες. Ας μεινουμε στο παραδειγμα της Ελλαδας.
μα εγω νομιζω οτι δεν υπαρχει συγκριτικο πλεονεκτημα στην γεωργια. Αν καναμε τα χωραφια ξενοδοχεια θα βγαζαμε τα 20πλασια!
ΟΚ, καλη ερωτηση. Και ξαναρωτω, αν ηταν ευκολο να γινει, στο υπαρχον πλαισιο, δεν θα ειχε γινει? Δεν σου μυριζουν στρεβλωσεις και διαρθωτικες αδυναμιες εδω?
Γενικα δεν διαφωνω οτι θα μπορουσαμε να κανουμε καλυτερη δουλεια σε διαφορους τομεις, το ερωτημα ειναι γιατι δεν γινεται. Λες να βοηθησει πολυ μια απλη παραινεση του τυπου “μα ασχοληθειτε με πιο κερδοφορους τομεις”?
Δεν θεωρώ πως αυτό είναι απαραίτητο. Οι οριακές αποδόσεις των δύο (αγροτικά προϊόντα, τουριστικές υπηρεσίες) δεν παραμένουν σταθερές όσο η παραγωγή τους αυξάνεται. Στο τέλειο μείγμα θα υπήρχαν τα ξενοδοχεία και τα χωράφια θα είχαν την ίδια ακριβώς οριακή απόδοση.
Πολλοί από τους λόγους είναι πιθανότατα πολιτισμικοί. Ο Έλληνας π.χ. θέλει πάντα να είναι το αφεντικό (ενώ έχει μεγάλη αποστροφή στο ρίσκο). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τις χαμηλές οικονομίες κλίμακας στις οποίες αναφέρθηκα. Αυτό χωρίς να λέω πως δεν υπάρχουν ταυτόχρονα στρεβλώσεις και διαρθρωτικές αδυναμίες
Μπα όχι.
βρε συ, εσυ ελεγες πριν για οικονομιες κλιμακας, τωρα λες εχουμε φθινουσες αποδοσεις? Τεσπα, δεν αμφιβαλλω τοσο οτι καποιος χωρος θα υπηρχε στο σημειο ισορροπιας και για την γεωργια, αλλα αμφιβαλλω σιγουρα οτι σημερα οι οριακες αποδοσεις γεωργιας και τουρισμου ειναι ισες. Δεν ειμαστε σε σημειο “φυσικης” ισορροπιας και αυτο γιατι καπου υπαρχουν στρεβλωσεις.
υποψιαζομαι, αλλα δυσκολα μπορω να το ξερω με σιγουρια, οτι ολες οι προβιομηχανικες κοινωνιες ετσι ητανε, αλλα καποια στιγμη ειδαν οτι ως (διοικητικοι) υπαλληλοι στο Χιλτον ξερω γω βγαζουν 5 φορες παραπανω αποτι ως ιδιοκτητες μιας μιζερης πανσιον. Εγω νομιζω οτι η κυριως στρεβλωση ειναι απο την μερια του κρατους, εμποδιζει με χιλιους τροπους τις ελληνικες επιχειρησεις να αποκτησουν ικανο μεγεθος, κρισιμη μαζα αν θες ωστε να ελκυουν υπαλληλους και αλλους πορους.
Οι οικονομίες κλίμακας δεν μπορούν να υπάρχουν εις τον αιώνα των αιώνων. Αφού φτάσουμε στο peak ακολουθεί η πτώση
Όταν μιλώ για οριακές αποδόσεις αναφέρομαι σε εκείνες του λιγότερου προσοδοφόρου παραχθέντος προϊόντος (δεν αναφέρομαι δηλαδή στη μέση οριακή πρόσοδο των δύο κλάδων). Συγκρίνω δηλαδή τις αποδόσεις των Rooms to Let “Τούλα” με εκείνες των της φάρμας Μπάμιας του Μπαρμπά Θωμά. Βέβαια ο αριθμός των τουριστικών επιχειρήσεων που έχουν οριακές προσόδους μεγαλύτερες από τα Rooms to Let “Τούλα” είναι πολύ μεγαλύτερος εκείνου των αγροτικών εκμεταλλεύσεων που έχουν υψηλότερη από εκείνη της φάρμας Μπάμιας του Μπαρμπά Θωμά.
Μια διευκρίνηση
Εννοώ πως τα προϊόντα που έχουν comparative advantage αντιπροσωπεύουν μικρό μέρος του ΑΕΠ (εξού και οι χαμηλός όγκος των εξαγωγών)
Πολύ ωραία εκπομπή. Ο Κωνσταντίνος διάλεξε φυσικά το “Αγανάκτησα”, επίτηδες για να προβή στην εύφημο μνεία μου. Ποια η σέξι φωνή της εισαγωγής;
ΣΓ, για γράψε λίγο αυτό με την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ, το πρωτογενές πλεόνασμα και τον πληθωρισμό, ενθαρρυντικό ακούστηκε!
Είμαστε βέβαιοι ότι τα στοιχεία περί πρωτογενούς πλεονάσματος στα τέλη του 90 δεν ήταν ελαφρώς αρτυμένα;
Έμπαινε Κωνσταντίνε στο τρίτο μέρος, έτσι ξηγιέται η αντιπροσωπευομένη!
Απλά τα πράγματα: αν αντί για τριμερή μεσολαβούσε σεισμός, λιμός, λοιμός ή καταποντισμός, θα έπρεπε να πάμε σε εκλογές για να “ανανεωθή η εντολή”;
Δεν ξέρω αν τελικά το αναφέρατε, αλλά δημοψήφισμα δεν παίζει, άρ. 44 παρ. 2 Συντ.”Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά“.
Α το λέτε.
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξη ότι ένα δημοψήφισμα θα μπορούσε να υπαχθή στην πρώτη περίπτωση του άρ. 44 περί εθνικού θέματος, γιατί αυτό θα συνιστούσε καταστρατήγηση αυτής της απαγόρευσης.
Αλλά θα ήθελα να ακούσω επιχειρήματα.
θαναση
για ξαναδιαβασε αυτην την διαταξη. Την ειδαμε αλλα νομιζω αναφερεται σε κατι αλλο. ή τελοσπαντων ετσι μας φανηκε. Βεβαια για ολα τα νομικα λαθη φταιει ο Κων/νος. Οπως δικες του ηταν και
οι αντρικιες μουσικες. Απο την προσωπικη του συλλογη σε πλακα γραμοφωνου μαλιστα.
τα νουμερα λεω να τα βαλω σε ενα χωριστο ποστ, το ερωτημα ειναι αγγλικα ή ελληνικα?
Τα ελλειμματα προ 2000 θεωρητικα δεν εχουν μεγαλα προβληματα ακριβειας. Ακομα και αν εχουν παντως, μιλαμε για 5% πλεονασμα που υποτιθεται πιασαμε και χωρις ιδιαιτερο κοπο. Ε ας πιασουμε 2% και με αρκετο κοπο.
ΥΓ η φωνη που ακουγεται ειναι αντιστοιχη καποιας που εχεις βαλει στο παρελθον :)
Χαχα, και λέω, σαν κάτι να μου θυμίζη! :-)
Σωτήρη vade retro, τώρα μιλάνε οι δικεόροι. Το λέγω σε κάποιο σημείο αυτό που λες Θανάση και το πάω και λίγο παραπέρα, λέω δηλαδή ότι η εξαίρεση των δημοσιονομικών μαρτυρά το πνεύμα του νόμου σε αυτό το ζήτημα. Συνεπώς, δημοψήφισμα της πρώτης παραγράφου για δημοσιονομικά ζητήματα δεν μου φαίνεται ότι νοείται. Αυτό ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι η μία έννοια εμπεριέχεται στην άλλη, ότι δηλαδή, υπό προϋποθέσεις, εθνικό θέμα ⊃ δημοσιονομικό ζήτημα. Έβαλα κι ένα σύμβολο, μήπως και παρασύρω τον κτ.
ρε, που το βρηκες αυτο? θελω και γω! υπαρχουν και άλλα συμβολα, οπως το Ε με την γραμμη ή το ανεστραμμενο Α?
Πρώτα απ’ όλα όχι ρε. Δεύτερον, αυτά τα σύμβολα μπορούν να γίνουν πρεσβευτές κακού σε αφιλοσόφητα χέρια. Περνάνε μόνο από σκληρό δίσκο δρουΐδη σε σκληρό δίσκο δρουΐδη.
Πφφφ…!
×∀∃∄∈∉∊∋∌∍∖∘∙∧∨∩∪∴∵≡≤≥⊂⊃⊄⊅⊆⊇⊈⊉⊲⊳
:P
στασσα μαγειρευεις και συ μεγαλες χυτρες στην μεση ενος ξεφωτου?
Μπραβο παιδιά, ωραία η μουσική και καθαρός ο ήχος. Μια παρατήρηση, rule of law = αρχή του νόμου (και όχι κράτος δικαίου).
Επί της ουσίας έχω δυο ενστάσεις. Η πρώτη σε σχόλιο του Σωτήρη ότι δεν χρειάζεται να λύσουμε τα προβλήματα δυσλειτουργίας του δημοσίου προκειμένου να χτίσουμε π.χ. ένα καινούργιο ξενοδοχείο. Θα ακολουθήσει σύντομα κείμενο για την Πάρο στο οποίο θα γίνει κατανοητό που διαφωνώ. Η δεύτερη στην άποψη ότι οι θεσμοί γενικά είναι καλοί. Εγω προσωπικά, όπως έχω γράψει σε άλλο κείμενο, θεωρώ ότι οι θεσμοί πάσχουν βαθύτατα. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρω το σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης (πανεπιστημιακό άσυλο, απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων), και τη λειοτυργία του νομοθετικού σώματος (βουλευτικής ασυλία, έλλειψη ουσιαστικής διάκρισης των εξουσιών).
Γεια σου φίλε Κώστα και μιλ μερσί,
Ε, εντάξει, είπα κι εγώ στον Σωτήρη ότι δεν περιγράφει ακριβώς αυτό που λέμε στα ελληνικά κράτος δικαίου, αλλά σίγουρα είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό απ’ όσο σε οποιονδήποτε άλλο δόκιμο όρο που χρησιμοποιείται σήμερα. Και είναι και κοντά μεταφραστικά. Αυτό το ‘αρχή του νόμου’ πρώτη φορά το ακούω και δεν βγάζει και νόημα στα ελληνικά, εδώ που τα λέμε.
Είναι μεγάλη κουβέντα, βέβαια, αλλά ο Π.Ε. αναφερόταν στους πολιτικούς θεσμούς, οι οποίοι δεν διαφέρουν ουσιαστικά από αυτούς του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής (και όχι μόνο πλέον) Ευρώπης. Τώρα, αν χρειαζόμαστε Κονγκρέσο και Γερουσία ή δικαστικές εκλογές για να έχουμε ‘ουσιαστική’ διάκριση των εξουσιών, τι να πω, να το συζητήσουμε, αλλά μου φαίνεται κάπως too much. Πολλοί μαζευόμαστε που δεν έχουμε ουσιαστική διάκριση των εξουσιών και μου κάνει λίγο absurdum. Η δε βουλευτική ασυλία δεν είναι τόσο άσχημα θεσμοθετημένη (άσχετα αν συμφωνώ κι εγώ ότι περιττεύει πλέον) και θα δούλευε καλά αν οι βουλευτές δεν σκέφτονταν σαν συνδικαλιστές του δημοσίου. Προσφάτως, πάντως, είχαμε άρση για 4-5 που έκαναν καφρίλες του στυλ ‘ξες ποιος είμαι εγώ’ και μηνύθηκαν από πολίτες. Καλό αυτό.
Γενικά, νομίζω ότι συνδέεις υπερβολικά τους θεσμούς με τους φορείς τους. Ακόμα και το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι τόοοοσο πια διαφορετικά στημένο από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά. Όταν το μοντάριζε η επάρατη βαυαροκρατία πάω στοίχημα ότι δεν περίμενε ότι στις κρίσεις για την ανακήρυξη μελών ΔΕΠ θα συζητούσαν για τα ματς της Κυριακής, ούτε ότι οι φοιτητές θα φοιτούσαν αιωνίως – πράγμα που δεν συνέβαινε, φυσικά, μέχρι σχετικά πρόσφατα. Εν ολίγοις, αν οι καθηγητές και οι παροικούντες τα ΑΕΙ στέκονταν στο ύψος τους, τώρα θα είχαμε προβλήματα του τύπου ‘έχουμε τόσες δυνατότητες και δεν παίρνουμε αρκετά κρατικά λεφτά’, ολίγον σαν την Γερμανία ας πούμε. Αλλά τώρα απλά ανακουφιζόμαστε στην σκέψη ότι θα κοπούν τα λεφτά που πετάγαμε από το παράθυρο για να μεγαλοπιάνονται οι καλομαθημένοι ‘ερευνητές’ (ου μην και διανοούμενοι) ελληνικής κοπής. Βέβαια, ξαναλέω ότι δε νομίζω ότι ο Π.Ε. αναφερόταν στα ΑΕΙ ή τις δημόσιες υπηρεσίες – ούτε κι εγώ είχα αυτά κατά νου.
κωστα φχαριστουμε αλλα δεν μας ειπες ποιος εχει καλυτερη φωνη :)
μικρη σημειωση στα πεταχτα: κρατος δικαιου αποσο καταλαβαινω δεν σημαινει ενα δικαιο κρατος, αλλα οτι Επικρατει το Δικαιο (Law Rulez που λεμε στην γειτονια). (το λεει και ο Βαβυλων :) ) Ειναι απο τους ορους που ενας Ελληνας στην καθημερινοτητα χρησιμοποιει διαφορετικα απο οτι στον “επιστημονικο” λογο, κατι σαν το τυπικη οταν μιλαμε για λογικη ας πουμε, που σημαινει φορμαλ, και οχι “συνηθισμενη”.
Οσο για τους θεσμους, παλι μαλλον μπερδεμα ορων ειναι. Ο Κων/νος εννοει αποσο καταλαβα αυτο που θα λεγαμε εμεις φορμαλ θεσμους, δηλαδη τους επισημους κανονες του παιχνιδιου, οχι τους εκπροσωπους των θεσμων.
Σωτήρη λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω αλλά ο Κων/νος έχει δημοσιογραφικότερη φωνή, χα χα.
Πάντως αν γκουγκλάρετε το “αρχή του νόμου” θα δείτε ότι χρησιμοποιείται συχνά ως μετάφραση του rule of law.
Για τους πολιτικούς θεσμούς εγώ έχω εκφραστεί ξεκάθαρα υπέρ της μεταβολής του “προεδρευομένης” σε “προεδρική” και του ασυμβίβαστου μεταξύ βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας (όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ). Γενικά δεν είμαι σίγουρος τι θα πει ότι θεωρητικά είναι καλοί οι θεσμοί. Οι θεσμοί είναι καλοί όταν δουλεύουν στην πράξη, και στην Ελλάδα θεωρώ ότι δεν δουλεύουν όχι διότι φταίνει οι φορείς αλλά διότι δεν υπάρχουν τα checks and balances. Ειδικά για τη βουλευτική ασυλία, δηλαδή, δεν εμπιστεύοντα οι μεν βουλευτές τους δε ότι δεν θα τους διώξουν άδικα και τους εμπιστευόμαστε εμείς για να νομοθετούν? Παράδοξο μου φαίνεται. Και ακριβό για τους φορολογούμενους.
Κώστα οι φορεις των θεσμων (δηλαδή τα πρόσωπα) διαμορφώνουν κατ εμε το 80% της επιτυχίας ενος θεσμου. Οι περισσοτεροι βουλευτες ειναι αεργοι, αεριτζήδες και πολυ δυσκολα θα μπορουσαν να σταδιοδρομήσουν σε ενα άλλο επαγγλεματικό πεδίο. Η βουλευτική ασυλία ειχε νοημα σε αλλες εποχες που υπήρχαν ισχυροί ιδεολογικοι αγωνες και βοηθούσε στην προστασία και αποτροπή απο μισαλόδοξες πρακτικες. Τωρα συμφωνω 100% μαζι σου πως ενας τετοίος θεσμος δεν εχει απολυτως κανενα νοημα.
Κατι αλλο που δεν εχουμε στο τουλ κιτ ή αν το εχουμε ως θεσμο δεν λειτουργει, είναι η ελλειψη αξιολογησης και επικαιροποίησης του κάθε θεσμου. Στο συγκεκριμένο με την Αποστολάκη, η μη δικαιωσή της απο το Ευρωπαικό δικαστήριο θα πρεπε να συνεπάγονταν ουσιαστικά οτι αυτοι που ψήφισαν για τη μη αρση της ασυλίας της πρεπει να επωμισθούν και το χρηματικό κόστος της λανθασμένης τους απόφασης. Επειδή οι φορείς είναι κατώτεροι όμως των περιστάσεων η ασυλια γινεται ελεω Θεου ασυδωσία… και οι διαφοροι βολευτες κομπορρημονούν στα καναλια οτι με τους αγανακτισμένους κινδυνεύει η δημοκρατία, σιγα μην κινδυνεύει η δημοκρατία αμα φαει γιαύρτι ο Πάγκαλος.
SG, να σου φτιάξω εγώ μαγικό ζωμό να γλείφεις τα δάχτυλά σου! :P
Μπορεί η αρχή του νόμου να μη λέει τίποτα, η νομαρχία όμως θα έπρεπε να μας λέει πολλά.
Τον όρο κράτος δικαίου μάλλον από τους Γερμανούς και το δικό τους Rechtsstaat τον πήραμε.
Σωστός, ωραίο το νομαρχία. Ο Μύρωνας αναφέρεται εδώ για όσους κατηραμένους πρωτοδεσμίτες δεν το ‘πιασαν.
Εξαιρετική εκπομπή παιδιά! Συγχαρητήρια!
Κάποια σχόλια
Ο Σωτήρης αναφέρει στην αρχή ότι οι έρευνες που πάει κάποιος σπίτι και ρωτάει τι ξόδεψε η οικογένεια χθες είναι οι πιο αξιόπιστες γιατί υποτίθεται δεν έχει λόγο ο άλλος να πει ψέματα. Διατηρώ κάποιες αμφιβολίες. Προφανώς αν έρθει κάποιος και με με ρωτήσει τι έκανα χθες το μεσημέρι δεν έχω πρόβλημα να του πω την αλήθεια. Αν όμως χθες το μεσημέρι είχα φύγει από την δουλειά μου για να δολοφονήσω τον γείτονα, θα αντιδρούσα αλλιώς.
Όσοι έχουν λερωμένη την φωλιά τους λοιπόν, πιστεύω αποσιωπούν πράγματα απλά και μόνο λόγω καχυποψίας.
Ένα σχόλιο πάνω στα πολύ ενδιαφέροντα που είπε ο Κων/νος περί αμεσοδημοκρατίας και ηθικής:
Το καινούργιο στοιχείο στην πολιτική ζωή της χώρας τους τελευταίους μήνες είναι οι αγανακτισμένοι, ένα φαινόμενο που έχιε φέρει σε μεγάλη αμηχανία τον πολιτικό κόσμο και σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις.
Το κίνημα αυτό, ύστερα από κάπου 2 μήνες μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα, δεν σηματοδοτεί την καινούργια εποχή – είναι μάλλον η τελευταία αναλαμπή της μεταπολίτευσης.
Αυτό που σχεδόν όλοι έχουν παρατηρήσει είναι η ετερογένεια (αχταρμάς είναι βέβαια πιο εύστοχο) του κινήματος.
Και πράγματι, το κίνημα αποτελεί ένα πανόραμα όλων σχεδόν των λαϊκισμών που εμφανίστηκαν στην μεταπολίτευση: του τζαμπατζίδικου αριστερού λαϊκισμού (δεν πληρώνω δεν χρωστάω), του λεβέντικου εθνολαϊκισμού (300 ελ – με αρχαιοελληνικές γραμμτοσειρές στο πανώ παρακαλώ!) και του εκπαιδευτικού λαϊκισμού (αμεσοδημοκρατία – το αίτημα προέρχεται κατευθείαν από τους πανηγυρικούς και τις άκριτες δοξολογίες των σχολικών εγχειριδίων για το μεγαλείο της αρχαίας αθήνας).
Το μόνο που ενώνει πραγματικά όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι η ηθική αγανάκτιση εις βάρος των πολιτικών. Προκύπτει έτσι το συμπέρασμα ότι το πολιτικό πρόβλημα της ελλάδας είναι ηθικό με την έννοια ότι ο ηθικός (και όχι ο πολιτικός!) λόγος είναι ο μόνος λόγος που μπορεί να συγκροτήσει αυτήν την στιγμή πολιτική δύναμη που όντως μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την πολιτική ζωή και τις αποφάσεις που λαμβάνονται.
Εξέλιξη κατά την γνώμη μου εντελώς αρνητική, που απειλεί να βυθίσει την χώρα ακόμα πιο βαθειά στην ακυβερνησία. (διοτι η αντικατάσταση του πολιτικού από τον ηθικό λόγο γίνεται μόνο σε συνθήκες αντιπολίτευσης).
(σημειώνω εδώ ότι ηθική αγανάκτιση υπάρχει σε πολλά κινήματα που είχαν θετικό σε γενικές γραμμές ιστορικά ρόλο, όπως πχ. πρόσφατα στις αραβικές χώρες ή πιο παλιά στην αν.ευρώπη, πλην όμως οι πολίτες αυτοί είχαν επίσης αρκετά συγκεκριμμένη πολιτική ατζέντα με καθολικό κονσένσους)
Θα επανέλθω με σχόλια για τα τεχνικα όταν βρω λίγο χρονο
Σναπ
ευχαριστουμε, ηλπιζα να εχεις μουσικες παρατηρησεις :)
Ως προς τις ερευνες νοικοκυριων, φυσικα δεν ειναι 100% αξιοπιστες, αλλα ειναι πιο αξιοπιστες απο φορολογικα στοιχεια. Και οι ερευνητες παντα καθιστουν ξεκαθαρο οτι τα στοιχεια ειναι ανωνυμα και για στατιστικους λογους, με καμμια χρηση για φορολογικους λογους. Οταν το χωνευει ο ερωτωμενος, θα μπορουσε κανεις να πει οτι η υπερβολη του εισοδηματος ειναι ισως εξισου πιθανη με την αποκρυψη.
Ως προς την ετερογενεια του πληθους στο Συνταγμα, εχεις δικιο νομιζω, βλεπε και το αντιστοιχο τοπικ.
εγώ ίσως όχι, η γερμανίδα φίλη μου που ήταν σπίτι και άκουσε και αυτή το ποδκαστ, ίσως ναι!
έβαλε τα γέλια με το συνδυασμό ελληνικής γκαρίδας (σόρρυ, μην το πάρετε προσωπικά, έτισ ακούγονται τα ελληνικά, ειδικά από άνδρες 30 something) και σέξυ μουσικής για κρεβάτι!
Πάντως και εγώ σε κάτι φάσεις (π.χ. εκέι με τους dire straits) σκέφτηκα, δεν γίνεται, στάνταρ, ο κων/νος πιάνει τρυφερά το χεράκι του Σωτήρη και χάνεται ο ένας στα μάτια του άλλου!
Πέρα από την πλάκα τώρα:
1. δεν κατάλαβα πότε ακριβώς μπαίνει η μουσική – μου φάνηκε ότι τα σημεία επιλέχθηκαν στην τύχη.
2. η μουσική per se είναι πολύ καλή, ωστόσο δεν ταιριάζει κατά την γνώμη μου, είναι πιο πολύ μουσική για contemplation και romance παρά για διάλογο.
Προτείνω κάτι σαν και αυτό που έχει το απαιτούμενο νεύρο.
3. πολύ μου άρεσε το κλίμα της συζήτησης, ότι δεν διακόπτει συχνά ο ένας τον άλλον και κυρίως οι φιλοφρονήσεις και λοιπές ευγενικές φράσεις (π.χ. “ενδιαφέρον αυτό που είπες”, “ωραίο το σχόλιο σου” κτλ). Γνωρίζω ότι αυτά είναι κεκτημένα και σχεδόν αντανακλαστικά στον αγγλοσαξωνικό κυρίως κόσμο, ωστόσο στα ελληνικά είναι σπάνια και είναι ωραίο να τα εισάγουμε. Στα ελληνικά έχεις την εντύπωση ο ένας θέλει να κατασπαράξει τον άλλον, ότι σπάνια θα πει καλή κουβέντα ο άλλος για τον συνομιλητή του.
4. Πολλά συχγαρητήρια για την γλώσσα σας.
Μιλήσατε σωστά ελληνικά με άμεσο τρόπο. Το ύφος και η γλώσσα ήταν, θα μπορούσαμε να πούμε, ελληνικά καφενείου/παρέας/εστιατορείου, ενώ το θέμα ακαδημαϊκό και τα επιχειρήματα σοβαρά.
Ο συνδυασμός αυτός είναι απολύτως απαραίτητος στον δημόσιο διάλογο και 1000 μπράβο.
Συνήθως όσοι μιλάνε ή συνδιαλέγονται στα ελληνικά για σοβαρά/επιστημονικά θέματα σε μη ειδικό κοινό είτε έχουν ένα λόγο ξύλινο, επιστημονικό και τεχνοκρατικό είτε εντελώς δασκαλίστικο, δηλαδή υποτιμάνε το κοινό μιλώντας του σαν να είναι παιδάκια στο δημοτικό.
Εσείς μιλήσατε καθημερινά, άμεσα ελληνικά σε χαλαρό ύφος και με χιούμορ χωρίς εκπτώσεις στο περιεχόμενο και χωρίς διδακτισμό.
Αυτό είναι μια πολύ σημαντική προσφορά στον δημόσιο διάλογο.
Εκτός από το τι πρέπει να συζητήσουμε δημόσια (θέμα με το οποίο ασχοληθήκατε στο ποδκαστ), είναι εξίσου και περισσότερο ίσως σημαντικό να ασχοληθούμε και με το πώς πρέπει να συζητήσουμε δημόσια. Εσείς δώσατε ένα σπουδαίο παράδειγμα.
σναπ μας κανεις να κοκκινιζουμε, τετοια θετικα σχολια ουτε απο την κοπελα μου δεν περιμενω :)
(τα περι τρυφεροτητων απλα δεν θα τα σχολιασω, κακοπιστες φημολογιες επειδη ζηλευετε!)
1) θα ελεγα ναι, ετσι λιγο οποτε μου εβγαινε εβαλα μουσικη. Δεν ξερω και ποιος θα ηταν ενας σωστος κανονας σχετικα…
2) χμ χμ. Χωραει συζητηση εδω. Νομιζω η μουσικη πρεπει να ειναι εντελως στο υποβαθρο, κατι με νευρο θα ριχνει την προσοχη του ακροατη στην συνομιλια…
3) ναι, τα κομματια που παιξαμε σφαλιαρες λογοκριθηκαν προσεκτικα. Οχι μωρε, γιατι να εχουμε νευρα και κακη διαθεση, μια απλη συζητηση ειναι.
Σευχαριστω παντως για τα καλα λογια, και ωραιο το σχολιο σου. ;)
4) Η αληθεια ειναι οτι οταν ειμαστε μονοι μιλαμε κυριως λατινικα, σανσκριτικα και αλγεβρα, αλλα για το ποδκαστ ειπαμε να το γυρισουμε σε κατι πιο προσβασιμο για τον ακροατη :)
α χαιρομαι πολυ που σου περασε αυτη η εντυπωση, θελαμε συνειδητα να αποφυγουμε το preaching απο καθεδρας.
ναι ρε παιδι μου, πρεπει να σκοτωσουμε αυτην την κουλτουρα μαλλιοτραβηγματων σε τηλεπαραθυρα.
Σχετικό
http://krugman.blogs.nytimes.com/2011/07/08/greece-after-the-crisis/
ασυνηθιστα καλο αποσπασμα, συμφωνω πληρως αν και φοβαμαι οτι πολλοι Ελληνες δεν εχουν καταλαβει τι πρεπει να γινει για να παμε προς αυτην την κατευθυνση και πιθανοτατα καμποσα βηματα δεν θα τους αρεσουν.