Σύμφωνα με το άρ. 3 Ν. 3852/2010 (Σχέδιο Καλλικράτης)
3. Συνιστώνται οι εξής περιφέρειες:
α. Η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Δράμας, Έβρου, Καβάλας, Ξάνθης και Ροδόπης. Έδρα της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι η Κομοτηνή. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.«Ειδικά ο δήμος Θάσου αποτελεί ξεχωριστή περιφερειακή ενότητα»
Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι μια από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας. Ήδη ο τίτλος της προδίδει ένα κάπως νόθο γεωγραφικό χαρακτήρα: λίγο Μακεδονία, λίγο Θράκη (η ανατολικότητα της Μακεδονίας κατονομάζεται, η δυτικότητα της Θράκης αποσιωπάται). Αυτή η ιδιαιτερότητα ανάγεται στην δημιουργία του θεσμού των περιφερειών και δεν διεκδικεί αποκλειστικότητα, μιας και οι ελληνικές περιφέρειες έχουν χαραχτή από ευφάνταστο καλλιτέχνη. Πράγματι, αντί των εννέα ιστορικών ελληνικών περιοχών (Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά, Πελοπόννησος, Αιγαίο, Κρήτη, Ιόνιοι νήσοι), στις οποίες προστίθεται λόγω πληθυσμιακού μεγέθους ως δέκατη η Αττική, μας προέκυψε Βόρειο και Νότιο Αιγαίο, Δυτική και Κεντρική Μακεδονία και, ο δε μέγιστον, η εκτρωματική περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος. Αλλά αυτά δεν ανήκουν στο θέμα μου.
Το θέμα μου είναι η εκλογική γεωμηχανική του ελληνικού κράτους, η οποία μέσω νομοθετικών διατάξεων εμποδίζει την αυτοδιοικητική έκφραση μερίδας των Ελλήνων πολιτών.
Εξηγούμαι:
Ανομολόγητος πλην πασίγνωστος σκοπός της δημιουργίας της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ήταν η αποτροπή εκλογής Μουσουλμάνου Περιφερειάρχη. Η προσθήκη δύο αμιγώς χριστιανικών νομών στους υπάρχοντες τρεις της Θράκης, όπου δύο στους τρεις νομούς έχουν μουσουλμανική πλειοψηφία, εξασφάλιζε ότι ο έλεγχος της περιφέρειας θα βρισκόταν σταθερά σε χριστιανικά χέρια. Και αν στο μέλλον τα πληθυσμιακά δεδομένα άλλαζαν, έχει ο γεωεκλογικός Θεός.
Προσωπικά δεν αντιλέγω στην επέκταση της Θράκης από τον Νέστο στον Στρυμόνα. Στο κάτω κάτω της γραφής η αρχαία Μακεδονία έληγε στην Αμφίπολη (η δε μεσαιωνική περιελάμβανε ολόκληρη την Δυτική Θράκη!). Αλλά και πληθυσμιακοί λόγοι θα συνηγορούσαν: πρόκειται για περιοχές σχετικά αραιοκατοικημένες και φτωχές, οπότε η ένωσή τους μάλλον ισχύ θα παρήγε.
Εδώ όμως πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί την γεωγραφική διαίρεση της χώρας για να αναχαιτίση την αντιπροσώπευση κάποιας μερίδας πολιτών, τους οποίους κρίνει ύποπτους ή επικίνδυνους. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο αφάνισε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, ορίζοντας ελάχιστο ποσοστό 3% για την είσοδο στην Βουλή. Αυτά όμως είναι πράγματα απαράδεκτα. Η αυτοδιοικητική διαίρεση της χώρας πρέπει να ακολουθή την γεωγραφία και την ιστορία και όχι να χρησιμοποιήται ως εργαλείο εις βάρος κάποιων πολιτών. Όλοι πρέπει να έχουν κατά το δυνατόν ίσες πιθανότητες εκλογής Περιφερειάρχη που να τους εκφράζη.
Εγώ, που, ως γνωστόν, είμαι από χωριό, δεν κατάλαβα. Καλώς υφίσταται η συγκεκριμένη περιφέρεια ή κακώς; Διότι, αν ισχύει τούτο δω
τότε σε τι αντιλέγουμε εδώθε, ως καλοί δημοκράτες, δικαιωματομάχοι και δεν συμμαζεύεται; Αν κριτήρια άλλα από το ‘κάτσε μη βγει Τούρκος περιφερειάρχης’ επιβάλλουν ή απλώς υποστηρίζουν επαρκώς την ύπαρξη μίας τέτοιας περιφέρειας, ποιο είναι το παράπονο του αγανακτισμένου εφέντη του βίντεο; Καλά κάνεις και θες να εκλέξεις Τούρκο περιφερειάρχη θα του πω εγώ, κι εγώ θέλω να εκλέξω Παοκτσή, αλλά ζω στο Χαλάνδρι και δεν το βλέπω να γίνεται. Όοοοοχι, θα μου πει αυτός, διά στόματος πολυγραφότατου συνιστολόγου, εμένα μου το κάνουνε επίτηδες – εσύ είσαι απλώς άτυχος. Έστω κι αν είναι έτσι, θα του πω εγώ, το ελληνικό κράτος κάνει το σωστό για εσφαλμένο λόγο. Ούτως ή άλλως, υπάρχουν άλλοι, καλοί και δίκαιοι λόγοι, να έχουμε μια τέτοια περιφέρεια, να, το λέει και ο Αναγνωστόπουλος, όπερ έδει δείξαι.
Αν, μάλιστα, μας νοιάζουν οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους γίνεται κάτι και όχι το κατά πόσον υπάρχει κάποιος καλός λόγος για αυτό το κάτι, όποιος κι αν ήταν ο πραγματικός, τότε οι κουμπάροι του βίντεο ούτε περιφερειάρχη, ούτε βουλευτή, ούτε διαχειριστή πολυκατοικίας δεν θα έπρεπε να εκλέγουν. Διότι, πως να το κάνουμε, το έχουν χάσει το νόημα. Στις κάλπες πάμε γιατί νιώθουμε -και είμαστε!- μέρη ενός συνόλου και γι’ αυτό το σύνολο, εντός του οποίου εντάσσουμε και τα προσωπικά μας συμφέροντα, θέλουμε το καλύτερο. Όταν νιώθουμε εκτός συνόλου ή, ακόμα χειρότερα, απέναντι στο σύνολο, εχθροί του ρε παιδί μου, αυτός ο λόγος εκλίπει. (Άλλο να νιώθουμε αδικημένοι από το σύνολο και να διεκδικούμε το δίκιο μας ως μέλη του, μην τα μπερδέψουμε, σας προλαβαίνω). Και προκύπτουν άλλοι, κακοί λόγοι, σαν αυτούς που υποπτεύεται (δικαίως!) ο αρθρογράφος ότι έχει το κράτος για να ενώνει Μακεδονίες και Θράκες, όπως η μισαλλοδοξία, το θρησκευτικό μίσος, η δυσανεξία απέναντι σε όλους τους “άλλους” κοκ. Έτσι τα λένε οι κύριοι και στο βίντεο. Ψηφίζουν για κακούς λόγους, αντιδημοκρατικούς και δικαιωματοκατασταλτικούς. Να μην ψηφίζουν; Όχι, να ψηφίζουν. Γιατί υπάρχουν καλοί λόγοι γι΄αυτό κι ας μην είναι οι δικοί τους.
η επιστροφη του ασωτου υιου με ωραιο σχολιο. Γενικα συμφωνω.
αλλα να ρωτησω και κατι, κανοντας τον δικηγορο του διαβολου, ποιο ακριβως δικαιωμα θιγεται με την εκλογικη γεωμηχανικη η το αμερικανικο gerrymandering (που εχει τρομερη πλακα, βγαζοντας παρανοϊκες εκλογικες περιφερειες)?
Θελω να πω, το δικαιωμα μου ειναι να ψηφισω και η ψηφος μου να εχει ιση ισχυ, οχι να βγαλω εγω και τα φιλαρακια μου αυτον που θελουμε. Αν οι αλλοι ψηφιζουν κατι διαφορετικο δεν μου καταπατουν καποιο δικαιωμα..
“Όλοι πρέπει να έχουν κατά το δυνατόν ίσες πιθανότητες εκλογής Περιφερειάρχη που να τους εκφράζη.”
αυτο οπως ειπε και ο Κων/νος δεν μπορει να ειναι απο μονο του ενα δικαιωμα των πολιτων, αλλιως θα επρεπε να σπαμε καθε πλειονοτητα (σε οτιδηποτε ζητημα) σε μικροτερες εκλογικες περιφερειες μεχρι να μεινουμε ειτε με απολυτα καθαρες (μονο παναθηναϊκοι) ειτε με απολυτα ισες (ενας παναθηναϊκος, ενας παοκτσης κτλ)
“ας ψηφισουμε Τουρκο και ας ειναι ο χειροτερος”
και πεφτει χειροκροτημα. Πως να μην πανε πισω αυτες οι κοινωνιες ρε παιδι μου, οσες επιδοτησεις και να ριξουμε…
Εγώ λέω το κολωνάκι να γίνει ανεξάρτητος δήμος, για να μπορεί επιτέλους η χειμαζόμενη αριστοκρατία της περιοχής να εκλέγει τους δικούς της ευγενείς και να μην αναγκάζεται να συγχρωτίζεται με τους ταπεινής καταγωγής αγιοπαντελεήμονες που ρίχνουν γενικώς το επίπεδο και νοθεύουν την αριστοκρατία με τη λαϊκή ψήφο…
Το κράτος σε ορισμένα θέματα είναι “κυρίαρχο”. Ένα απ’ αυτά είναι και η διάρθρωση της επικράτειας σε περιφέρειες (σκληρός πυρήνας της κρατικής κυριαρχίας). Όπως θέλει αποφασίζει κατά βάσιν.
Δικαιοπολιτικά μάλιστα τη στανική γκετοποίηση δεν την καταλαβαίνω καθόλου. Desideratum είναι η συνύπαρξη των πολιτισμών ή η διαιρετότητα της επικράτειας; Η όμορφη γέφυρα του Μόσταρ έχει να μας πει μία καλή ιστορία εν προκειμένω…
Άλλωστε μπορούν να εκλέξουν δημάρχους της εθνικότητάς τους, το “πρόβλημα” μόνο στο επίπεδο της περιφέρειας τίθεται.
Τέλος, ok όλοι γνωρίζουμε ότι εδώ και χρόνια η μειονότητα δεν αυτοπροσδιορίζεται ως θρησκευτική, αλλά ως εθνική. Κοινός τόπος. Σ’ αυτό φυσικά και έχει τεράστιες ευθύνες το ελληνικό κράτος (σχολεία, γλώσσα κ.λπ.). Αλλά στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν είναι καλό να διορθώνεις ένα λάθος με κάποιο άλλο.
Κωνσταντίνε,
εγώ που είμαι σταλήθεια από χωριό εξηγώ: καλώς υφίσταται η περιφέρεια, αλλά για τους λάθος λόγους (και θα έπρεπε να λέγεται Περιφέρεια Θράκης). Και αυτό είναι κάτι που είναι σκληρό, αλλά πρέπει να ακουστή. ;-)
Σαν ηθικά υποκείμενα πάντως μας ενδιαφέρουν και οι λόγοι που υποκρύπτονται σε μια απόφαση, καθώς και η ασυνέπεια μεταξύ προβαλλόμενων και πραγματικών λόγων.
Δεν ξέρω, αλλά να σου πω το δικό μου παράπονο:
Η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή συνδυάζεται σιαμαία με το εκλογικό όριο του 3%. Έχοντας αυτό υπόψιν, και αν δικαιολογώ κάπως την μια, σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογώ την άλλη. Οπότε να το αίτημά μου: η κατάργηση του 3%.
Περιμένω σχολιασμό της γαμοαπόφασης από σένα!
ΣΓ,
Καλή ερώτηση. Θα το εξέφραζα ως εξής: η προδιάρθρωση της χώρας σε ιστορικές και γεωγραφικές ενότητες δημιουργεί προσδοκίες στους εκλογείς ότι οι τοπικοί τους άρχοντες θα εκλέγονται ενόψει αυτών των ενοτήτων. Καλύτερα ακόμα, ο κάθε εκλογέας έχει θετικό πολιτικό δικαίωμα έναντι του κράτους να αυτοδιοικήται τοπικά από άρχοντες ακριβώς του τόπου του και όχι άλλων ή και άλλων τόπων.
Έχει σταλήθεια όμως ίση ισχύ πριν και μετά την αλλαγή των ορίων των εκλογικών περιφερειών; Πριν μπορούσες με πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να εκλέξης ένα ομοϊδεάτη σου, τώρα όχι. Τυπικά η μία ψήφος έμεινε μία βέβαια.
Λεκτοράτιε,
Αυτή πράγματι είναι η προβλεπόμενη απάντηση. Αλλά οδηγεί σε συνέπειες όπως να επιτρέπεται η συγκρότηση μιας εκλογικής περιφέρειες με λίγο ορεινή Ροδόπη και λίγο βόρεια προάστια της Αθήνας και λίγο νησιά του Αιγαίου. Θυμίζει λίγο τις τριττύες και τον Κλεισθένη, τώρα που το σκέφτομαι!
Υπάρχει συνταγματικό κώλυμα για τέτοιου είδους παράδοξες εκλογικές περιφέρειες; Αυτό είναι το ερώτημα.
Αν είναι κάτι στανικό, είναι η προϋπάρχουσα ιστορική και γεωγραφική πραγματικότητα. Η Θράκη δεν είναι διοικητικό κατασκεύασμα, υπήρχε και πριν το ελληνικό κράτος. Ούτε είναι ασφαλώς καλύτερη η στανική ανάμιξη.
Εδώ επαναλαμβάνεις ένα λάθος που έχεις κάνει και στο αρχικό κείμενο: δεν πρόκειται μόνο για εκλογικές περιφέρειες, είναι και διοικητικές. Επιτελούν μία σημαντικότατη διοικητική λειτουργία, αποτελούν τους βραχίονες της κρατικής διοίκησης σε ένα αποκεντρωτικό σύστημα (βλέπεις τί μου κάνεις τώρα, μιλάω σαν τον Πρωθυπουργό ..τον Ραγκούση!). Κι εκεί φυσικά το κράτος είναι “κυρίαρχο”, όπως και στο πού θα παρατάξει το στράτευμα, ποιές μεθοριακές μονάδες θα ενισχύσει περισσότερο κοκ.
Με τις μεγάλες περιφέρειες αποφεύγονται οι “μειονοτικές” πολώσεις και οι μειονότητες ενσωματώνονται πολύ καλύτερα στο γενικό κοινωνικό ιστό. Δες λ.χ. τον θεσμό του εκλεγμένου Εισαγγελέα στις ΗΠΑ: στη ΝΥ ή το Σικάγο οι έγχρωμοι εισαγγελείς κέρδισαν τον σεβασμό ολόκληρου του πληθυσμού και έτσι κάποιοι απ’ αυτούς καθιερώθηκαν, κι ήταν μάλιστα ιδιαίτερα αυστηροί και με την εγκληματικότητα της ίδιας της κοινότητάς τους. Αν εκλέγονταν μόνον από τους δικούς τους, θα αναγκάζονταν προφανώς να κάνουν τα στραβά μάτια.
Και δύο τελευταίες παρατηρήσεις:
– Νέο γερμανικό κρατίδιο, 17ο μπουντεσλάνδο, με ονομασία Kreuzberg, για να μην καταπιέζεται η εκεί τουρκική μειονότητα από την παρουσία ενός σβούλου πρωθυπουργού.
– Πώς, αλήθεια, ενοικούν εντός σου δύο προσωπικότητες: η μια που μιλάει για κατάρριψη τουρκικών αεροσκαφών (και θρήνο φυσικά της οικογένειας για τον χαμό του πιλότου), και η άλλη που μιλάει για τα εκλογικά δικαιώματα των τουρκόφιλων συμπολιτών μας εκ Θράκης;:-)
Μου θυμίζει λίγο την ηρωική στάση των φυλακισμένων στην Ακροναυπλία κομμουνιστών που, ξεχνώντας τα διεθνιστικά προτάγματα, ζήτησαν το 40′ να στρατευτούν κατά του εχθρού:-)
Χα, ακριβώς! :-)
Δεν είμαι ούτε κατά των Τούρκων ούτε υπέρ αυτών γενικά και αφηρημένα (αν ήμουν θα ήμουν είτε Δίκτυο 21 είτε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ). Είμαι υπέρ της εξωτερικής μας ασφάλειας και υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων για όλους. Και αυτά τα δύο συνδυάζονται μια χαρά.
Αλλά εξυπακούεται ότι ούτε οι διοικητικές περιφέρειες μπορεί να είναι αυθαίρετες, π.χ. Δήμος Καλαβρύτων-Νάουσας. Ισχυρίζομαι ότι δεν είναι απλώς θέμα σκοπιμότητας ή ευκολίας, αλλά νομιμότητας. Διακριτική ευχέρεια ασφαλώς υπάρχει, αλλά υπάρχουν και όρια. Και όπου η διακριτική ευχέρεια οδηγείται από σκοπιμότητα εκλογικών νοθεύσεων, τα όρια αυτά είναι πιο στενά.
Σταλήθεια θα έλεγες τα ίδια αν το θύμα ήταν μια ελληνική μειονότητα;
Προφανώς! Δεν θα πρότεινα λ.χ. η Ρευτλίγγη (…βλέπεις πόσο καλός μαθητής σου είμαι!) να γίνει ανεξάρτητο κρατίδιο, επειδή εκεί μένουν πολλοί έλληνες-ορθόδοξοι-εργαζόμενοι σε Bosch-Mercedes κ.λπ. (έχουν και ορθόδοξη εκκλησία εκεί και επισκοπή) και πρέπει τάχα να έχουν επιτέλους τον δικό τους άνθρωπο πρωθυπουργό! Εκεί μάλιστα δεν τίθεται καν ζήτημα μιας επικίνδυνης γειτνίασης (δεν υπάρχει λ.χ. μία αλυτρωτική Ελλάδα με ποτάμια σύνορα με τη Γερμανία).
Το ίδιο και με τους “βορειοηπειρώτες”: εκλέγονται δημοστικοί σύμβουλοι, δήμαρχοι κ.λπ., αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχουν δική τους “περιφέρεια”.
Τέλος, τα παραδείγματα περιφερειών που αναφέρεις και πριν και τώρα (Ροδόπη – Β.Προάστια Αθήνας, Καλάβρυτα -Νάουσα) δεν έχουν καμία γεωγραφική συνέχεια και ως εκ τούτου καμία σχέση με την περιφέρεια Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης.
Μη σου πω μάλιστα, όπως το επισημαίνουν άλλωστε και οι ειδήμονες σε θέματα δημόσιας διοίκησης, ότι για το μέγεθος της χώρας και πάλι είναι πολλές οι 13 διοικητικές περιφέρειες. Υπάρχουν και άλλες προτάσεις: λ.χ. μία περιφέρεια Βορείου Ελλάδος (Δυτ. / Ανατ. Μακεδονία και Θράκη), μία περιφέρεια Κεντρικής Ελλάδος κοκ.
ΥΓ: Κατά των τούρκων (πολιτικών, στρατιωτικών, αξιωματούχων;) μάλλον είσαι, γιατί έχεις επιχειρηματολογήσει για την τουρκική επιθετικότητα.
Μήπως ο λόγος της συγκεκριμένης διαίρεσης είναι η περισσότερη ομοιόμορφη κατανομή του πληθυσμού στις περιφέρειες (και όχι ο διατυπωμένος στο άρθρο);
Πληθυσμός:
Μακεδονία 2,625,681
Θράκη 368,993
Θανάση,
Δεν ξέρω αν συνδέεται ή όχι, αλλά σύμφωνοι για το 3%. Αλλά η πρώτη δε δικαιολογείται ‘κάπως’. Δικαιολογείται πλήρως. Το ότι εικάζουμε ότι δεν το βλέπει η Πολιτεία και το δικαιολογεί εσφαλμένα είναι αδιάφορο.
Καλά τώρα. Για να ποζάρουμε ως ηθικά υποκείμενα με τέτοιες ευαισθησίες θα πρέπει να σηκώνουμε και το βάρος της προσπάθειας. Αν είναι τόσο σημαντική η ηθική αξιολόγηση της συγκεκριμένης επιλογής, εγώ θέλω να ξέρω με βεβαιότητα τι σκέφτηκε αυτός που την έκανε. Πώς θα το πετύχω αυτό; Δηλαδή, ποιος μου λέει εμένα ότι δεν τσίνησαν ΕΥΠ, στρατός κλπ με αποτέλεσμα να πει ο Πουργός ‘καλά., ούτως ή άλλως έτσι θα το κάναμε, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια’. Και πού ξέρω γιατί το ψήφισε ο καθένας στη Βουλή ή το υπουργικό συμβούλιο; Πώς θα φτιάξω την ηθική εικόνα της τελικής απόφασης με τέτοια υλικά; Θα ψυχαναλύσω όλους τους συμμετέχοντες; Γι’ αυτό λέμε: διά της εις άτοπον απαγωγής το συμπέρασμα. Αν υπάρχει έστω κι ένας καλός λόγος είμαστε κομπλέ, πολιτικά. Αν δεν υπάρχει, όπισθεν ολοταχώς. Αλλά, ηθική αποτίμηση με συνισταμένες δε γίνεται. Γι’ αυτό κάνουμε μία πολιτική αποτίμηση, και πάλι, όμως, με ηθικά υλικά: αυτό κάνουμε όταν λέμε ότι “δικαιολογείται” η επιλογή. Άλλωστε, κι εγώ λέω να μείνει ως έχει η περιφέρεια και χέστηκα ποιον θα προσκυνάει ο περιφερειάρχης. Ευτούνοι εδώ του βίντεο, βέβαια, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου και καλύτερα να μην περνάει ο λόγος τους. Και μην είσαι σίγουρος ότι πολυπερνάει (στην ντόπια κοινωνία εννοώ): γι΄ αυτό τσιρίζουν κιόλας.
Τώρα, το όποιο δικαίωμα να εκλέγει κανείς άρχοντες “από τον τόπο του” (γιατί από τον τόπο του και όχι απλώς γνώστες των προβλημάτων του τόπου του; ) προφανώς χλωμιάζει όσο ανεβαίνουμε τα σκαλιά της (αυτο)διοίκησης. Σου το είπε και ο Λεκτ: δημάρχους εκλέγουν μια χαρά οι μουσουλμανικές πλειοψηφίες άμα τους κάνει κέφι. Περιφερειάρχες γιατί να εκλέγουν ντε και καλά από την Α ή Β υποομάδα που γουστάρουν εκείνοι; Για να μη βγει ο κακός χριστιανός ή ο προδότης μουσουλμάνος; Παρεμπιπτόντως, αν μας ενδιαφέρουν η συνέπεια και η ηθική ποιότητα των λόγων και των πράξεων, τότε το αίτημα ‘να εκλέγω άρχοντα με την ίδια κονκάρδα στο πέτο κι ας είναι μάπας’ πάσχει. Και καλύτερα να μην ικανοποιηθεί. Είναι σαν το κάπνισμα ρε παιδί μου. Αν δεν ήταν η βλάβη από το παθητικό κάπνισμα, δε θα το απαγόρευα διά νόμου στους δημόσιους χώρους. Αλλά τώρα που υπάρχει, δεν με χαλάει που τελικά καπνίζουμε και λιγότερο. Από πλευράς πολιτικής ηθικής είμαστε καλυμμένοι. Άσε τους μισαλλόδοξους και τους δυσανεκτικούς να φωνάζουν. Δεν παθαίνουν τίποτα με περιφερειάρχη χριστιανό. Με περιφερειάρχη με μυαλά σαν τα δικά τους μπορεί και να υπέφεραν. Είτε οι ίδιοι είτε οι “άλλοι”. Εμένα το ίδιο μου κάνει, όλοι οι φανατικοί ίδιοι είναι.