Στο πλαίσιο ενός «προγράμματος ανάλυσης πολιτικών δηλώσεων» που είχα αναλάβει εδώ και καιρό στην Αναμόρφωση (ανακεφαλαιωτικό άρθρο αυτού του προγράμματος δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ ΙΔΕΩΝ πρόσφατα), δεν έτυχε να ασχοληθώ με δηλώσεις εκπροσώπων του ΚΚΕ ποτέ. Δεν είναι ότι «σνόμπαρα» το εν λόγω κόμμα, απλώς δεν είχε τύχει να ακούσω ή να διαβάσω κάτι που να προκαλέσει την σκέψη μου και να με προβληματίσει από λογικής απόψεως.
Ε, πριν από λίγες ημέρες διάβασα κάτι σχετικό: Πρόκειται για την επιχειρηματολογία της κ. Παπαρήγα με αναφορά στις περικοπές μισθών στους εργαζομένους στον Ριζοσπάστη και τον 902. Η δικαιολόγηση των περικοπών επιχειρήθηκε από την κ. Παπαρήγα, περίπου, ως εξής: Οι εκεί εργαζόμενοι είναι πρωτίστως όργανα της ιδεολογικής προπαγάνδας του κόμματος, και όχι «απλοί» πολίτες για τους οποίους να μπορεί να γίνει λόγος περί αυστηρών μέτρων. Άρα, η περικοπή των μισθών τους δικαιολογείται ενόψει του στόχου που καλείται να εξυπηρετηθεί.
Στην επιχειρηματολογία αυτή αντιτάχθηκε πρόσφατα με άρθρο του ο Πάσχος Μανδραβέλης αλλά και ένα αμφιλεγόμενο μέλος του κοινοβουλίου με πολλές αντιπάθειες, συχνά αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και εκνευριστικό τόνο φωνής, ο Άδωνις Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ. Αναγνωρίζω στην τοποθέτηση τόσο του Μανδραβέλη όσο και του Γεωργιάδη δίκιο, γιατί άσχετα από τις ιδεολογικές προτιμήσεις και την τελική αξιολόγηση καθενός εξ αυτών, η λογική βάση της αντίκρουσης που επιχείρησαν είναι κοινή και είναι εδραία. Την προσυπογράφω και προτείνω να την δούμε μαζί, πιο αναλυτικά:
Επιχείρημα Παπαρήγα:
Είναι γενικώς απαράδεκτη η περικοπή των μισθών και οι επεμβάσεις στα εργασιακά δικαιώματα την οποία προωθεί η κυβέρνηση λόγω της μαστίζουσας την Ελλάδα οικονομική κρίση και προς αντιμετώπισή της. Όμως, είναι θεμιτά τα ανωτέρω μέτρα, επιβαλλόμενα σε κάποιους ενόψει σκοπών όπως η προπαγάνδα του Κόμματος. Στην περίπτωση αυτή, τα μέτρα δικαιολογούνται: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!
Επιχείρημα Κυβέρνησης (και συμπαρατασσομένων με τα σκληρά μέτρα):
Είναι γενικώς απαράδεκτη η περικοπή των μισθών και οι επεμβάσεις στα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών. Όμως, είναι θεμιτά τα ανωτέρω μέτρα ενόψει σκοπών όπως η σωτηρία της Ελλάδας από την χρεοκωπία και η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στην περίπτωση αυτή, τα μέτρα επιβάλλονται: Όντως, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!
Η ομοιότητα των δύο επιχειρημάτων ξαφνιάζει. Σε αυτά, η πρώτη προκείμενη είναι κοινή, ΠαΣοΚ και ΚΚΕ δηλ. δεν θέλουν μέτρα αντιλαϊκά, μέτρα που θίγουν το κεκτημένο του κράτους Προνοίας. Η ιδεολογία τους δεν χωράει τέτοια μέτρα, ίσως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα δύο κόμματα, έχουν ή μάλλον είχαν (τολμώ να πώ) αγαπηθεί τόσο από πλατιά στρώματα του ελληνικού λαού. Η δεύτερη προκείμενη ωστόσο, κάνει μια διαφορά, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη: Για το ΚΚΕ ο λόγος κατ’ εξαίρεσιν υιοθέτησης σκληρών μέτρων δεν μπορεί να είναι απλώς η σωτηρία της Πατρίδας, όπως πρεσβεύει λ.χ. η Κυβέρνηση. Ο λόγος μπορεί να είναι μόνον η προώθηση του σχεδίου του Κομμουνιστικού Κόμματος για την σωτηρία της Πατρίδος. Έχει διαφορά…
Προσοχή λοιπόν σύντροφοι, για να μην μας διαφύγει εδώ η κρίσιμη λεπτομέρεια: Το σχέδιο της σωτηρίας της Πατρίδας, πρέπει να είναι το δικό μας (δηλ. το σχέδιο μιας μειοψηφίας)! Αλλιώς, ας μην σωθούμε ρε αδερφέ…
Υγ1. Στο άρθρο μου, δεν αναφέρομαι σκόπιμα στην «ασυμμετρία» των εννοιών που υιοθετεί το ΚΚΕ όταν λ.χ. ονομάζει τον Ριζοσπάστη «μηχανισμό» αντί για «επιχείρηση». Η ασυμμετρία αυτή (η οποία κατά την άποψη πολλών επιτρέπει στην κ. Παπαρήγα να ξεφεύγει από ερωτήματα που αφορούν την επιχειρηματική δραστηριότητα του Κόμματός της) ήταν και παραμένει, κατά τη γνώμη μου, θεμιτή και είναι απολύτως αναμενόμενη στο πολιτικό «παράδειγμα» του ΚΚΕ. Υπ’ αυτή την έννοια ο Μανδραβέλης δεν έχει δίκιο όταν παρομοιάζει την ασυμμετρία με την μεσαιωνική τακτική του «να βαφτίζεις το ψάρι κρέας». Το πραγματικό πρόβλημα του ΚΚΕ δεν είναι ένα πρόβλημα καταπειστικού ορισμού αλλά ένα πρόβλημα καταπιεστικού εγωισμού. Το Κομμουνιστικό Κόμμα μοιάζει, πνιγμένο στην εσωστρέφειά του, να κόπτεται μόνο για το εξής ερώτημα: «Τίνος θα είναι το σχέδιο σωτηρίας της Πατρίδας;»
Υγ2. Μια άλλη, ενδιαφέρουσα λογική συνεπαγωγή της επιχειρηματολογίας του ΚΚΕ, εθίγη ήδη από τον Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ στην Βουλή. Ο βουλευτής είπε εν τέλει κάτι σωστό, που πρέπει να του αναγνωριστεί: Ότι με την λογική του ΚΚΕ, αρκεί να φτιάξουμε όλοι από ένα Κόμμα και να κάνουμε Προπαγάνδα, προκειμένου να γίνουν έτσι δεκτά τα σκληρά μέτρα, στη βάση της σκέψης ότι τότε θα είναι αναγκαία για όλους τους κομματανθρώπους….
Υγ2. Προφανώς, η θεώρηση της Ελλάδος ως ενιαίου «Κόμματος» βρίσκεται πολύ μακριά από τα παρωχημένα μυαλά των μικροπολιτικών του Κοινοβουλίου… Και η υπεράσπιση της λογικής σκέψης έχει απομείνει στον Λόγο αμφισβητούμενων νεορητόρων, ο οποίος, εμπλουτισμένος καθώς είναι με υπερβολές, σχήματα, εξάρσεις και πατριδοκαπηλευτικές κορώνες, ενδέχεται είτε να περνάει απαρατήρητος ή και να μας είναι εκνευριστικός. Τί κρίμα…
Φίλε μου, καλά τα λες, αλλά δεν χρειάζεται να πίνεις αγιασμό για να τολμήσεις να συμφωνήσεις με ένα επιχείρημα του Γεωργιάδη. Δηλαδή επειδή έχει …”εκνευριστικό τόνο φωνής”, τα επιχειρήματά του θα πρέπει να προσυπογράφονται με επιφύλαξη; Αν σου τα έδινε γραπτώς θα ήσουν πιο ευτυχισμένος;
Κοιταξε Σπινόζα.
Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στον Γεωργιάδη γιατί δεν μου φαίνεται σοβαρός πολιτικός. Το “σοβαρός πολιτικός” δεν σημαίνει μόνο επιχειρήματα, τα επιχειρήματα -και σε παραπέμπω εδώ στο άρθρο μου στο ΒΗΜΑ- είναι -κατα τη γνώμη μου πάντοτε!- αναγκαίος αλλά όχι επαρκής όρος για να είναι κανείς καλός πολιτικός.
Δεν σου κρύβω δε, ότι όταν τυχαίνει να δω τους βουλευτές του ΛΑΟΣ αραχτούς στις θέσεις τους στην Βουλή, σχεδόν ξαπλωτούς (απίστευτο!), άλλοτε να χασκογελάνε και άλλοτε να φωνασκούν εκνευρίζομαι. Πρέπει να σου πω ότι βλέπω σε αυτούς το ύφος μιας “συμμορίας” που δεν μου πάει γενικότερα, ως σοβαρή πολιτική συμπεριφορά.
Επομένως, για να σου απαντήσω ευθέως: Ναι, κατα την γνώμη μου, ο Γεωργιάδης έχει κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα για να κερδίσει την συμφωνία των άλλων σε όσα λέει. Και ουδείς του φταίει γι’ αυτό.
υγ. Ο εκνευριστικός τόνος φωνής μπορεί να οφείλεται στην οξύτητα του ύφους και τον στόμφο Σπινόζα. Τα δύο τελευταία πάλι, ενδέχεται να δηλώνουν κάποια πράγματα, π.χ. οργίλο χαρακτήρα του ομιλούντος. Για πες μας εσύ τώρα: Πρέπει ένας καλός πολιτικός να διαθέτει οργίλο χαρακτήρα;
Όχι, σίγουρα ένας καλός πολιτικός δεν πρέπει να έχει οργίλο χαρακτήρα. Απλά, χωρίς να είμαι κομματικοποιημένος, βλέπω περισσότερο IQ κατά κεφαλήν σε αυτούς τους αραχτούς που λες (π.χ. Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Πολατίδης), από ό,τι σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Αυτή είναι απλά η αίσθησή μου. Τουλάχιστον οι του ΛΑΟΣ πατάνε και το ποδαράκι τους πού και πού στη Βουλή και έχουν το μεγαλύτερο αναλογικά ποσοστό επερωτήσεων.
Αλλά ζητώ συγγνώμη, ξεφύγαμε από το θέμα μας. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, δεν υπάρχει επιχείρημα κατά του ΚΚΕ. “Όπως”, θα σου πουν αυτοί, “βάζεις εσύ κατά πρώτον τα συμφέροντα της πατρίδας σου, ή του κράτος σου ή της οικογένειάς σου, εγώ βάζω του κόμματός μου και του διεθνούς προλεταριάτου εν γένει. Εσύ αποφασίζεις να είσαι με τη δημοκρατία και εγώ με τον κομμουνισμό. Γούστο μου και καπέλο μου. Ποιος μου το απαγορεύει; Οι νόμοι; Απλά δεν τους αναγωρίζω!”
Υπάρχει απάντηση σε αυτό; Όχι. Απλά το αστικοδημοκρατικό κράτος και ο ελεύθερος τρόπος ζωής που όλοι εμείς αγαπάμε και θέλουμε να διαιωνίσουμε, θα πρέπει να αποφασίσει πού θα βάλει τα όρια σε αυτή την “αντίσταση και ανυπακοή” που υποθάλπει τα θεμέλια της δημόσιας και ελεύθερης κοινωνικής μας ζωής.
Γελάω (και κλαίω ταυτοχρόνως) βλέποντας στο Buzz -αν, βέβαια, καλώς κατανοώ τέτοια διαδικτυακά πράγματα- να παραπέμπουν στο άρθρο μου, κάνοντας λόγο για “φιλελεύθερο χέρι” του Καρατζαφέρη και άλλα αστεία…
Καταρχάς, δηλώνω ότι δεν αναγνωρίζω την Αναμόρφωση ως φιλελεύθερο “περίπτερο” όπως φαίνεται, ότι κακώς (ΚΑΚΙΣΤΑ) έχει αναγνωριστεί σε ευρύτατους κύκλους αναγνωστών της. Ουδέποτε αυτοχαρακτηρίστηκα φιλελεύθερος και δεν ανέχομαι να μου κολλάνε άλλοι ταμπέλες επειδή τυχαίνει να γράφω σε ένα Blog. Θυμίζω δε, σε ό,τι προσωπικώς με αφορά, ότι έχω “καταλήξει” στην Αναμόρφωση ξεκινώντας από το “Συνιστολόγιο”, στο οποίο συμμετέσχα λόγω προσωπικής φιλίας με τον Αθανάσιο Αναγνωστόπουλο.
Κατα τα λοιπά, βεβαίως, δεν με πολυενδιαφέρουν οι τυχόν χαρακτηρισμοί αλλά η ουσία. Και η ουσία όλων των περί πολιτικής άρθρων που έχω ως τώρα δημοσιεύσει είναι η άνευ ιδεοληψιών και παρωπίδων κριτική των επιχειρηματολογιών, από όπου και αν αυτές προέρχονται. Μάλιστα, δεν ταυτίστηκα ούτε με το περί “Κοινής Λογικής” σύνθημα νέου κόμματος, όπου υπήρξε -σκόπιμη ή ατυχής, αδιάφορο- προσπάθεια να μονοπωληθεί η λογική προσέγγιση των πραγμάτων.
Συστήνω πάντως σε όσους με (επι)κρίνουν ψυχραιμία και πιο απροκατάληπτη ανάγνωση όσων γράφω. Εξάλλου, εγώ δεν φιλοδοξώ (όπως τόσοι άλλοι) να αρθρώσω πολιτική πρόταση για την σωτηρία της Ελλάδος, αλλά δεν ανέχομαι να με κοροιδεύουν μπροστά στα μάτια μου το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, οι Φιλελεύθεροι, η ΝΔ, το ΠαΣοΚ και όλοι οι άλλοι.
Πάντοτε, εξάλλου, πίστευα στη ρήση του Άκη Πάνου, που ερωτώμενος περί πολιτικής, απαντούσε με καταλυτική ειλικρίνεια και βαθιά αυτογνωσία: “Εγώ δεν μπορώ να λύσω τα δικά μου τα προβλήματα. Είναι δυνατόν να λύσω τα προβλήματα των άλλων;”
Ας το θυμούνται που και που αυτό, όσοι έχουν λύσεις για όλα, εντός, εκτός και επι τα αυτά (τόσο της Αναμορφώσεως όσο και των άλλων blogs)…
ΚΤ ειναι δειγμα της επιφανειακης σκεψης και των θυμικων αντιδρασεων πολλων ατομων που κυκλοφορουν στο δικυο, οτι δυστυχως δεν με εκπλησσει οτι καποιος θα παρερμηνευε (σκοπιμως?) το κειμενο σου.
Μην ασχολεισαι.
Κατα τα αλλα δεν ξερω κανενας εδω μεσα να εχει δηλωσει φιλελευθερος, αποσο θυμαμαι ο Κωστας εγραψε και ολοκληρο κειμενο γιατι δεν ειναι λεει “νεοφιλελευθερος”. Θα το ξαναπω λοιπον, αυτη η αυθαιρετη ταμπελοδοτηση πιο πολυ για slur μου μοιαζει παρα για ακουσιο λαθος καλοπιστου συνομιλητη. Ας μην ασχολουμαστε.
Στο ψητο, συμφωνω γενικα με το κειμενο, το ΚΚΕ συχνα παραλογιζεται και ειναι προφανες οτι δεν εχει το καλο της χωρας πανω απο το καλο του κομματος.
ΥΓ διαφωνω μαλλον με την χρηση του ορου “αντιλαϊκα μετρα” που κανεις, αν και δεν μου ειναι ξεκαθαρο αν παρουσιαζεις σκεπτικο αλλων ή αν το υιοθετεις κιολας.
SG,
Καταρχάς μια παρατήρηση: Δεν λέω ότι “προφανώς το ΚΚΕ έχει το καλό του Κόμματος πάνω από το καλό της Χώρας”. Θέλω να πιστεύω ότι και το ΚΚΕ έχει το καλό της Χώρας πάνω από το καλό του Κόμματος. Όμως, βλέπω ότι θέλει το καλό της Χώρας μόνο μέσω υλοποίησης του κομματικού-ιδεολογικού του σχεδίου. Αυτό είναι κατα τη γνώμη μου σοβαρό πρόβλημα.
Ως προς τα “αντιλαϊκά” μέτρα, συμφωνώ μαζί σου ότι ο όρος έχει πολλά προβλήματα και κακώς τον χρησιμοποίησα χωρίς εισαγωγικά. Στο κείμενο εννοώ “μέτρα που συρρικνώνουν το κοινωνικό Κράτος”, όπως διευκρινίζει η δεύτερη πρότασή μου εκεί.
Κατα τα λοιπά, διαβάζοντας τις παρατηρήσεις στο ενδιαφέρον κείμενό σου όπου παραπέμπεις, θα συμφωνήσω με μια λεπτή παρατήρηση του Snaporaz, στην οποία δεν δόθηκε η δέουσα σημασία: Είναι άλλο το “μη-δημοφιλή” (δεν αρέσουν στο λαό) και άλλο το “αντιλαϊκά” (στρέφονται κατά του λαού) μέτρα. Η διαφορά της σημασίας προκύπτει, κατα τη γνώμη μου, ήδη από την ετυμολογία του συνθέτου (αν το “φίλος” έπεται ή προηγείται δηλαδή).
φυσικα εχεις δικιο, το προβλημα μου ειναι οταν ο ενας ορος χρησιμοποιειται αντι για τον αλλο. Δεν εχω δει ποτε κανεναν να στοιχειοθετει οτι ενα μετρο ειναι κατα του λαου, το μονο που προβαλουν ειναι οτι δυσαρεστει τους ιδιους ή και αλλους ανθρωπους, δηλαδη οτι δεν ειναι δημοφιλες και μαλιστα σε καποια συγκεκριμενα ομαδα ανθρωπων (πες στους δημοσιους υπαλληλους)!
περι ΚΚΕ, αν μπουμε λιγο πιο βαθια: σε πρωτο επιπεδο εχει το καλο του κομματος πανω απο το καλο της χωρας, γιατι σε δευτερο επιπεδο θεωρει οτι το κομμα ξερει ποιο ειναι το καλο της χωρας και αν μεινει ελευθερο να το επιβαλλει θα ειμαστε (σχεδον) ολοι στον παραδεισο.
Ειναι σαφες ομως οτι δεν εχει κανενα προβλημα να διαλυθει πληρως η χωρα στον δρομο για τον παραδεισο.
Απο ολα αυτα βγαινει και η κλασικη φραση “ο δρομος για την κολαση ειναι στρωμενος με καλες προθεσεις”.
kt,
δεν πιστεύω πως οποιοσδήποτε εχέφρων κομμουνιστής θα διετείνετο ποτέ πως λειτουργεί για το συμφέρον “της χώρας του”. Ο κομμουνισμός ως διεθνιστική ιδεολογία δεν ενδιαφέρεται για χώρες, παρά μόνο για τον “λαό”, δηλαδή το προλεταριάτο, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή υπηκοότητας. Ας μην ξεχνούμε πως το βασικό κομμουνιστικό σύνθημα είναι το “ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ”. Βέβαια, ο Στάλιν απέκλινε δολίως από τη μαρξιστική/λενινιστική προοπτική μέσω της θεωρίας περί “οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε ένα κράτος”, αλλά και αυτό με σκοπό την εξαγωγή του σοσιαλισμού άμα της επικράτησης και ανάπτυξής του.
Συνεπώς, πιστεύω ακράδαντα πως και το τελευταίο μέλος του ΚΚΕ μετά από κάποια επιχειρηματολογικά “πυροτεχνήματα” θα παραδεχόταν πως για να είναι συνεπώς με την ιδεολογία του θα πρέπει να βάλει το Κόμμα πάνω από τη Χώρα ή το Έθνος. Μάλιστα οι περισσότεροι το έχουν συνειδητά αντιληφθεί αυτό ως πραγματικότητα και το εφαρμόζουν στην πράξη.
Άσχετα λοιπόν με τι “θέλουμε να πιστεύουμε” ως καλοπροαίρετοι παρατηρητές, η αλήθεια είναι δυστυχώς πιο ζοφερή…
Σπινόζα,
Ακόμη κι αν έχεις δίκιο σε αυτό που λες, πρέπει να δούμε την πιθανή αντιστροφή του επιχειρήματός σου: Και για τον Καρατζαφέρη λοιπόν, μπορεί άνετα να ειπωθεί (και ενίοτε λέγεται!) ότι “μετά από κάποια επιχειρηματολογικά πυροτεχνήματα θα παραδεχόταν ότι για να είναι συνεπής με την ιδεολογία του, θα έπρεπε λ.χ. να εφαρμόσει ακροδεξιά πολιτική, να εκφράσει ρητώς την πίστη του στην ανωτερότητα της ελληνικής φυλής, την συμπάθεια στους Χρυσαυγίτες και δεν συμμαζεύεται”.
Επομένως: Δεν με ενδιαφέρουν τόσο οι κρυφές “ατζέντες” των πολιτικών (για τις οποίες άλλωστε δεν μπορεί κανείς να έχει απόλυτα στοιχεία, όσο με ενδιαφέρουν οι δηλώσεις-προτάσεις των πολιτικών στα τρέχοντα προβλήματα.
Εγώ σε αυτές τις ρητές δηλώσεις κάνω (και θα κάνω) κριτική.
υγ. Από εκεί και πέρα οι εθνικιστικές κορώνες Καρατζαφέρη ή οι διεθνιστικές παρλαπίπες Παπαρήγα, οφείλουν να αντιμετωπιστούν με τρόπο άλλο από εκείνον της λογικής ανάλυσης. Αν και δεν νομίζω ότι πείθουν κανέναν αυτά τα πράγματα – ιδίως σε μια εποχή, στην οποία όλοι συνειδητοποιούμε αργά αλλά σταθερά ότι η πολιτική είναι πρωτίστως ανταγωνισμός για την αποτελεσματική διαχείριση των κοινών και δευτερευόντως ανταγωνισμός για την επικράτηση ιδεολογικών σχημάτων (και μάλιστα παρωχημένων).
Αγαπητέ kt,
θα συμφωνούσα με το επιχείρημά σου, αν τα μεγέθη που βάζεις στη ζυγαριά ήταν ανάλογα. Αλλά νομίζω πως λαθεύεις. Από τη μία έχεις ένα κόμμα με ζωή ελαχίστων ετών που μπορεί να είναι εθνικιστικό, φασιστικό, σατανιστικό, παιδεραστικό ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά δεν παρουσιάζεται έτσι. Π.χ. δεν αυτοαποκαλείται Παιδεραστικός Ορθόδοξος Συναγερμός ή Λαϊκός Ναζιστικός Συναγερμός, πόσο μάλλον Λαϊκός Ορθόδοξος Σατανισμός. Ούτε στο καταστατικό του θα βρεις τέτοιες νύξεις (όχι ότι το έχω διαβάσει, αλλά το υποπτεύομαι). Τέλος πάντως, ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν είναι το θέμα μας εδώ, και η αντιστροφή του επιχειρήματός μου δεν νομίζω πως οδηγεί αυτόματα σε αυτόν.
Από την άλλη έχεις ένα κόμμα με ιστορία 90 ετών στην Ελλάδα, που αποτελεί τοπικό μηχανισμό ενός παγκόσμιου διεθνιστικού κινήματος με σαφείς και δεδηλωμένες επιδιώξεις – την εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής δικτατορίας του προλεταριάτου με απώτερο στόχο της αταξική σοσιαλιστική κοινωνία. Εξ ου και το πρώτο Κ στο ΚΚΕ. Έχει χιλιάδες μέλη που προξενούν δυσανάλογα μεγαλύτερη φασαρία από το πλήθος που αντιπροσωπέυουν στην ελληνική κοινωνία, με παραρτήματα σε κάθε γειτονιά, χωριό, συνδικαλιστικό φορέα κλπ.
Μάλιστα στην προσπάθεια για την επίτευξη αυτών των στόχων, το κόμμα αυτό έχει ήδη οδηγήσει τη χώρα σε έναν εμφύλιο πόλεμο, χρηματοδοτούμενο από ξένη υπερδύναμη (τη Σοβιετική Ένωση και τους βαλκανικούς δορυφόρους της) και αμφιβάλλω πολύ αν θα δίσταζε να επαναλάβει το εγχείρημά του, καθώς όλες οι ιστορικές του αναφορές στον εμφύλιο δεν δείχνουν καμία μεταμέλεια (μην ξεχνάμε πως το όπλο είναι “παρά πόδα”).
Αν κλείσουμε εμείς τα μάτια σε αυτήν την πραγματικότητα και θεωρήσουμε το ΚΚΕ ως άλλο ένα αστικό κόμμα, τότε πιστεύω ότι η ανάλυσή μας θα αρχίσει να χωλαίνει, καθώς θα έχει τεθεί πάνω σε εντελώς λάθος βάση. Το ΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα και καμαρώνει ως τέτοιο. Και καλά κάνει, αφού αυτή είναι η συνιστώσα ιδεολογία του, με εκατομμύρια οπαδούς ανά τον κόσμο. Οι ρητές δηλώσεις του, στις οποίες αναφέρεσαι, δεν λένε κάτι διαφορετικό. Πρόσφατα για παράδειγμα θυμάμαι τον κοινοβουλευτικό τους εκπρόσωπο να δηλώνει ξεκάθαρα μέσα στη Βουλή πως το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα, το κοινωνικό μας δηλαδή συμβόλαιο. Χρειάζεται περαιτέρω επιχειρηματολογία επί τούτου;
Spinoza,
Από τη στιγμή που το ΚΚΕ λειτουργεί εντός αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (στην οποία οφείλει και την αναγνώρισή του), δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει και πολύ η όποια “επαναστατική” στόχευσή του: Έχει και το ίδιο δηλ. αυτοακυρωθεί ως επαναστατικό, είτε το κατανοεί είτε όχι. Έχει υπό μίαν έννοια εκφυλιστεί – γι’ αυτό και η Αριστερά δεν περιορίζεται σε αυτό για την έκφρασή της.
Φυσικά, όταν διαπιστωθούν αντιδημοκρατικές του ενέργειες ή υποδαύλιση τέτοιων, αρμόδιοι είναι οι εισαγγελείς (και μόνον). Και τότε, τα περί ποινικοποίησης πολιτικών αγώνων και συναφή κουραφέξαλα, δεν μπορούν να πείσουν κανέναν.
υγ. Ωστόσο, καλό είναι να σημειωθούν και τα εξής: Λόγω χούντας, αντικομμουνιστικής υστερίας, κομμουνιστικής προπαγάνδας και μεσογειακής συναισθηματικής ψυχονοοτροπίας του Νεοέλληνα,κάποιοι έχουν φτάσει στο σημείο, αν όχι να πιστεύουν τις περί “λαϊκού αγώνα” παρλαπίπες, πάντως να ανέχονται παράνομες πράξεις που τελούνται στο όνομα αυτών: Δηλ. να βρίσκουν λογικές, καταλήψεις κτηρίων και σχολείων, διαμαρτυρίες εκτός των όρων και ορίων που θέτει το Σύνταγμα κ.λπ., κ.λπ.
Αυτοί οι κάποιοι απομονώνονται σταδιακά, καθώς η ελληνική κοινωνία αφυπνίζεται από λήθαργο που κράτησε πολλά χρόνια και καταλαβαίνει το αυτονόητο: Ότι ουδείς είναι υπεράνω του νόμου!
Και νόμος, ε, πώς να το κάνουμε: Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι το δίκιο του εργάτη και της Παπαρήγα…
αυτο ειναι ενα τεραστιο προβλημα και αξιζει χωριστο αρθρο. Και αντιθετα με σενα, δεν ειμαι τοσο αισιοδοξος για το οτι η κοινωνια αφυπνιζεται στο ζητημα. Ισα ισα βλεπω ολο και γενικοτερο εθισμο στις παραλογες πραξεις βιας και αυθαιρεσιας, φτανει να ειναι στο ονομα καποιου “αγωνα”. (για καποιον λογο κανεις δεν δεχεται ως θεμιτο σκοπο τον αγωνα μου να μπορω να επιστρεψω σε μια ησυχη, καλαισθητη και ευημερουσα χωρα, πρεπει παντα να εχει καταστροφικους ή συντεχνιακα υλιστικους στοχους ο αγωνας)
Σπινόζα επίτρεψέ μου να πω κάτι ακόμη:
Αν δεν διαβάσαμε ένα καταστατικό και το υποπτευόμαστε, τότε είμαστε ύποπτοι ότι το διαβάσαμε!
Φυσικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ να διαβάζει κανείς το καταστατικό οποιουδήποτε κόμματος, του ΛΑΟΣ, του ΚΚΕ κ.λπ.
Προς Θεού δηλαδή! Καλό (και αναγκαίο πριν από τις εκλογές) είναι…Μην τρελαθούμε.
σε γενικες γραμμες για το ΚΚΕ συμφωνω με το Spinoza. το να συγκρινουμε το ΛΑΟΣ με το ΚΚΕ ειναι απλα αστειο.το ΛΑΟΣ πιθανον να ειχε ξεκινησει σαν ακροδεξιο κομμα αλλα τωρα πια ειναι ενα μετριοπαθες κομμα (με εξαιρεση καποιες εθνικιστικες εξαρσεις). πολυ πιο λογικοι στις θεσεις τους απο τα κομματα της αριστερας και πολυ πιο σοβαρο αυτη τη στιγμη σε σχεση με τη ΝΔ!η ΝΔ π.χ δεν ψηφισε καν το μνημονιο και συμφωνα με τις δηλωσεις τους θα αγωνιζονται για να βγει η χωρα απο το μνημονιο πολυ συντομα!!το ΛΑΟΣ δεν λεει τετοιες ασυναρτησιες. ακομα και ο γεωργιαδης εχει πολλοι σωστες αποψεις σε ορισμενα θεματα. ετυχε π.χ να τον ακουσω να λεει ποσο καλυτερο ειναι το αμερικανικο πολιτικο συστημα σε σχεση με την Ελλαδα και τον εχω ακουσει πολλες φορες να μιλαει για ιδεολογικη ηγεμονια της αριστερας στο πολιτικο συστημα που εμποδιζει τις αλλαγες και εχει φερει την χωρα στη χρεοκοπια.
για να μην παρεξηγηθω δεν ειμαι οπαδος του ΛΑΟΣ. θα προτιμουσα φιλελευθερη συμμαχια ή δραση.αν ομως επρεπε υποχρεωτικα να επιλεξω ενα απο τα κομματα της βουλης το πιθανοτερο ειναι να ψηφιζα ΛΑΟΣ.
kt ποια ειναι η αποψη σου για τις δηλωσεις Σαμαρα σχετικα με την οικονομικη κατασταση της χωρας? οσο τον ακουω τοσο πιο πολυ πιστευω οτι οιδηλωσεις του ειναι εκτος τοπου και χρονου και αδικαιολογητες για κομμα εξουσιας.ειναι πολυ χειροτεροι σαν αντιπολιτευση σε σχεση με το πασοκ(και νομιζα οτι δεν υπηρχε χειροτερο κομμα για αντιπολιτευση απο το πασοκ του γιωργου παπανδρεου!!!!)
@SG: Συμμερίζομαι κι εγώ την απαισιοδοξία σου περί της αντιμετώπισης του νόμου από τους Έλληνες. Μάλιστα, είναι η αίσθησή μου ότι με τα Δεκεμβριανά κινδυνεύει να χαθεί ακόμη μια γενιά, η οποία έμαθε από τα 16 της ότι είναι άκρως φυσιολογικό να μαζεύεσαι με τους συμμαθητές σου, συνοδεία του δασκάλου σου, έξω από το τοπικό αστυνομικό τμήμα και να φωνάζεις “Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι”, πετώντας ταυτόχρονια, νεράντζια, πέτρες κλπ.
@kt: Φίλε μου, δεν χρειάζεται νομίζω να πω ψέμματα για το αν έχω διαβάσω το καταστατικό κάποιου κόμματος – δεν έχω να κερδίσω κάτι. Δεν είναι ούτε παράνομο, ούτε κατακριτέο, όπως άλλωστε λες κι εσύ ο ίδιος. Οπότε γιατί να με υποπτεύεσαι για ψευδορκία, δεν καταλαβαίνω. Άλλωστε υποπτεύομαι πως δεν θα πεθάνω αύριο, έστω κι αν δεν ξέρω πραγματικά τι θα μου συμβεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι ύποπτος για απόπειρα αυτοκτονίας!
Θάνο,
ο Σαμαράς αναφέρθηκε κάπου σε δηλώσεις του, στην “μπαρούφα” του Γ. Παπανδρέου περί “μέτρων εκτός της ιδεολογίας μας που όμως είμαστε αναγκασμένοι να τα πάρουμε”, ανασκευάζοντάς την (και αυτός): Επειδή όμως το έκανε με προφανή καθυστέρηση, όταν η αστοχία της δηλώσεως αυτής έχει ήδη πανταχόθεν επισημανθεί (από τον Τσούκα και τον Ράμφο μέχρι και την ταπεινή αφεντιά μου), μου έδωσε την εντύπωση ότι απλώς ήταν καλώς ενημερωμένος από τις εφημερίδες για σοβαρά επιχειρήματα, και τίποτε περισσότερο. Επιπλέον, δουλειά του δεν είναι να αντικρούει λογικώς τις προτάσεις του Γ. Παπανδρέου αλλά και να συγκροτεί πρωτότυπες και αποτελεσματικές δικές του προτάσεις…
Κατα τα λοιπά, η μη ψήφιση του μνημονίου εκ μέρους της ΝΔ είναι εντελώς παράλογη -όταν όλα δείχνουν ότι άλλη λύση δεν υπάρχει, και έχεις ευθύνη κι εσύ γι’ αυτό, δεν κάνεις τον “τσάμπα-μάγκα”. Αλλά τα έχουν γράψει αυτά πολύ καλύτερα από μένα, άλλοι έγκριτοι αρθρογράφοι όπως π.χ. ο Χ. Τσούκας.
Σπινόζα,
Η λογική αναλογία που επιχείρησες δεν στέκει: Γιατί δεν θα έχεις αντίρρηση, υποθέτω, ότι όποιος δεν αυτοκτόνησε μεν σήμερα, αλλά υποπτεύεται σοβαρά ότι αύριο θα αυτοκτονήσει, είναι ύποπτος για απόπειρα αυτοκτονίας.
υγ. Οφείλω να σου πω, πάντως, ότι εγώ επιχείρησα απλώς ένα λογοπαίγνιο με τις λέξεις “ύποπτο” και “υποπτεύομαι” και δεν είχα στο νου μου την λογική εγκυρότητα προτάσεων με στις οποίες αυτές συμμετέχουν. Αλλά το πράγμα μου φαίνεται πια ύποπτο…Μήπως υπάρχει εδώ υποψία λογικής εγκυρότητας τέτοιων συλλογισμών; Πώς και δεν το είχα υποπτευθεί;
Υποψιάζομαι πως σε ανύποπτο χρόνο έχεις γίνει καχύποπτος!
Το πρόβλημα κατανόησης έγκειται στην κοινή ετυμολογία του “ύποπτος” και “υποπτεύομαι” που όμως έχουν τελείως διαφοερετική σημασία. Δηλαδή το:
“Αν δεν διαβάσαμε ένα καταστατικό και το υποπτευόμαστε, τότε είμαστε ύποπτοι ότι το διαβάσαμε!”
δεν αναλύεται σε:
“!Α AND B => B” που θα ήταν όντως λογικά έγκυρο, αλλά σε κάτι εντελώς διαφορετικό…
Σπινόζα
Σπινόζα κάνεις λάθος νομίζω.
Η ανάλυση του ΚΤ δεν χωλαίνει επειδή θεωρεί το ΚΚΕ αστικό κόμμα – αντίθετα, η δικιά σου χωλαίνει, που το θεωρείς μη αστικό ή επαναστατικό ή ό,τι άλλο.
Το γεγονός ότι το κόμμα αυτό αυτοαποκαλείται έτσι δεν μας λέει κάτι, όπως δεν θα μας έλεγε κάτι ο καρβέλας αν αποκαλούσε τον εαυτό του “συνθέτη μπαρόκ μουσικής”.
Το ΚΚΕ συμμετέχει οικειοθελώς σε ένα αστικό κοινοβούλιο και έχει σαν μέλη του αστούς, μίκρο- και μέγαλο- .Το πώς οι ίδιοι βλέπουν (και αποκαλούν) τον εαυτό τους είναι θέμα κατά βάση ψυχολογικής φυσέως και τριτευόντως πολιτικής.
Ισχυρισμοί του στυλ “σαν κομμουνιστές βάζουμε τους προλετάριους όλης της γης πάνω από την πατρίδα” έχουν τόση αξία, όση ισχυρισμοί του στυλ “είμαστε κόμμα ρήξεων και τολμάμε την σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα” της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Ελευθερία λόγου έχουμε, ό,τι θέλουνε λένε – το αν τώρα πρέπει να το πάρουμε σοβαρά, τι να πω…όπως νομίζει ο καθένας.
Όσο για το…
Οι φυλακές (αλλά και τα ψυχιατρεία) είναι γεμάτα με ανθρώπους που τα λένε αυτά.
Το ότι οι του ΚΚΕ τα λένε και κυκλοφορούν ελέυθεροι οφείλεται αφενός στην γενικότερη χαλαρή εφαρμόγη των νόμων στην ελλάδα, αφετέρου στην απουσία ουσιαστικής πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας.
ΥΓ. Πάντως είναι αλήθεια ότι το ΛΑΟΣ είναι αυτή την στιγμή το πιο σοβαρό κόμμα στην ελλάδα – μην ξεχνάμε ότι είναι το μόνο που ψήφισε το μνημόνιο από πεποίθηση (τα κόμματα της άκρας αριστεράς – ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΝΔ – το απέρριψαν για ιδεολογικούς λόγους ενώ το ΠΑΣΟΚ το ψήφισε γιατί αλλίως δεν θα είχα να δώσει συντάξεις και μισθούς).
Και είναι χαρακτηριστικό της απόλυτης παρακμής της πολιτικής ζωής μας ότι το πιο λαϊκιστικο, το πιο τυχάρπαστο και το πιο ασόβαρο κόμμα της βουλής ήταν και το πιο υπέυθυνο στην σημαντικότερη ψηφοφορία της βούλης τα τελευταία χρόνια. (είναι επίσης και το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που κινείται εντός λογικής στο θέμα του ασύλου).
Δηλαδή Snaporaz,
αν καταλαβαίνω καλά, η διαφορά στην οπτική μας έγκειται στο κατά πόσο φοβόμαστε ότι αυτά που λέει το ΚΚΕ τα εννοεί ή όχι. Εντάξει, ο χρόνος θα δείξει (ή δεν θα δείξει). Πάντως κι ο Κερένσκυ καλοπροαίρετος ήταν και δεν του βγήκε.
Όσον αφορά τις φυλακές και τα ψυχιατρεία, αν δεν κάνω λάθος, προτείνεις ότι η κυβέρνηση πρέπει να βγάλει το ΚΚΕ εκτός νόμου; Ενδιαφέρουσα πρόταση, να τη συζητήσουμε…
Σπινόζα
Δεν προτείνω να βγει το ΚΚΕ εκτός νόμου, προτείνω τα μέλη του να τιμωρούνται για τις παράνομες πράξεις τους όπως προβλέπεται από τους νόμους, ανεξάρτητα από το αν τους αναγνωρίζουν ή όχι – όπως ας πούμε κάποιος που φοροδιαφέυγει ή δολοφονεί τιμωρείται, ανεξάρτητα από το τι αναγνωρίζει ο ίδιος σαν νόμο ή από το πώς αποκαλεί τον εαυτό του.
Το τι εννούν και το τι δεν εννούν από αυτά που λένε δεν βλέπω τι σημασία έχει.
Εσύ είπες ότι χωλαίνει η ανάλυση του ΚΤ επειδή δεν αντιμετωπίζει το ΚΚΕ σαν μη αστικό κόμμα και εγώ απάντησα ότι το αντίθετο συμβαίνει: η ανάλυση που χωλαίνει είναι αυτή που αντιμετωπίζει το ΚΚΕ σαν μη αστικό ή επαναστατικό ή δεν ξέρω τι άλλο κόμμα με το επιχείρημα αφού έτσι αυτοχαρακτηρίζονται.
Ακόμα και αν εννούν αυτά που λένε, συνεχίζουν να είναι ένα κοινοβουλετικό κόμμα αστικής δημοκρατίας (απολαμβάνοντας μάλιστα τα σχετικά προνόμια όπως ελευθερία λόγου, κρατικές επιδοτήσεις κτλ) με μέλη και ψηφοφόρους μίκρο/μέγαλοαστους.
ΑΠΟ ΤΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΩΣ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΥΦΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΟΡΓΗΣ.
Χθες 12 Ιουλίου 2010 πραγματοποιήθηκε μια ομιλία δύο νέων νομικών, που ανέλαβαν εκ μέρους του Συνασπισμού να «ενημερώσουν» τους συμπολίτες μας, για το Μνημόνιο και το Νέο Νόμο για το Ασφαλιστικό Σύστημα και τις εργασιακές σχέσεις.
Όπως σε όλες τις οργανωμένες εκδηλώσεις της Αριστεράς αναμασήθηκε ή ίδια πατροπαράδοτη καραμέλα «Για όλα φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση», «Είναι όλοι εναντίον μας», «Κάτω το κεφάλαιο», «Να αρνηθούμε να πληρώσουμε» (λες και θα μας ρωτήσει κανένας αν θα πληρώσουμε, οι Τράπεζες δεν ρωτούν όταν δίνουν συντάξεις ή κατάσχουν για μη πληρωμή φόρων), «τι να μας κάνουν τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, αφού αυτοί μας έφεραν εκεί που μας έφεραν» κλπ.
Και μας φέρνουν για παράδειγμα την Αργεντινή, και πως αντέδρασε ο λαός της «….. παίρνοντας υπό τη διαχείρισή τους ορισμένα εργοστάσια» κλπ χονδροειδή ανιστόρητα ψέματα, με συγκρίσεις προς μια χώρα σαν την Αργεντινή που δεν έχουμε ούτε το ένα εξακοσιοστό (1/600) των εργοστασίων της (έχουμε μόνο μικρομεσαίες επιχειρήσεις – εκτός αν εννοεί η Αριστερά να πάρει ο λαός τις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ υπό τον έλεγχό του).
Για τα δύο (τρία μάλιστα τώρα) κόμματα της Αριστεράς που έχουν το θράσος να ζητούν από τους ψηφοφόρους την εκλογή Ευρωβουλευτών τους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα έπρεπε να είχαν αναρωτηθεί, τυχόν σκεπτόμενοι, πολίτες, «ποια είναι η θέση της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στους Κοινωνικούς Αγώνες της Ευρώπης για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων».
Η Αριστερά έχει αποσιωπήσει από το λαό, το γεγονός ότι η Ευρωπαίκή Ένωση, επεξεργάστηκε εδώ και χρόνια και τροποποίησε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ώστε επιτέλους να μπορέσει να την υπογράψει (η Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέλος της Σύμβασης πλέον, πράγμα που δεν γινόταν παλιά γιατί μόνο κράτη μπορούσαν κάτι τέτοιο) και με τον τρόπο αυτό όλο το κεκτημένο των αναγνωρισμένων κοινωνικών δικαιωμάτων των Ευρωπαϊκων πολιτών, θα ενσωματωθεί στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Οι ηγέτες της Αριστεράς, που ζούν ακόμα στην εποχή και στο πνεύμα του Ζαχαριάδη, σκόπιμα αποσιωπούν από τους οπαδούς τους, αυτή την εξέλιξη, με σκοπό να πετυχαίνουν την εκλογή ευρωβουλευτών τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μοναδικά προσόντα τη δυνατή φωνή, τα συνθήματα με τις ντουντούκες, και την παρασιώπηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στους τομείς των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επειδή η Αριστερά (από το Ζαχαριάδη ως τον Τσίπρα) αναμασάει συνεχώς την καραμέλα, ότι «η κακή Ευρωπαϊκή Ένωση φταίει που εξισώθηκαν τα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών στο 65ο έτος», ενώ η καλή Αριστερά ζητούσε μέχρι πριν δύο μήνες «να μονιμοποιηθούν αμέσως οι 250.000 συμβασιούχοι του Δημοσίου» (αυτοί που μπήκαν από το παράθυρο, ενώ οι βλάκες έδιναν εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ), καιρός είναι να δούμε την αλήθεια.
Βεβαίως οι άνθρωποι που εκλέχτηκαν για να εκπροσωπούν την Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ξέρουν φαίνεται μόνο από τέτοια συνθήματα που πιάνουν εύκολα οπαδούς, με την ίδια ευκολία που πιάνουν τους περισσότερους τηλεθεατές τα μεσημεριανά κανάλια της Βλακοτηλεόρασης.
Με αφορμή τις περικοπές που γίνονται τώρα στις συντάξεις, ο κόσμος έμαθε ότι υπάρχουν και κοινωνικά δικαιώματα που έχει αναγνωρίσει με τη νομολογία του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στο Στρασβούργο) εφαρμόζοντας την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έτσι όπως ερμηνεύεται από την ευρωπαϊκή νομολογία είναι πολύ πιο προοδευτική από οποιονδήποτε αφισσοκολλητή της Αριστεράς που καταφέρνει με τα συνθήματά του (είτε επειδή ανήκει σε μία φράξια όπως π.χ. της Ρόζας Λούξεμπουργκ) να εκλεγεί βουλευτής.
Ενώ λοιπόν οι άλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κάνουν πιο δημοκρατικό και με πιο δυνατές κοινωνικές αξίες το οικοδόμημα της Ευρώπης, μέσω της επιμονής τους σε λύσεις μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι δικοί μας αριστεροί (αυτοί που ξαφνικά π.χ. ξυπνούν και δίνουν ποσοστό 17% στον Τσίπρα και την άλλη του το κατεβάζουν στο 3% – και τώρα στο 2,4%), φροντίζουν επιμελώς, ώστε ο λαός να αγωνιστεί για τα δικαιώματά του, όχι ως ευρωπαϊκός λαός, αλλά ως λαός της Ουγκάντας. Αγνοούμε δηλαδή επιδεικτικά, όσα κοινωνικά δικαιώματα πέτυχαν οι λαοί της Ευρώπης, των καιρό που εμείς περιοριζόμαστε σε διαμαρτυρίες έξω από το Σούπερ Μάρκετ του Βερρόπουλου ή του Σκλαβενίτη, επειδή ακριβώς τόσο μόνο μυαλό διέθεταν οι εκπρόσωποι που ξεχώριζαν για τη δυνατή τους φωνή και μόνο.
Και βέβαια η Αριστερά από το Ζαχαριάδη ως τον Τσίπρα, ξαναρίχνει το αποπροσανατολιστικό της σύνθημα «Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων μόνο αρνητικές αποφάσεις βγάζει για τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων».
Είναι τόσο ευχάριστα τα συνθήματα της Αριστεράς που ακριβώς πετυχαίνουν ακροαματικότητα, όπως είπα πιο πάνω, λόγω της αφέλειάς τους και των ψευδών τους, όση ακριβώς πετυχαίνουν οι μεσημεριανές εκπομπές των βλακοκαναλιών. Το ψεύδος είναι ότι μπερδεύουν τα κοινωνικά δικαιώματα (συντάξεις – μισθοί) που εξετάζονται π.χ. από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (την ύπαρξη του οποίου αγνοεί η Αριστερά), με τα θέματα ισότητας και αποφυγής διακρίσεων στην εργασία στα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαπρέψει και έχει πετύχει πραγματική ισότητα συνθηκών στην εργασία, για άνδρες/γυναίκες, ομοφυλόφιλος, ανθρώπους με έιτζ, ανάπηρους κλπ, για τους οποίους η Αριστερά επεφύλαξε απλά την τύχη του διαδηλωτή στο δρόμο (έστω και αν δεν μπορούσαν να περπατήσουν λόγω αναπηρίας).
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έστω και αν δεν ασχολείται με κοινωνικά δικαιώματα, έχει πετύχει μέχρι σήμερα πολύ περισσότερη προστασία στους εργαζόμενους, από εκείνη που προσφέρουν οι αυτόκλητοι καθοδηγητές των διαδηλώσεων της Αριστεράς με τις ντουντούκες.
Τώρα, το «γιατί φτάσαμε στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», δεν είναι θέμα για το οποίο φταίνε οι λαοί της Ευρώπης που αγωνίστηκαν διαφορετικά από μας. Το ερώτημα αυτό να τεθεί στους ηγέτες της Αριστεράς που επέμεναν τόσα χρόνια στα συνθήματα «Σύνταξη στα 60 για όλους», «να μονιμοποιηθούν στο Δημόσιο όλοι οι συμβασιούχοι», «να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι με stage», «να κρατικοποιηθούν όλες οι βιομηχανίες και οι μεγάλες επιχειρήσεις», «Η κατώτερη σύνταξη να είναι 1.500 Ευρώ», «Δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε», «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και άλλες αηδίες, για τις οποίες κάθε αριστερός νιώθει περήφανος που τις φώναζε εδώ και 40 χρόνια στους δρόμους και τις οποίες διηγείται με καμάρι στα παιδιά του.