Περί διαφυλικών, μέρος Β΄

Σχετικά με το διαφυλικό ζήτημα είχε γράψει μια ανάρτηση το 2016. Έκτοτε ψηφίστηκε ο σχετικός Ν. 4491/2016, που κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά εμφανίζει και αρκετά σκοτεινά σημεία, για τον λόγο ότι δεν απετέλεσε μια συνολική ρύθμιση, αλλά αντιμετώπισε το ζήτημα αποσπασματικά (παρά τα πολλά εύστοχα σχόλια που διατυπώθηκαν στην δημόσια διαβούλευση). Μπορώ να διακρίνω έξι κυρίως αρρύθμιστα ή προβληματικά ζητήματα:

Στρατιωτική θητεία

Σύμφωνα με το π.δ. 11/2014, η διαταραχή ταυτότητας φύλου (ά.α. 344) είναι ψυχική πάθηση που συνεπάγεται ανικανότητα στράτευσης (Ι5). Καιρός πλέον να καταργηθή.

Το ισχύον στρατολογικό δίκαιο λοιπόν καταλέγει την διαταραχή φύλου στην μείζονα κατηγορία των ψυχικών παθήσεων, μαζί με τις παραφιλίες και τις εν γένει ψυχοσεξουαλικές διαταραχές, ανάμεσα στην τοξικομανία και την νοητική καθυστέρηση. Πλέον, στην 5η έκδοση του Διαγνωστικού Εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης ονομάζεται δυσφορία φύλου, αλλά το νόημα είναι το ίδιο. Επιστημονικώς λοιπόν το στράτευμα ορθώς περιγράφει τους διαφυλικούς.

Γιατί όμως οι διαφυλικοί γυναίκανδρες να απαλλάσσωνται της στράτευσης; Δεν είναι ψυχικά ούτε σωματικά ασθενείς. Αν μή τι άλλο, αν είναι πνευματικά και ψυχικά ικανοί να μεταβάλουν το φύλο τους (που είναι!), γιατί δεν είναι για να υπηρετήσουν την θητεία τους; Είναι βέβαια κοινωνικά απόβλητοι και πιθανόν και το ίδιο το στράτευμα να μην επιθυμή στις τάξεις του έναν άνδρα με αιδοίο για ευνόητους λόγους πειθαρχίας. Αυτή είναι η δικαιολογία του Δονάλδου τουλάχιστον.

Αλλά το πράγμα δεν αλλάζει: στην Ελλάδα το είναι άνδρα εκτός από δικαιώματα συνεπάγεται και υποχρεώσεις. Οι άντρες πάνε φαντάροι. Όχι στα δικαιώματα μαζί και στις υποχρεώσεις χώρια.

Χάρτης των χωρών με διαφυλικούς ένστολους.

Ασφάλεια συναλλαγών

Στην δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου είχα γράψει το εξής σχόλιο υπό το άρ. 5:

Πώς διασφαλίζεται ότι “Δικαιώματα, υποχρεώσεις και κάθε είδους ευθύνη του προσώπου, που δημιουργήθηκαν πριν από τη διόρθωση του φύλου, εξακολουθούν να υφίστανται.”, όταν παράλληλα προβλέπεται μυστικότητα; Να σκεφτούμε ένα πρακτικό παράδειγμα: Η ηλεκτρική εταιρεία Ε έχει σύμβαση προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας με τον Α, ο οποίος προβαίνει σε διόρθωση φύλου και πλέον ονομάζεται Β. Αν η Β δεν καταβάλει το αντίτιμο του ρεύματος που κατανάλωσε, ποιον θα εναγάγη η Ε; Εκ της συμβάσεως μπορεί να εναγάγη τον Α, γιατί με αυτόν συνεβλήθη, αλλά Α πλέον δεν υπάρχει. Αν μεν η Β παραλάβη την αγωγή και παραστή ως Α, απόλλυται η μυστικότητα, γιατί κάπως πρέπει να νομιμοποιηθή. Αν, ενεργώντας κακόπιστα, δεν την παραλάβη, ο Α ερημοδικάζεται, αλλά πώς θα εκτελεστή μια απόφαση εις βάρος της Β; Που πλέον θα έχη διαφορετικό δελτίο αστυνομικής ταυτότητας (αλλά ίδιο ΑΦΜ);

Ίσως μού διαφεύγει κάτι εδώ, αλλά παρόμοιες απορίες εξέφρασαν και άλλοι συνάδελφοι. Ασφαλώς διατηρείται ο ΑΦΜ του διαφυλικού, αλά αμφιβάλλω αν αυτό φτάνει πάντα (: δεν δηλώνουμε τον ΑΦΜ μας σε κάθε συναλλαγή!). Δεν υποστηρίζω καν ότι θα παρατηρηθή ευρέως το φαινόμενο της μεταβολής (“διόρθωσης”) φύλου για σκοπούς καταστρατήγησης συμβατικών υποχρεώσεων, απλώς μού φαίνεται καθ’ όλα δυνατόν.

Μητρότητα

Τι είναι ο Θωμάς Βήτης; Έχει αιδοίο και μήτρα και ωάρια και έχει γεννήσει τρία παιδιά, άρα είναι η μητέρα τους. Από την άλλη μεριά, είναι άνδρας, όπως το πιστοποιούν τα έγγραφά του και τα μουστάκια του. Η περίπτωση του διαφυλικού που τίκτει, μια περίπτωση επιστημονικής και νομικής φαντασίας μέχρι πρόσφατα, μας φέρνει στα όριά μας. Πώς γίνεται μια μητέρα να είναι άνδρας; Και τα τρία παιδιά του έχουν άραγε δύο μπαμπάδες ή, πιο παραδοσιακά, ένα μπαμπά και μία μαμά; Ζαλίζεσαι και που το σκέφτεσαι.

Θα έλεγα, εφόσον η βιολογία απενεπλάκη με αυτόν τον τρόπο από τον νόμο, το ίδιο πρέπει να συμβή και με την γλώσσα. Ο διαφυλικός που τίκτει δεν είναι παρά μητέρας των τέκνων του, αρσενικός, πλην μητροφόρος. Ως μητέρας είναι πάντοτε certus και έτσι εφαρμόζεται σε αυτόν το άρ. 1463 ΑΚ: “Η συγγένεια του προσώπου με την μητέρα [ή τον μητέρα] του και τους συγγενείς της [του] συνάγεται από την γέννηση”. Ο νόμος μπορεί να εκφράζεται βέβαια με το συνήθως συμβαίνον, ήτοι την θήλεια μητέρα, εμείς όμως ξέρουμε πλέον ότι μπορεί να υπάρξη και άρρην μητέρας.

Βέβαια, δεν υπάρχει κανείς λόγος να λήξη εδώ η πολυπλοκότητα. Νοητό και καθ’ όλα δυνατό και νόμιμο είναι και ένα πλήρως διαφυλικό ζευγάρι, όπου ο διαφυλικός (πρώην γυναίκα) εγκυμονεί το παιδί της διαφυλικής συζύγου του (πρώην άνδρα). Το ζευγάρι αυτό είναι παντρεμένο με πολιτικό γάμο, βάσει των νέων φύλων τους, και το παιδί που γεννιέται έχει (κανονικά!;) πατέρα και μητέρα. Απλώς, ο πατέρας και η μητέρα αντικαθίστανται από μία πατέρα και έναν μητέρα. Μππερδεμένο, αλλά μάλλον λειτουργεί.

Φυλακές, αποδυτήρια, τουαλέτες

Εντάξει, το θέμα με τα αποδυτήρια και τις τουαλέτες ίσως να μην είναι και τόσο σοβαρό. Προσωπικά μού φαίνεται ότι κάνουν την τρίχα τριχιά οι διαμαρτυρόμενοι, αλλά βέβαια εγώ δεν θίγομαι προσωπικά. Το θέμα των κρατουμένων όμως, που θα προκύψουν κάποια στιγμή υποθέτω, είναι πιο σοβαρό, γιατί θέτει ζητήματα ασφαλείας, προσωπικής δικής τους και των συγκρατουμένων τους.

Ένας διαφυλικός κρατούμενος ως άνδρας κρατείται στις ανδρικές φυλακές, όπου το ανεγχείριστο αιδοίο του προκαλεί σε βιασμούς. Αντιστρόφως, μια διαφυλική κρατούμενη βρίσκεται σε ακόμη χειρότερη μοίρα, διότι στις μεν αντρικές φυλακές όπου κρατούνταν μέχρι τώρα βιάζονταν μαζικά, στις δε γυναικείες φυλακές, όπου προβλέπεται να κρατούνται όσες έχουν μεταβάλει το φύλο τους, συνιστούν πλέον οι ίδιες πηγή κινδύνου βιασμού για τις συγκρατούμενές τους: μια γυναίκα με τεστοστερόνη και στύσεις δεν είναι και ό,τι καλύτερο εν μέσω εγκλείστων γυναικών.

Η Σοφία βέβαια είναι πολύ εντάξει τύπος στο Όραντζ ιζ δε νιου μπλακ. Αλλά αυτό είναι τηλεόραση.

Τριτενέργεια

Σύμφωνα με το άρ. 5 παρ. 1 Ν. 4491/2017:

Από την καταχώρισή της στο Ληξιαρχείο η διόρθωση του φύλου του προσώπου ισχύει έναντι όλων.

Αυτό καταρχάς είναι απολύτως εύλογο. Έστω λοιπόν ότι νομικά ο Α μετέβαλε το φύλο του και πλέον είναι η Β. Συνιστά άραγε εξύβριση η αναφορά σε αυτόν ως Α, αρσενικού γένους; Επίσης, αν η Β εμφανιστή ως δόκιμη σε ένα γυναικείο μοναστήρι πρέπει να γίνη δεκτή; Αντιστρόφως, δικαιούται να επικαλεστή το βιολογικό του φύλο αντί του νομικού για να εισέλθη στο Άγιο Όρος; Αν του αρνηθούν την είσοδο, έχει προσβληθή η προσωπικότητά της (του;); Τι δέον γενέσθαι στην αντίστροφη περίπτωση, όπου ο διαφυλικός Γ, πρώην γυναίκα, διεκδικεί το ίδιο πράγμα;

Εδώ δημιουργούνται κάποια, σχετικά μικρά, προβλήματα. Μου ήρθαν στο μυαλό μόνο δύο, αλλά ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλα. Στο πρώτο, η γνώμη μου είναι ότι η απόδοση αντωνυμιών του βιολογικού φύλου στον διαφυλικό δεν συνιστά ούτε προσβολή της προσωπικότητας ούτε, πολύ περισσότερο, εξύβριση, διότι ο αναφερόμενος σε αυτόν, είτε τον συμπαθεί είτε όχι, αναφέρεται σε μια βιολογική πραγματικότητα, την οποία μάλιστα ο ίδιος ο διαφυλικός επέλεξε να διατηρήση. Δεν είναι και πολύ ευγενικό ίσως, αλλά δεν συνιστά κάθε αγένεια προσβολή της προσωπικότητας. Το ίδιο πρέπει να ισχύση και για το όνομα: αν αποκαλέσω κάποιον που έχει μεταβάλει το όνομά του (ανεξαρτήτως φύλου) με το παλιό του όνομα, π.χ. προσφωνήσω ένα μοναχό με το κοσμικό του όνομα, το πολύ πολύ να μην μου απαντήση.

Σχετικά τώρα με το ζήτημα του Αγίου Όρους, ιστορικά και τελεολογικά το άβατο αποκλείει τις γυναίκες ως φορείς θηλυκών γεννητικών οργάνων και όχι ως φορείς κοινωνικού και προσωπικού έμφυλου αυτοπροσδιορισμού. Καλώς ή κακώς, οι Μονές απαγορεύουν σε ανθρώπους με αιδοία να εισέρχωνται και αυτό θα εξακολουθήσουν να πράττουν. Αντιθέτως, οι διαφυλικές ως διαφυλικές πρέπει να δεχθούμε ότι έχουν αξίωση εισόδου. Μπερδεμένα πράγματα.

ΑΜΚΑ
Ευχαριστώ τον φίλο Γιώργο Αδαμόπουλο, που μου υπέδειξε αυτήν την αβλεψία του νομοθέτη.

Σύμφωνα με το άρ. 5 παρ. 1 Ν. 4491/2017:

Διατηρούνται επίσης οι αριθμοί φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) και μητρώου κοινωνικής ασφάλισης (ΑΜΚΑ).

Ενώ λοιπόν ο διαφυλικός συμπολίτης μας βγάζει καινούργια ταυτότητα, με καινούργιο αριθμό, όνομα και επώνυμο, διατηρούνται, για προφανείς λόγους αποφυγής καταστρατηγήσεων οι ΑΦΜ και ΑΜΚΑ.

Ο ΑΜΚΑ είναι ο γνωστός και πολυαγαπημένος μας αριθμός που αποτελείται από 11 ψηφία, τα οποία κανείς δεν θυμάται. Εδώ που τα λέμε βέβαια δεν είναι και πολύ δύσκολο να τον συγκρατήσουμε στην μνήμη μας. Να, θα σας πω δύο εύκολα μνημονικά τεχνάσματα: τα πρώτα έξι ψηφία του είναι η ημερομηνία γέννησης. Και το δέκατο ψηφίο του ΜΑ ενδεικνύει το φύλο: μονός αριθμός για τους άνδρες και ζυγός για τις γυναίκες.

Πώς τηρείται τότε λοιπόν η μυστικότητα του άρ. 6 Ν. 4491/2017; Αφού οποιοσδήποτε από τον ΑΜΚΑ μπορεί να καταλάβη το (πραγματικό; αρχικό; αδιόρθωτο;) φύλο του διαφυλικού! Προχειροδουλειές.

Προσθήκη 17Οκτ17 10:02

Μερικές σκέψεις ακόμα. Το άρ. 2 παρ. 1 Ν. 4491/2017 ορίζει τα εξής:

Ως ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά. Η ταυτότητα φύλου περιλαμβάνει την προσωπική αίσθηση του σώματος, καθώς και την κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου, τα οποία αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου. Η προσωπική αίσθηση του σώματος μπορεί να συνδέεται και με αλλαγές που οφείλονται σε ιατρική αγωγή ή άλλες ιατρικές επεμβάσεις που επιλέχθηκαν ελεύθερα.

Ας αντικαταστήσουμε τώρα στο παράθεμα αυτό το φύλο με ένα άλλο βιολογικό χαρακτηριστικό, την ηλικία. Για να δούμε:

Ως ταυτότητα ηλικίας νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το ίδιο το πρόσωπο βιώνει την ηλικία του, ανεξάρτητα από την ηλικία που προκύπτει από την γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά. Η ταυτότητα ηλικίας περιλαμβάνει την προσωπική αίσθηση του σώματος, καθώς και την κοινωνική και εξωτερική έκφραση της ηλικίας, τα οποία αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου. Η προσωπική αίσθηση του σώματος μπορεί να συνδέεται και με αλλαγές που οφείλονται σε ιατρική αγωγή ή άλλες ιατρικές επεμβάσεις που επιλέχθηκαν ελεύθερα.

Λοιπόν, νομίζω ότι δουλεύει μια χαρά. Όλοι ξέρουμε ότι η βιολογική μας ηλικία πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με την υποκειμενική μας αντίληψη περί αυτής. Οι πιο πολλοί άνθρωποι θέλουν να φαίνωνται νεώτεροι, μερικοί όμως πράγματι νιώθουν νεώτεροι και, τολμώ να πω, κάποιοι είναι νεώτεροι από την ηλικία τους. Αυτά είναι δεδομένα της κοινής πείρας, γνωστά σε όλους μας και αντικατοπτριζόμενα και στον καθημερινό μας λόγο: όλοι ξέρουμε ότι ένας 50ρης μαραθωνοδρόμος έχει πνευμόνια 20χρονου, ότι οι καπνιστές γερνούν πριν τους συνομηλίκους τους ή ότι ακόμη οι 40ρες ισούνται με δύο 20ρες, καθότι μιλφόνια. Αλλά και ιατρικά, τι νόημα έχει να πούμε ότι ένας δυστυχής έφηβος που πάσχει από προγηρία είναι τάχα 14 ετών, όταν ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα πλησιάζει τα 80 του; Πώς βιώνει άραγε την ηλικία του ο προγήρως εσωτερικά και προσωπικά; Πόσο καθοριστικό είναι αυτό για την προσωπικότητά του;

Πόσο μπορούμε λοιπόν να αποσυνδέσουμε την βιολογία από την κοινωνική της αναπαράσταση;

3 thoughts on “Περί διαφυλικών, μέρος Β΄”

  1. Θανάση- ανταποκρίνομαι στην πρόσκλησή σου και σχολιάζω, καθώς διαβάζω.

    1. Περί στράτευσης.

    Αν θυμάσαι, στο παρελθόν έχω συμφωνήσει μαζί σου σ’ αυτό το θέμα. Βεβαίως και να στρατεύονται οι τρανς άντρες μαζί με τους άλλους άντρες, γιατί αλλοιώς έχουμε όχι μόνο δύο μέτρα και δύο σταθμά αλλά και αντρισμό δεύτερης κατηγορίας, που πιστεύω οτι κι οι ίδιοι οι τρανς άντρες δεν θα τον επιθυμούσανε. Αν καταργήσουμε τη στράτευση για όλους, έχει καλώς, αλλά εφ’ όσον (α) οι άντρες πάνε φαντάροι και (β) οι τρανς άντρες είναι άντρες σαν όλους τους άλλους, τότε (γ) πρέπει κι αυτοί να πηγαίνουνε φαντάροι σαν όλους τους άλλους.

    Για μας τις τρανς γυναίκες η στράτευση (στην Ελλάδα, που είναι υποχρεωτική για τους άντρες μόνο, κι όχι πχ στην Αλβανία ή το Ισραήλ που πάνε άντρες-γυναίκες-παιδιά) είναι ένας εξευτελισμός. Για τους άντρες είναι εξευτελισμός να μην γίνονται δεκτοί στο στράτευμα.

    Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ. Καλό θα ήταν ν’ ακούγαμε και τί έχουν να πουν γι’ αυτό οι ίδιοι οι τρανς άντρες.

    2. Ασφάλεια συναλλαγών

    Νομίζω το πρόβλημα εδώ είναι η εγγύηση της απόλυτης εχεμύθειας, που στην πράξη μάλλον θα είναι δύσκολο να τηρηθεί. Δεν νομίζω οτι υπάρχει στ’ αλήθεια πρόβλημα να βρει κάποιον η αστυνομία μόνο και μόνο επειδή έχει αλλάξει όνομα, αλλοιώς δεν θα επιτρεπόταν κανείς ποτέ ν’ αλλάξει όνομα υπό οποιεσδήποτε συνθήκες – που απ’ ό,τι ξέρω, δεν ισχύει. Είπαμε άλλωστε οτι το ΑΦΜ δεν θ’ αλλάζει.

    Άρα, στην πράξη, πιστεύω οτι απλά θα αγνοείται επιδεικτικά η οδηγία για μυστικότητα, τουλάχιστον όταν πρόκειται για περιπτώσεις όπως αυτές που λες, να κυνηγάνε κάποιον ή κάποιαν για χρέη που είναι στο παλιό ονομα κλπ.

    Πάντως, σε χώρες όπου το όνομα αλλάζει εύκολα, πχ στο ΗΒ (όπου αρκεί να υπογράψεις μαζί με δυο γνωστούς σου σ’ ένα χαρτί οτι άλλαξες όνομα, χωρίς ανάγκη για συμβολαιογράφο ή δικηγόρους) δεν έχω δει να έχουνε κάποιο πρόβλημα να σε βρούνε αν χρωστάς -είτε λεφτά είτε χρόνια στα σίδερα κλπ.

    3. Μητρότητα

    Οι όροι που προτείνεις -“μητέρας” και “πατέρα”- είναι εξευτελιστικοί και γι’ αυτό αδόκιμοι. Δεν μπορεί το κράτος να μας κοροϊδεύει, με τον ίδιο τρόπο που μας κοροϊδεύουν στο δρόμο και δη στο πεζοδρόμιο- “ο Σούζυς και ο Λιάνας” κλπ.

    Κατανοώ οτι τίθεται θέμα με την βιολογική πραγματικότητα, αλλά ας θυμηθούμε οτι δεν ζούμε “στη φύση” κατά Ρουσσώ (Ζαν Ζακ). Τις κατηγορίες του φύλου -άντρας, γυναίκα- και των γονέων -μητέρα, πατέρας- τις διαλέγουμε εμείς, τις ονομάζουμε εμείς και άρα μπορούμε να τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Ας τις κάνουμε λοιπόν ό,τι θέλουμε με στόχο τον σεβασμό της προσωπικότητας των ανθρώπων και την διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους. Σε τί διευκολύνει την καθημερινότητα -οποιουδήποτε- να λέγεται κάποιος “μητέρας” (που ομοιοκαταληκτεί και με το “τέρας”) ή “πατέρα”;

    4. Φυλακές, αποδυτήρια, τουαλέτες

    Συμφωνώ οτι το θέμα των αποδυτηρίων και τουαλετών δεν είναι σοβαρό. Άποψή μου είναι οτι πρόκειται για συζήτηση που έχει ξεκινήσει σε Αγγλόφωνες χώρες και δεν αφορά την Ελληνική πραγματικότητα.

    Για τον κίνδυνο βιασμού- στην Ελλάδα πάντα, παρατηρώ οτι συμβαίνει η πλειοψηφία των τρανς γυναικών να είναι ετεροφυλόφιλες (να έλκονται δηλαδή από άντρες) κι είναι λίγο δύσκολο να φανταστεί κανείς μια απ’ αυτές να βιάζει γυναίκα, στη φυλακή ή εκτός. Ο κίνδυνος που όπως λες κι εσύ υπάρχει ήδη, του βιασμού μιας τρανς γυναίκας σε ανδρική φυλακή, είναι μάλλον μεγαλύτερος.

    Εξ’ άλλου, γιατί κινδυνεύει μόνο μια γυναίκα να βιαστεί από μια τρανς γυναίκα με πέος και τεστοστερόνη, και δεν κινδυνεύει και ένας άντρας, συγκρατούμενος της τρανς γυναίκας σε αντρική φυλακή;

    Τέλος, πολλές τρανς γυναίκες που δεν προβαίνουν σε επέμβαση φύλου, παρ’ όλ’ αυτά παίρνουν ορμονοθεραπεία κι έτσι ούτε στύσεις έχουν, ούτε μπορούνε να βιάσουν και να θέλανε- ή τέλος πάντων, ο κίνδυνος βιασμού είναι ο ίδιος που ενέχεται και στην συγκράτηση λεσβιών με άλλες γυναίκες. Δεν νομίζω οτι βάζουμε και τις λεσβίες χώρια απ’ τις άλλες γυναίκες για να μην βουτήξουν κάνα δονητή και όποια πάρει ο χάρος.

    Στο παρελθόν, παντως, κι αν θυμάμαι καλά, η τακτική ήταν να πηγαίνουνε οι τρανς γυναίκες σε ειδικές φυλακές- νομίζω στις αγροτικές στη Λάρισα, συγκεκριμμένα. Αν και αυτό θα ήταν ίσως προβληματικό για κάποιους, επειδή είναι ειδική μεταχείριση των τρανς και άρα άνιση, ίσως θα ήταν το πιο πρακτικό και ασφαλές (εφ’ όσον υπάρχει όντως κάποια ανησυχία μη βάλουμε άντρες με γυναίκες και το ανάποδο).

    Νομίζω όμως οτι -στην Ελλάδα κυρίως- ο κίνδυνος είναι πιο πολύ θεωρητικός και οι φυλακισμένες και φυλακισμένοι έχουνε πολλά πολύ πιο σοβαρά προβλήματα ν’ αντιμετωπίσουνε, πριν αρχίσουνε ν’ ανησυχούνε μην τους βιάσει κάποια τρανς συγκρατούμενη.

    5. Τριτενέργεια

    Για το Άγιο Όρος και το άβατό του, απ’ ό,τι θυμάμαι απαγορεύεται η είσοδος και σε “αγένιους νέους”, άρα δεν είναι θέμα άντρα ή γυναίκας μόνο- οι καλόγεροι προσπαθούν να προστατέψουν εαυτούς από οτιδήποτε μπορεί να διαταράξει την ησυχία τους. Και καλά κάνουν, αφού θέλουν να μονάσουν, άς’ τους να μονάσουν. Προσωπικά έχω πάει στο Όρος ως άντρας και δεν θα αξίωνα να ξαναπάω ως γυναίκα, γνωρίζοντας οτι πολλοί κάτοικοι θα σκανδαλίζονταν (ενώ άλλοι πάλι θα με καλοδέχονταν). Απ’ την άλλη, ένας τρανς άντρας που φαίνεται καθ’ όλα ως άντρας, με μουσάκλες και μούσκουλα, δεν βλέπω πώς και γιατί θα αποτελούσε σκάνδαλο. Γενικά, το άβατο νομίζω είναι θέμα αμοιβαίου σεβασμού. Αν δεν υπάρχει κίνδυνος να αναστατωθούν οι μοναχοί δεν θα πρέπει να δημιουργείται θέμα χωρίς λόγο.

    Για το θέμα της χρήσης του παλιού ονόματος ως εξύβρισης, έχεις δίκιο μεν οτι “δεν συνιστά κάθε αγένεια προσβολή της προσωπικότητας”. Κάποιες φορές όμως, όντως συνιστά. Καλό δεν είναι να αναγνωρίζει ο νόμος οτι υπάρχει και τέτοια περίπτωση;

    Μετά, υπάρχουν κι οι περιπτώσεις όπου η χρήση του παλιού ονόματος ενός διεμφυλικού προσώπου μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστικές βλάβες, πέρα από τις ψυχολογικές ή τη βλάβη στην υπόληψη. Για παράδειγμα, αν εγώ ετοιμάζομαι να παντρευτώ τον εκλεκτό της καρδιάς μου και κάποιος μπει στην εκκλησία κι αρχίσει να με φωνάζει με το παλιό μου όνομα, το αντρικό, μπροστά σε συγγενείς και καλεσμένους, δεν θα κάνει ζημιά στην κοινωνική μου ζωή; Αν εργάζομαι κάπου και κάποιος επιμένει να με φωνάζει με το παλιό μου όνομα, ενώ όλοι οι άλλοι (προσπαθούν να) με λένε με το καινούργιο, δεν θα κάνει ζημιά στην επαγγελματική μου ζωή;

    Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να εκθέσουν τους διεμφυλικούς σε ανθρώπους που έχουν (περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές) προκαταλήψεις ενάντιά τους και να οδηγήσουν σε δυσάρεστες, επιζήμιες, ή και επικίνδυνες καταστάσεις- μπορεί να διαλυθεί ο γάμος μου ή να απολυθώ απ’ τη δουλειά μου, μπορεί κάποιος να με βρει στόχο για τις προκαταλήψεις του και να με παρενοχλεί ή να μου επιτεθεί κιόλας κλπ. Γενικά -επειδή μ’ αυτού του είδους τη συμπεριφορά πάει στο βρόντο και η μυστικότητα- είναι πολύ πιθανόν να μου δημιουργηθούν ένα σωρό προβλήματα. Καλό δεν είναι να μας ξεκαθαρίζει ο νόμος οτι με προστατεύει από τέτοιες ζημιές;

    Τέλος, για το θέμα της βιολογικής αλήθειας- δεν κάνουμε μόνο ό,τι είναι φυσικό. Για παράδειγμα, αν αρρωστήσουμε δεν καθόμαστε να πεθάνουμε, παίρνουμε φάρμακα. Ας πούμε οτι η χρήση της τεχνολογίας είναι στη φύση μας- κι άρα μεταβάλει τη φύση μας. Πρέπει λοιπόν να κανονίζουμε τη ζωή μας και με την κατανόηση των δυνατοτήτων της τεχνολογίας, όχι μόνο των επιταγών της φύσης, όχι;

    6. ΑΜΚΑ

    Καλη παρατήρηση. Δεν ξέρω τί μπορεί να γίνει εδώ. Να αλλάξει το ΑΜΚΑ, αλλά να παραμένει η σύνδεση ανάμεσα στο καινούργιο και το παλιό, σε κάποια βάση δεδομένων της αστυνομίας, με κάποιες προστασίες απόρρητου ωστε να μπορεί μεν να ανασυρθεί η πληροφορία αλλά όχι απ’ όποιον κι όποιον κι όχι για ψύλλου πήδημα; Δεν ξέρω κατά πόσον αυτό είναι εφικτό (τεχνικά δεν βλέπω το λόγο να μην είναι, πολιτικό έιναι το ζήτημα).

    Να πω και κάτι που μου συνέβη. Πριν από κάτι χρόνια πήγα να βγάλω διαβατήριο και μου είπανε στο τμήμα οτι η βάση δεδομένων τους με είχε καταγεγραμμένη ως “Γ” (γυναίκα). Με ρωτούσανε μάλιστα εμένα αν ξέρω γιατί είχε γίνει αυτό. Πού να ξέρω εγώ; Φαίνεται οτι όταν πήγα να βγάλω ταυτότητα (όταν αλλάξαμε όλοι και πήραμε τις καινούργιες, χωρίς το θρήσκευμα) με καταγράψανε ως γυναίκα, παρ’ όλο το εμφανώς αντρικό όνομα σε όλα μου τα χαρτιά. Μάλλον ο υπάλληλος δεν πρόσεξε, ή δεν κατάλαβε. Ή μπορεί απλά νά ‘θελε να σπάσει πλάκα.

    Παρόμοια παρεξήγηση μου έχει συμβεί συχνά στην Ελλάδα σε δημόσιες υπηρεσίες (περιλαμβανόμενης και της αστυνομίας) και τράπεζες. Μερικές φορές έχω αναγκαστεί να εξηγήσω οτι είμαι τρανς, γιατί ο κόσμος μπερδεύεται- βλέπει μια γυναίκα στη φωτογραφία της ταυτότητας και διαβάζει ένα αντρικό όνομα και δεν καταλαβαίνει τί γίνεται.

    Νομίζω, όσο κι αν στη θεωρία είναι πρόβλημα το ψηφίο για το φύλο του ΑΜΚΑ, στην πράξη ο περισσότερος κόσμος απλά θα το αγνοήσει, ή θα κάνει οτι δεν κατάλαβε, ή όντως δεν θα καταλάβει κλπ. Για σιγουριά όμως, νομίζω οτι θα πρέπει όντως να βρεθεί μια λύση, σαν αυτή που λέω παραπάνω.

    Για την “ταυτότητα ηλικίας” – τώρα, νομίζω οτι παρεκτρέπεσαι σε σοφιστείες. Απ’ όσο ξέρω, αν και όντως πολλοί θέλουμε να μικροδείχνουμε και να μη λέμε την αληθινή μας ηλικία, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμμένη ομάδα ανθρώπων που ορίζεται με βάση την επιθυμία τους να αντιμετωπίζονται ως νεότεροι, ούτε υπάρχει κάποια κατατρεγμένη μειονότητα που υφίσταται προκαταλήψεις επειδή ντύνεται και φέρεται όπως κάποια άλλη ηλικία. Για τα διεμφυλικά άτομα όμως, αυτό ισχύει και καλώς υπάρχει ειδική νομοθεσία- για να μας προστατέψει και να διευκολύνει τη ζωή μας.

    Θα σε συγχωρέσω όμως επειδή έβαλες το τραγούδι για τις σαραντάρες με τις διπλές σχάρες και γελάσαμε λιγάκι.

    Reply
    • Ωραίο σχόλιο, Στάσα, καλώστην!

      Πάντως, σε χώρες όπου το όνομα αλλάζει εύκολα, πχ στο ΗΒ (όπου αρκεί να υπογράψεις μαζί με δυο γνωστούς σου σ’ ένα χαρτί οτι άλλαξες όνομα, χωρίς ανάγκη για συμβολαιογράφο ή δικηγόρους) δεν έχω δει να έχουνε κάποιο πρόβλημα να σε βρούνε αν χρωστάς -είτε λεφτά είτε χρόνια στα σίδερα κλπ.

      Ναι, και γω αυτό σκέφτομαι, ότι δηλαδή δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε λύσεις που έχουν ήδη δοθή αλλού. Απλώς δεν ξέρω πώς λειτουργεί στην πράξη αυτό το πράγμα.

      Οι όροι που προτείνεις -“μητέρας” και “πατέρα”- είναι εξευτελιστικοί και γι’ αυτό αδόκιμοι. Δεν μπορεί το κράτος να μας κοροϊδεύει, με τον ίδιο τρόπο που μας κοροϊδεύουν στο δρόμο και δη στο πεζοδρόμιο- “ο Σούζυς και ο Λιάνας” κλπ.

      Για μισό. Αν ο Αθανάσιος αλλάζει φύλο και γίνεται Αθανασία, αυτό δεν είναι εξευτελιστικό, γιατί το θέλησε. Αν ο Αθανάσιος που θα γινόταν πατέρας τώρα είναι Αθανασία, που μπορεί ακόμη να γίνη πατέρα, αυτό γιατί είναι εξευτελιστικό; Επειδή δεν υπάρχει ακόμη η λέξη; Μα δεν υπήρχε μέχρι τώρα η βιοτική κατάσταση που την δημιούργησε.

      Τέλος πάντων, πρότεινε κάτι να το συζητήσουμε.

      Σε τί διευκολύνει την καθημερινότητα -οποιουδήποτε- να λέγεται κάποιος “μητέρας” (που ομοιοκαταληκτεί και με το “τέρας”) ή “πατέρα”;

      Καταρχάς, με το τέρας ομοιοκαταληκτεί ως γνωστόν και ο πατέρας, αλλά δεν παραπονούμεθα :-) Κατά δεύτερον, πρέπει να του δώσουμε όμως ένα όνομα του διαφυλικού που γεννά και της διαφυλικής που γονιμοποιεί. Καινούργιες καταστάσεις, καινούργια καθήκοντα, που απαιτούν καινούργια ονόματα.

      Τέλος, πολλές τρανς γυναίκες που δεν προβαίνουν σε επέμβαση φύλου, παρ’ όλ’ αυτά παίρνουν ορμονοθεραπεία κι έτσι ούτε στύσεις έχουν, ούτε μπορούνε να βιάσουν και να θέλανε-

      Να, βλέπεις, αυτά τα ορμονολογικά δεν τα ξέρουμε. Με το συμπάθιο, αν δεν έχει κανείς στύση, τι το θέλει το πέος;

      Προσωπικά έχω πάει στο Όρος ως άντρας και δεν θα αξίωνα να ξαναπάω ως γυναίκα, γνωρίζοντας οτι πολλοί κάτοικοι θα σκανδαλίζονταν (ενώ άλλοι πάλι θα με καλοδέχονταν).

      Σ’ ωραία!

      Για το θέμα της χρήσης του παλιού ονόματος ως εξύβρισης, έχεις δίκιο μεν οτι “δεν συνιστά κάθε αγένεια προσβολή της προσωπικότητας”. Κάποιες φορές όμως, όντως συνιστά. Καλό δεν είναι να αναγνωρίζει ο νόμος οτι υπάρχει και τέτοια περίπτωση;

      Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω τι είχα κατά νου: μια αγωγή προσβολής της προσωπικότητας από τον διαφυλικό που δεν του αποδόθηκαν οι σωστές αντωνυμίες. Δεν μπορώ να προβλέψω με βεβαιότητα ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Τείνω πάντως προς την άποψη υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης.

      Τα παράλληλα παραδείγματα που μπορώ να σκεφτώ έχουν ως εξής:

      1. Κάποιος με αποκαλεί Αθανασία, για να δείξη ότι δεν είμαι αρκετά άνδρας ή κάτι τέτοιο. Αυτό συνιστά νομίζω προσβολή, γιατί μου αρνείται όχι το φύλο καθαυτό, αλλά κάποιες παρομαρτούσες ιδιότητες που θεωρούνται θετικές (π.χ. θάρρος, ρώμη κλπ).

      2. Ο Α αποκαλεί τον Β, που έχει αλλάξει όνομα ανεξαρτήτως φίλου, με το παλιό του όνομα, επειδή π.χ. δεν ήθελε ή δεν ενέκρινε την μεταβολή (σκέψου περιπτώσεις παππούδων και εγγονών που τσακώνονται για το όνομα). Δεν υπάρχει προσβολή κατά την άποψή μου.

      3. Πάμε τώρα και στην περίπτωση του διαφυλικού. Δεν εξετάζω το θέμα της μυστικότητας, αλλά του ονόματος καθαυτό. Εκείνος που θα σε αποκαλέση όχι Στάσα, αλλά με το παλιό σου όνομα, και θα σου αποδώση αρσενικές και όχι θηλυκές αντωνυμίες δηλώνει ότι δεν σε αποδέχεται ως γυναίκα, αλλά μόνο ως άνδρα. Σε αντίθεση τώρα με την περίπτωση 1, εδώ υπάρχει μια στερεά βιολογική βάση: όσα δικαστήρια και να γίνουν, το βιολογικό φύλο είναι γραμμένο στα γονίδια του καθενός μας.

      4. Να το προσχωρήσουμε λίγο. Μερικοί διαφυλικοί (;) αυτοπροσδιορίζονται χρησιμοποιώντας ουδέτερο άρθρο. Θα συνιστούσε άραγε προσβολή της προσωπικότητάς τους, αν δεν τους το αποδίδαμε, όπως το ζητούν; Θεωρώ πως όχι. Σε τι διαφέρει η περίπτωση αυτή από την περίπτωση 3; Στο κάτω κάτω, το φύλο σου αλλάζεις, όχι τις αντωνυμίες τις γλώσσας μας.

      Να πω και κάτι που μου συνέβη. Πριν από κάτι χρόνια πήγα να βγάλω διαβατήριο και μου είπανε στο τμήμα οτι η βάση δεδομένων τους με είχε καταγεγραμμένη ως “Γ” (γυναίκα). Με ρωτούσανε μάλιστα εμένα αν ξέρω γιατί είχε γίνει αυτό. Πού να ξέρω εγώ; Φαίνεται οτι όταν πήγα να βγάλω ταυτότητα (όταν αλλάξαμε όλοι και πήραμε τις καινούργιες, χωρίς το θρήσκευμα) με καταγράψανε ως γυναίκα, παρ’ όλο το εμφανώς αντρικό όνομα σε όλα μου τα χαρτιά. Μάλλον ο υπάλληλος δεν πρόσεξε, ή δεν κατάλαβε. Ή μπορεί απλά νά ‘θελε να σπάσει πλάκα.

      Ελλαδάρα πάντα πρωτοπορία!

      Για την “ταυτότητα ηλικίας” – τώρα, νομίζω οτι παρεκτρέπεσαι σε σοφιστείες. Απ’ όσο ξέρω, αν και όντως πολλοί θέλουμε να μικροδείχνουμε και να μη λέμε την αληθινή μας ηλικία, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμμένη ομάδα ανθρώπων που ορίζεται με βάση την επιθυμία τους να αντιμετωπίζονται ως νεότεροι, ούτε υπάρχει κάποια κατατρεγμένη μειονότητα που υφίσταται προκαταλήψεις επειδή ντύνεται και φέρεται όπως κάποια άλλη ηλικία.

      Άρα αν υπήρχε; Τα απειροελάχιστα παιδιά που πάσχουν από προγηρία τι αισθάνονται; Ποια ουσιαστική διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην ταυτότητα φύλου και στην ταυτότητα ηλικίας; Ή μήπως δεν υπάρχει;

      Reply
  2. Δεν το πιστεύω αυτο που βλεπω στο χαρτη.

    Ολες οι χωρες του ΝΑΤΟ πλην ΗΠΑ και 2-3 ακομα εχουν τραβεστί στρατιωτικους;

    Καλα, ετσι και μας την πεσουν οι Ρώσοι, θα φθασουν αν οχι μεχρι το Γιβραλτάρ, μεχρι τα Πυρηναία τουλαχιστον!

    Και τα “καραμαχιμα” ΝΑΤΟικα στρατευματα θα σκορπισουν, οπως οι κοτες στο κοτέτσι που δεχονται την επιδρομη της αλεπους.

    Αλλη μια αποδειξη οτι η παρακμη των δυτικων κοινωνιων εχει φθασει στο μη περαιτερω……….

    Ελεος ρε παιδια, και οι Ισραηλινοί ανεχθηκαν να εκπροσωπηθουν στη Γιουροβιζιον από τραβεστί, και δη μουσάτη, αλλα δεν την αφησαν να σταδιοδρομησει και στο Στρατό……..

    Reply

Leave a Reply to Αθ. Αναγνωστόπουλος Cancel reply