Στο 0,7% υποχώρησε ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη
Σύμφωνα με τη Eurostat.
Το κειμενο συνεχιζει
Η μείωση των τιμών της κατανάλωσης στην Ευρωζώνη υπήρξε μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη, φτάνοντας το επίπεδο ρεκόρ του -0,7% σε έναν χρόνο, ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Γραφείο Στατιστικών Μετρήσεων Eurostat. Το επίπεδο αυτό είναι πρωτόγνωρο από την ημέρα της εισαγωγής του ευρώ το 1999, αλλά επίσης και από τη δημιουργία των στατιστικών για την Ευρωζώνη το 1996.
Τελικα τι εγινε οι τιμες αυξανονται, ή πεφτουν? Πληθωρισμος 0.7% σημαινει βεβαια αυξηση τιμων! Αλλα λιγο πιο κατω λεει ο αρθρογραφος οτι ειχαμε “μειωση τιμων”. Η αληθεια ειναι οτι οι τιμες παγκοσμιως πεφτουν εδω και καμποσο καιρο, λογω της μειωμενης ζητησης παγκοσμιως, κατι που αν ενημερωνεστε απο εγκυρες πηγες (Εκονομιστ, αναΜορφωση…) και οχι ελληνικες εφημεριδες το ξερετε ηδη.
Ειναι λοιπον τοσο δυσκολο να περιγραψουν σε μια μεγαλη εφημεριδα ενα τοσο απλο (αλλα ενδιαφερον γεγονος) με ακριβεια? Αν οποιοσδηποτε νομιζει οτι η φραση “ο ρυθμος αυξησης του μεγεθους Χ υποχωρησε σε ρυθμο αυξησης 0.7%” ισοδυναμει με “μειωση του μεγεθους Χ κατα 0.7%”, καλα θα κανει να απεχει απο καθε καταθετικη τραπεζικη δραστηριοτητα γιατι τα (θετικα) επιτοκια που προσφερουν οι τραπεζες ισοδυναμουν με μειωση των χρηματων του! Απο την αλλη βεβαια αν ο συντακτης της Καθημερινης ειναι διατεθειμενος να μου δανεισει λεφτα με τετοιους ορους, θα ημουν καταχαρουμενος να δανειστω 5 δις.
Γιατι γινονται τετοια χοντροκομμενα λαθη ακομα και στα εγκυροτερα ελληνικα ΜΜΕ? Ειναι ελλειψη στοιχεωδων γνωσεων των γραφοντων ή εχουμε απλα γενικη ανοχη στην ανακριβη γραφη? Σοφον το σαφες μας λεει ο Θεοδωρος, αλλα ισως οι περισσοτεροι Ελληνες θεωρουν οτι σοφον ειναι το ασαφες… Αναρωτιεμαι ποσο μπορει να κοστιζει η εθνικη μας ανακριβεια σε κακους υπολογισμους, ασυνενοησιες και λαθη στις διαφορες συναλλαγες των πολιτων.
Κατα τα αλλα να σχολιασω για μια ακομη φορα οτι η περιβοητη ακριβεια μας αφησε χρονους, αλλα δεν βλεπω κανεναν να πανηγυριζει. Μηπως τα ΜΜΕ αρεσκοντα μονο στην γκρινια αλλα οχι στην περιγραφη χαρμοσυνων ειδησεων? Ή -πιο πιθανο- η σημαντικη αυξηση τιμων ηταν παραπλευρη συνεπεια της αλματωδους αυξησης εισοδηματων στην Ελλαδα και τον κοσμο και αντι να γκρινιαζουμε περι ακριβειας θα επρεπε να εχουμε καταλαβει οτι ζουσαμε σε μια μικρη χρυση εποχη ανοδου εισοδηματων και καταναλωσης, που παρομοια ισως δεν θα ζησουμε για αρκετα χρονια αν οχι δεκαετιες…
ΥΓ Τι καθομαι και γραφω αυγουστιατικα ε? Ειναι που εδω στην Αγγλια δεν εχει καλοκαιρι βλεπεις.
αν και έχεις δίκιο, πιό κακόηχη μετάφραση του innumeracy δεν μπορούσες να κάνεις!
ελα που δεν μετεφραζα αυτο, βασικα δεν νομιζω οτι ειχα κατι αλλο στο μυαλο μου αλλα απλα τον αναλφαβητισμο σε σχεση με τα νουμερα/τους αριθμους (αλλα το αριθμητικος αναλφαβητισμος δεν μου ακουγοταν ωραιο, αλλωστε νομιζω “νουμερικες μεθοδοι” υπαρχουν ως ορος).
Θα εβαζα τον θαναση να αποφανθει, αλλα ειναι καπου σε καποια παραλια.
“Αναριθμητισμός” θα μπορουσε να ειναι μια λεξη υποψηφια για το “Καινουργιες λεξεις VII”
Πολύ καλή η επισήμανση, το είδα και εγώ στην Κ, έβγαζε μάτι
Εγώ θα σταθώ λίγο σε ένα άλλο σημείο του post:
Δεν πιστεύω ότι η αύξηση των τιμών στην Ελλάδα έχει να κάνει με την αύξηση των εισοδημάτων, ή τουλάχιστον οι τιμές έχουν αυξηθεί δυσσανάλογα με οποιαδήποτε αύξηση στα εισοδήματα.
Έχουμε δύο θέματα. Το πρώτο αφορά τα ίδια επίσημα στοιχεία του κράτους. Στην Ελλάδα το 40% του εισοδήματος δεν ανακοινώνεται, κοινώς είναι μαύρο άρα δεν ξέρουμε ΠΟΙΩΝ τα εισοδήματα ανέβηκαν και σε τι ποσοστό. Δευτερον, ακόμα και αν πάρουμε τα ετήσια κρατικά στοιχεία τοις μετρητοις, θα πρέπει να κοιτάξουμε την κατανομή του εισοδήματος. Κατά το boom της ελληνικής οικονομίας, πριν από τους ολυμπιακούς είχαμε ρυθμούς ανάπτυξης 4%. Όμως η αύξηση σε εισόδημα λογω των ρυθμών ανάπτυξης ήταν εξαιρετικήκα άνισα κατανεμμημένη, δεν αντανακλούσε συνολική αναβάθμιση. Και σίγουρα ο πλουτισμός μιάς συγκεκριμένης μερίδας του πληθυσμού δεν μπορεί να εξηγήσει τόσο αλματώδη αύξηση των τιμών, την στιγμη ειδικά που οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί.
Ειδικά για τους νέους, τα πραγματικά στοιχεία είνα λίγο πιο πεσιμιστικά (στοιχεία απο G700):
* Δύο στους τρεις 25χρονους (64,4% το ακριβές ποσοστό) δηλώνουν ότι έχουν καθαρές μηνιαίες αποδοχές έως 750 ευρώ.
* Η ανεργία στις ηλικίες 15-24 βρίσκεται στο 22,3% και στους 25-34 στο 10,3% ενώ από το 1983 κα μετά ουδέποτε έπεσε κάτω του 22% και του 10% αντίστοιχα.
* Το 45,6% των νέων δηλώνουν προσωρινά απασχολούμενοι με έναν στους δύο 25χρονους να ετερεοπασχολείται αναγκαστικά δηλαδή να μην εργάζεται στο επάγγελμα που έχει επιλέξει.
* Το ποσοστό των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων από 0,2% το 2005 έφτασε στο 2% το 2007. Υπολογίζεται ότι συνολικά στην Ελλάδα οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι ξεπερνούν τις 25.000.
Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα, δυστυχώς, είναι crony capitalism. Για μένα οι πρακτικές εναρμονισμού των τιμών, και η συνακόλουθη ύπαρξη κρατικά προστατευομένων ιδιωτικών ολιγοπωλείων/μονοπωλείων εξηγούν την αύξηση των τιμών. Σε όλους τους βασικούς τομείς παραγωγής υπάερχουν καρτέλ, από τα γάλατα μέχρι τους ηλεκτρολόγους – τα οποία στοιχίζουν 4 δις το χρόνο στην ελληνική οικονομία. Όταν μπει ο ανταγωνισμός στην ελληνική οικονομία, και διαλύθουν τα καρτέλ (αν ποτέ γίνει αυτό) τότε οι τιμές θα γίνουν και πιο “ανθρώπινες”.
[quote comment=”18669″]”Αναριθμητισμός” θα μπορουσε να ειναι μια λεξη υποψηφια για το “Καινουργιες λεξεις VII”[/quote]
Μπα, ο αναριθμητισμός υπάρχει ήδη! :-)
Αν και σας διαβάζω σχεδόν από τη δημιουργία σας, πρώτη φορά γράφω.
Όπως σωστά λέχθηκε, ο αναριθμητισμός υπάρχει ήδη (αντίστοιχο του αναγραμματισμού στα ψηφία). Υπάρχει όμως και η δυσαριθμησία (αντίστοιχο της δυσλεξίας). Με βάση τα παραπάνω, μήπως μία υποψήφια λέξη θα μπορούσε να είναι η αναριθμησία;
ΥΓ: οι numerical methods επίσημα ονομάζονται αριθμητικές… Τώρα το «νουμερικές», δεν το έχω ξανακούσει και με ξενίζει. Από την άλλη, ενώ υπάρχει η αιμοσφαιρίνη, έχω ακούσει και την «αιμογκλομπίνη» και αντί για γλοιόνια, κάποιοι μιλούν για «γκλουόνια».
καλως εγραψες λοιπον θεοφιλε και να γραφεις συχνοτερα!
παγια γκρινια μου με τα ελληνικα ειναι οτι αποφευγουμε τις λατινικες λεξεις και τις μεταφραζουμε σε μια ελληνικη οταν σε καθε ευρωπαικη γλωσσα σχεδον υπαρχουν παραλληλα οι ελληνικες και λατινικες λεξεις με παρομοιο νοημα αλλα διαφορετικη χροια, ενιοτε δε και με σαφως διαφορετικο νοημα
πχ δημοκρατια ρεπουμπλικα (democracy-republic)
παρομοιως νομιζω οτι αριθμητικο και νουμερικο ΔΕΝ σημαινει το ιδιο πραγμα και οι “αριθμητικες μεθοδοι” μου ακουγονται λανθασμενες
ΥΓ δεν το ξερα οτι αιμοσφαιρινη και αιμογλομπινη ειναι το ιδιο πραγμα!
Ω, καλά να’σαι! Ξέρεις πόσα τέτοια υπάρχουν. Το αιμογλομπίνη βέβαια θυμίζει γιατρό που έχει παρακάτσει στα ξένα… :D
Άσχετο, αλλά το numerology στα ελληνικά πώς θα το έλεγες; Αριθμολογία ή Νουμερολογία; Αν προτιμούσες το πρώτο γιατί όχι όντως και αναριθμητισμός (όπως έγραψε ο theofilos) ή έστω αριθμητικός/ψηφιακός αναλφαβητισμός (σαφώς πιο μπερδεψουάρ);
S G, το «αριθμητικό» στην καθιερωμένη ορολογία μεταφράζει ακριβώς το “numerical”… Όσο για την δημοκρατία έχεις δίκιο, αλλά το πρόβλημα πιστεύω πως βρίσκεται αλλού, στα γνωστά «στοιχειά του παρελθόντος» (με μία μικρή επιφύλαξη). Λοιπόν, το republic αντιστοιχεί στην πολιτεία (όπως και το έργο του Πλάτωνα). Το πρώτο επίσημο ελληνικό κράτος νομίζω πως ονομαζόταν «Ελληνική Πολιτεία», όπως φαίνεται εδώ. Λέω «νομίζω» γιατί δεν έχω βρει πουθενά συγκεντρωμένα τα επίσημα ονόματα της Ελλάδας… Οι επόμενες ονομασίες αντικατόπτριζαν το πολίτευμα (Βασίλειο-Δημοκρατία) ίσως για να γίνει πιο αισθητή η αλλαγή; Η κατεχόμενη Ελλάδα ονομάστηκε και πάλι «Ελληνική Πολιτεία», αλλά μετά την απελευθέρωση το ξαναγυρίσαμε στη Δημοκρατία, μάλλον για να κοπούν και πάλι οι σύνδεσμοι. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι πώς αποκαλούνταν οι υπόλοιπες «republic». Πάντως, η Γαλλία στην συνθήκη της Λωζάννης αναφέρεται ως Δημοκρατία… Κάποιος πιο σχετικός ίσως θα μπορούσε να λύσει και τις δικές μου απορίες.
Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και με τα «προσωνύμια» People’s/Democratic Republic, αν και το πρόβλημα «λύθηκε» με τα αντίστοιχα Λαϊκή/Λαοκρατική.
Συμφωνώ πάντως πως συνύπαρξη μίας ελληνικής μίας «ξενογενούς» ελληνοποιημένης (και όχι αυτούσιας αλλοδαπής) λέξης, θα μπορούσε να λύσει προβλήματα ακριβολογίας, αλλά θα πρέπει να δωθεί επακριβής ορισμός στην καθεμιά. Η αρμόδια (Ακαδημία;) δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ζήλο με τέτοια θέματα.
ΥΓ: ψιλοάσχετο, αλλά κοιτάξτε τι έχουμε κάνει με το χρώμα: έχουμε τρεις ελληνικές λέξεις για ένα (ένα για τα αρσενικά μάτια), κυανό, γαλάζιο, «θαλασσί» (καλά, το τελευταίο δεν είναι ακριβώς λέξη), αλλά καμία για το «μπλε»…