Month: September 2016

Θάνου κατά Τσακυράκη: μια δίκη στο αρχείο

by

Από την φιλόξενη ιστοσελίδα του Μπουξ Τζέρναλ:

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Νίκος Παρασκευόπουλος, Καθηγητής του Ποινικού δικαίου, είναι ο άνθρωπος στον οποίο χρεωπιστώνεται η εισήγηση για την κατάληψη της Προεδρίας του Αρείου Πάγου από την κ. Βασιλική Θάνου το έτος 2015, τότε που κάποιοι συμπολίτες μας «ψήφισαν για πολίτευμα». Η κατάληψη της Προεδρίας του Αρείου Πάγου απετέλεσε για την κ. Θάνου το επιστέγασμα μιας 40ετούς υπηρεσίας στο δικαστικό σώμα, καθώς και στα συνδικαλιστικά όργανα αυτού.

Ιδιαιτέρως μνημονεύει την κ. Θάνου ο νομικός κόσμος της χώρας, δικαστικός, εισαγγελικός και δικηγορικός, για την μεγάλη και πολύμηνη δικαστική απεργία που είχε ενορχηστρώσει το 2012, καθώς και για την απροσδόκητη ερμηνεία που έδινε τότε στο άρ. 23 του Συντάγματος. Οφείλω βέβαια να παρατηρήσω, για την ιστορική ακρίβεια του πράγματος, ότι επί Προεδρίας της κ. Θάνου το φαινόμενο των αντισυνταγματικών δικαστικών απεργιών εξηλείφθη πλήρως και ότι η ερμηνεία του άρ. 23 επανέκαμψε εις τα ίδια. Ας μου επιτραπεί να την συγχαρώ.

Η κ. Θάνου, υπό την ιδιότητά της ως Προέδρου του Αρείου Πάγου, απέστειλε τον Ιούλιο του 2015 μια επιστολή στους Ευρωπαίους ομολόγους της, ενόψει του προκηρυχθέντος τότε δημοψηφίσματος. Η επιστολή αυτή προκάλεσε ενθουσιασμό ίσως σε κάποιους, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια σε άλλους, εθνική ανάταση σε άλλους, θυμηδία τέλος σε κάποιους άλλους.

Ο κ. Σταύρος Τσακυράκης, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, συνέταξε ένα επικριτικό δημοσίευμα στο προσωπικό του ιστολόγιο με αφορμή την επιστολή αυτή. Η κ. Θάνου υπέβαλε έγκληση εις βάρος του κ. Τσακυράκη για το δημοσίευμα αυτό, όπως ήταν άλλωστε το νόμιμο δικαίωμά της και όπως συνηθίζουν να πράττουν οι ανώτατοι πολιτειακοί λειτουργοί σε κάποιου είδους χώρες. Ο κ. Παρασκευόπουλος αρνήθηκε ρητώς να ασκήση πειθαρχική δίωξη εις βάρος της κ. Θάνου για την έγκληση αυτή.

Read moreΘάνου κατά Τσακυράκη: μια δίκη στο αρχείο

Ορθογραφικά ΙΙΙ: η αναπαράσταση των δυσφθόγγων

by

Εντάξει, ομολογώ ότι δεν υπάρχει λέξη δύσφθογγος (μέχρι μόλις τώρα τουλάχιστον). Αλλά η γλώσσα εξελίσσεται, νέες ανάγκες εμφανίζονται και μπορούμε να διατάζουμε τις λέξεις να μας υπηρετούν όπως θέλουμε.

Δύσφθογγος λοιπόν είναι ένας κακός και άτακτος φθόγγος τον οποίο δεν αναπαριστά ή δεν αναπαριστά ικανοποιητικά το υπάρχον αλφαβητικό μας σύστημα. Ο δύσφθογγος μπορεί να είναι αλλοδαπός, οπότε μικρό το κακό, γιατί καμία γλώσσα δεν υποχρεούται να αποδίδη τους φθόγγους των άλλων γλωσσών, είτε ημεδαπός, οπότε υπάρχει οπωσδήποτε κάποια αστοχία. Αλλά ατελή τα ανθρώπινα.

Θυμίζω ότι φθόγγος είναι απλώς ένας ήχος όπως ο ήχος [α], που συνήθως αντιστοιχεί σε ένα γράμμα, όπως είναι εν προκειμένω το γράμμα άλφα. Ο [α] συνεπώς είναι ένας εύφθογγος, που αντιστοιχεί αμφιμονοσήμαντα στο γράμμα του. Ένα τέλειο ζευγαράκι.

Σε γλώσσες όπως τα ελληνικά τέτοια ζευγαράκια είναι ο κανόνας, πράγμα που κάνει πολύ εύκολη την ανάγνωση. Αυτές είναι οι γλώσσες που, σε γενικές γραμμές, “διαβάζονται όπως γράφονται”, π.χ. ισπανικά ή γερμανικά, σε αντίθεση με τον φθογγολογικό συρφετό γλωσσών όπως τα αγγλικά ή τα γαλλικά. Η απόσταση μεταξύ φθόγγου και γράμματος υποδηλώνει προφανώς την μεγάλη φθογγολογική εξέλιξη της γλώσσας από τότε που αποκρυσταλλώθηκε το αλφαβητικό της σύστημα, γιατί, όταν πρωτογράφτηκε, υπήρχε προφανώς αντιστοιχία φθόγγου και γράμματος. Έτσι, τα τουρκικά π.χ., που αλφαβητίστηκαν πριν ούτε εκατό χρόνια, αποτελούν κατεξοχήν παράδειγμα γλώσσας που διαβάζεται όπως γράφεται.

Τα ελληνικά, που μας ενδιαφέρουν τώρα, σαν γενικά συντηρητική γλώσσα, δεν έχει απομακρυνθή και πάρα πολύ στην προφορά της από το γραπτό ίνδαλμα. Όμως, υπάρχουν και εδώ διάφορα θέματα, που συναρτώνται με την αναπαράσταση διαλεκτικών και κάποιων αλλοδαπών φθόγγων.

Read moreΟρθογραφικά ΙΙΙ: η αναπαράσταση των δυσφθόγγων

ΑΠΛΗΤΗ 81-100

by

ΑΠΛΗΤΗ-81: Το άθροισμα δύο απείρων είναι άπειρο. Η διαφορά δύο απείρων δεν ορίζεται.

ΑΠΛΗΤΗ-82: Το κρασί αναφλέγεται στους 52 βαθμούς Κελσίου.

ΑΠΛΗΤΗ-83: ‘Υπέρτακτες” καλούνται οι πράξεις που είναι καλό να τις κάνουμε, αλλά δεν είναι κακό να μην τις κάνουμε.

ΑΠΛΗΤΗ-84: Ο πρώτος Έλληνας στον οποίο απονεμήθηκαν θεϊκές τιμές στην αρχαιότητα ήταν ο Λύσανδρος.

ΑΠΛΗΤΗ-85: Το τελετουργικό πλοίο του Δόγη της Βενετίας ωνομαζόταν Βουκένταυρος.

Guardi, Il Doge sul Bucintoro si dirige verso San Nicolò di Lido
Guardi, Il Doge sul Bucintoro si dirige verso San Nicolò di Lido

Read moreΑΠΛΗΤΗ 81-100

Περί της κλίμακας εδωδιμότητας

by

Σας είχα υποσχεθή να αναπτύξω κάποια στιγμή πώς αντιλαμβάνομαι την ηθική κλιμάκωση των ειδών. Μπορούμε να βαθμολογήσουμε και εν συνεχεία να κατατάξουμε τα είδη ζωής σε μία κλίμακα, ονομαζομένη κλίμακα Θάλυς από τον ευρέτη της. Η κλίμακα αυτή βαθμονομείται από το μηδέν έως το άπειρο, ή τέλος πάντων συνεχίζεται και μετά το σημείο όπου βαθμολογείται ο άνθρωπος, για τον απλό λόγο ότι μπορούμε να φανταστούμε (και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε) ένα είδος ζωής με ιδιότητες τέτοιες που να συγκεντρώνη υψηλότερες βαθμολογίες από τον άνθρωπο.

Πάνω στην κλίμακα σημειώνονται διάφορα όρια, εκ των οποίων ενδιαφέρει ιδίως ο πήχυς εδωδιμότητας: κάθε είδος που τον υπερβαίνει δεν επιτρέπεται ηθικώς να χρησιμοποιηθή από τον άνθρωπο για λόγους γαστριμαργικούς. Άλλος τέτοιος πήχυς είναι π.χ. ο πήχυς πειραματισμού, ήτοι με ποια είδη ζωής επιτρέπεται να πειραματιστούμε και υπό ποιες προϋποθέσεις.

Η βαθμολόγηση τώρα διενεργείται επί τη βάσει κριτηρίων, στην εκτίμηση των οποίων, καθ’ όσον αφορά τις ανανθρώπινες μορφές ζωής, ιδιαίτερη σημασία έχει η συνδρομή της Ζωοηθολογίας. Μπορούμε να συζητήσουμε σχετικά με το ποια θα είναι τα κριτήρια αυτά, ποιο είναι το ηθικό βάρος καθενός και γιατί αποκλείεται το α ή το β και πιθανώς να υπάρξουν κάποιες επιμέρους διαφωνίες. Ωστόσο, λίγοι νομίζω θα διαφωνούσαν με ένα κατάλογο σημείων σαν τον ακόλουθο (όπου οι ιδιότητες δεν καταχωρίζονται κατ’ αξιολογική σειρά):

1. Νοημοσύνη,
2. Αυτοσυνειδησία,
3. Ικανότητα πόνου,
4. Συναίσθηση.

Read moreΠερί της κλίμακας εδωδιμότητας

Ξέρω πως θα ‘ρθει

by

Η τέχνη είναι μέσο έκφρασης για τους καλλιτέχνες. Πιο σωστά, μόνο για τους ταλαντούχους καλλιτέχνες. Για εμάς τους υπόλοιπους, που δεν ευλογηθήκαμε με ταλέντο πραγματικό, η τέχνη είναι αναμνήσεις. Θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη  φορά που με πήγαν οι γονείς μου στην Επίδαυρο: Τρωάδες, με την Άννα Συνοδινού. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα σε … Read more Ξέρω πως θα ‘ρθει

Τα μετάλλια των ισχνών αγελάδων, και το δίδαγμα τους

by

Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο Βημα

Η Ελλάδα έχει κερδίσει φέτος στην Βραζιλία τα περισσότερα μετάλλια από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 και μετά. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι αθλητές μας δούλεψαν, μετά από τόσα χρόνια ύφεσης και μείωσης των κρατικών δαπανών, επί το πλείστον μόνοι τους, αθόρυβα, δίχως ένα πανάκριβο “Σπίτι της Σκοποβολής” ή ιδιαίτερη κρατική αρωγή, ενίοτε και μακριά από την Ελλάδα. Χωρίς να εξάγουμε υπερβολικά γενικά συμπεράσματα απ’την σημαντική προσωπική επιτυχία μιας χούφτας Συνελλήνων, φαίνεται να έχουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα της νέας Ελλάδας που αναδύεται από τις στάχτες της κρίσης: εξωστρεφής, με αυτοπεποίθηση, αλλά αθόρυβη και μακριά απο τον κρατισμό του παρελθόντος.

Για τα ολυμπιακά κατορθώματα, όσο και τις άλλες, αθόρυβες, αλλά πολύ υπαρκτές, καθημερινές επιτυχίες των Ελλήνων, σημαντικό ρόλο παίζει το υλικό κληροδότημα των καλών εποχών προ κρίσης. Επηρεασμένοι από την μιζέρια της ύφεσης τείνουμε να το υποτιμούμε, αλλά οι φυσικές και πνευματικές υποδομές της χώρας παραμένουν σε υψηλά επίπεδα ανεπτυγμένης χώρας. Τα τελευταία χρόνια πληγώθηκε βαριά η άμεση δυνατότητα μας να παράγουμε εισόδημα (με σημαντικότερη απώλεια το τραπεζικό σύστημα), αλλά θεμελιώδεις παράγοντες, όπως οι φυσικές υποδομές και το ανθρώπινο κεφάλαιο που χτίστηκε επί δεκαετίες, ακόμα και με δανεικά, παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο. Όπως θα έλεγαν στο Braveheart, μπορεί να χάσουμε τις κατασκευαστικές, αλλά δεν θα χάσουμε τους αυτοκινητόδρομους που έφτιαξαν.

Read moreΤα μετάλλια των ισχνών αγελάδων, και το δίδαγμα τους