February 2013 – αναΜορφωση – συνΙστολογιο

Ευχάριστο νεοφιλελέδικο διάλειμμα

27/02/201326/02/2013 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Εντάξει, σήμερα σας έχω ένα πολύ εύκολο, ακόμη και οικονομολόγος το βρίσκει. Ποιος φιλελεύθερος διανοούμενος έλεξε τάδε; “Allgemeine Schulpflicht. Unentgeltlicher Unterricht.” Die erste existiert in Deutschland, das zweite in der Schweiz [und] den Vereinigten Staaten für Volksschulen. Wenn in einigen Staaten der letzteren auch “höhere” Unterrichtsanstalten “unentgeltlich” sind, so heißt das faktisch nur, den höheren … Read more Ευχάριστο νεοφιλελέδικο διάλειμμα

Οι επιπτωσεις των εργασιακων ρυθμισεων: Ελαχιστος μισθος και ανεργια

25/02/201318/02/2013 by S G

Η ολη συζητηση για τους ελαχιστους μισθους γινεται συχνα αγνοωντας το βασικο διλημμα: οπως εχουν τα πραγματα σημερα πιθανοτατα δεν μπορουμε να εχουμε και πολλες θεσεις εργασιας και υψηλους μισθους. Επιλογες υπερ υψηλοτερων μισθων σημαινουν θυσια καποιων εργαζομενων.

Η επίδραση των ελάχιστων μισθών στην οικονομία και ειδικότερα στην απασχόληση και ανεργία είναι απά τα πιο πολυμελετημένα ζητήματα στην οικονομική επιστήμη. Η θεωρία λέει ότι όπως συμβαίνει με κάθε άλλη τιμή σε κανονικές αγορές, η τιμή της εργασίας επηρεάζει την ζήτηση για εργασία. Το πώς επηρεάζει ο μισθός την απασχόληση σε μια συγκεκριμένη στιγμή και περιοχή όμως δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα. Είναι προφανές ότι μεγάλες κινήσεις τιμών θα είχαν εύκολα προβλέψιμο αποτέλεσμα. Αν σε οποιαδήποτε πόλη του πλανήτη το κράτος μπορούσε να εφαρμόσει πλήρως έναν νόμο που προέβλεπε ελάχιστο μισθό της τάξης των 7 εκ. ευρώ, είναι σίγουρο ότι η οικονομική δραστηριότητα θα νέκρωνε και η ανεργία θα εκτινασσόταν. Αν μετά είχαμε άρση του νόμου, η απασχόληση θα αυξανόταν έντονα. Είναι πολύ δυσκολότερο όμως να πεις τι ακριβώς θα συμβεί αν στην Νέα Υόρκη ο ελάχιστος μισθός ανέβει σήμερα κατά 10%. Μπορεί καταρχάς να πέσει η ζήτηση των πχ στις πιτσαρίες για ανειδίκευτους εργαζόμενους. Αλλά μπορεί να ανέβει το εισόδημα των ανειδίκευτων και η κατανάλωση τους τόσο, ώστε να ανέβει το ΑΕΠ και η ζήτηση για πίτσα, οπότε με την σειρά τους και οι πιτσαρίες να προσλάβουν εργαζόμενους, σε μια ακραία περίπτωση περισσότερους από πριν!

Γενικά μια αλλαγή στους κατώτατους μισθούς είναι σίγουρο ότι θα φέρει κάποιες αλλαγές στην οικονομία, όπως κάθε αλλαγή τιμών και το αποτέλεσμα πιθανώς δεν θα είναι μονοσήμαντο, ακόμα και για μια συγκεκριμένη τάξη εργαζομένων. Ακόμα και αν κοιτάμε μόνο τους εργαζόμενους στον κλάδο της εστίασης π.χ., είναι πιθανό να έχουμε νικητές και χαμένους.

Πιτσιρικια που ληστευουν τραπεζες

17/02/201315/02/2013 by S G

Διαβαζα το κειμενο ενος απο τα παιδια που εκαναν την ληστεια στο Βελβεντο.

Αυτοι οι τυποι ειναι σιγουρα πιο μοντερνοι, πιο ποπ, πιο κοντα στην δυτικη λαϊκη κουλτουρα ρε παιδι μου απο τους ξερους και ανυποφορα βαρετους τυπους της 17Ν. Το ιδιο το γεγονος οτι γραφουν σε μπλογκ λεει κατι για το στυλ ζωης τους, δεν ειναι ερημιτες σε ξερονησι. Και αυτο σε κανει να ανησυχεις. Ειναι μερικοι απο μας, πιθανοτατα μεχρι τα 25 μας (ισως και παραπανω για μερικους) πιναμε μπυρες στα ιδια μπαρ, κοιταζαμε τις ιδιες κοπελες και λεγαμε πανω κατω τις ιδιες μαλακιες. Για να το πω αλλιως, η 17Ν με φοβιζε γιατι δεν την καταλαβαινα, αυτοι εδω με φοβιζουν γιατι τους καταλαβαινω σχεδον απολυτα. Συνεχως γνωριζω ατομα που λιγο πολυ συμμεριζονται τετοιες αποψεις, βριζουν νυχθημερον το συστημα και τον καπιταλισμο. Για να λεμε την αληθεια, η διαφορα αυτων εδω με το μεσο παιδι σε μπαρ ειναι οτι αυτοι ειχαν και τα κοχονες να κανουν τα λογια πραξη.

Το ερωτημα ειναι γιατι προχωρησαν στο επομενο βημα. Τι οδηγει παιδια που εχουν γεννηθει στον Χολαργο να κυκλοφορουν με Καλασνικοφ?

Ο νικητής τα παίρνει όλα! Υπεραστέρες και ανισοκατανομή του εισοδήματος

01/03/201314/02/2013 by Κώστας

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση μου έδωσε ο σχολιασμός που ακολούθησε αυτό το άρθρο του Σωτήρη Γεωργανά. Σκοπός μου είναι να εκθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με την αύξηση της ανισοκατανομής εισοδήματος που παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Θα ξεκινήσω με ένα υποθετικό, αριθμητικό παράδειγμα, το οποίο στη συνέχεια θα γενικεύσω παραθέτοντας κάποιους προβληματισμούς.

Ας υποθέσουμε ότι σε μια πόλη κατοικούν 200 άτομα τα οποία πάνε θέατρο μια φορά το μήνα. Από αυτούς οι 140 είναι λάτρεις του θεάτρου, και άρα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν παραπάνω για μια παράσταση. Ας υποθέσουμε επίσης ότι στην πόλη υπάρχουν δύο θίασοι, του Χατζή και του Χρήστου. Ο θίασος του Χατζή είναι καλύτερος, και έτσι οι θεατρόφιλοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν μέχρι 50 ευρώ για μια παράστασή του και μόνο 30 ευρώ για μια παράσταση του Χρήστου. Οι υπόλοιποι 60 είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν 30 ευρώ για μια παράσταση του Χατζή και 20 ευρώ για μια παράσταση του Χρήστου. Πώς θα κατανεμηθεί το εισόδημα μεταξύ των δυο θιάσων? Ο θίασος Χατζή ξέρει ότι για να προσελκύσει και τους 200 θεατές θα πρέπει να βάλει είσοδο το πολύ 30 ευρώ. Στην περίπτωση αυτή τα μηνιαία του έσοδα θα είναι 6.000 ευρώ (200 επί 30). Αν όμως επικεντρωθεί στους θεατρόφιλους, τότε μπορεί με είσοδο 50 ευρώ να κερδίσει 7.000 ευρώ το μήνα (140 επί 50). Αν ο θίασος Χατζή επιλέξει την πιο κερδοφόρα επιλογή τότε οι υπόλοιποι θα πάνε στον θίασο Χρήστου, ο οποίος χρεώνοντας την ανώτατη δυνατή είσοδο θα βγάλει 1.200 ευρώ το μήνα (60 επί 20). Ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι η θεατρική αγορά δεν είναι ανταγωνιστική. Ο θίασος Χατζή έχει ένα ταλέντο το οποίο ο θίασος Χρήστου δεν μπορεί να μιμηθεί. Αυτό του δίνει σε ένα βαθμό μονοπωλιακή δύναμη.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο θίασος Χατζή μπορεί να αναμεταδώσει την παράσταση έναντι πληρωμής με το λεγόμενο σύστημα pay per view, με ελάχιστο οριακό κόστος.

Λίγα λόγια για την ΟλΣτΕ 460/2013

30/10/201512/02/2013 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Με την υπ’ αριθμ. 460/2013 ΟλΣτΕ κρίθηκαν τελικά αντισυνταγματικές οι βασικές διατάξεις του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια. Το θέμα είχα σχολιάσει από την μεριά μου εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Παραπέμποντας σε εκείνα, σχολιάζω κάποια σημεία της απόφασης (το πλήρες κείμενο της απόφασης με τη μειοψηφία εδώ):

Ο λαός αποτελεί ένα από τα τρία συστατικά στοιχεία του Κράτους και το κυρίαρχο όργανο αυτού, ο καθορισμός δε των προσώπων που εντάσσονται σ’ αυτόν ανήκει ως κυριαρχική αρμοδιότητα στον εθνικό νομοθέτη.

Σωστό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξουσία ορισμού ποιος ανήκει στον λαό και ποιος όχι είναι η εξουσία καθορισμού της σύνθεσης του ανώτατου κρατικού οργάνου. Αναλογιστήτε την περίπτωση π.χ. ενός κόμματος που αποφασίζει να απονεμηθή ιθαγένεια συλλήβδην σε 1 εκατομμύριο αλλοδαπούς. Και ποιο κόμμα θα ψηφίσουν οι νεήλυδες ημεδαποί.

Τούτο σημαίνει: α) ότι ο εθνικός νομοθέτης δεν περιορίζεται, κατ’ αρχήν, από το διεθνές δίκαιο να ορίσει τις προϋποθέσεις και τις διαδικασίες κτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας- πλην της περιπτώσεως της δημιουργίας ανιθαγενών με αυθαίρετη πράξη ή της περιπτώσεως προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων-

Πολύ σωστό.

Οικονομιες υπεραστερων και υπερανισοτητα ή φορολογώντας τον Ζεραρ

21/03/201304/02/2013 by Σωτηρης Γεωργανας

Πρωτοδημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στην Καθημερινη

Το περιοδικο Fortune προσπαθώντας το 1998 να εκτιμήσει την συμβολή του Μαϊκλ Τζορνταν στην οικονομια κατεληξε σε εναν αριθμο περι τα 10 δισεκατομμυρια δολλαρια. Η αξία του αθλητή για την Nike και μόνο υπολογίστηκε στα 5 δις. Οι συνολικές απολαβές του Αιρ Τζόρνταν ήταν αντίστοιχα στρατοσφαιρικές, μακριά από κάθε άλλο παίχτη της εποχής. Όσο καταπληκτικό θέαμα και να προσέφερε όμως ο Τζόρνταν, ήταν τόσο πιο πολύτιμος απο τους συμπαίχτες του στους Μπουλς ή τους άλλους παίχτες του ΝΒΑ; Πιο πρόσφατα, ο Γιουσεϊν Μπολτ έγινε ο πιο γρήγορος άνθρωπος στον κόσμο σε μικρές αποστάσεις. Η διαφορά του από τον επόμενο μπορεί να μετριέται στα δέκατα του δευτερολέπτου, αλλα η διαφορά φήμης είναι αβυσσαλέα. Ένα οκτάχρονο παιδί που πρωτοαθλείται δεν θέλει να μοιάσει στον δευτεραθλητή Μπλέηκ -ίσως δεν ξέρει ποιός είναι- ολοι θέλουν να γίνουν σαν τον υπεραθλητη Μπόλτ. Προσέξτε ότι δεν μετράει τόσο η επίδοση η ίδια, αλλά η σχετική θέση: ο πρώτος τα παίρνει όλα.

Διαφορα λιγων μετρων στο σταδιο, πολλων εκατομμυριων στην τσεπη

Παρόμοια φαινόμενα υπεραπολαβών για υπεραστέρες υπάρχουν σε πολλές αγορές. Ο Τομ Κρουζ μπορεί να μην είναι ούτε 10 φορές πιο ελκυστικός ή ταλαντούχος από έναν μέσο αγγλόφωνο ηθοποιό, τα 75 εκ. δολλάρια αμοιβής φέτος είναι τουλάχιστον 1000 φορές περισσότερα από την αμοιβή του μέσου ηθοποιού.