Εκφραστικη ψηφος εναντιον πραγματιστικης: Αποτελεσματικη διαμαρτυρια ή πεταγμα ψηφου στα σκουπιδια?

Δυο λογια περι θεωριας ψηφοδοτησης σε μαζικες εκλογικες διαδικασιες

Α, στο καλό! Ετσι κι αλλιώς, δεν θα λύσει η ψήφος μου το πρόβλημα της Ελλάδας. Επιλέγοντας κάτι που το πιστεύω, δεν κινδυνεύω τουλάχιστον να γίνω μονόχειρας.

Αποστολος Δοξιαδης στην Καθημερινη, περι του κινδυνου αυτοακρωτηριασμου κατοπιν διαπιστωσεως οτι απο ρεαλισμο/πραγματισμο ψηφισε το λαθος κομμα

Ας κοιταξουμε λιγο το ζητημα απο την σκοπια της πολιτικης θεωριας και θεωριας ψηφοδοτησης, δηλαδη πως ψηφιζει ενα ορθολογικο ατομο. Ενα απο τα πρωτα και πιο ενδιαφεροντα αποτελεσματα της θεωριας ειναι η στρατηγικη ψηφος, δηλαδη οτι οι εκλογεις που ενδιαφερονται για το αποτελεσμα των εκλογων και μονο*, δεν ψηφιζουν παντα το κομμα που προτιμουν.

Ξεκινω με το απλουστερο παραδειγμα, εκλογες μεταξυ δυο κομματων Α και Β με ενα απολυτως πλειοψηφικο συστημα (οποιος μαζεψει περισσοτερες ψηφους κυβερνα μονος του). Εστω οτι για μενα το κομμα Α συνδεεται με ευημερια/ποιοτητα ζωης ΠA και το κομμα Β συνδεεται αντιστοιχα με ευημερια ΠΒ. Οταν ψηφιζω, συγκρινω τις εκτιμησεις μου για το ΠA και ΠΒ και ορθολογικα διαλεγω το κομμα που μου υποσχεται την υψηλοτερη ευημερια.** Ασχετως τι ψηφιζουν οι αλλοι ανθρωποι, το καλυτερο που μπορω να κανω ειναι να ψηφισω το κομμα που προτιμω, ας υποθεσουμε οτι ειναι το Α γιατι ΠA > ΠΒ

Υποθεστε ομως τωρα οτι υπαρχει ενα τριτο κομμα, το Γ. Υποθεστε οτι το κομμα Γ ειναι το χειροτερο κομμα που μπορω να φανταστω για την ευημερια μου, αν εκλεγει η ζωη μου θα καταστραφει. Εχουμε τωρα ΠA > ΠΒ >> ΠΓ. Τι πρεπει να ψηφισω? Τα πραγματα περιπλεκονται και η βελτιστη ψηφος εξαρταται απο τις προτιμησεις των αλλων ψηφοφορων. Ας πουμε οτι ειμαστε συνολικα 5 ψηφοφοροι. Δυο απο αυτους ψηφιζουν μανιωδως Β και δυο ψηφιζουν Γ. Τι πρεπει να ψηφισω εγω? Ειναι προφανες οτι ακομα και ας μου αρεσει το κομμα Α ιδιαιτερως πολυ, μια ψηφος σε αυτο ειναι πεταμενη στα σκουπιδια. Ο,τι και να κανω, το κομμα Α δεν μπορει να κερδισει σε αυτες τις εκλογες. Αυτο που θα κανω λοιπον ειναι να ψηφισω στρατηγικα το Β, ενα κομμα που μου αρεσει λιγοτερο απο το Α, αλλα εχει ελπιδες να εκλεγει και ετσι να αποφυγω το τρισκαταρατο κομμα Γ.

Το παραδειγμα μπορει να ειναι απλο, αλλα η βασικη ενοραση που μας δινει διαπερναει τα περισσοτερα πολιτικα συστηματα του κοσμου. Οταν ενα εκλογικο συστημα εχει καποια χαρακτηριστικα πλειοψηφικοτητας, ενας ορθολογικος ψηφοφορος δεν ψηφιζει αυτο που πραγματικα θελει αλλα την λιγοτερο κακη εναλλακτικη που εχει σοβαρες πιθανοτητες να κερδισει (οπως εχουμε συζητησει και παλιοτερα).

Read moreΕκφραστικη ψηφος εναντιον πραγματιστικης: Αποτελεσματικη διαμαρτυρια ή πεταγμα ψηφου στα σκουπιδια?

Μήπως παραείμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων?

Τελευταία λαμβάνω πολλά ηλεκτρονικά μηνύματα με περιεχόμενο απαξιωτικό για τους βόρειους συν-Ευρωπαίους. Μας ζηλεύουν, λένε, διότι εμείς ψήνουμε τον οβελία όταν εκείνοι δουλεύουν και το Πάσχα. Μας αντιπαθούν διότι πίνουμε ουζάκι δίπλα στη θάλασσα όταν εκείνοι ατενίζουν τον μουντό και βροχερό ορίζοντα από το παράθυρο του γραφείου. Δεν μας καταλαβαίνουν διότι ξέρουμε να χαιρόμαστε τη ζωή ενώ εκείνοι ξέρουν μόνο να δουλεύουν. Διαβάζοντάς τα μηνύματα αυτά θυμήθηκα το βιβλίο του οικονομολόγου ιστορικού Joel Mokyr με τίτλο “The Lever of Riches: Technological Creativity and Economic Progress“. Ο Mokyr επισημαίνει ότι ευρήματα όπως ο μηχανισμός των Αντικυθήρων αποδεικνύουν ότι “ο κλασσικός πολιτισμός είχε τη διανοητική ικανότητα να δημιουργεί πολύπλοκες τεχνικές συσκευές. Το ερώτημα παραμένει γιατί τόσο λίγη από αυτήν την ικανότητα πραγματώθηκε και μεταφράστηκε σε οικονομική πρόοδο”. Η απάντηση που δίνει o Mokyr αργότερα έχει να κάνει με τις αξίες του συγκεκριμένου πολιτισμού: “Μεταξύ των μεγάλων πολιτισμών της αρχαιότητας οι Έλληνες εκτιμούσαν την άθληση και τη μάθηση, ενώ οι Ρωμαίοι θεωρούσαν πιο σπουδαία την πολεμική και διοικητική ικανότητα…Αυτό που ονομάζουμε ‘παραγωγή’ ήταν στιγματισμένο από την Ελληνο-Ρωμαϊκή κοινωνία σαν μια απασχόληση των κατώτερων τάξεων,πιθανόν συνυφασμένη με τη δουλεία, απαραίτητη αλλά βρώμικη.” Tα ηλεκτρονικά μηνύματα που έλαβα με έκαναν να αναρρωτηθώ κατά πόσο για την οικονομική δυσπραγία του έθνους ευθύνεται και η πολιτισμική μας ομοιότητα με τους αρχαίους Έλληνες. Μήπως τελικά το πρόβλημα είναι ότι είμαστε άξιοι απόγονοί τους?

Read moreΜήπως παραείμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων?

Το Καστελόριζο του Μπανγκλαντές

Μετά από υπόδειξη του Θάλυς, που με παρέπεμψε σε αυτό εδώ το άρθρο, έριξα μια ματιά στην υπ’ αριθμ. 19/2012 απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS) στην υπόθεση Μπανγκλαντές και Μιανμάρ.

[όσοι δεν θυμόμαστε καμία Μιανμάρ από την γεωγραφία του σχολείου δεν φταίμε, τότε την έλεγαν Βιρμανία. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά, εγώ Βιρμανία θα την λέω!]

Οι δύο χώρες προσέφυγαν από κοινού στο δικαστήριο, προκειμένου να καθοριστή το θαλάσσιο σύνορό τους, καθώς και όλες οι σχετικές ζώνες που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Διαδικασία που είναι δύσκολη όχι μόνο από νομική, αλλά και από τεχνική πλευρά.

Read moreΤο Καστελόριζο του Μπανγκλαντές

Ομοφοβία και ομοφοβοφοβία: η αμερικανική προσέγγιση

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο επεισόδιο ότι, εκτός από τον νεομισαλλόδοξο ευρωπαϊκό τρόπο του Ιδεοδικείου, υπάρχει και άλλη οδός προσέγγισης της ελευθερίας της έκφρασης των ομοφοβικών.

Οι εξ υμών υποψιασμένοι έχετε ήδη καταλάβει πού το πάω. Αναφέρομαι φυσικά στην απόφαση Snyder κατά Phelps, που κρίθηκε στο αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο τον Μάρτιο 2011.

Όλη η απόφαση είναι διαθέσιμη εδώ. Αλλά επειδή βαριέστε τώρα να την διαβάσετε όλη, σας έχω έτοιμη την σύνοψη:

Η υπόθεση έχει τις ρίζες της σε αυτό εδώ το παλληκαράκι:

Υποδεκανέας Ματθαίος Σνάιντερ

Read moreΟμοφοβία και ομοφοβοφοβία: η αμερικανική προσέγγιση

Παρατηρήσεις υπό την ΕΔΔΑ Κώνστας κατά Ελλάδος

Μετά από αυτήν εδώ την ανάρτηση, τώρα και στις Εφαρμογές ΔΔ Ι/2011, 65-69: Αναγνωστόπουλος Αθ., Σχόλιο υπό την Κώνστας κατά Ελλάδος, ΕφαρμΔΔ 2011, 65-69

Περι αιμομιξίας ΙΙ

Ενθυμείσθε ασφαλώς αυτήν εδώ την καταπληκτική υπόθεση αιμομιξίας, για την οποία ιστολογήσαμε εκτενώς. [διαβάστε εκεί τις ζουμερές λεπτομέρειες, βαριέμαι να αντιγράφω]

Πλέον, ο Παλαιοηθικισμός έχει και την σφραγίδα του Δικαστηρίου Χρηστών Ηθών Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου, καθώς δημοσιεύθηκε η απόφαση Stübing κατά Γερμανίας (Απρ 2012).

Στην απόφαση αυτή, οι στρασβουργοδίκες έκριναν ότι η Γερμανία δεν παραβίασε το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή του προσφεύγοντος αιμομίκτη αδελφού εξαιτίας της καταδίκης του για αιμομιξία και της παραμονής του επί ένα έτος στις φιλόξενες γερμανικές φυλακές. Ότι η γενετήσια ελευθερία τελικά δεν είναι ένα ζήτημα μεταξύ συναινούντων (γενετησίως) ενηλίκων, αλλά πέφτει λόγος και στα κατά τόπους παραρτήματα της Ηθοφυλακής.

Η Ηθοφυλακή επί το έργον. Η βίλα των οργίων. Δεν θα το κάνουμε αμέρικαν μπαρ εδω πέρα.

Read moreΠερι αιμομιξίας ΙΙ

Περί Αγίου Φωτός αντιρρητικός

Ο σημερινός αντιρρητικός μεν, πλην προαναστάσιμος λόγος είναι παραγγελιά φίλης του συνΙστολογίου. Καλή της Ανάσταση! :-)

Περί Αγίου Φωτός λοιπόν ο λόγος. Στο ζήτημα μπορούμε να διακρίνουμε δύο παραμέτρους: την θεολογική και την πολιτική.

Α. Άραγε άπτεται το πυρ κατά κάποιο θαυματουργό τρόπο; Γίνεται κατ’ έτος ένα θαύμα μπροστά στα μάτια μας; Και ποια είναι η θεολογική του σημασία;

Read moreΠερί Αγίου Φωτός αντιρρητικός