Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Καταπώς φαίνεται, πριν πεθάνη πριν οι οπαδοί του γίνουν λιγώτεροι και από τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ, ο Ζωροάστρης ήταν πολύ κουλ θεός. Έτσι λέει ο Βολταίρος τουλάχιστον:
il s’éleva une grande dispute sur une loi de Zoroastre, qui défendait de manger du griffon.
Εχουμε γραψει για τον μυθο των αντιλαϊκων μετρων και τις σχετικες πλανες. Η μελετη των πλανών ειναι σοβαρα μελετημενος κλαδος της Λογικης και της Θεωριας Αποφασεων, η βικιπαιδεια εχει ολοκληρο λημμα με τις πλανες και άλλα λογικα λαθη σκεψης που εχουμε ανακαλυψει. Τελικα ομως ισως πρεπει να βρουμε μια ξεχωριστη ονομασια για την αγαπημενη πλανη των Ελληνων: καποιος αλλος θα πληρωσει.*
Συμφωνα με αυτην την πλανη καθε μέτρο που μεταφερει το κοστος χρησης μιας υπηρεσιας στους χρηστες, βαφτιζεται αντιλαϊκο! Ποιος θα το πληρωσει αν οχι οι χρηστες? Ε καποιος αλλος.
Διαβαζω στην Καθημερινη για τα διοδια
Δεν μπορω να πω οτι δεν περιμενα καποια οψιμη χαιρεκακια απο ατομα που εβλεπαν επι χρονια την Ιρλανδια να παρουσιαζεται ως ενα συντριπτικα δυνατο παραδειγμα επιτυχιας ενος συγκεκριμενου πακετου μετρων ή και μια ολοκληρης κοσμοθεωριας. Ο αντιλογος στους οπαδους της Ιρλανδιας ως απολυτου προτυπου ηταν μαλλον δυσκολος, ειδικα οταν η προσοχη του κοινου αποσπαται ευκολα, οι ατακες μενουν και τα λεπτα νοηματα χανονται. Στην κοινη γνωμη, μια περιπτωση θα ειναι ειτε απολυτο προτυπο ή παραδειγμα προς αποφυγη, οι λεπτες χροιες σπανιζουν.
Θα ευχομουν ομως να υπηρχε λιγη ωριμοτητα και ψυχραιμια στον δημοσιο διαλογο απο οποια οπτικη και να βλεπει κανεις το ζητημα, γιατι τελικα ειναι σημαντικο να ρωτησουμε τις σωστες απαντησεις και να βγαλουμε τα σωστα διδαγματα.
Ποιες ειναι οι βελτιστες πολιτικες για την μακροπροθεσμη αναπτυξη μιας χωρας και τι μας διδασκει η Ιρλανδια?
Read moreΤα προβληματα της Ιρλανδιας και τα λανθασμενα διδαγματα της χαιρεκακιας
Κοιταζοντας τα συννεφα και διαβαζοντας μπλογκ
Στο σημερινό επεισόδιο ασχολούμαι με κάποιες αποφάσεις σχετικές με την δημοσιογραφική ελευθερία της έκφρασης, το παθητικό δικαίωμα πληροφόρησης και την διαφήμιση ως ελεύθερη έκφραση.
Σε κάποιο από τα δοκίμιά του, ήδη τον 16ο αιώνα, ο Μονταίνι έγραφε μεταξύ άλλων, ότι « Η κοινωνία μας είναι προετοιμασμένη να μην εκτιμάει τίποτα άλλο εκτός από την φιγούρα: Σήμερα μπορείς να φουσκώνεις τους ανθρώπους με σκέτο αέρα και να τους βάζεις να αναπηδούν όπως τα τόπια».
Τα τελευταία χρόνια, καθώς μεγαλώνω, θυμάμαι όλο και περισσότερο αυτή τη ρήση του Μονταίνι, και βλέπω να επιβεβαιώνεται σχεδόν παντού πια: Στον πολιτικό, τον επαγγελματικό, τον ακαδημαϊκό και εκπαιδευτικό χώρο, στον χώρο της κοινωνικής συναναστροφής, στα γράμματα και, ασφαλώς, στις τέχνες. Σε όσα ακολουθούν, αναφέρομαι σε μία από τις τελευταίες, την μουσική, και μάλιστα εκείνη την διακριτή και τόσο ενδιαφέρουσα μορφή της που λέγεται «τραγουδοποιΐα». Το άρθρο αυτό ανήκει στον ίδιο κύκλο με το παλιότερο «Post μου για τον Φοίβο» και εκφράζει γενικότερες σκέψεις μου για το ελληνικό τραγούδι, με αναφορά σε έναν δημιουργό του που εκτιμώ, τον Δημήτρη Παναγόπουλο.
Σύμφωνα με το άρ. 3 Ν. 3852/2010 (Σχέδιο Καλλικράτης)
3. Συνιστώνται οι εξής περιφέρειες:
α. Η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης η οποία περιλαμβάνει τους Νομούς Δράμας, Έβρου, Καβάλας, Ξάνθης και Ροδόπης. Έδρα της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι η Κομοτηνή. Κάθε νομός αποτελεί και περιφερειακή ενότητα και κάθε πρωτεύουσα νομού είναι έδρα της αντίστοιχης περιφερειακής ενότητας.«Ειδικά ο δήμος Θάσου αποτελεί ξεχωριστή περιφερειακή ενότητα»